Την τελευταία του πνοή άφησε σε ηλικία 87 χρονών o Little Richard, ο πρωτοπόρος της ροκ εν ρολ που άσκησε τεράστια επιρροή στις επόμενες γενιές μουσικών, όπως επιβεβαίωσε ο γιος του, Ντάνι Πένιμαν.
Με την πολεμική κραυγή του, “A-wop bop-a-loo-bop, a-lop bam boom” -την πρώτη φράση του “Tutti Frutti”, του τραγουδιού που εγκαινίασε την καριέρα του, το 1955- ο Little Richard, ο οποίος έφυγε από τη ζωή το περασμένο Σάββατο, ενσάρκωνε ένα αδάμαστο πνεύμα που στάθηκε πηγή έμπνευσης για όλους: από τον John Lennon μέχρι τον Jimmi Hendrix.
Θυμούμενοι τον αξέχαστο πιανίστα-τραγουδιστή, αξίζει να ανατρέξουμε σε μεγάλη συνέντευξή του που έδωσε στο τεύχος της 19ης Απριλίου του 1990 του περιοδικού Rolling Stone, τεύχος-αφιέρωμα στη μουσική της δεκαετίας του 1950.
“Εφηύρατε το ροκ εντ ρολ;” ερωτήθηκε. “Ωραία, ας το πούμε έτσι: Όταν πρωτοεμφανίστηκα, δεν είχα ακούσει τίποτα για ροκ εντ ρολ. Άκουγα μόνο Elmore James, Muddy Waters, Sony Βoy Williamson, Ruth Brown και Roy Brown. Μπλουζ. Ο Fats Domino, εκείνη την περίοδο, δεν έπαιζε τίποτ’ άλλο από ένα όλο συναίσθημα μπλουζ. Όταν άρχισα να τραγουδάω (ροκ εντ ρολ), το τραγούδαγα για μεγάλο διάστημα πριν το παρουσιάσω σε κοινό, γιατί φοβόμουνα ότι δεν θα τους άρεσε. Ποτέ δεν είχα ακούσει κάποιον να το κάνει, κι ήμουν τρομαγμένος… Πραγματικά, στο βάθος της καρδιάς μου νιώθω ότι είμαι ο εφευρέτης. Αν ήταν κάποιος άλλος, δεν τον ήξερα τότε, δεν τους άκουγα, δεν τους είχα ακούσει. Ούτε καν σήμερα. Άρα, λέω ότι είμαι ο αρχιτέκτονας” ήταν η απάντηση του Little Richard.
Τον ρώτησαν πού άκουγε μουσική. Εξήγησε πως “δεν είχαμε τίποτα για να παίζουμε δίσκους, γιατί ήμασταν πραγματικά φτωχοί. Η μάνα μου είχε 12 παιδιά, άρα δεν είχαμε τίποτα. Είχαμε ένα παλιό ραδιόφωνο που το ανοίγαμε αργά το βράδυ. Ακούγαμε WLAC, από το Τενεσί. Τότε, το boogie-woogie ήταν πολύ δημοφιλές. Θά ‘λεγα ότι το μείγμα boogie-woogie και rhythm & blues είναι ροκ εντ ρολ. Επίσης, τότε οι Μαύροι τραγουδούσαν πολύ κάντρι. Δεν έβλεπες αυτόν τον διαχωρισμό στη μουσική, όπως τον βλέπεις σήμερα. Είμαι λάτρης της κάντρι. Πιστεύω ότι είναι αληθινή μουσική. Βγαίνει απ’ την καρδιά”.
“Η πρώτη φορά που τραγούδησε μπροστά σε κόσμο ήταν με ένα τραγούδι της Sister Rosetta Tharpe, το ‘Strange Things Happening Every Day’. Έκανα μόνο αυτό (κι άρχισε να κρατά με την παλάμη του ρυθμό πάνω στο κάθισμα του αυτοκινήτου), και τραγουδούσα “There are strange things happening every day”. Μου έδιναν κέρματα για να τραγουδήσω αυτό το τραγούδι” είπε.
Ο Little Richard ή κατά κόσμον Ρίτσαρντ Γουέιν Πένιμαν, με το φρενήρες πιάνο του, τα παθιασμένα φωνητικά, τον πλούσιο σε ρυθμό ήχο του, τους πολλές φορές ακατάλληλους έως ασυνάρτητους στίχους του, τα φανταχτερά κοστούμια του, έσπασε τα μουσικά σύνορα, διαμόρφωσε τη ριθμ εν μπλουζ μουσική για τις επόμενες γενιές και επηρέασε πλήθος καλλιτεχνών σε κάθε μουσικό φάσμα, από τη ροκ στη χιπ χοπ.
Ο Little Richard, γεννήθηκε Richard Penniman, στις 5 Δεκεμβρίου του 1932, στο Macon της Τζόρτζια. Πώς και διάλεξε το “Little Richard” για καλλιτεχνικό όνομα; “Εκείνα τα χρόνια, είχαν Little Esther, Little Willie John, Little Walter. Όλοι χρησιμοποιούσαν το ‘Little’. Κι οι περισσότεροι με φώναζαν ‘Penny-man’, και κανείς δεν έλεγε ‘Penniman’. Δεν μπορούσαν να προφέρουν τ’ όνομά μου. Και κάτι άλλο: οι γονείς μου δεν ενέκριναν αυτό που έκανα, και σκέφτηκα ότι αν δεν χρησιμοποιούσα τ’ όνομά μου ο κόσμος δεν θα ‘ξερε ότι ήμουν κομμάτι τους. Δεν ήθελα να τους πληγώσω. Τη μουσική δεν τη σέβονταν τότε”.
Ο “Αρχιτέκτονας” που παρέμεινε μια επιδραστική προσωπικότητα στην αμερικανική μουσική σκηνή για επτά δεκαετίες. είναι, πλέον, μακριά μας και οι “επίγονοί” του, ο Mick Jagger, ο Elton John, ο Jerry Lee Lewis, o Jimmy Page, ο Questlove, ο Chance the Rapper, o Brian Wilson, ο Gene Simmons, ο Steven Van Zandt όπως και πολλοί άλλοι, εξέφρασαν δημόσια τη λύπη τους.
