Σε ηλικία 93 ετών έφυγε από τη ζωή μετά από μια καριέρα οκτώ δεκαετιών ένα πραγματικό σύμβολο, ένας μύθος της γαλλικής μουσικής σκηνής, η Ζιλιέτ Γκρεκό.

Γεννήθηκε το 1927, φυλακίστηκε από τις ναζιστικές δυνάμεις της Γερμανίας κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και ξεκίνησε την καριέρα της τραγουδώντας σε υπόγεια κλαμπ και καφέ. Ήταν η μούσα του υπαρξισμού, των ποιητών και της γαλλικής Αριστεράς. Λάτρευε το μαύρο χρώμα και ήταν αυτή που το απενεχοποίησε και το έκανε μόδα. Την αγαπούσε ο Αλμπέρ Καμί και ο Ζαν Πολ Σαρτρ έλεγε για την Γκρεκό ότι “έχει εκατομμύρια ποιήματα στη φωνή της”.

Στην παρέα της ανήκαν ο μεγάλος της έρωτας Μάιλς Ντέιβις, ο Τσάρλι Πάρκερ, ο Μπορίς Βιάν, ο Σερζ Γκενσμπούρ, η Φρανσουάζ Σαγκάν και ο Ζακ Πρεβέρ, του οποίου τα ποιήματα τραγούδησε.

Ο Ζαν Πολ Σαρτρ πρώτος την έπεισε να τραγουδήσει, χαρίζοντάς της τους δικούς του στίχους. Έγραψε μάλιστα χαρακτηριστικά: «Οι εργάτες της πένας που σημαδεύουν στο χαρτί τα μαύρα σύμβολά τους, ξεχνούν συχνά ότι οι λέξεις έχουν τη δική τους αισθησιακή ομορφιά. Η Γκρεκό τους το ξαναθυμίζει». 

Ο Ζαν Κοκτό, που τη θαύμαζε, την περιέλαβε στο γύρισμα του «Ορφέα» του. Σύμφωνα με τον Κοκτό το πιο ωραίο της κόσμημα Γκρεκό είναι η καρδιά της. Ο Μπερνάρ Μπιφέ τη ζωγράφισε και οι μεγάλοι φωτογράφοι, ο Καρτιέ Μπρεσόν, ο Ρομπέρ Ντουανό, ο Γουίλι Ρόνις, ο Μάν Ρέι την απαθανάτισαν. Την ερωτεύτηκε ο φιλόσοφος Μερλό Ποντί και η Σιμόν ντε Μποβουάρ τη σύστησε στον Γουίλιαμ Φόκνερ και στον Τρούμαν Καπότε.