“Δεν μπορώ να βγω έξω. Θα μπορέσω να φύγω από αυτό το στρατόπεδο μόνο όταν θα έχω γίνει μεγάλος”. Ο Ναγίμ μάς ξεναγεί μαζί με την κάμερα του BBC σε έναν από τους μεγαλύτερους προσφυγικούς καταυλισμούς στον κόσμο: στο Κοξ Μπαζάρ του Μπαγκλαντές. Εκεί όπου ζουν σήμερα εκτοπισμένοι περισσότεροι από ένα εκατομμύριο απάτριδες Ροχίνγκια.

Μια κυρίως μουσουλμανική εθνική μειονότητα, η οποία μέχρι πριν από τρία χρόνια ζούσε στην πολιτεία Ρακίν στη δυτική Μιανμάρ. Η κυβέρνηση της χώρας επιμένει ότι όλοι οι Ροχίνγκια είναι παράνομοι μετανάστες από το Μπαγκλαντές και αρνείται να τους αναγνωρίσει ως πολίτες. Πριν από τρία χρόνια η βίαιη καταστολή των στρατιωτικών δυνάμεων της Μιανμάρ κατά ένοπλων ομάδων των Ροχίνγκια οδήγησε σε ένα μαζικό και άνευ προηγουμένου ξεριζωμό του συνόλου της μειονότητας.

Σύμφωνα με το BBC κάθε χρόνο έως και 20.000 παιδιά γεννιούνται στον προσφυγικό καταυλισμό που μεγαλώνει ο Ναγίμ. Δεν τρέφουν αυταπάτες για επιστροφή στην πατρίδα τους τη Μιανμάρ. Ο Ναγίμ όπως και πολλά άλλα παιδιά του εν λόγω καταυλισμού προσφύγων στο Μπαγκλαντές ονειρεύεται να δει μια μέρα τον ωκεανό. “Θέλω να πάω στην πόλη και να δω τον ωκεανό. Θα τους πάρω όλους μαζί μου στο αυτοκίνητο. Με λένε Ναγίμ. Παίζω μπάλα, πηγαίνω σχολείο και μαθαίνω να γράφω και να διαβάζω”. Ο Ναγίμ είναι τριών ετών. Η μητέρα του ήταν έγκυος όταν μαζί με τον σύζυγό της εγκατέλειψαν το σπίτι τους.

“Δεν έχει καμία σημασία πόσο διαβάζουν, πόσο εκπαιδεύονται τα παιδιά μας γιατί απλά δεν μπορούμε να φύγουμε από αυτό το μέρος, από αυτόν καταυλισμό”, εξηγεί στην κάμερα του BBC ο πατέρας του Ναγίμ. Το μόνο βέβαιο για τους Ροχίγκια είναι το αβέβαιο μέλλον μπροστά τους. Ο τρίχρονος Ναγίμ ονειρεύεται να γίνει δάσκαλος.