Σχεδόν 300 πρόσφυγες Ροχίνγκια αποβιβάστηκαν στην επαρχία Άτσεχ στη νήσο Σουμάτρα της Ινδονησίας δηλώνοντας στις αρχές ότι έπλεαν αβοήθητοι στη θάλασσα για τουλάχιστον έξι μήνες. Η αστυνομία ανακοίνωσε ότι ψαράδες εντόπισαν την ξύλινη βάρκα, στην οποία επέβαιναν οι πρόσφυγες, αρκετά μίλια ανοικτά των ακτών της πόλης Λοκσεουμάουε. Μεταξύ των προσφύγων είναι 102 άνδρες, 181 γυναίκες και 14 παιδιά.
Μόλις οι πρόσφυγες Ροχίνγκια έφτασαν στην ακτή, περίπου τα μεσάνυχτα, οι κάτοικοι της περιοχής τούς προσέφεραν καταφύγιο σε καλύβες, δήλωσε ο Μουχάμαντ Ουάλι επικεφαλής του Ερυθρού Σταυρού. “Σύμφωνα με πληροφορίες, κάποιοι εξ αυτών πέρασαν έξι μήνες στη θάλασσα”, πρόσθεσε ο Ουάλι. “Είναι αδύναμοι και κάποιοι είναι άρρωστοι”, διευκρίνισε. Ένα 13χρονο παιδί που ήταν άρρωστο διακομίστηκε αμέσως σε νοσοκομείο, σύμφωνα με τον αξιωματούχο του στρατού της επαρχίας του Άτσεχ, Ρόνι Μαχέντρα.
Οι πρόσφυγες υποβλήθηκαν σε τεστ για τον κορονοϊό, πρόσθεσε ο ίδιος. “Στη συνέχεια η τοπική κυβέρνηση θα αναζητήσει κατάλληλο μέρος για να τους στεγάσει”.
Πρόκειται για τη μεγαλύτερη ομάδα Ροχίνγκια, της μουσουλμανικής μειονότητας που υφίσταται διώξεις στη Μιανμάρ από το 2017, που φτάνει στην Ινδονησία από το 2015, σύμφωνα με τοπικές πηγές.
Η Κρις Λέουα, διευθύντρια της ΜΚΟ Arakan Project που ασχολείται με την προσφυγική κρίση των Ροχίνγκια, επισήμανε ότι οι πρόσφυγες αυτοί είχαν αναχωρήσει από το νότιο Μπανγκλαντές στα τέλη Μαρτίου ή τις αρχές Απριλίου με προορισμό τη Μαλαισία. Τόσο οι αρχές της Μαλαισίας όσο και της Ταϊλάνδης δεν επέτρεψαν την είσοδο των προσφύγων στις χώρες τους εξαιτίας των περιορισμών που έχουν επιβληθεί για την αποτροπή της διάδοσης του κορονοϊού. Η Λέουα πρόσθεσε ότι δεν αποκλείεται το ενδεχόμενο οι λόγω πρόσφυγες να βρίσκονταν για αρκετό χρονικό καιρό σε καθεστώς ομηρίας από δίκτυο διακινητών, το οποίο ζητούσε από τις οικογένειες των Ροχίνγκια χρήματα προκειμένου να τους αποβιβάσουν σε κάποια ακτή. “Οι διακινητές φαινόταν να μην θέλουν να τους αποβιβάσουν διότι δεν είχαν λάβει χρήματα από όλους. Ουσιαστικά τους κρατούσαν ομήρους στη βάρκα”, τόνισε η διευθύντρια της ΜΚΟ Arakan Project .
Τον Ιούνιο περίπου 100 Ροχίνγκια, κυρίως γυναίκες και παιδιά, είχαν φτάσει στην περιοχή έπειτα από ένα επικίνδυνο ταξίδι που διήρκησε τέσσερις μήνες. Τότε είχαν διηγηθεί ότι αναχώρησαν από καταυλισμό προσφύγων στο Μπανγκλαντές, όπου ζούσαν αφού έφυγαν από τη Μιανμάρ για να γλιτώσουν από τις διώξεις του στρατού.
Σχεδόν ένα εκατομμύριο Ροχίνγκια ζουν σε άθλιες συνθήκες σε αυτοσχέδιους καταυλισμούς προσφύγων στο Μπανγκλαντές. Η Ινδονησία και η Μαλαισία, δύο μουσουλμανικές χώρες, είναι αυτές στις οποίες κυρίως θέλουν να καταφύγουν οι Ροχίνγκια. Όμως λόγω της πανδημίας Covid-19 πολλές χώρες της περιοχής, ανάμεσά τους και η Μαλαισία, έχουν ενισχύσει τους ελέγχους στη θάλασσα και εμποδίζουν την αποβίβαση των πλοιαρίων που μεταφέρουν μετανάστες και πρόσφυγες. Πηγές: BBC, ΑΠΕ-ΜΠΕ
