Εντείνονται οι κινητοποιήσεις αγροτών στις περιφέρειες της Ινδίας με αφορμή τρία νέα νομοσχέδια που προωθεί η κυβέρνηση με υποτιθέμενο στόχο τον εκσυγχρονισμό των υποδομών της αγροτικής παραγωγής.

Εκατοντάδες χιλιάδες μικροί και μικρομεσαίοι αγρότες ξεσηκώνονται σε διάφορα σημεία της χώρας χαρακτηρίζοντας τα νομοσχέδια του πρωθυπουργού Ναρέντρα Μόντι «θανατική ποινή». Θεωρούν για παράδειγμα πως με την κατάργηση του δημόσιου συστήματος αγοράς αγροτικών προϊόντων δεν θα μπορούν να εξασφαλίσουν πλέον ούτε μία ελάχιστη καλή τιμή με αποτέλεσμα να πέσουν, αργά ή γρήγορα, θύματα μεγάλων γαιοκτημόνων και μεσαζόντων.

Παρόλα αυτά η κυβέρνηση επιμένει πως τα νομοσχέδια θα βελτιώσουν τα έσοδα των αγροτών με το επιχείρημα ότι θα μπορούν να του πωλούν «κατευθείαν στους ιδιώτες». Αποσιωπά ωστόσο την ίδια στιγμή πως οι υπό συγκρότηση νέες επιτροπές ελέγχου της αγοράς θα απαρτίζονται (βάσει των νομοσχεδίων) όχι από κρατικούς υπαλλήλους (όπως γινόταν εδώ και δεκαετίες) αλλά από μεγαλο-γαιοκτήμονες και μεσάζοντες που θα ελέγχουν ουσιαστικά τη μερίδα του λέοντος της αγοράς, μεταφοράς και προώθησης εξαγωγής αγροτικών προϊόντων.

Ο πρωθυπουργός επιχειρεί προς το παρόν να αντιμετωπίσει τις διαμαρτυρίες των αγροτών καθησυχάζοντάς τους πως τελικά τα νομοσχέδια θα εξυπηρετήσουν «τα δικά τους» συμφέροντα, γιατί θα άρουν «πολλούς περιορισμούς» του παρελθόντος, θα τους δώσουν «περισσότερες ευκαιρίες και πελάτες» συρρικνώνοντας τα περιθώρια κέρδους των μεσαζόντων.

Τα επιχειρήματα του Μόντι προς το παρόν δεν εισακούγονται. Από την αγροτική παραγωγή άλλωστε ζει ένας στους δύο Ινδούς και γι’αυτό ελάχιστοι, ιδιαίτερα οι πιο φτωχοί και μικροί αγρότες, είναι διατεθειμένοι να χάσουν ακόμη και τα ελάχιστα που αποκομίζουν ως τώρα από την καλλιέργεια της γης με δεδομένο ένα πολυετές σύστημα βαθιάς εκμετάλλευσης.