Ήταν 4 Οκτωβρίου 2018 όταν ο γερουσιαστής του Βερμόντ Μπέρνι Σάντερς δεχόταν ένα τηλεφώνημα από τον επικεφαλής των Δημοκρατικών στη Γερουσία, Τσακ Σούμερ. Ο Σούμερ ζήτησε από τον Σάντερς να εξετάσει το ενδεχόμενο η συνάδελφος του στη Γερουσία, Κάμαλα Χάρις, να τον συνοδεύσει στην προεκλογική εκστρατεία που πραγματοποιούσε το κόμμα για τις ενδιάμεσες εκλογές στο Κογκρέσο, στην Άιοβα, όπου “θα κρίνονταν πολλά”. Ο Σάντερς δέχτηκε και κάπως έτσι ξεκίνησε η διετής προσπάθεια του κατεστημένου των Δημοκρατικών για να αποκτήσει η Χάρις την πολυπόθητη παναμερικανική αναγνωρισιμότητα που της έλειπε, ανάμεσα στους ψηφοφόρους και τους υποστηρικτές του κόμματος. Κάπως έτσι, επίσης, ο Σάντερς έσκαψε (ξανά…) τον λάκκο του, ενόψει των προεδρικών εκλογών του 2020 και του χρίσματος των Δημοκρατικών.
Από εκείνη τη στιγμή, η “προοδευτική” στα χαρτιά και στις επικοινωνιακές, στομφώδεις δηλώσεις των δημοσιογράφων και των opinion makers Κάμαλα Χάρις, ξεκίνησε τη μακρά, εκπληκτικά “πετυχημένη” εκστρατεία της, που τη φέρνει σήμερα, στη θέση της υποψηφίας του Τζο Μπάιντεν για την αντιπροεδρία των ΗΠΑ, εφόσον το ψηφοδέλτιο των Δημοκρατικών πλειοψηφήσει στην εκλεκτορική ψήφο μετά τις 3ης Νοεμβρίου.
Let’s go win this, @KamalaHarris. pic.twitter.com/O2EYo6rYyk
— Joe Biden (@JoeBiden) August 12, 2020
Δικηγόρος, γενική εισαγγελέας στη Καλιφόρνια, γερουσιαστής, συγγραφέας πέντε ευπώλητων βιβλίων (ανάμεσα τους και ένα παιδικό), με αφροαμερικανικές και ασιατικές ρίζες (με ολίγη από Ινδιάνους της Καραϊβικής και Ιρλανδό προπάτορα, από την πλευρά του Τζαμαϊκανού πατέρα της), η Χάρις ήταν η προφανής επιλογή του Μπάιντεν για την αντιπροεδρία, αλλά όχι για τους λόγους που θα εμφανιστούν στα τηλεοπτικά δίκτυα, τις εφημερίδες και το διαδίκτυο.
“Άχρωμη, άοσμη και μη-φεμινίστρια”, η Χάρις ανήλθε ταχέως στα ανώτατα κλιμάκια του Δημοκρατικού Κόμματος, ελισσόμενη πάντα με επιτυχία ανάμεσα στις πιο “προοδευτικές” και τις πιο “κατεστημένες” επιλογές του κόμματος, τόσο στην Καλιφόρνια όσο και στη Γερουσία. Ως γενική εισαγγελέας είχε ένα από τα υψηλότερα ποσοστά καταδικών (94%) στην πολιτεία, επιμένοντας -κάπως φιλολογικά- στην αναμόρφωση και την επανεκπαίδευση των κρατουμένων ώστε οι, κατά κύριο λόγο ιδιωτικές, φυλακές της πολιτείας, να μην αποτελούν “πανεπιστήμια εγκλήματος”. Οι σχετικές αντιλήψεις της έγιναν και βιβλίο με τίτλο Smart on Crime, το 2009. Η καθημερινή της, όμως παρουσία, στη γενική εισαγγελία και τα δικαστήρια πόρρω απείχε από τις συγγραφικές της επιδόσεις, χαρίζοντάς της το προσωνύμιο της εισαγγελέως με τη σιδερένια θέληση.
Η Χάρις δεν προέρχεται από τα κατώτερα στρώματα των Αφροαμερικανών, ενώ η ακτιβιστική της δράση χαρακτηρίζεται από χλιαρή έως ανύπαρκτη.
Κόρη του καθηγητή των Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο των Δυτικών Ινδιών, Ντόναλντ Χάρις και της Ινδής οικονομολόγου, Σαϊαμάλα Γκόπαλαν, η γερουσιαστής της Καλιφόρνια δεν προέρχεται από τα κατώτερα στρώματα των Αφροαμερικανών, όπως αντίστοιχα συνέβαινε και με τον πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα, ενώ η ακτιβιστική της δράση, είτε για τα δικαιώματα των γυναικών είτε για τη θέση των Αφροαμερικανών στην αμερικανική κοινωνία χαρακτηρίζεται από χλιαρή έως ανύπαρκτη. Ειδικά κατά τη διάρκεια των αλλεπάλληλων σεξιστικών ή ρατσιστικών επιθέσεων που είχε εξαπολύσει τα προηγούμενα χρόνια ο Ντόναλντ Τραμπ, η Χάρις κρατήθηκε πολύ μακριά από τις σχετικές καταγγελίες, τις δράσεις και την πολεμική ενάντια στον πρόεδρο των ΗΠΑ.
Γενικά, η στάση της σε μείζονα ζητήματα εκπορεύεται από πολιτικό υπολογισμό, πιστή τήρηση της γραμμής του κόμματος και “φιλολαϊκές” όσο και “φιλολογικές” προτάσεις με πλατιά απήχηση (ειδικά αν αυτές δεν γίνονται διαφιλονικούμενος ή “προκλητικός” νόμος του αμερικανικού κράτους). Κάπως έτσι υπερψήφισε το Reform Medicare ή πιο πρόσφατα, “κόλλησε” δίπλα στον Μπέρνι Σάντερς, όταν ο βετεράνος γερουσιαστής πρότεινε την ψήφιση νόμου για την καθιέρωση ειδικού μηνιαίου εισοδήματος 2.000 δολαρίων για κάθε κάτοικο (resident) και όχι πολίτη (citizen) στις ΗΠΑ για όσο διάστημα θα κρατήσει η πανδημία του κορονοϊού.
Finally the Democratic Party has found some balls. #KamalaHarris
— Richard Marx (@richardmarx) August 12, 2020
Το μεγάλο αίνιγμα σχετικά με την υποψηφιότητα της Χάρις έγκειται στην ινδική της καταγωγή και τις πεποιθήσεις της στα εξωτερικά ζητήματα, που πάντα απασχολούν τις ΗΠΑ. Είναι μόλις η δεύτερη γυναίκα με προγονικές ρίζες στην Ινδία η οποία βρίσκεται στον προθάλαμο για μια τόσο υψηλή πολιτική και πολιτειακή θέση – η πρώτη είναι η πρώην κυβερνήτης της Νότιας Καρολίνας και πρώην πρέσβειρα των ΗΠΑ στον ΟΗΕ, Νίκι Χέιλι. Η Χέιλι υπήρξε υποστηρίκτρια και χρηματοδότρια του Τραμπ, κρατώντας αποστάσεις από τον πρόεδρο μετά την παραίτηση της το 2018 από τον ΟΗΕ, αλλά παραμένει μια από τις ισχυρότερες φυσιογνωμίες στο ινδικό οικονομικό και επιχειρηματικό λόμπι, το οποίο δραστηριοποιείται έντονα στις ΗΠΑ. Αν και η ίδια η Χάρις είναι μάλλον άσχετη με τα διεθνή θέματα, η καταγωγή της και το πολιτικό μασάζ των Δημοκρατικών που επιμένουν στο “πίβοτ στον Ειρηνικό” και την περικύκλωση της Κίνας, της δίνουν πόντους τόσο στο εσωτερικό των ΗΠΑ, ώστε να μετακινηθεί σημαντική μερίδα των Ινδών επιχειρηματιών και χρηματοδοτών προς τους Δημοκρατικούς, όσο και στο εξωτερικό, από τη στιγμή που η εθνικιστική ινδική κυβέρνηση του Ναρέντρα Μόντι έχει σφυρηλατήσει εξαιρετικές σχέσεις με τον Λευκό Οίκο του Τραμπ.
Το μυστικό επομένως για την υποψηφιότητα της Χάρις δίπλα στον Μπάιντεν βρίσκεται ακριβώς στη σκιά που θέλουν να ρίξουν οι ΗΠΑ στον Ειρηνικό και την Νοτιοανατολική Ασία και το πόκερ ισχύος στο μαλακό υπογάστριο της Κίνας.
Στη “βιτρίνα” έχουν ήδη πιάσει δουλειά οι συστημικοί δημοσιογράφοι και opinion makers, που φιλοτεχνούν το προφίλ της “αυτοδημιούργητης” γυναίκας, Αφροαμερικανής και φεμινίστριας, προκειμένου πρώτα να εγγραφούν στους εκλογικούς καταλόγους και μετά να ψηφίσουν στις κάλπες, οι γυναίκες και οι Αφροαμερικανοί. Το όλο ζήτημα, όμως, στην πραγματικότητα, θα κριθεί στις γέφυρες που θα χτίσει η Χάρις με το ινδικό φιλοτραμπικό λόμπι και τις ροές χρήματος που θα φέρει η υποψηφιότητα της στα ταμεία του Δημοκρατικού Κόμματος και την εκστρατεία του Μπάιντεν.
Είναι βέβαια ειρωνεία της ιστορίας ότι πριν από έναν χρόνο, στη διάρκεια των πρώτων τηλεοπτικών μονομαχιών των τότε υποψηφίων των Δημοκρατικών για το χρίσμα, η Χάρις ήταν η μόνη που είχε υπενθυμίσει το πολύ “ιδιαίτερο” παρελθόν του Μπάιντεν, όταν ως γερουσιαστής από το Ντελάγουερ και προστατευόμενος του ρατσιστή πολιτικού Στρομ Θέρμοντ είχε έντονα ρατσιστικές αντιλήψεις και υποστήριζε τον φυλετικό διαχωρισμό.
Τέλος, όσοι προεξοφλούν πως η Χάρις θα μπορούσε να είναι η πρώτη γυναίκα πρόεδρος των ΗΠΑ, ας κρατήσουν μικρό καλάθι. Το 1973 ο Σπάιρο Άγκνιου προετοιμαζόταν να γίνει πρόεδρος στη θέση του κατεστραμμένου από το Βιετνάμ και το Γουότεργκεϊτ, Ρίτσαρντ Νίξον, αλλά τον “έφαγαν” οι φορολογικές του ατασθαλίες. Ας δούμε πρώτα αν το ticket των Δημοκρατικών θα νικήσει τον Τραμπ και ας περιμένουμε, κατόπιν και καλύτερα, τη συγκρότηση του πρώτου υπουργικού συμβουλίου υπό τον Μπάιντεν. Ίσως τότε αποκαλυφθούν περισσότερα για τον πραγματικό ρόλο της Χάρις σε αυτήν την προεκλογική εκστρατεία, στην κούρσα για την αντιπροεδρία των ΗΠΑ.
