Ο ακτιβιστής, Χιλιανός συγγραφέας Λούις Σεπούλβεδα πέθανε σε ηλικία 70 ετών, σε νοσοκομείο στη βόρεια Ισπανία, περίπου έξι εβδομάδες μετά από την εισαγωγή του για κοροναϊό, σύμφωνα με ανακοίνωση που εξέδωσε σήμερα, ο ισπανικός εκδοτικός όμιλος Tusquets Editores.
“Ο συγγραφέας Λούις Σεπούλβεδα πέθανε στο Οβιέδο. Εκφράζουμε τη βαθιά θλίψη μας για την απώλειά του”, σημειώνει στην ανακοίνωσή του ο οίκος που εδρεύει στη Βαρκελώνη.
Ο Λουίς Σεπούλβεδα, που είχε εξορισθεί από τη δικτατορία του Αουγκούστο Πινοτσέτ και πέρασε μεγάλο μέρος της ζωής του εξόριστος στην Ευρώπη, μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο στις 25 Φεβρουαρίου με συμπτώματα Covid-19 αφού είχε επιστρέψει από ένα φεστιβάλ βιβλίου στην Πορτογαλία.
Μέχρι τις 10 Μαρτίου, οι τοπικές εφημερίδες ανέφεραν ότι ήταν σε κρίσιμη κατάσταση, αλλά έκτοτε και έπειτα από αίτημα της οικογένειάς του δεν δημοσιεύτηκαν περαιτέρω λεπτομέρειες.
“Οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας έδωσαν τα πάντα για να τον σώσουν, αλλά δεν κατάφερε να ξεπεράσει την ασθένεια. Τα συλλυπητήριά μου προς τη σύζυγο και την οικογένειά του”, έγραψε στο Twitter ο Adrian Barbon, πρόεδρος της Αστούριας, όπου ο συγγραφέας πέρασε τα τελευταία 20 χρόνια του.
Γεννημένος τον Οκτώβριο του 1949 στο Οβάγιε, ο Σεπούλβεδα έγινε πολιτικός ακτιβιστής όταν ήταν νέος, αρχικά με την Κομμουνιστική Νεολαία της Χιλής και στη συνέχεια με τους Σοσιαλιστές.
Αφού τελείωσε το Γυμνάσιο στο Σαντιάγο, σπούδασε θεατρική σκηνοθεσία στο Εθνικό Πανεπιστήμιο της Χιλής. Διατέλεσε ηγέτης του φοιτητικού κινήματος τα χρόνια των σπουδών του όντας μέλος του Κομμουνιστικού κόμματος της Χιλής και επί κυβέρνησης Σαλβαδόρ Αλιέντε υπήρξε στέλεχος στο τμήμα των πολιτιστικών θεμάτων, όπου ήταν υπεύθυνος για μια σειρά από φθηνές εκδόσεις για το ευρύ κοινό. Επίσης ενήργησε ως μεσολαβητής της κυβέρνησης και των επιχειρήσεων της Χιλής.
Μετά το πραξικόπημα του 1971, που έφερε στην εξουσία τον Αουγούστο Πινοσέτ και την δικτατορία του, φυλακίστηκε για 2,5 χρόνια και στη συνέχεια, αφού αποφυλακίστηκε υπό όρους μετά από τις πολλές προσπάθειες του γερμανικού παραρτήματος της Διεθνούς Αμνηστίας, κρατήθηκε σε κατ΄ οίκον περιορισμό. Κατάφερε να δραπετεύσει και έζησε παράνομα για ένα χρόνο περίπου. Με τη βοήθεια ενός φίλου, ο οποίος ήταν επικεφαλής της Aliance Française στο Βαλπαραΐσο, έστησε μια θεατρική ομάδα που έγινε η πρώτη πολιτιστική εστία αντίστασης. Ο ίδιος συνελήφθη εκ νέου και καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη για προδοσία και ανατροπή του πολιτεύματος. Η ποινή αργότερα μειώθηκε σε 28 χρόνια.
Το γερμανικό τμήμα της Διεθνούς Αμνηστίας παρενέβη πάλι το 1977 και η ποινή του μετατράπηκε σε οκτώ χρόνια εξορίας. Φεύγοντας από τη Χιλή για τη Σουηδία, (τον τόπο που είχε αποφασιστεί να εξοριστεί) όπου θα δίδασκε ισπανική λογοτεχνία, στην πρώτη του στάση στο Μπουένος Άιρες δραπέτευσε και κατάφερε να πάει στην Ουρουγουάη. Επειδή όμως οι πολιτικές συνθήκες στην Αργεντινή και την Ουρουγουάη ήταν παρόμοιες με αυτές στην πατρίδα του, ο Λουίς Σεπούλβεδα πήγε στο Σάο Πάολο στη Βραζιλία και στη συνέχεια, στην Παραγουάη. Παρόλα αυτά όμως έπρεπε να φύγει πάλι, λόγω του τοπικού καθεστώτος και εγκαταστάθηκε τελικά στο Κίτο του Εκουαδόρ φιλοξενούμενος του φίλου του Χόρχε Ενρίκε Αδούμ, όπου σκηνοθέτησε για το θέατρο Alliance Française και ίδρυσε μια θεατρική εταιρεία. Επίσης έλαβε μέρος σε μια εκστρατεία της UNESCO της αξιολόγησης του αντίκτυπου του αποικισμού στους Ινδιάνους Σουάρ.
Το 1979 εντάχθηκε στη Διεθνή Ταξιαρχία που αγωνιζόταν στη Νικαράγουα και μετά τη νίκη της επανάστασης εκεί άρχισε να εργάζεται ως δημοσιογράφος. Ένα χρόνο αργότερα έφυγε για την Ευρώπη και πήγε στο Αμβούργο. Λόγω του θαυμασμού του για τη γερμανική λογοτεχνία (έμαθε τη γλώσσα στη φυλακή), ιδιαίτερα τους ρομαντικούς Νοβάλις και Φρήντριχ Χαίλντερλιν. Στην Γερμανία εργάστηκε ως δημοσιογράφος ταξιδεύοντας πολύ στη Λατινική Αμερική και την Αφρική. Το 1982 ήρθε σε επαφή με την Greenpeace και εργάστηκε μέχρι το 1987 ως μέλος πληρώματος σε ένα από τα πλοία τους. Αργότερα λειτούργησε ως συντονιστής μεταξύ των διαφόρων κλάδων της οργάνωσης.
Διακρίθηκε διεθνώς, στα τέλη της δεκαετίας του 1980 με το πρώτο του μυθιστόρημα “Ένας γέρος που διάβαζε ιστορίες αγάπης” συνεχίζοντας το έργο του, που περιλαμβάνει πάνω από 20 μυθιστορήματα, χρονικά, νουβέλες και παιδικά διηγήματα, μέχρι το τέλος της ζωής του
