Το σπίτι της Ρόζας Παρκς, της γυναίκας θρύλου του αγώνα υπέρ των πολιτικών δικαιωμάτων και κατά του ρατσισμού στις Ηνωμένες Πολιτείες, ταξίδεψε 12.874 χιλιόμετρα από το Ντιτρόιτ στη Νάπολη της Ιταλίας, όπου θα εκτίθεται μέχρι 31 Δεκεμβρίου του 2020 στο Palazzo Reale.
Το 1955 η 42χρονη μοδίστρα από το Μοντγκόμερι της Αλαμπάμας έπειτα από μία κοπιαστική μέρα στη δουλειά, επιβιβάστηκε σε λεωφορείο στο κέντρο της πόλης και κάθισε στην πρώτη σειρά των θέσεων που προορίζονταν για τους μαύρους πολίτες. Σύμφωνα με το νόμο για το φυλετικό διαχωρισμό, ο οποίος ίσχυσε μέχρι το 1956, οι θέσεις των μαύρων επιβατών βρίσκονταν στο πίσω μέρος του λεωφορείου και χωρίζονταν από εκείνες των λευκών με μια κενή σειρά. Όταν το λεωφορείο γέμισε και έμειναν όρθιοι τέσσερις λευκοί, ο οδηγός Τζέιμς Μπλέικ, απαίτησε να αδειάσει η πρώτη σειρά του «έγχρωμου τομέα», στην οποία καθότανε η Παρκς και να μείνει κενή. Η Παρκς αρνήθηκε και παρέμεινε στη θέση της, με αποτέλεσμα εκείνος να καλέσει την αστυνομία κι εκείνη να συλληφθεί.
“Ο κόσμος λέει ότι δεν παραχώρησα τη θέση μου γιατί ήμουν κουρασμένη, αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια. Δεν ήμουν σωματικά κουρασμένη ούτε περισσότερο κουρασμένη απ’ όσο ήμουν συνήθως στο τέλος μιας ημέρας στη δουλειά. Όχι, η μόνη κούραση που είχα, ήταν αυτή του να υποχωρώ”, λέει η Ρόζα Παρκς στην αυτοβιογραφία της. Μετά την πράξη ανυπακοής ξεκίνησαν οι απειλές σε βάρος της ζωής της Ρόζας Παρκς και η Αφροαμερικανίδα άφησε την Αλαμπάμα για το Ντιτρόιτ. Για ένα μικρό χρονικό διάστημα έμενε μαζί με συγγενείς της σε ένα ξύλινο λευκό σπιτάκι.
Το 2008 με την οικονομική κρίση οι αρχές του Ντιτρόιτ αποφάσισαν να προχωρήσουν στην κατεδάφιση του διώροφου σπιτιού. Η ανιψιά της Παρκς, Ρέα Μακόλεϊ, αγόρασε το σπίτι από τις αρχές του Ντιτρόιτ έναντι 500 δολαρίων. Προσπάθησε να το ανακαινίσει αλλά δεν τα κατάφερε γιατί δεν διέθετε τους απαραίτητους οικονομικούς πόρους. Και τότε το χάρισε στον καλλιτέχνη Ράιαν Μεντόζα. Ο Αμερικανός είχε πρόσφατα δημιουργήσει το έργο “Λευκός Οίκος” στο οποίο είχε αναπροσαρμόσει την πρόσοψη ενός ακατοίκητου σπιτιού στο Ντιτρόιτ, το έβαψε ξανά λευκό και στη συνέχεια το εξέθεσε στο Art Rotterdam. Η Μακόλεϊ επικοινώνησε μαζί του και του εξέφρασε την πρόθεσή της να του παραχωρήσει το σπίτι της Παρκς.
Ο Μεντόζα έζησε στη Νάπολη για περίπου 15 χρόνια. “Τα μέρη του σπιτιού φέρουν τα σημάδια και τις πληγές της ιστορίας. Κατά συνέπεια, είναι οι καθρέφτες αυτών των διαδικασιών και κατά καιρούς καταφέρνουν να αναδείξουν τα κενά και τις αντιφάσεις τους. Με το ‘Almost Home – The Rosa Parks House Project’, ο Μεντόζα διατηρεί ζωντανή τη μνήμη της Ρόζας Παρκς κι όλων εκείνων που έζησαν στο σπίτι σε μια δραματική και συγκρουόμενη ιστορική στιγμή στην αμερικανική ιστορία, των οποίων η ταυτότητα, αναβιώνει σήμερα μέσα από το κίνημα του Black Lives Matter”, αναφέρουν οι επιμελητές της έκθεσης. Στο χώρο που εκτίθεται το έργο της Ρόζας Παρκς ακούγεται ένα επαναλαμβανόμενο σάουντρακ με τίτλο “8:46” και αναφέρεται στα οκτώ λεπτά και 46 δευτερόλεπτα που ο λευκός αστυνομικός Ντέρεκ Σόβιν με το γόνατό του πίεζε τον λαιμό του Τζορτζ Φλόιντ που ξεψύχησε χωρίς ανάσα. Η δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ ήταν η σπίθα για το παγκόσμιο κίνημα κατά της αστυνομικής βίας και του ρατσισμού.
