Η μονόπλευρη εξέταση των ποσοτικών στοιχείων και της απασχόλησης, αλλά και της ανεργίας, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η ποιοτική ανάλυση, μοιάζει σαν την προσπάθεια κάποιου να μετρήσει το ύψος του με ζυγαριά. Είναι άτοπη. Εξίσου άτοπη είναι και η μετακύλιση του βάρους της αποδιοργάνωσης της αγοράς εργασίας στην πανδημία, η οποία εν πολλοίς αντιμετωπίζεται ως…νέα κολυμβήθρα του Σιλωάμ για τις πολιτικές που ακολουθούνται στα εργασιακά την τελευταία δεκαετία. Αν κάνουμε μια υπόθεση εργασίας (κυριολεκτικά και μεταφορικά) σύμφωνα με την οποία με έναν μαγικό τρόπο εξαλείφεται η ανεργία στη χώρα και απασχολούνται όλοι με μισθό 300 ή 400 ευρώ σε αυτό το αρνητικό φορολογικό και καταναλωτικό περιβάλλον, τότε δεν θα έχουμε εκατομμύρια εργαζόμενους, αλλά εκατομμύρια φτωχούς εργαζόμενους!
Από τα στοιχεία διεθνών και εγχώριων οργανισμών αποδεικνύεται πως η ελληνική αγορά εργασίας βρίσκεται στην εντατική πολλά χρόνια πριν την υγειονομική κρίση:
• Η Ελλάδα, βρίσκεται για 4η φορά στην “μαύρη λίστα” της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας με τις 25 χώρες που παραβιάζουν θεμελιώδη εργασιακά δικαιώματα, μαζί με κράτη όπως το Μπαχρέιν, η Βολιβία, η Μποτσουάνα, το Ελ Σαλβαδόρ, και η Μαλαισία.
• Σύμφωνα με την Eurostat, η χώρα μας κατέχει τη δεύτερη θέση μεταξύ των 28 χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τα υψηλότερα ποσοστά κινδύνου φτώχειας για τους εργαζόμενους, μετά τη Ρουμανία.
• Η Ελλάδα (με 72%) βρίσκεται στην πρώτη θέση της λίστας των χωρών με το μεγαλύτερο ποσοστό μονομερούς επιβολής μερικής απασχόλησης, ενώ αυτή η μορφή εργασίας μαζί με την περιστασιακή απασχόληση συγκεντρώνουν το υψηλότερο ποσοστό κινδύνου φτώχειας.
• Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχει στην διάθεση του ο μεγαλύτερος φορέας της χώρας, ο ΕΦΚΑ, τουλάχιστον 600.000 εργαζόμενοι λαμβάνουν μηνιαίο μισθό κάτω από 400 ευρώ μεικτά. Δηλαδή, στην πραγματικότητα οι καθαρές αποδοχές υπολείπονται του επιδόματος ανεργίας των 360 ευρώ.• Όπως επισημαίνεται στην έκθεση του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ για την Ελληνική Οικονομία και την Απασχόληση, 6 στους 10 εργαζόμενους λαμβάνουν κάτω από 900 ευρώ το μήνα και 4 στους 10 λιγότερα από 700 ευρώ.
• Η πλήρης απασχόληση από 79% το 2009 υποχώρησε στο 45% το 2017, ενώ η μερική απασχόληση εκτινάχθηκε στο 55%.• Από 70.000 έως 100.000 υπολογίζονται οι εργαζόμενοι που απασχολούνται με διάφορες μορφές υπενοικίασης στην Ελλάδα, με μειωμένους μισθούς και δικαιώματα.• Περισσότεροι από 657.000 εργαζόμενοι (δηλαδή, ένας στους τρεις) απασχολούνται στον ιδιωτικό τομέα με “ευέλικτες” μορφές εργασίας.• Οι επιχειρησιακές συμβάσεις το 2017, κάλυπταν το 92%, ενώ από το 2010 έως και πέρυσι, υπεγράφησαν συνολικά μόλις 162 κλαδικές με τις επιχειρησιακές συμβάσεις να ανέρχονται σε 2.273!
• Οι επιχειρησιακές συμβάσεις, δεν εισήγαγαν μόνο νέους, μειωμένους μισθούς στην αγορά εργασίας, αλλά και…νέα ήθη. Η επίσημη μέσω επιχειρησιακής σύμβασης καθυστέρηση καταβολής των δεδουλευμένων για τρεις μήνες, είναι το πιο πρόσφατο κρούσμα των νέων εργασιακών ηθών, αλλά -δυστυχώς- όχι το μοναδικό. Όπως έχει διαπιστώσει η Επιθεώρηση Εργασίας, κάποιοι εργοδότες έχουν ανακαλύψει τα τελευταία χρόνια, ευφάνταστους τρόπους προκειμένου να μειώνουν τον μισθό των εργαζομένων που απασχολούν, χορηγώντας κουπόνια ή τρόφιμα αντί μέρους του μισθού. Επίσης, έχουν καταγραφεί περιστατικά απαίτησης από εργοδότες για επιστροφή του δώρου Χριστουγέννων ή ακόμα και μέρους του μισθού, με τους εργαζόμενους να συνοδεύονται (σε κάποιες περιπτώσεις) στα ΑΤΜ από μπράβους που συνεργάζονται με τον επιχειρηματία. Αναφέρεται επίσης και η επιβολή “προστίμων” από 10 έως και 30 ευρώ σε ξενοδοχοϋπαλλήλους, για παράπονα πελατών.΄
