«Μετά από τρεις μέρες καθάρισμα, απομάκρυνση των συντριμμιών και γλείψιμο στις πληγές μας ήρθε η ώρα να αφήσουμε τον θυμό να εκραγεί και να τους τιμωρήσουμε» λέει ο 28χρονος Φαρές Χαλάμπι σε δημοσιογράφο Naharnet.com που τον συναντά κοντά στην Πλατεία Μαρτύρων κάνοντας αφισοκόλληση για την απογευματινή διαδήλωση αυτό το Σάββατο στο κέντρο της Βηρυτού. Κάποιοι άλλοι νεαροί μερικά μέτρα πιο πέρα στήνουν τη βάση ομοιώματος αγχόνης σαν απροκάλυπτη απειλή έναντι της πολιτικο-οικονομικής ελίτ που κυβερνά εδώ και δεκαετίες στη βάση ενός μετεμφυλιακού συστήματος εξουσίας που σχεδιάστηκε στη βάση θρησκευτικών και σεχταριστικών κοινοτήτων. Στο Λίβανο, ως γνωστόν, για να γίνεις πρόεδρος της Δημοκρατίας πρέπει να είσαι Χριστιανός Μαρωνίτης. Για να γίνεις πρωθυπουργός πρέπει να είσαι απαραιτήτως Σουνίτης. Πρόεδρος της βουλής; Ασυζητητί Σιίτης…
Λίγα μέτρα πιο πέρα, μία νεαρή, η Χαγιάτ Νάζιρ μιλώντας σε ομάδα απεσταλμένων δημοσιογράφων του Γαλλικού Πρακτορείου αντιλαμβάνεται τη σημερινή διαδήλωση «σαν την πρώτη μετά την έκρηξη από την οποία θα μπορούσε να πεθάνει οποιοσδήποτε από μας». «Είναι η μεγαλύτερη προειδοποίηση προς όλους. Δεν έχουμε τίποτε να χάσουμε πλέον. Όλοι θα πρέπει να είναι στους δρόμους σήμερα. Όλοι!» λέει και απομακρύνεται.
Με τις σκούπες ανά χείρας…
Πλάι στις προετοιμασίες για τη Σαββατιάτικη διαδήλωση δεκάδες μικρές ομάδες νεαρών και μεσηλίκων δουλεύουν αδιάκοπα έχοντας στα χέρια σκούπες, φαράσια και τσάντες απορριμμάτων. Στη Βηρυτό δεν περιμένει κανείς τίποτε σχεδόν από καμία δημόσια υπηρεσία. Πριν καν γίνει η έκρηξη της 4ης Αυγούστου στο λιμάνι και καταστρέψει τον μισό τομέα της πρωτεύουσας. Τη λύση απέναντι σε αυτονόητες ανάγκες τη δίνουν συχνά η αλληλεγγύη και η ομαδική δουλειά. Αυτά είναι το κύριο όπλων των κατοίκων της Βηρυτού αλλά και της χώρας απέναντι στην καταστροφή. Η μόνη ασπίδα προστασίας, ο μόνος τρόπος για να μπει τάξη και να ξαναστηθεί η πόλη στα πόδια της. Ενδεχομένως πιο όμορφη και πιο καθαρή από ποτέ. Γι’ αυτό και παρά τη ζέστη και την υγρασία, παρά τη σκόνη που εξακολουθεί να σκεπάζει το μεγαλύτερο μέρος της Βηρυτού, τέσσερις μέρες μετά την ισχυρότατη βομβιστική έκρηξη της Τρίτης στο λιμάνι, πολλοί είναι αυτοί που δουλεύουν άοκνα. Όσοι δυσκολεύονται έχουν άλλο πόστο: Στήνουν μικρές, αυτοσχέδιες καντίνες κοντά στα αυθόρμητα συνεργεία καθαρισμού των συντριμμιών μοιράζοντας νερά , σάντουιτς και φρούτα. Ο καθένας κάνει ό,τι μπορεί…
Μέρος του πολιτικού συστήματος δείχνει να αντιδρά ποικιλοτρόπως: Παραιτείται από τις βουλευτικές έδρες για να διαχωρίσει τάχα τη θέση του από την “ελίτ”. Επαναλαμβάνει τα κελεύσματα για “τομές” και “μεταρρυθμίσεις”. Υπόσχεται απαντήσεις και αποκάλυψη των ενόχων της τραγικής έκρηξης στο λιμάνι μολονότι είναι κοινό μυστικό πως και αυτή τη φορά όσοι φορτωθούν τις ευθύνες δεν θα είναι παρά αποδιοπομπαίοι τράγοι ενός συστήματος σε βαθιά κρίση και αναζήτηση νέας ταυτότητας…
Προσφορές από «κοράκια»
Όσο οι κάτοικοι της Βηρυτού προσπαθούν να επουλώσουν τις πληγές και να συνέλθουν από τον τρόμο που σκόρπισε η μεγάλη έκρηξη στο λιμάνι, διάφοροι ξένοι αξιωματούχοι επιδίδονται σε μαραθώνιο πιέσεων και «προσφορών» εποφθαλμιώντας μερίδιο από την πίτα της ανοικοδόμησης που ντε φάκτο θα χρειαστεί μία από τις ομορφότερες πόλεις της Ανατολικής Μεσογείου.
Ο πρώτος ήταν ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν που ήρθε, είδε και απήλθε από τη Βηρυτό σαν άλλος αυτοκράτορας Βοναπάρτης λέγοντας στο λιβανέζικο λαό πως περίπου μπορεί να στηριχθεί πάνω του και όχι πάνω στην ντόπια καθεστηκυία τάξη για να ξαναβρεί την ελπίδα και το βηματισμό προς ένα καλύτερο μέλλον. Ο Γάλλος πρόεδρος μετά τη φιέστα με τους θερμούς εναγκαλισμούς πολιτών και τις χαιρετούρες στους δρόμους με τα συντρίμμια δεν παρέλειψε τις νουθεσίες και τις πιέσεις για «μεταρρυθμίσεις». Μεταρρυθμίσεις που θα ανοίξουν το δρόμο για την προνομιακή πρόσβαση των γαλλικών εταιριών στην ανοικοδόμηση, στις έρευνες για την αξιοποίηση κοιτασμάτων υδρογονανθράκων και στον ρημαγμένο τομέα ηλεκτροδότησης της κρατικής εταιρίας ηλεκτρισμού που αδυνατεί, σχεδόν από την ίδρυσή της, να ικανοποιήσει επάξια τις εγχώριες ανάγκες για ηλεκτροδότηση και αναγκάζει το λαό να πληρώνει διπλούς λογαριασμούς: και σε εκείνη, και στις εταιρίες καυσίμων και γεννητριών…
Ο Τούρκος αντιπρόεδρος Φουάτ Οκτάι έσπευσε από το πρωί του Σαββάτου στη Βηρυτό εκδηλώνοντας ανοικτά ενδιαφέρον για την ανοικοδόμηση του κατεστραμμένου λιμανιού της πόλης (για λογαριασμό τουρκικών κατασκευαστικών εταιριών). Δίχως να έχουν ακόμη σταματήσει οι οιμωγές των κατοίκων της πόλης για τη μεγάλη καταστροφή ο Τούρκος αντιπρόεδρος υπέδειξε το τουρκικό λιμάνι Μερσίν σαν εναλλακτικό της Βηρυτού…
Ο γενικός γραμματέας του Αραβικού Συνδέσου Αμπού Γκάιτ μετέβη και αυτός σήμερα στη Βηρυτό για να εκφράσει την αμέριστη συμπαράσταση και υποστήριξη όλων των αραβικών χωρών. Υποσχέσεις για υποστήριξη μοίρασε και ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της ΕΕ, Σαρλ Μισέλ. Αυτά ενώ την Κυριακή, 9 Αυγούστου, θα πραγματοποιηθεί με πρωτοβουλία της Γαλλίας η διεθνής τηλεδιάσκεψη δωρητών για τον Λίβανο. Οι υποσχέσεις για εκατομμύρια δολάρια είναι σχεδόν βέβαιο πως θα πέσουν βροχή, δεδομένου του ενδιαφέροντος εκατοντάδων εταιριών και Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων που θα επιδιώξουν νέες κερδοφόρες μπίζνες «φιλανθρωπίας» στην μισο-κατεστραμμένη Βηρυτό. Το θέμα όμως δεν είναι τα λεφτά. Είναι,μεταξύ άλλων, οι απαιτήσεις των “δωρητών” και τα σχέδιά τους για το νέο κεφάλαιο στην Ιστορία του Λιβάνου που φαίνεται να ξεκινά πάνω στα συντρίμμια της καταστροφής…
