Το εγκληματικό Σχέδιο Κέντλερ (Kentler Project), βάσει του οποίου παραδίδονταν ορφανά ή άστεγα παιδιά σε παιδόφιλους, για πάνω από 30 χρόνια, έφερε στο φως έρευνα της Ντώυτσε Βέλλε, εκμαιεύοντας την υπόσχεση των Γερμανικών αρχών ότι όλες οι λεπτομέρειες του εγκλήματος θα έρθουν στο φως.
Το Σχέδιο, που φέρει το όνομα του εμπνευστή του, καθηγητή ψυχολογίας Χέλμουτ Κέντλερ, ξεκίνησε τη δεκαετία του 1970 στο τότε Δυτικό Βερολίνο και είχε «χαρακτήρα πειράματος», κατά το οποίο, επίτηδες δίνονταν για υιοθεσία σε παιδόφιλους άστεγα ή ορφανά παιδιά, και μάλιστα με επίδομα υιοθεσίας στους θετούς γονείς/ εγκληματίες. Το Σχέδιο λειτούργησε, μάλιστα, υπό την πλήρη κάλυψη των αρχών του Βερολίνου.
Ο Χέλμουτ Κέντλερ, που απεβίωσε το 2008, ήταν εκ των επικεφαλής του Κέντρου Εκπαιδευτικής Έρευνας της Δυτικής Γερμανίας και είχε την άποψη ότι η σεξουαλική επαφή μεταξύ ενηλίκων και παιδιών δεν προκαλέί ψυχολογικά προβλήματα. Αυτό θέλησε να αποδείξει και με την έρευνά του, που ήρθε στο φως πρώτη φορά όταν δύο από τα θύματά του αποφάσισαν να μιλήσουν.
Η σχετική έρευνα ξεκίνησε και κράτησε χρόνια, φέρνοντας στο φως στοιχεία για ένα έγκλημα που γινόταν με την κάλυψη του κράτους καθώς «συμμετείχε [στην υλοποίηση του.. πειράματος] ένα δίκτυο εκπαιδευτικών ινστιτούτων, το Γραφείο Νεολαίας της πόλης αλλά και η Γερουσία του Δυτικού Βερολίνου, που αποδέχονταν, στήριζαν και υπερασπίζονταν την παιδοφιλία». Πολλοί εκ των θετών γονέων ήταν γνωστοί ή και διάσημοι ακαδημαϊκοί δάσκαλοι της Δυτικής Γερμανίας, εργαζόμενοι στο Ινστιτούτο Μαξ Πλανκ, στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο του Βερολίνου και τη Σχολή Όντενβαλντ της Έσσης, όπου είχε αποκαλυφθεί και άλλο μεγάλο σκάνδαλο παιδοφιλίας προ ετών.
Τα θύματά του Κέντλερ, που τα επισκέπτονταν ο ίδιος συχνά, όπως και τους θετούς γονείς τους, δε δικαιούνται καμμίας αποζημίωσης, λόγω παραγραφής των εγκλημάτων του.
