Αγαλλιούν εδώ και μέρες οι γνωστοί παπαγάλοι της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Ελλάδα για την επίσκεψη Πομπέο στην Ελλάδα και ειδικότερα στην Θεσσαλονίκη και στη Σούδα.
“Τιτιβίζει” ο Τζέφρι Πάιατ προκειμένου να σβήσει τις φωτιές που ανάβουν τα ρεπορτάζ (λίγα, είναι η αλήθεια) σχετικά με το τι πραγματικά ζητάει ο Πομπέο από την κυβέρνησή μας: τέτοια και τόσα, που ακόμα και αυτή η κυβέρνηση του απόλυτου ραγιαδισμού (πρβ. συγχαρητήρια για τη δολοφονία Σολεϊμάνι, αναγνώριση του πράκτορα και μαφιόζου Γκουαϊδό, εγκατάλειψη της Κύπρου στις διαθέσεις της Τουρκίας) δυσκολεύεται να τα δώσει.
Δίνουν μάχη οι γνωστοί δημοσιογράφοι των δελτίων ειδήσεων προκειμένου να μεταστρέψουν το κλίμα, όπως αυτό αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις σε ό,τι αφορά τις διαθέσεις της πλειοψηφίας των Ελλήνων απέναντι στις ΗΠΑ και στην Γερμανία σε σχέση με τα ελληνοτουρκικά.
Η αλήθεια είναι όμως ότι ο Μάικ Πομπέο έρχεται για το καλό των ΗΠΑ και της Τουρκίας.
Πράγματι, η επιλογή της Θεσσαλονίκης δεν είναι τυχαία: μετά το “ρουσφέτι” της Ελλάδας προς τις ΗΠΑ, με την ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ (για το οποίο η χώρα μας δεν έλαβε ούτε και ζήτησε δια των κυβερνήσεών της το παραμικρό αντάλλαγμα σε μια έξοχη επίδειξη ραγιαδισμού στα “μεγάλα αφεντικά”) οι ΗΠΑ έχουν ακόμα μεγαλύτερα σχέδια για τις ίδιες επί ελληνικού εδάφους.
Προσοχή: οι ΗΠΑ δεν έχουν σχέδια για την Ελλάδα και ειδικότερα για τη Βόρεια Ελλάδα. Έχουν σχέδια για τις ίδιες και χρησιμοποιούν απλώς τα ελληνικά εδάφη.
Από την πλευρά τους καλά κάνουν, αφού βρίσκουν και τα κάνουν. Είθισται (έστω και στοιχειωδώς αξιοπρεπείς, εθνικές, αστικές) κυβερνήσεις να διαπραγματεύονται ακόμα και με ισχυρότερες δυνάμεις, όταν συνάπτουν μαζί τους κάποια συμφωνία αμυντικής συνεργασίας. Στην περίπτωσή μας, θα λάβουμε μια συμφωνία συνεργασίας τεχνολογίας, ως αντάλλαγμα στο ότι η Αλεξανδρούπολη μετατρέπεται σε πεδίο εγκατάστασης επιθετικών προς τη Ρωσία και προς κράτη της Μέσης Ανατολής οπλικών συστημάτων (μεταξύ πολλών άλλων), η Θεσσαλονίκη μετατρέπεται σε πολιτικό κέντρο της αμερικανοκρατίας στα Βαλκάνια και η Βόρεια Ελλάδα σε ενεργειακό κόμβο αμερικανικών συμφερόντων.
Ο Πομπέο έρχεται όχι στην Ελλάδα-πατρίδα ενός λαού ή στην Ελλάδα-κυρίαρχο κράτος αλλά στην Ελλάδα-χώρο προς εκμετάλλευση από τις ΗΠΑ.
Επιπλέον όμως και επειδή το “οικόπεδο” Ελλάδα έχει αξία, έρχεται για να βεβαιώσει ποιος είναι το αφεντικό. Και τούτο διότι ακόμα και κυβερνήσεις όπως η δική μας, κάποια στιγμή αρχίζουν και αναζητούν στήριξη και από αλλού εν μέσω κρίσης – βλ. Γαλλία.
Η επιβολή αυτή βεβαίως απευθύνεται και στην Τουρκία, προς την οποία πουλάει εκδούλευση ο Πομπέο, πάνω στις δικές μας πιθανές συμμαχίες και πάνω στα δικά μας δικαιώματα.
Η πολιτική ελίτ μας αρνείται να προβεί σε διμερείς και σε πολυμερείς στρατιωτικές συμμαχίες και συνεργασίες προσαρμοσμένες στα ελληνικά συμφέροντα, λόγω της πατρωνίας των ΗΠΑ. Με δυσκολία εξοπλίζεται, έτσι όπως οφείλει, προκειμένου να προστατεύσει την επικράτεια, και πάλι εξαιτίας των πιέσεων ΗΠΑ και Γερμανίας. Αυτή είναι η μεγαλύτερη προσφορά των ΗΠΑ στην Τουρκία, σε σχέση με και με θύμα την Ελλάδα.
Ο Πομπέο όμως καταφθάνει και για δύο ακόμα λόγους, προσαρμοσμένους στην άμεση συγκυρία: ο πρώτος είναι για να διασφαλίσει ότι ο Μητσοτάκης και η δεξιά, πιστοί στον μειοδοτικό ρόλο της εθνικοφροσύνης, θα συνεχίσουν να “πουλάνε” την Κύπρο και να προκαλούν έναν πρωτοφανή για κοινοβουλευτική κυβέρνηση της Ελλάδας διχασμό μεταξύ Κύπρου και Ελλάδας.
Οι ΗΠΑ θέλουν την Κύπρο υπό διαρκή πίεση ώστε και ώσπου να εγκαταλείψει εντελώς τη Ρωσία, αλλά και προκειμένου να πάψει να ενοχλεί την Τουρκία. Εξ ου και ο Μητσοτάκης αδειάζει την Κύπρο στην Ε.Ε. και δεν προέβη ούτε σε μία αναφορά κατά την ομιλία του στον ΟΗΕ.
Ο δεύτερος λόγος είναι για να πιέσει την Ελλάδα να δεχτεί έστω και μέρος της τουρκικής ατζέντας στις διαπραγματεύσεις που έπονται. Η αποστρατιωτικοποίηση μπορεί να είναι ένας από αυτούς ή και το δόλωμα. Το βέβαιο είναι ότι η Ελλάδα αποτελεί ένα από τα επίδικα στο “πιάτο” των προσφορών των ΗΠΑ προς εξευμενισμό της Τουρκίας.
Θα πρέπει να κρατήσουμε και κάτι ακόμα στην άκρη του μυαλού μας: μετά τις εκλογές στις ΗΠΑ, ο σχεδιασμός του νέου χάρτη της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής θα επιταχυνθεί. Με στόχο το Ιράν και στο βάθος την Κίνα, οι ΗΠΑ θέλουν την Ελλάδα ως έναν από τους πλέον πειθήνιους, παράγοντες ενίσχυσης της παρουσίας των ΗΠΑ στα Βαλκάνια και στην Ανατολική Μεσόγειο.
Με άλλα λόγια, ο Πομπέο καταφθάνει σαν επικυρίαρχος “γκαουλάιτερ”, εν πολλοίς χάρη και στην υποτακτικότητα του ελληνικού πολιτικού κατεστημένου. Ο Πομπέο έρχεται στην Ελλάδα-οικόπεδο. Και αυτό από μόνο του αρκεί για να μην είναι καθόλου καλοδεχούμενος, σε αυτήν την συγκυρία ιδίως.
Υ.Γ. 1: Αξίζει να αναρωτηθεί κανείς και το εξής: ποια θα είναι η στάση των ΗΠΑ στη σύγκρουση Αζερμπαϊτζάν- Αρμενίας; Και ποια θα είναι η ελληνική στάση; Θα βρεθούμε στο πλευρό της Τουρκίας, όπως κάναμε και στη Συρία; Θα ανεχτούμε άλλη μια τουρκική εισβολή;
Υ.Γ. 2: Διακινείται φυσικά ευρέως η προσέγγιση ότι ο Πομπέο καταφθάνει για να φτιάξει το αντιτουρκικό μέτωπο, με Ελλάδα, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Ισραήλ, Κύπρο κτλ. Να μας συγχωρούν οι (διόλου) συμπαθείς αναλυτές και “αναλυτές” αλλά ούτε υπήρξε, ούτε και θα υπάρξει τέτοιο μέτωπο. Η Τουρκία είναι απαραίτητη για τις ΗΠΑ σε μια σειρά μετώπων (με βασικότερο αυτό της Συρίας), ενώ με το νέο μέτωπο στην Αρμενία μετατρέπεται σε κομβικό παράγοντα πίεσης προς τη Ρωσία. Η Ελλάδα θα εργαλειοποιηθεί περαιτέρω προς όφελος των ΗΠΑ και απέναντι στη Ρωσία. Θα αναγκαστεί να υπηρετεί αντικειμενικά τα τουρκικά συμφέροντα, στο όνομα της “Δύσης”, όπως έκανε και με τη Συρία.
