Σε τραγικό αδιέξοδο εξαιτίας της πανδημίας του κορονοϊού βρίσκεται μια μητέρα από την Κρήτη που προσπαθεί να επιβιώσει μαζί με την ανήλικη κόρη της.
Χωρίς να δικαιούται κανένα επίδομα από εκείνα που δόθηκαν σε συγκεκριμένες κατηγορίες ανέργων και εργαζομένων πληγέντων επιχειρήσεων, η μητέρα της μονογονεϊκής οικογένειας απευθύνει την παρακάτω συκλονιστική επιστολή στον πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη, ρωτώντας τον απεγνωσμένα: “Να φουντάρω ή να ληστέψω; Εσείς με το χέρι στην καρδιά, τι θα κάνατε;”.
Διαβάστε ολόκληρη την επιστολή:
“Προς Αξιότιμο κ. Πρωθυπουργό,
Προς Αξιότιμους Υπουργούς & Αξιότιμους λοιπούς συνεργάτες,
Ονομάζομαι Α. Δ., είμαι 41 ετών, Ελληνίδα υπήκοος και μητέρα μιας υπέροχης 12χρονης κόρης.
Θα προσπαθήσω όσο μπορώ να σας αποτυπώσω γραπτώς το πρόβλημά μου, το οποίο με έχει φτάσει πλέον σε ακραίες σκέψεις και καταστάσεις…
θα ήθελα να γνωρίζετε επίσης ότι, πριν φτάσω σε εσάς, προσπάθησα να έρθω σε επικοινωνία με όλα τα αρμόδια υπουργεία και τους τοπικούς φορείς.
Δυστυχώς όμως μου είπαν ότι δεν ξέρουν τι να πουν και ότι αυτοί εκτελούν εντολές δικές σας…
Λοιπόν, εν ολίγοις, η ιστορία μου έχει ως εξής:
Επέστρεψα στην Ελλάδα το 2016 μετά από 10 χρόνια στη Γερμανία.
Ο λόγος για τον οποίο επέστρεψα ήταν η επιθυμία της κόρης μου, η οποία αντιμετώπιζε πολύ σοβαρά προβλήματα υγείας. Έτσι αποφάσισα να εκπληρώσω μία από τις ίσως τελευταίες επιθυμίες της…
ΝΑΙ, τόσο σοβαρή ήταν η κατάστασή της…
Με τη δύναμη της ψυχής όμως και τη δίψα για ζωή καταφέραμε να ξεπεράσουμε το μεγαλύτερο ποσοστό προβλημάτων υγείας της. Το μόνο που μας έχει μείνει είναι μια αλλεργία στο αίμα, που εμφανίζεται όταν η μικρή προσβληθεί από κάποιους ιούς ή από κάποια ιογενή λοίμωξη.
Όπως καταλαβαίνετε, τώρα, επί εποχής COVID, είναι ένα πολύ ευπαθές άτομο.
Από το 2016 έως και στα μέσα του 2019 ήμουν εκτός εργασίας, αφού είχα ρίξει όλο μου το βάρος και τη δύναμη για να κάνω καλά το παιδί μου, δυστυχώς μονογονεϊκής οικογένειας, λόγω διάστασης από το 2015- εκκρεμεί το διαζύγιο για το τυπικό, αλλά δεν υπήρχαν χρήματα να γίνει και αυτό…
Το καλοκαίρι του 2019 επέστρεψα πολύ δυναμικά στον χώρο εργασίας μου, που έχει να κάνει με το sales management στον τομέα προώθησης τουριστικών σκαφών αναψυχής.
Μάζεψα ένσημα το 2019, ασφάλισα εμένα και το παιδί μου και με πολλή αξιοπρέπεια πλήρωνα τις υποχρεώσεις μου.
Δυστυχώς ταμείο ανεργίας ΔΕΝ ΜΠΗΚΑ γιατί ο εποχιακός υπάλληλος χρειάζεται ένσημα από 2 σεζόν για να μπει…
Και έρχεται ο Μάρτης, μήνας κατά τον οποίο ετοιμάζομαι να επιστρέψω στη δουλειά μου…
Με πρόλαβε όμως ο COVID…
Για δουλειά ΔΕΝ ΠΗΓΑ ΠΟΤΕ (στις πληττόμενες επιχειρήσεις)…
Επίδομα ΔΕΝ ΠΗΡΑ (δεν είχα ένσημα για να μπω στο ταμείο ανεργίας, όπως προείπα)...
Επίδομα ΔΕΝ ΠΗΡΑ (γιατί δεν είμαι μακροχρόνια άνεργη)…
Επίδομα ενοικίου ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΩ (γιατί πρέπει να υποβάλλεις για 5 συνεχόμενα έτη φορολογικές δηλώσεις στην Ελλάδα… Ναι, όπως το διαβάσατε… Μήπως θα έπρεπε να υπήρχε άλλο καθεστώς για τους Έλληνες ίσως;)…
Tο μόνο που είχα σαν εισόδημα τους τελευταίους 5 μήνες ήταν 140 ευρώ, το επίδομα του παιδιού…
ΠΟΥ ΕΧΩ ΦΤΑΣΕΙ;
Είμαι ένας αξιοπρεπής άνθρωπος και μπορώ να σας φέρω σε επικοινωνία με τους τοπικούς φορείς, με τον διευθυντή του σχολειού του παιδιού μου για να μάθετε το ποιόν μου. Για να μάθετε ποια είμαι…
Έχω φτάσει -επαναλαμβάνω- σε ακραίες σκέψεις!
Ή ΝΑ ΠΑΩ ΝΑ ΦΟΥΝΤΑΡΩ…!!!
Ή ΝΑ ΛΗΣΤΕΨΩ…!!!
Εσείς τι θα κάνατε στη θέση μου;
Δεν έχω να ταΐσω το παιδί μου… Με βοηθούν φίλοι!!!
Δεν μπορώ να παράσχω στην κόρη μου διαδικτυακή μάθηση… Δεν έχω υπολογιστή… Η ίδια προσπαθεί από το tablet της που δεν υποστηρίζει work system (και μιλάμε για μια 12χρονη άριστη μαθήτρια που γνωρίζει 3 γλώσσες ήδη!!!).
Όμως πλέον δεν μπορώ να της παράσχω ούτε πρόσβαση στο ίντερνετ, αφού τα τηλέφωνα είναι απλήρωτα!!!
Κινδυνεύω να χάσω και το σπίτι το οποίο νοικιάζω… Χρωστάω ήδη 3 μήνες!!! Με το δίκιο τους οι άνθρωποι, θέλουν τα χρήματά τους…
ΔΕΝ ΖΗΤΩ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ…. ΖΗΤΩ ΜΙΑ ΑΞΙΟΠΡΕΠΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΔΙΑΒΙΩΣΗ!!!
Υπάρχουμε και εμείς…
ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΑΜΕ ΑΡΚΕΤΑ ΕΝΣΗΜΑ…
ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΜΑΣΤΑΝ ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΙΑ ΑΝΕΡΓΟΙ… Αλλά δυστυχώς χάσαμε τις δουλειές μας… Δεν πήγαμε ποτέ ξανά να εργαστούμε για την καινούρια σεζόν…
ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΗΡΑΜΕ ΚΑΝΕΝΑ ΕΠΙΔΟΜΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΚΡΑΤΗΘΟΥΜΕ ΛΙΓΟ…ΝΑ ΠΑΜΕ ΛΙΓΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ!!!
ΑΝ ΕΣΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΧΑΤΕ, ΛΟΓΩ ΣΥΝΘΗΚΩΝ, ΝΑ ΠΑΡΑΣΧΕΤΕ ΕΣΤΩ ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΑΣ, ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΑΤΕ;;;
Όταν η τελευταία μου λύση είναι να δώσω το παιδί μου σε άλλους να του προσφέρουν έστω τα βασικά, ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ;
ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΑΤΕ ΕΣΕΙΣ;
ΝΑ ΦΟΥΝΤΑΡΩ Ή ΝΑ ΛΗΣΤΕΨΩ;;;
ΕΣΕΙΣ, ΜΕ ΤΟ ΧΕΡΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ, ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΑΤΕ;;;
ΕΠΙΔΟΜΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ, ΝΑ ΠΑΜΕ ΛΙΓΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ…
Έλληνα πολίτης είμαι!!!
Ψάξε με!!!
Πού είναι τα δικά μου ανθρώπινα δικαιώματα για μια αξιοπρεπή διαβίωση;;;
Περιμένω, σας παρακαλώ, την απάντησή σας και, σας παρακαλώ, όσο το δυνατόν συντομότερα γίνεται.
Πλέον «ΠΑΙΖΟΥΜΕ» ΜΕ 24ΩΡΑ αντοχής…
Και, σας παρακαλώ, όχι μια πολιτική απάντηση… Όχι “ανοίγουν δουλειές”… Όχι “ανοίγουν τα σύνορα”… Γιατί πολύ απλά ποιος θα πάρει πρώτος από την πίτα…;”.
