Δημοσίευμα του Bloomberg σχολιάζει τις μεγάλες προσδοκίες του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στη Λιβύη, οι οποίες μάλιστα δεν περιορίζονται αποκλειστικά στην προστασία της κυβέρνησης Σαράζ στην Τρίπολη.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, η τουρκική στρατιωτική υποστήριξη επέτρεψε στην Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας της Λιβύης να πετύχει ανατροπές έναντι του Λιβυκού Εθνικού Στρατού (LNA), του στρατάρχη Χαλιφά Χάφταρ.
Ωστόσο, ο Τούρκος πρόεδρος απέρριψε την περασμένη εβδομάδα την πρόταση κατάπαυσης πυρός από την Αίγυπτο, βασικό υποστηρικτή του ΛΕΣ. Η υποχώρηση του Χάφταρ προς τα ανατολικά επιτρέπει στην Τουρκία να επεκτείνει την επιρροή της στη Λιβύη.
Παράλληλα, η Άγκυρα αναζητά πολιτική και στρατιωτική υποστήριξη από την Ουάσιγκτον και τις Βρυξέλλες, με έναν πιο ενεργό ρόλο από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ καθώς δεν σκοπεύει να μπει επ’ ουδενί στο περιθώριο.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, ο Ερντογάν δεν συζητά καν το ενδεχόμενο να αποσύρει τα τουρκικά στρατεύματα από τη Λιβύη. Αντίθετα, σχεδιάζει να επεκτείνει το αποτύπωμα της Τουρκίας στη Λιβύη προγραμματίζοντας την εκπαίδευση των δυνάμεων του Φαγιέζ αλ Σάρατζ (GNA).
Tην ίδια ώρα στα ανοικτά των ακτών της Λιβύης, το τουρκικό ναυτικό διεξάγει ασκήσεις, χωρίς να δίνει καμία σημασία στις ξένες δυνάμεις που παρακολουθούν στενά αυτές τις κινήσεις.
Την περασμένη εβδομάδα, ανώτεροι Τούρκοι αξιωματούχοι – συμπεριλαμβανομένου του υπουργού Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου και του υπουργού Οικονομικών Μπεράτ Αλμπαϊράκ – συναντήθηκαν με τον Πρωθυπουργό αλ Σάρατζ, για να συζητήσουν νέους τρόπους συνεργασίας σε θέματα ασφάλειας, επενδύσεων, υποδομών και πετρελαίου.
Μεταξύ άλλων, οι Τούρκοι αξιωματούχοι επιθυμούν να βοηθήσουν στην ανοικοδόμηση του τραπεζικού συστήματος της Λιβύης και οι τουρκικές εταιρείες να πραγματοποιήσουν εξορύξεις υδρογονανθράκων σε στεριά και θάλασσα αλλά και να επανεκινήσουν κατασκευαστικά έργα αξίας περίπου 18 δισ. δολαρίων.
Η Λιβύη είναι το γεωστρατηγικό “κλειδί” των επιδιώξεων του Ερντογάν στην Ανατολική Μεσόγειο ενώ το μνημόνιο που υπέγραψε ο Ερντογάν με τον αλ Σάρατζ δίνει το δικαίωμα στην Άγκυρα (κατά την Τουρκία) να πραγματοποιήσει γεωτρήσεις, αδιαφορώντας για τις αντιδράσεις της Ελλάδας και των γύρω χωρών.
Η παρουσία της Άγκυρας στη Λιβύη αντανακλά και τις πολιτικές επιδιώξεις της Άγκυρας. Η κυβέρνηση συνασπισμού στη Λιβύη περιλαμβάνει Ισλαμιστές που πρόσκεινται ιδεολογικά στο κόμμα του Ερντογάν. Ενδεχόμενη επικράτησή της στη Λιβύη, θα σήμαινε μια νίκη της Τουρκία έναντι των “εχθρών” της Τουρκίας και υποστηρικτών του Χαφτάρ, μεταξύ των οποίων τα Αραβικά Εμιράτα, τα οποία η Άγκυρα θεωρεί βασική αιτία αστάθειας στη Μέση Ανατολή.
Οι ελιγμοί της Τουρκίας, συνεχίζει το Bloomberg, αποτελούν πρόκληση για το Άμπου Ντάμπι και το Κάιρο. Ο Αιγύπτιος πρόεδρος Αμντέλ Φατάχ αλ Σίσι δήλωσε ότι θα παρέμβει στρατιωτικά εάν το GNA κινηθεί για να καταλάβει το στρατηγικό λιμάνι της Σύρτης και προσπαθεί να συσπειρώσει τον αραβικό κόσμο ενάντια στην τουρκική εμπλοκή στη Λιβύη.
Μηνύματα δυσαρέσκειας από τη Ρωσία
Ο Ερντογάν ενδέχεται επίσης να βρεθεί αντιμέτωπος με έναν άλλο σημαντικό υποστηρικτή του Χαφτάρ στη Λιβύη, τη Ρωσία. Την περασμένη εβδομάδα, η ρωσική αντιπροσωπεία υπό τον υπουργό Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ και του υπουργό Άμυνας Σεργκέι Σόιγκου, ακύρωσε την επίσκεψή της στην Κωνσταντινούπολη την τελευταία στιγμή, κάτι που για πολλούς ήταν ένα σαφές μήνυμα δυσαρέσκειας.
Όσον αφορά τις ΗΠΑ ο Τούρκος πρόεδρος φέρεται να ζητάει πολλά από τον Τραμπ, έναν πρόεδρο με λίγη όρεξη για μακρινές περιπέτειες.
Με τη φράση “μια εθνική οικοδόμηση στο εξωτερικό φαίνεται καλύτερη από την εγχώρια αντιμετώπιση κρίσεων” το Bloomberg υποστηρίζει ότι ο Ερντογάν στρέφεται στη Λιβύη ενώ αντιμετωπίζει πλήθος προβλημάτων στο εσωτερικό της χώρας.
Στο μέτωπο του κορονοϊού, τα κρούσματα αυξάνονται μετά την χαλάρωση των μέτρων, ενώ το αποτύπωμα της κρίσης στην οικονομία δεν είναι ακόμη ξεκάθαρο.
Παρόλο που η τουρκική κυβέρνηση εκτιμά πως ένα θετικό πρόσημο ανάπτυξης είναι ακόμη εφικτό για φέτος, οι προβλέψεις του Bloomberg τοποθετούν την πορεία της οικονομίας σε ύφεση ύψους 3,6%, ενώ το γενικότερο οικονομικό περιβάλλον είναι εύθραυστο.
Οι παραπάνω προϋποθέσεις μοιάζουν κάθε άλλο παρά ιδανικές για να αρχίσει ένα έργο “οικοδόμησης έθνους” σε μια χώρα τόσο τραυματισμένη όσο η Λιβύη. Ωστόσο, καταλήγει το Bloomberg, ο Ερντογάν “δεν φαίνεται να αναζητά την έξοδο”.
