Την “κερκόπορτα” των απολύσεων ανοίγει στην αγορά εργασίας η κυβέρνηση, ακόμη και μέσω του φιλόδοξου προγράμματος για τη “δημιουργία 100.000 νέων, επιδοτούμενων θέσεων εργασίας”.
Το πρόγραμμα, ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός κατά την πρόσφατη επίσκεψη του στην Θεσσαλονίκη.
Ακολούθησε η υπογραφή της σχετικής απόφασης από τους υπουργούς Οικονομικών και Εργασίας, σύμφωνα με την οποία η υποβολή αιτήσεων συμμετοχής από τις επιχειρήσεις, ξεκίνησε από χθες.
Ωστόσο, όπως συμβαίνει συνήθως, ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες.
Πέραν της γενναίας επιδότησης προς τις επιχειρήσεις για ένα εξάμηνο, προκειμένου να προχωρήσουν σε προσλήψεις, πέραν του γεγονότος ότι δεν υπάρχει καμία δέσμευση προκειμένου η εργοδοτική πλευρά να διατηρήσει τις νέες θέσεις εργασίας, πέραν του ότι δεν προβλέπεται οι νέες προσλήψεις να αφορούν πλήρη απασχόληση, η κυβέρνηση παραχωρεί στους εργοδότες το δικαίωμα της απόλυσης εργαζομένων που ήδη απασχολούσαν.
Στην ουσία, δηλαδή, επιδοτεί τις απολύσεις!
Έως τώρα, οι όροι όλων των προγραμμάτων απασχόλησης, περιελάμβαναν την εξής στοιχειώδη “δικλείδα ασφαλείας”: απαγόρευαν τη συμμετοχή σε επιχειρήσεις, οι οποίες τουλάχιστον τρεις μήνες πριν από την έναρξη του προγράμματος, είχαν προβεί σε απολύσεις.
Στο πρόγραμμα αυτό, δεν υπάρχει τέτοιου είδους πρόβλεψη.
Αντιθέτως, αναφέρεται ότι στις επιχειρήσεις που εντάσσονται στο πρόγραμμα ο μέσος όρος του αριθμού των εργαζομένων για το χρονικό διάστημα των έξι μηνών που επιδοτείται κάθε νέα θέση εργασίας, πρέπει να είναι τουλάχιστον ίσος με τον αριθμό των εργαζομένων που είχαν στις 18 Σεπτεμβρίου, προσαυξημένος κατά τον αριθμό των νέων επιδοτούμενων εργαζομένων.
Δηλαδή, έως τις 17 Σεπτεμβρίου οι επιχειρήσεις είχαν την δυνατότητα να απολύσουν εργαζόμενους και να τους αντικαταστήσουν με φθηνότερους και επιδοτούμενους ακόμη και αν εργάζονται με ευέλικτες μορφές απασχόλησης.
Πιάνοντας το νήμα από το πρόγραμμα αυτό, μπορούμε να φθάσουμε βήμα προς βήμα στον πυρήνα του κυβερνητικού σχεδιασμού.
Το υπουργείο Εργασίας, φέρεται να προωθεί διάταξη για μεγαλύτερη ευχέρεια στις απολύσεις, στο πλαίσιο του εργασιακού νομοσχεδίου που θα παρουσιάσει εντός των επομένων ημερών.
Προηγήθηκαν υπουργικές αποφάσεις, οι οποίες έδειχναν την πόρτα της εξόδου σε εργαζόμενους που απασχολούνται σε επιχειρήσεις, οι οποίες είχαν ενταχθεί σε ειδικό καθεστώς λειτουργίας εξαιτίας της πανδημίας, παρά τις πομπώδεις εξαγγελίες περί απαγόρευσης των απολύσεων.
Αναλυτικότερα:
Σε περίπτωση κατά την οποία επιχειρήσεις εποχικής λειτουργίας, που δραστηριοποιούνται στον κλάδο του τουρισμού, έχοντας κάνει χρήση του μέτρου της αναστολής των συμβάσεων εργασίας για μέρος ή το σύνολο των εργαζομένων τους, διακόψουν οριστικά τις εργασίες τους πριν το πέρας της τουριστικής περιόδου, προβαίνοντας σε καταγγελίες των συμβάσεων εργασίας των εργαζομένων τους, οι καταγγελίες αυτές δεν θεωρούνται άκυρες.
Επίσης για αυτές τις επιχειρήσεις, δεν υφίσταται η υποχρέωση διατήρησης του ίδιου αριθμού θέσεων εργασίας για το χρονικό διάστημα των 30 ημερών μετά την λήξη των αναστολών των συμβάσεων εργασίας.
Σε ό,τι αφορά επιχειρήσεις, οι οποίες δραστηριοποιούνται στις αεροπορικές μεταφορές και στον κλάδο της παροχής υπηρεσιών και έχουν ενταχθεί στο πρόγραμμα “ΣΥΝ- ΕΡΓΑΣΙΑ”, από την υποχρέωση διατήρησης του ίδιου αριθμού προσωπικού, εξαιρούνται (μεταξύ άλλων) οι εργαζόμενοι ορισμένου χρόνου των οποίων η σύμβαση εργασίας λήγει μετά την 30ή Ιουνίου και τους εργαζόμενους που την ίδια ημερομηνία, βρίσκονταν σε αναστολή σύμβασης.
Ωστόσο, το μεγαλύτερο μέρος των εργαζομένων στον τουριστικό κλάδο ανήκει είτε στην πρώτη είτε στη δεύτερη κατηγορία.
Με δεδομένη την ιδιαίτερη προτίμηση της κυβέρνησης να δημιουργεί ηλεκτρονικά συστήματα, με ονομασίες που παραπέμπουν στην αρχαία Ελλάδα (ΕΡΓΑΝΗ, ΑΤΛΑΣ, ΗΛΙΟΣ, ΙΡΙΔΑ, ΕΣΤΙΑ και ΑΡΤΕΜΙΣ), είναι πλέον ορατός ο κίνδυνος δημιουργίας νέου συστήματος για τους εργαζόμενους, το οποίο κάλλιστα θα μπορούσε να φέρει την κωδική ονομασία… “ΚΑΙΑΔΑΣ”.
