«Εμείς, η οικογένεια του, προσκαλούμε την Κυριακή 28 Ιουνίου, στις 11 το πρωί στο Α νεκροταφείο, σε μια συνάντηση μνήμης εκείνους που ήθελαν να τον αποχαιρετήσουν με τη φυσική τους παρουσία τη μέρα της κηδείας του και δεν μπόρεσαν λόγω των περιοριστικών μέτρων. Εκείνους που θέλουν να του πουν από κοντά ότι δεν τον έχουν ξεχάσει, εκείνους που θέλουν να του δώσουν μια κρυφή υπόσχεση για τη συνέχιση των αγώνων του και των οραμάτων του». Θα μιλήσει για τον Μανώλη ο Λαοκράτης Βάσσης, θα διαβάσει ποιήματα του η Μάνια Παπαδημητρίου και θα παίξει με το βιολί του αγαπημένους Απεραθίτικους σκοπούς ο Γιάννης Ζευγώλης» ανέφερε η ανοικτή πρόσκληση της οικογένειας του Μανώλη Γλέζου και εκατοντάδες κόσμου, ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα.
Ο Μανώλης Γλέζος, ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες αγωνιστές, έφυγε από την ζωή σε ηλικία 97 ετών, στις 30 Μαρτίου, από καρδιακή ανεπάρκεια. Λόγω των μέτρων για τον κορονοϊό, δεν κατέστη δυνατό να παραβρεθούν στην κηδεία του όλοι όσοι θα ήθελα να αποχαιρετήσουν τον μεγάλο αγωνιστή. «Τον πρώτο παρτιζάνο της Ευρώπης» όπως τον χαρακτήρισε ο Σαρλ Ντε Γκολ.
Το «παρών» έδωσαν, μεταξύ άλλων, ο πρώην πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, Θεοδωρής Δρίτσας, Γιώργος Κατρούγκαλος και Νίκος Βούτσης, ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Παπαδημούλης, ο πρώην βουλευτής, Παναγιώτης Λαφαζάνης, αλλά και η μητέρα του Παύλου Φύσσα, Μάγδα Φύσσα.
Ο Μανώλης Γλέζος, έμεινε στην ιστορία, όταν τον Μάϊο του 1941 μαζί με τον Απόστολο Σάντα, κατέβασαν την σημαία με την Σβάστικα από την Ακρόπολη. Υπήρξε ενεργό μέλος της αντίστασης. Το 1942 συνελήφθη από την Γκεστάπο και βασανίστηκε. Το 1943 συνελήφθη από τους Ιταλούς και έμεινε στην φυλακή για τρείς μήνες. Το 1944 συνελήφθη και πάλι και φυλακίστηκε για επτά μισή μήνες. Μετά την απελευθέρωση, οι περιπέτειες του Μανώλη Γλέζου δεν τελείωσαν. Συνελήφθη αρκετές φορές για τις πολιτικές του πεποιθήσεις και καταδικάστηκε τρείς φορές σε θάνατο. Συνολικά, παρέμεινε στην φυλακή 11 χρόνια και 5 μήνες, ενώ έμεινε στην εξορία 4 χρόνια και 6 μήνες. Το 1968 από την εξορία, καταδίκασε την επέμβαση της Σοβιετικής Ένωσης στην Τσεχοσλοβακία. Οι συνεχείς δικαστικές του περιπέτειες μέχρι την οριστική του απαλλαγή με τη γενική αμνηστία του 1971 προκάλεσαν συχνά την αντίδραση της Ελληνικής και της διεθνούς κοινής γνώμης.
Υπήρξε βουλευτής και πρόεδρος της Ενιαίας Δημοκρατικής Αριστεράς (ΕΔΑ) και αργότερα Βουλευτής και ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ. Ακόμη διετέλεσε βουλευτής του Συνασπισμού και του ΣΥΡΙΖΑ. Επίσης από το 2014 έως το 2015 διετέλεσε Ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, ερχόμενος, μάλιστα, πρώτος σε ψήφους στη χώρα στις Ευρωεκλογές του Μαΐου του 2014. Ήταν επίσης επικεφαλής του ψηφοδελτίου επικρατείας της ΛΑ.Ε στις εκλογές του Σεπτέμβρη του 2015, αλλά δεν κατάφερε να εκλεγεί.
Το 1962 βραβεύτηκε από την ΕΣΣΔ με το Διεθνές Βραβείο Ειρήνης Λένιν.
