Στη διακριτική ευχέρεια των τραπεζών εναπόκειται πλέον το μέλλον πολλών νοικοκυριών με ληξιπρόθεσμες οφειλές, αφού αυτές θα αποφασίζουν ποια θα έχουν την ευκαιρία να ρυθμίσουν τις οφειλές τους και ποια θα πτωχεύσουν.

Στον νέο πτωχευτικό Νόμο, που τέθηκε από την κυβέρνηση την Πέμπτη σε διαβούλευση, ορίζεται ότι οι χρηματοδοτικοί φορείς δεν υποχρεούνται να υποβάλλουν προτάσεις σε κάθε περίπτωση, που τους απευθύνεται σχετική αίτηση ρύθμισης μέσω του εξωδικαστικού μηχανισμού, διατηρώντας τη διακριτική ευχέρεια, τόσο ως προς την υποβολή πρότασης, όσο και το περιεχόμενό της.

«Η αποδοχή αιτήματος του οφειλέτη εναπόκειται αποκλειστικά στην προαίρεση αποδοχής της πλειοψηφίας των συμμετεχόντων πιστωτών του, με την εξής διευκρίνιση: η πλειοψηφία των πιστωτών, που είναι χρηματοδοτικοί φορείς, μπορεί, να δεσμεύσει τους λοιπούς χρηματοδοτικούς φορείς πιστωτές του οφειλέτη, αλλά και το Δημόσιο και τους Φορείς Κοινωνικής Ασφάλισης», τονίζεται στην αιτιολογική έκθεση.

Ποιοι τίθενται εκτός διαδικασίας αναδιάρθρωσης

Εκτός διαδικασίας αναδιάρθρωσης τίθενται αυτομάτως τα φυσικά και νομικά πρόσωπα, τα οποία:

α. τουλάχιστον το 90% των συνολικών τους οφειλών σε χρηματοδοτικούς φορείς, το Δημόσιο και τους Φορείς Κοινωνικής Ασφάλισης οφείλεται σε έναν χρηματοδοτικό φορέα ή δεν υπερβαίνει το ποσό των 10.000 ευρώ.

β. έχουν υποβάλει αίτηση ενώπιον του αρμόδιου δικαστηρίου για υπαγωγή σε άλλες διαδικασίες του παρόντος κώδικα ή του ν. 3588/2007 (Πτωχευτικός) ή στη διαδικασία του νόμου 3869/2010 (Κατσέλη), εκτός εάν έχει υπάρξει έγκυρη παραίτησή τους από τις εν λόγω διαδικασίες μέχρι την ημερομηνία υποβολής της αίτησης για υπαγωγή στη διαδικασία εξωδικαστικής ρύθμισης οφειλών,

γ. έχουν τεθεί σε λύση ή εκκαθάριση,

δ. έχει εκδοθεί οριστική απόφαση υπαγωγής τους σε μία από τις αναφερόμενες διαδικασίες ή έχει συζητηθεί ενώπιον του αρμόδιου δικαστηρίου η αίτηση υπαγωγής τους στις παραπάνω διαδικασίες και εκκρεμεί η έκδοση δικαστικής απόφασης ή δεν έχουν παρέλθει τουλάχιστον 15 μήνες από την απόρριψη σχετικής αίτησης, εκτός εάν έχει υπάρξει ουσιώδης μεταβολή της οικονομικής τους κατάστασης.

Με την καταβολή του συνόλου των οφειλόμενων δόσεων στο σύνολο των πιστωτών ολοκληρώνεται επιτυχώς η ρύθμιση και αποσβέννυται το τμήμα της απαίτησης, που υπερβαίνει το ποσό της ρύθμισης, με την επιφύλαξη τυχόν δικαιωμάτων των πιστωτών έναντι συνοφειλετών ή εγγυητών του οφειλέτη ή δικαιωμάτων των πιστωτών με δικαιώματα επιφύλαξης κυριότητας.

Εάν ο οφειλέτης καταστεί υπερήμερος ως προς καταβολές της σύμβασης αναδιάρθρωσης, με συνέπεια το συνολικό ύψος του ποσού σε καθυστέρηση να υπερβαίνει αθροιστικά είτε την αξία τριών δόσεων είτε την αξία τουλάχιστον του 3% του συνολικά οφειλομένου ποσού, σύμφωνα με την επιτευχθείσα ρύθμιση, οποιοσδήποτε πιστωτής δύναται να την καταγγείλει, γεγονός, που συνεπάγεται την απώλεια της ρύθμισης ως προς τον πιστωτή αυτό. «Η απώλεια της ρύθμισης ως προς οποιοδήποτε πιστωτή συνεπάγεται την αναβίωση των απαιτήσεων του πιστωτή αυτού, στο ύψος, που είχαν πριν τη σύμβαση μείον τυχόν ποσά, που καταβλήθηκαν στο πλαίσιο της ρύθμισης, ενώ τις καθιστούν ληξιπρόθεσμες και άμεσα απαιτητές», υπογραμμίζεται.

Επιπλέον είναι άκυρος ο όρος σύμβασης αναδιάρθρωσης, που προβλέπει:

α. την αποπληρωμή οφειλών προς το Δημόσιο και τους Φορείς Κοινωνικής Ασφάλισης σε περισσότερες από 240 δόσεις.

β. την τμηματική αποπληρωμή οφειλών ανά χρονικά διαστήματα, που υπερβαίνουν τον μήνα.

γ. την καταβολή μηνιαίας δόσης μικρότερης των 50 ευρώ.

δ. την παροχή περιόδου χάριτος για την αποπληρωμή οφειλών προς το Δημόσιο ή τους Φορείς Κοινωνικής Ασφάλισης.

ε. την ικανοποίηση απαιτήσεων του Δημοσίου ή των Φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης με άλλα ανταλλάγματα αντί χρηματικού ποσού.

Τέλος, αν στη σύμβαση αναδιάρθρωσης προβλέπεται διαγραφή οφειλών προς το Δημόσιο, αυτή γίνεται από την παλαιότερη οφειλή προς τη νεότερη, με κριτήριο τον χρόνο καταχώρισης της οφειλής στα βιβλία εισπρακτέων εσόδων και όχι τον χρόνο λήξης της νόμιμης προθεσμίας καταβολής αυτής είτε η καταβολή γίνεται εφάπαξ είτε σε δόσεις.