Το υπουργείο Πολιτισμού είναι από εκείνα τα υπουργεία που εν μέσω κορονοϊού βρέθηκαν στο ‘μάτι του κυκλώνα’ που σήκωσε η πανδημία και η εξ αυτής επιβεβλημένη καραντίνα. Κι αυτό όχι μόνο γιατί η υπουργός πολιτισμού Λίνα Μενδώνη έδειξε ολιγωρία στη λήψη των αναγκαίων μέτρων προστασίας των εργαζομένων και της δημόσιας υγείας ή στην λήψη μέτρων ενίσχυσης των καλλιτεχνών, υπόθεση που έχει προκαλέσει αλυσιδωτές αντιδράσεις και πολιτικό πονοκέφαλο στο Μαξίμου.
Ένα από τα θέματα που έχουν αναδειχθεί από τους επικριτές της αρμόδιας υπουργού είναι πως στις προτεραιότητές της κορυφαία θέση έχουν όχι τα θέματα που επιβάλει η τρέχουσα συγκυρία, αλλά ζητήματα τα οποία σχετίζονται με την υλοποίηση πολιτικών, δράσεων και προγραμμάτων που έχουν επιλέξει να προωθήσουν, για δικούς τους λόγους, τα λεγόμενα ιδρύματα πολιτισμού ή άλλοι επιχειρηματικοί όμιλοι. Δεν πρόκειται, μάλιστα, για διαπίστωση μόνο τρίτων, αλλά και των ίδιων των εργαζομένων στο υπουργείο Πολιτισμού. Ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων λ.χ. επισημαίνει χαρακτηριστικά πως “εγκρίνονται ταχύτατα υποθέσεις που επιπλέον δεν είναι δυνατόν να εκτελεσθούν άμεσα λόγω των συνθηκών, λ.χ. έγκριση κατεδαφίσεων στο Ελληνικό ή νομιμοποίηση αυθαιρέτων στην ιστορική Αίγλη Ζαππείου. Παράλληλα, προωθείται η παραχώρηση συμφερόντων του ελληνικού δημοσίου σε ανώνυμες εταιρίες, όπως είναι οι περιπτώσεις του αρχαιολογικού χώρου του Φιλοπάππου και του Εθνικού Κήπου ή η πρόσφατη ‘ολική επαναφορά’ της έκπτωτης εταιρείας I Know How στο έργο της ψηφιοποίησης των κινητών μνημείων”.
Η περίπτωση της Ακρόπολης
Εμβληματική από την άποψη αυτή είναι η περίπτωση της Ακρόπολης των Αθηνών, στον “ευτρεπισμό” της οποίας η σημερινή υπουργός Πολιτισμού έχει δώσει τόσο μεγάλη έμφαση, σε βαθμό που ορισμένοι να την χαρακτηρίζουν ως… “υπουργό Ακροπόλεως”.
Σε κεντρικό ζήτημα για την περίπτωση της Ακρόπολης έχει αναδειχθεί από την ίδια της Λίνα Μενδώνη το θέμα της αντικατάστασης του παλαιού αναβατορίου ατόμων με αναπηρία, το οποίο παρουσίαζε συνεχείς βλάβες, με έναν άλλου τύπου ανελκυστήρα πλαγιάς. Θυμίζουμε πως το θέμα του αναβατορίου είχε προκαλέσει μεγάλη ένταση το περασμένο καλοκαίρι και συνέχισε επί μακρόν να απασχολεί έκτοτε τα μέσα ενημέρωσης, ενώ, όπως έχουμε ξαναγράψει, ένα από τα πρόσωπα-κλειδιά της υπόθεσης ήταν και αυτό της προϊσταμένης της Εφορείας Πόλης Αθηνών, κ. Ελένης Μπάνου.
Η λύση που βρέθηκε για το αναβατόριο είχε τελικώς και μια… πινελιά εμπλοκής του Ιδρύματος Ωνάση, που ανέλαβε να χρηματοδοτήσει τόσο την αντικατάστασή του με έναν σύγχρονο ανελκυστήρα πλαγιάς όσο και την αναβάθμιση του φωτισμού της Ακρόπολης. Μάλιστα, για την χορηγία αυτή του Ιδρύματος Ωνάση, ύψους περίπου 1,5 εκατ. ευρώ, είχε πραγματοποιηθεί τον Οκτώβριο του 2019 και ειδική συνάντηση στο Μέγαρο Μαξίμου του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη με τον Πρόεδρο του Ιδρύματος Ωνάση Αντώνη Παπαδημητρίου, παρουσία και της υπουργού Πολιτισμού Λίνας Μενδώνη.
Έκτοτε, η υπουργός Πολιτισμού εποπτεύει τακτικά με αυτοψίες της (εσχάτως και με τηλεσυνδιασκέψεις) την πορεία των εργασιών και ενημερώνει με πυκνά δελτία τύπου για τις λεπτομέρειες της υλοποίησής τους, εξ ου και το προσωνύμιο της υπουργού Ακροπόλεως.
Παράνομο και επικίνδυνο ικρίωμα
Φαίνεται όμως πως δεν πηγαίνουν όλα κατ’ ευχήν. Όπως καταγγέλει με επίσημο έγγραφό του ο Σύνδεσμος Επαγγελματιών Ικριωμάτων Ελλάδος (ΣΕΠΙΕ), ως θεσμικός εκπρόσωπος των όσων ασχολούνται με την παραγωγή, εισαγωγή και εγκατάσταση στην Ελλάδα, το ικρίωμα που έχει στηθεί στον βόρειο τείχος της Ακρόπολης για τις ανάγκες των εργασιών τοποθέτησης του ανελκυστήρα είναι παράνομο και επικίνδυνο.
Συγκεκριμένα, στο από 9 Μαΐου έγγραφό του που κοινοποιείται στο Αστυνομικό Τμήμα Ακροπόλεως, στο Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού – Γραφείο Γενικού Γραμματέα Πολιτισμού, στην Υπηρεσία Συντήρησης Μνημείων Ακρόπολης (ΥΣΜΑ) και στην Διεύθυνση Προγραμματισμού και Συντονισμού της Επιθεώρησης Ασφάλειας και Υγείας στην Εργασία (Γραφείο Ειδικού Γραμματέα), ο ΣΕΠΙΕ συνοψίζει τα προβλήματα που παρουσιάζει το ικρίωμα ως εξής:
– Έχει ύψος άνω των δέκα μέτρων και συνεπώς δεν επιτρέπεται η ανέγερσή του,
– Δεν διαθέτει ασφαλή τρόπο πρόσβασης προς αυτό, ούτε και καθ’ ύψος από επίπεδο σε επίπεδο,
– Δεν διαθέτει ενιαία δάπεδα εργασίας τα οποία θα έπρεπε να καλύπτουν όλο το πλάτος κάθε φατνώματος, ούτε διαθέτει διατάξεις που να επιβάλλουν τον ταυτόχρονο και ομοιόμορφο λυγισμό τους,
-Δεν διαθέτει επαρκείς διατάξεις πλαϊνής προστασίας για τους χρήστες του,
– Έχει μεγάλα χάσματα εντός του, εκ των οποίων είναι δυνατόν να διέλθει άνθρωπος,
– Κατά πάσα πιθανότητα δεν διαθέτει μελέτη στατικής επάρκειας σύμφωνα με αναγνωρισμένο ή/και ισχύοντα κανόνα, κανονισμό, πρότυπο, κτλ.
Αναλυτικά οι επισημάνσεις των ειδικών
Παραθέτουμε αναλυτικά την επιστολή του ΣΕΠΙΕ, δεδομένου ότι η καταγγελία που εμπεριέχει είναι πολύ σοβαρή, τα στοιχεία που παρατίθενται σε αυτήν φαίνεται να τεκμηριώνουν τις αιτιάσεις του και χρήζουν απαντήσεων από τους εμπλεκόμενους από την πλευρά του υπουργείου Πολιτισμού και των υπηρεσιών του.
“Συγκεκριμένα, στο Βόρειο τείχος της Ακρόπολης έχει εγκατασταθεί και χρησιμοποιείται (ως ιδίοις όμμασι διεπίστωσε και η κ. Υπουργός Πολιτισμού προ ολίγων ημερών), ξύλινο ικρίωμα. Ξεπερνώντας τη ρητή διάταξη του ΠΔ 778/1980 για το μέγιστο επιτρεπόμενο ύψος των ξύλινων ικριωμάτων (Άρθρο 3, παράγραφος 3, μέγιστο ύψος ξύλινων ικριωμάτων: 10 μέτρα), εστιάζουμε στην ουσία, προσπαθώντας να αναδείξουμε και να καταδείξουμε τους ανωτέρω ισχυρισμούς μας.
Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, κάθε ικρίωμα θα πρέπει να εξασφαλίζει στους χρήστες του τα εξής:
Επαρκή αντοχή. Ρωτούμε τους καθ’ ύλην αρμοδίους στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, που εμπλέκονται στο συγκεκριμένο έργο (Προκηρύττουσα και επιβλέπουσα Υπηρεσία, Ανάδοχος, Επιβλέπων Μηχανικός, Κύριος του έργου, κλπ), αν έχει εκπονηθεί μελέτη στατικής επάρκειας για το εν λόγω ικρίωμα και με βάση ποιον κανόνα, κανονισμό, πρότυπο, κλπ. Ποιο αρμόδιο πρόσωπο την ήλεγξε και πώς διασφαλίζεται ο έλεγχος πιστής εφαρμογής της; Ομοίως, ποιο πρόσωπο ήλεγξε την καταλληλότητα των πρώτων υλών ώστε να αποφανθεί ότι αυτές όντως πληρούν τις προδιαγραφές του μελετητή του ικριώματος με συνεπαγόμενη την επιθυμητή αντοχή; Στις ηλώσεις και λοιπές συναρμογές για αντοχή του ικριώματος σε οριζόντια και κατακόρυφη φόρτιση, η μελέτη του ικριώματος περιλαμβάνει και τη χρήση πλαστικών δεματικών (tire-up);
Ασφαλή πρόσβαση. Είναι φανερό πως οι αυτοσχέδιες ξύλινες κλίμακες που φαίνονται στις συνημμένες φωτογραφίες κάτωθι, δεν υλοποιούν ούτε το πνεύμα ούτε το γράμμα του νομοθέτη σχετικά με τον όρο “ασφαλή πρόσβαση”. Σας παραπέμπουμε ενδεικτικά στα πρότυπα της σειράς ΕΝ 131 και στις γενικές πρόνοιες που περιλαμβάνει το πρότυπο ΕΝ 12811.01 για κλίμακες και κλιμακοστάσια σε ικριώματα, για να διαμορφώσετε ιδίαν άποψη, ώστε να προβείτε σε αξιολόγηση των διατάξεων πρόσβασης του εν λόγω ικριώματος. Παρά ταύτα, για όσους δεν είναι εξοικειωμένοι με τη χρήση ικριωμάτων, τονίζουμε ότι κάθε κλίμακα που τοποθετείται σε ικρίωμα (και γενικά διάταξη πρόσβασης), θα πρέπει να διασφαλίζει στους χρήστες της, αφενός μεν ασφάλεια & εργονομική άνεση και αφετέρου να μην επιτρέπει την πιθανή (και απευκταία) πτώση τους εκτός του ικριώματος. Ο Επιβλέπων Μηχανικός χρησιμοποίησε τις εν λόγω κλίμακες για να ανέβει στο ικρίωμα ώστε να το επιθεωρήσει πριν την υπογραφή της βεβαιώσεως, σύμφωνα με το Άρθρο 3, παράγραφο 2 του ΠΔ 778/1980 και τους τακτικούς & έκτακτους ελέγχους που προβλέπονται στο Άρθρο 21, παράγραφο 3 του ιδίου ΠΔ; Αν ναι, τις βρήκε ασφαλείς και σύμφωνα με τα ισχύοντα; Αν όχι, τι έπραξε σχετικώς και οι διατάξεις πρόσβασης στο ικρίωμα έχουν ακόμη την εικόνα που φαίνεται στις κάτωθι φωτογραφίες; Ελέγχθηκε η ύπαρξη της βεβαιώσεως κατά το Άρθρο 3, παρ.3 του ΠΔ 778/1980 από επιθεωρητή του Σ.ΕΠ.Ε.; Αν έγινε όντως έλεγχος από επιθεωρητές του Σ.ΕΠ.Ε., αυτοί δεν παρατήρησαν τίποτε άλλο στο συγκεκριμένο ικρίωμα και θεώρησαν ότι πληροί όλες τις ισχύουσες διατάξεις; Αν σε αντίθετη υποθετική περίπτωση εξέδωσαν οδηγίες για αποκατάσταση όλων των ελλείψεων, τότε γιατί το ικρίωμα εξακολουθεί να έχει την εικόνα που έχει (και γιατί δεν έχει αποξηλωθεί ακόμη);
Αποτελεσματική πλαϊνή προστασία. Είδος υπό εξαφάνιση στο συγκεκριμένο ικρίωμα. Παρά τη ρητή αναφορά του ΠΔ 778/1980 στο είδος, τη θέση και τη σκοπιμότητα των διατάξεων πλαϊνής προστασίας (Άρθρο 9, παράγραφος 9, εδάφιο η), οι εγκαταστάτες του ικριώματος τοποθέτησαν χιαστί δοκάρια μεταξύ ορθοστατών απλά για τη σύνδεσή τους κι όχι για τη προστασία των χρηστών του. Επίσης όπως φαίνεται καθαρά στις φωτογραφίες κάτωθι, κανένας από τους χρήστες του ικριώματος δεν εμφανίζεται να φορά ζώνη ασφαλείας κατά την εργασία του επί του ικριώματος, προλαμβάνοντας έστω και με τον τρόπο αυτό την πτώση του από τα διαμήκη άκρα (πέρατα) του ικριώματος, τα οποία είναι εντελώς ακάλυπτα. Ας μην αναφερθούμε και στα θωράκια που δεν υπάρχουν ούτε ως δείγμα, αφού θα πρέπει πρώτα να ρωτήσουμε για τα δάπεδα εργασίας (ως κάτωθι), λόγω του ότι άνευ ορθής τοποθέτησης δαπέδων δεν είναι δυνατή και η τοποθέτηση θωρακίων. Ήλεγξε κανείς την ύπαρξη και επάρκεια των διατάξεων πλαϊνής προστασίας στο ικρίωμα ή όλοι αρκέστηκαν στις διαβεβαιώσεις των εγκαταστατών του ότι “είναι μια χαρά”;
Ασφαλή δάπεδα εργασίας. Προκαλούμε οποιονδήποτε από τους μελετητές, εγκρίνοντες και επιβλέποντες του έργου να σταθεί και να εργαστεί (επιθεώρηση, χειρισμός εργαλείων χειρός) άνευ φόβου, σε οποιοδήποτε δάπεδο εργασίας στο συγκεκριμένο ικρίωμα. Θέτουμε την ίδια πρόκληση ακόμη και στους εγκαταστάτες του ικριώματος, ζητώντας τους να βαδίσουν επί του ασφαλέστερου (κατ’ αυτούς) φατνώματος του ικριώματος, χωρίς να κρατιούνται απ’ αυτό και χωρίς να κοιτάζουν το δάπεδο. Οι διατάξεις του ΠΔ 778/1980 (Άρθρο 9) και ΠΔ 1073/1981 (Άρθρο 34), είναι προφανώς άγνωστες τόσο στους εγκαταστάτες του ικριώματος όσο και σε όσους τους καμαρώνουν για το έργο τους.
Ελάχιστα ανοίγματα και χάσματα. Η όλη φιλοσοφία του νομοθέτη που εισήγαγε τη συγκεκριμένη διάταξη – απαίτηση στο ΠΔ 778/1980 (Άρθρο 9), είχε να κάνει με την πρόληψη πτώσης ανθρώπων και υλικών, εργαλείων κλπ εκτός και εντός του ικριώματος. Οποιοσδήποτε άσχετος με το χώρο, μπορεί να διαπιστώσει πως ο κανόνας αυτός δεν εφαρμόζεται ούτε στο ελάχιστο στη συγκεκριμένη περίπτωση, αφού η τοποθέτηση δαπέδων (και λοιπών προστατευτικών διατάξεων) σ’ αυτό, γίνεται με μόνο γνώμονα την πρόσβαση πλησίον του Βορείου τείχους, αφήνοντας όλον τον υπόλοιπο χώρο κενό!! Αναρωτήθηκε κανείς εκ των υπευθύνων του έργου πόσο χρόνο, προσπάθεια και προσοχή δαπανούν οι εργαζόμενοι επί του ικριώματος, προσπαθώντας να μην πέσουν από αυτό;
Εκτιμούμε ότι δεν είναι η στιγμή να αναδείξουμε και το ζήτημα της πιστοποίησης ικριωμάτων τύπου πύργου, ως επιβάλλει το ΠΔ 778/1980 (Άρθρο 13), αφού το συγκεκριμένο κατασκεύασμα έτσι όπως έχει εγκατασταθεί, ανήκει σε μη τυποποιημένη κατηγορία (ιδιοκατασκευή). Παρά ταύτα, είναι λογικό να αναμένουμε πως κάποιος από όλους τους «υπευθύνους» θα σκέφτηκε να θέσει το ζήτημα του είδους και της κατάστασης των πρώτων υλών του ικριώματος αυτού και τις συνέπειες που θα είχε μια πιθανή περίπτωση ακαταλληλότητάς τους. Επίσης, καλό θα ήταν να βρεθεί κάποιος «αρμόδιος» να απαντήσει στο εξής ερώτημα: πώς είναι δυνατόν το σύνολο των κατά τόπους αρμοδίων Εφοριών Αρχαιοτήτων ανά την Ελλάδα να δημοπρατούν συνεχώς, με ορθό τεχνικά και νομικά τρόπο, την προμήθεια ή/και την ενοικίαση ικριωμάτων και να το αγνοεί το υπηρεσιακά αρμόδιο πρόσωπο για την Ακρόπολη, έχοντας μάλιστα πίσω του το παρελθόν της εγκατάστασης και χρήσης χιλιάδων κυβικών μέτρων μεταλλικών ικριωμάτων επί σειρά ετών, εντός και πέριξ του Παρθενώνος;
Έχοντας κατά νου τα ανωτέρω, καταγγέλλουμε προς πάσα αρμόδια Αρχή και Υπηρεσία τα εντός της παρούσης αναφερόμενα και ζητούμε την άμεση εφαρμογή των ισχυουσών διατάξεων του νόμου :
Το ξύλινο ικρίωμα που έχει εγκατασταθεί στο Βόρειο τείχος της Ακροπόλεως Αθηνών:
– Έχει ύψος άνω των δέκα μέτρων και συνεπώς δεν επιτρέπεται η ανέγερσή του,
– Δεν διαθέτει ασφαλή τρόπο πρόσβασης προς αυτό, ούτε και καθ’ ύψος από επίπεδο σε επίπεδο,
– Δεν διαθέτει ενιαία δάπεδα εργασίας τα οποία θα έπρεπε να καλύπτουν όλο το πλάτος κάθε φατνώματος, ούτε διαθέτει διατάξεις που να επιβάλλουν τον ταυτόχρονο και ομοιόμορφο λυγισμό τους,
– Δεν διαθέτει επαρκείς διατάξεις πλαϊνής προστασίας για τους χρήστες του,
-Έχει μεγάλα χάσματα εντός του, εκ των οποίων είναι δυνατόν να διέλθει άνθρωπος,
– Κατά πάσα πιθανότητα δεν διαθέτει μελέτη στατικής επάρκειας σύμφωνα με αναγνωρισμένο ή/και ισχύοντα κανόνα, κανονισμό, πρότυπο, κλπ.
Καλούμε δε την Υπουργό Πολιτισμού κ. Μενδώνη, να επιδείξει την πυγμή και αποφασιστικότητα για τα οποία είναι γνωστή και να προβεί άμεσα στις δέουσες ενέργειες.
Τέλος, παραμένουμε αρωγοί σε οποιονδήποτε θελήσει περισσότερες πληροφορίες ή/και συνδρομή σχετικά τόσο με τη συγκεκριμένη περίπτωση όσο και γενικότερα με την παραγωγή, εισαγωγή και εγκατάσταση ικριωμάτων στην Ελλάδα.
Με εκτίμηση,
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Σ.ΕΠ.Ι.Ε.
Συνημμένα θα βρείτε παρακάτω σχετικές φωτογραφίες, από δημοσιεύματα σε ιστοσελίδες Τύπου”.
Αξίζει να σημειωθεί πως οι φωτογραφίες που επισυνάπτονται στην επιστολή-καταγγελία του ΣΕΠΙΕ είναι οι ίδιες που διοχέτευσε στα ΜΜΕ το ίδιο το υπουργείο Πολιτισμού, με δελτία τύπου του στις 28 Απριλίου και στις 3 Μαΐου, όταν η Λίνα Μενδώνη πραγματοποίησε την τελευταία της σχετική αυτοψία, συνοδευόμενη, μάλιστα, από τον Γενικό Γραμματέα του υπουργείου κ. Γιώργο Διδασκάλου, που τυγχάνει και πολιτικός μηχανικός, επομένως γνώστης των ειδικών προδιαγραφών που απαιτούνται εκ του νόμου σε εργασίες όπως αυτή.
Ανοίγει η Ακρόπολη με δανεικούς φύλακες…
Εντωμεταξύ, όπως είχε εξαγγείλει η υπουργός Πολιτισμού, δρομολογείται η επιστροφή στην “κανονικότητα”, σε ότι αφορά και το άνοιγμα των αρχαιολογικών χώρων στις 18 Μαΐου. Η Ακρόπολη θα έχει και πάλι την τιμητική της, καθώς αναμένεται να προσέλθουν στον Βράχο τηλεοπτικά συνεργεία και δημοσιογραφικές αποστολές για να παρουσιάσουν, με τον σχετικό πανηγυρικό τόνο, την λήξη της καραντίνας και την έναρξη κατά κάποιον τρόπο και της τουριστικής περιόδου.
Για τον λόγο αυτό, σύμφωνα με τις πληροφορίες μας, έχουν δρομολογηθεί πυρετώδεις προεργασίες, με την επιστράτευση του φυλακτικού αλλά και του εργατοτεχνικού προσωπικού, προκειμένου να είναι όλα έτοιμα και να πραγματοποιηθούν οι σχετικές “πρόβες”.
Φαίνεται, όμως, πως ακόμη και γι αυτόν τον προγραμματισμό η “υπουργός Ακροπόλεως” δεν ήταν επαρκώς προετοιμασμένη. Όπως κατήγγειλε η συνδικαλιστική παράταξη ΑΡΜΕ Αρχαιοφυλάκων, “το Σάββατο 9.5.2020 πραγματοποιήθηκε σύσκεψη στην οποία συμμετείχαν η πολιτική ηγεσία, συνδικαλιστές της ΔΑΚΕ [παράταξη που πρόσκειται στην ΝΔ] και της ΔΥΣΗΠ [παράταξη που πρόσκειται στο ΚΙΝΑΛ], και οι υπεύθυνοι αρχιφύλακες των αρχαιολογικών χώρων της Εφορείας Πόλης Αθηνών. Αποφασίστηκε η μετακίνηση μόνιμου και εποχικού φυλακτικού προσωπικού από τις ειδικές περιφερειακές υπηρεσίες (Μουσεία) στους αρχαιολογικούς χώρους της ΕΦΑΠΑ [Εφορεία Αρχαιοτήτων πόλης Αθήνας], έως την ολοκλήρωση των προσλήψεων των συμβασιούχων, προκειμένου, να λειτουργήσουν οι χώροι από τις 18.5.2020, με διευρυμένο ωράριο 08:00-20:00. Παράλληλα για το διάστημα μετακίνησης των εργαζομένων αποφασίστηκε αναστολή των αδειών και των ημερών ανάπαυσης (ρεπό)”.
Τι είχε συμβεί; Σύμφωνα με την ανακοίνωση της εν λόγω παράταξης, η ίδια η υπουργός είχε αναστείλει πριν λίγες μέρες τις προκηρύξεις για την πρόσληψη του απαραίτητου έκτακτου προσωπικού φύλαξης, ώστε να λειτουργούν οι αρχαιολογικοί χώροι με το διευρυμένο θερινό ωράριο. Τότε, γιατί εξήγγειλε την επαναλειτουργία των χώρων, συμπεριλαμβανομένης της Ακρόπολης, και μάλιστα με διευρυμένο ωράριο;
“Η απόφαση αυτή στερείται λογικής”, απαντά η ΑΡΜΕ Αρχαιοφυλάκων. “Σε συνθήκες πανδημίας” συνεχίζει, “με δεδομένη τη μειωμένη τουριστική κίνηση για το αμέσως προσεχές διάστημα, δεν υπάρχει ούτε ένας λόγος που να απαιτεί την λειτουργία των χώρων σε διπλοβάρδια 08:00-20:00 ή την μετακίνηση εργαζομένων από άλλη υπηρεσιακή μονάδα και την στέρηση ακόμα και της ελάχιστης ξεκούρασης. […] Η λογική άλλα υπαγορεύει, όμως η υπουργός κόντρα σε κάθε ομαλότητα και λογική, για άλλη μια φορά επιλέγει τη σκοπιμότητα και την επικοινωνιακή διαχείριση. Χωρίς να προηγηθεί στρατηγικός σχεδιασμός, έσπευσε να αυτοπροβληθεί στα μέσα ενημέρωσης για να φαίνεται και μόνο, ότι παράγεται έργο. Της αναγνωρίζουμε ότι είναι συνεπής στην έλλειψη σχεδιασμού, στην εφαρμογή του “αποφασίζομεν και διατάσσομεν”, στην δημιουργία καθυστερήσεων και αναστάτωσης για το τίποτα”.
Ίσως, τελικά, η κ. Μενδώνη να μην είναι ούτε καν αποτελεσματική “υπουργός Ακροπόλεως”. Αν, μάλιστα, ισχύουν και όσα γράφονται περί επικείμενου ανασχηματισμού, ίσως σύντομα να μην είναι πλέον καν υπουργός…
