Κείμενο & φωτογραφίες: Art Traces.
Τις τελευταίες μέρες ο ποταμός Έβρος ακούγεται όλο και περισσότερο. Όχι για το ιδιαίτερο κάλλος του, όχι για το Δέλτα το οποίο σχηματίζεται στις εκβολές του και είναι ο σημαντικότερος υγροβιότοπος της Ελλάδας, αλλά κυρίως ως το σύνορο της Ελλάδας – Τουρκίας, το οποίο μας χωρίζει αντί να μας ενώνει με την γείτονα χώρα.
Ο Έβρος ήταν πάντα σημαντικός. Από την αρχαιότητα ασκούσε μεγάλη επιρροή στην πολιτική, οικονομική, κοινωνική και πολιτισμική ζωή των Θρακών, καθώς αποτελούσε έναν ποτάμιο και χερσαίο δρόμο που συνέδεε το Αιγαίο με τη θρακική ενδοχώρα.
Κατά τη μυθολογία, ο Έβρος ήταν ο γιος του Αίμου και της Ροδόπης και λατρεύτηκε από τους Θράκες ως θεός. Στη συμβολή των ποταμών Έβρου, Τούντζα και Άρδα ο Ορέστης πλύθηκε και καθάρθηκε από τον φόνο της μητέρας του, της Κλυταιμνήστρας. Στον Έβρο, σύμφωνα με τον Βιργίλιο, έριξαν οι Βάκχες το κεφάλι του Ορφέα, αφού πρώτα τον κατασπάραξαν.
Ο ποταμός Έβρος πηγάζει από τα όρη Ρίλα και τα 530 χλμ του διασχίζουν την Βουλγαρία, την Τουρκία και την Ελλάδα.
Στις εκβολές του σχηματίζεται ένα τεράστιο δαιδαλώδες Δέλτα, από τα σημαντικότερα της Ευρώπης, το οποίο τελεί υπό προστασία.
Το πανέμορφο Δέλτα δημιουργεί μεγάλη ποικιλία βιοτόπων, στους οποίους βρίσκει καταφύγιο ένας μεγάλος αριθμός ειδών φυτών και ζώων. Οι δρόμοι του προσφέρονται για πεζοπορία. Οι περιηγητές του Έβρου, αφού εξασφαλίσουν την ειδική άδεια από τον φορέα διαχείρισης, μπορούν να παρατηρήσουν εκατοντάδες πουλιά και ζώα, όπως άγρια άλογα, τσακάλια, αγριογούρουνα κ.ά.
Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια η ρύπανση του ποταμού είναι εκτεταμένη, καθώς στον Έβρο καταλήγουν βαρέα μέταλλα από απόβλητα των μεταλλευτικών δραστηριοτήτων στην Βουλγαρία και βιομηχανίες της Τουρκίας και τα επίπεδα νιτρικών, νιτρωδών, αμμωνιακών αλάτων και ολικού φωσφόρου είναι εξαιρετικά υψηλά.
Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει στους ανθρώπους του ποταμού, επί το πλείστον ψαράδες, οι οποίοι διαμένουν για αρκετό διάστημα στις αυτοσχέδιες καλύβες τους, σε μιαν ιδιαίτερη ισορροπία με το τοπίο. Ο ποταμός, ως σύνορο της Ελλάδας και της Τουρκίας, διασχίζεται καθημερινά από πολλούς πρόσφυγες και μετανάστες, οι οποίοι διωγμένοι από τις χώρες τους προσπαθούν να περάσουν σε ευρωπαϊκό έδαφος για μια καλύτερη ζωή.
Αυτός ο άγνωστος μαγικός τόπος, αλλάζει από εποχή σε εποχή. Το τοπίο του είναι γαλήνιο, χωρίς εξάρσεις και προσφέρει πάντα κάτι καινούριο στον επισκέπτη του. Ας συγκρατήσουμε αυτή τη διάστασή του, πριν τον ξαναθυμηθούμε με αφορμή την ειδησεογραφία…
Το φωτογραφικό ζεύγος Art Traces αποτελούν οι Σίμος Χατζηλίδης και Άννα Παρασκευίδου που ζουν στην Αλεξανδρούπολη. Περισσότερα φωτογραφικά projects τους μπορείτε να δείτε στο ArtTraces.org.
