Δεν υπάρχει καλύτερη απόδειξη για τη συνέχεια στην οικονομική πολιτική των τελευταίων δέκα χρόνων από την ομόφωνη ανανέωση της θητείας του Γιάννη Στουρνάρα στη θέση του κεντρικού τραπεζίτη. Η ψήφισή του και η ανοχή από τα τέσσερα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ στο Δ.Σ της Τράπεζας της Ελλάδος δείχνει ότι η πολιτική που εκφράζει ο τραπεζίτης των μνημονίων είναι αποδεκτή από ΝΔ – ΚΙΝΑΛ – ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι ακριβώς η ίδια τακτική που ακολουθήθηκε από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στο τραπεζικό τομέα: Καταγγελίες για διαφθορά και διαπλοκή, συλλογή των φακέλων από τα μεγαλύτερα κόκκινα δάνεια και των δανείων των μέσων ενημέρωσης την περίοδο 2016-17 και μετά καταχώνιασμα. Φυσικά για τα μάτια του κόσμου ορισμένες υποθέσεις κατέληξαν στον εισαγγελέα, όπως στην περίπτωση των δανείων της Alpha Bank στον ΔΟΛ, με την “μικρή λεπτομέρεια” ότι ανέλαβε την υπεράσπιση κατηγορουμένων της τράπεζας ο Μαντζουράνης, δεξί χέρι υπουργών του ΣΥΡΙΖΑ και μετέπειτα μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος…
Στο ίδιο μοτίβο η ΝΔ, όταν ανέλαβε κυβέρνηση, ξέχασε τα περί σκανδάλου Καλογρίτσα στην Τράπεζα Αττικής και έκανε ένα βήμα παραπάνω δίνοντας με νόμο ουσιαστικά ασυλία σε όλα τα τραπεζικά στελέχη εκτός αν κατηγορηθούν από την ίδια την διοίκηση της τράπεζας (δηλαδή από τον εαυτό τους!). Επειδή δε υπήρξε και περίπτωση που το Δ.Σ. μιας συστημικής τράπεζας είχε προχωρήσει σε μήνυση για απιστία έναντι δυο παλαιών στελεχών της, η ΝΔ φρόντισε με ειδική φωτογραφική διάταξη εν μέσω κορονοϊού να τους απαλλάξει.
Δεν υπάρχει καλύτερη απόδειξη για την ουσιαστική συναντίληψη ΝΔ, ΚΙΝΑΛ, ΣΥΡΙΖΑ σε ζητήματα περιβάλλοντος από την υπερψήφιση του σχεδίου για τον “μεγάλο περίπατο” του Μπακογιάννη. Ένα έργο βιτρίνας, πρόχειρο, χωρίς ουσιαστική μελέτη και με αλλότριους σκοπούς από τους διακηρυγμένους.
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο συγκοινωνιολόγος Κοσμάς Αναγνωστόπουλος, “πρόκειται για έναν περίπατο που αφορά το γύρω-γύρω όλοι, που δεν θα εξυπηρετήσει χιλιάδες άλλες μετακινήσεις. Είναι μια παρέμβαση βιτρίνας που δεν θα αλλάξει την ζωή στην πόλη και ως φανατικός ποδηλάτης σας λέω ότι δεν έχουν κάνει καμία πρόβλεψη για ουσιαστικό δίκτυο ποδηλατοδρόμου εκτός κέντρου. Πρόκειται για ένα ουρανοκατέβατο σχέδιο χωρίς στρατηγική χωρίς τεκμηρίωση, χωρίς κυκλοφοριακές μελέτες”.
Ο δε καθηγητής πολεοδόμος Άρης Καλαντίδης δηλώνει: “Φοβάμαι ότι όλο το κέντρο θα γίνει μια πλατεία Αγίας Ειρήνης”. Μόνο και μόνο ότι η αιτιολογία για το έργο είναι η καταπολέμηση του κορονοϊου(!) και θα έχει τρίμηνη διάρκεια, δηλαδή όσο υπάρχει καλός καιρός, δείχνει τους στόχους του νομοσχεδίου. Επί της ουσίας το κέντρο της Αθήνας θα πήξει με αυτοκίνητα και το ιστορικό κέντρο με τραπεζάκια έξω. Είναι μια αντίληψη που δείχνει ενδιαφέρον για την οδό Πανεπιστημίου, την οδό Μητροπόλεως και την οδό Αθηνάς, και όχι για την υποβαθμισμένη πλατεία Βάθης, την πλατεία Θεάτρου η τον Κολωνό. Απεικονίζει την συναίνεση ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ στο μοντέλο της Ελλάδος με βαριά βιομηχανία τον τουρισμό, με κινητήρια δύναμη το φραπέ, το σουβλάκι και λίγο θάλασσα.
Ακόμη και εκεί που υπάρχουν αντιθέσεις όπως στο περιβαλλοντικό νομοσχέδιο, η συναίνεση υπερισχύει. Είναι κωμικό τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ να ποστάρουν ενάντια στην κατασκευή ανεμογεννητριών στην Τήνο, όταν η άδεια κατασκευής δόθηκε επί κυβέρνησης Τσίπρα. Υπάρχει συναίνεση στο σχέδιο να γεμίσουν τα Κυκλαδονήσια με ανεμογεννήτριες Χαρακτηριστικά, στις 19 Μαρτίου 2018 ο τότε πρωθυπουργός παρευρέθηκε στη Σύρο, για να εγκαινιάσει την ηλεκτρική διασύνδεση των Κυκλάδων με την ηπειρωτική Ελλάδα. Στις δηλώσεις του ο κ. Τσίπρας τόνισε: “Είναι προφανές ότι αυτές οι διασυνδέσεις είναι αμφίδρομες, είναι διπλής κατεύθυνσης. Δεν φέρνουν ρεύμα μονάχα από την ηπειρωτική χώρα, αλλά θα έχουν την δυνατότητα στο μέλλον να στέλνουν και ρεύμα στην ηπειρωτική χώρα, πράγμα το οποίο, εφόσον έχει ξεκινήσει η υλοποίηση, ήδη προσελκύει το ενδιαφέρον επενδυτών για επενδύσεις στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας”.
Εξάλλου δεν υπάρχει καλύτερη απόδειξη της συναίνεσης στο ζήτημα από την συμφωνία εκλογής της νυν προέδρου της Δημοκρατίας, η οποία στο Συμβούλιο της Επικρατείας έδωσε αλλεπάλληλες μάχες για την νομιμοποίηση όλων των αιτημάτων των εταιρειών, άλλοτε υπό το πρίσμα της “πράσινης ανάπτυξης”, άλλοτε αγνοώντας και αυτό, όπως στην περίπτωση της “Ελληνικός Χρυσός”. Από την νομιμοποίηση ανεμογεννητριών στη Θίσβη, μέχρι σε δασικές περιοχές ή ακόμα και αναδασωτέες (δηλαδή τα καμένα) το “βενιζελικό ΠΑΣΟΚ”, στο οποίο ανήκε, φρόντισε να διευκολύνει κυρίως τα οικονομικά συμφέροντα. Στο όνομα δήθεν της πράσινης ανάπτυξης καταστρέφεται το ελληνικό τοπίο και τοποθετούνται ανεμογεννήτριες με γνώμονα όχι ένα συνολικό πανεθνικό χωροταξικό σχέδιο, αλλά τα καλά ανεμολογικά δεδομένα και το κέρδος για τον “επιχειρηματία” που προκύπτει από την επιδότηση του απλού καταναλωτή ρεύματος. Η δε υποκρισία είναι ακόμη μεγαλύτερη, γιατί είναι η ΝΔ, το ΚΙΝΑΛ και ο ΣΥΡΙΖΑ που την ίδια ώρα που υποτίθεται προωθούν την πράσινη ανάπτυξη με ανεμογεννήτριες, εκχωρούν όλη την επικράτεια σε ξένες εταιρίες για υδρογονάνθρακες.
Τα παραπάνω αναφέρθηκαν γιατί απασχόλησαν την επικαιρότητα την τελευταία βδομάδα. Θα μπορούσαν να αναφερθούν και άλλα, όπου η πολιτική της ΝΔ, παρά τις επιμέρους διαφοροποιήσεις ουσιαστικά γίνεται αποδεκτή.
Το βλέπουμε στα λεγόμενα εθνικά θέματα με τους τσαμπουκάδες σε όσους είναι “αδύναμοι” και την υποταγή σε όσους θεωρούνται ισχυρότεροι . Όμως πόσο διαφοροποιείται η εξωτερική πολιτική από την αντίληψη “να κάνουμε τα καλά παιδιά στην Ε.Ε και να οικοδομήσουμε έναν άξονα με ΗΠΑ-Ισραήλ στην περιοχή”;
Το βλέπουμε στα υγειονομικά θέματα με αφορμή την καραντίνα και πως άλλαξε η γραμμή σε “ανοίξαμε και σας περιμένουμε”. Όμως επί της ουσίας πού διαφοροποιήθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ από την πολιτική επιλογή της ΝΔ στην εφαρμογή πρώτα του γενικού lockdown και πού τώρα που η ΝΔ έκανε στροφή; Προφανώς και έπρεπε να παρθούν μέτρα και δεν αγνοείται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε επιμέρους κριτική και για ελλείψεις σε τεστ και για τις ελλείψεις στην Υγεία (για τις οποίες κάποιον ρόλο θα είχε και ο ίδιος ως κυβέρνηση). Η βασική πολιτική γραμμή, όμως, ήταν ο ακολουθητισμός στην ΝΔ , με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα την στάση στις εκδηλώσεις της Πρωτομαγιάς.
Τέλος, τα ίδια παρατηρούμε και για την σύγκλιση στα οικονομικά μέτρα για την αντιμετώπιση των συνεπειών της επιδημίας, αλλά η εκτενής παρουσίαση όλων των τελευταίων απαιτεί νέο κείμενο.