Κατά τις 17 ημέρες της ακροαματικής διαδικασίας για την έκδοση του Τζούλιαν Ασάνζ στο Λονδίνο, οι εισαγγελείς και εκπρόσωποι των ΗΠΑ, κατάφεραν να αποδείξουν τόσο εγκλήματα όσο και συνωμοσία. Ο ένοχος, ωστόσο, δεν ήταν ο Ασάνζ. Αντίθετα, παραβάτες και συνωμότες αποδείχθηκαν οι βρετανικές και αμερικανικές κυβερνήσεις. Ο ένας μάρτυρας μετά τον άλλο, αναφέρουν λεπτομερώς παράνομα μέτρα για να παραβιάσουν το δικαίωμα του Ασάνζ σε δίκαιη δίκη, να καταστρέψουν την υγεία του, να δολοφονήσουν τον χαρακτήρα του, και να τον φυλακίσουν σε απομόνωση για το υπόλοιπο της ζωής του. Τα αποδεικτικά στοιχεία του δικαστηρίου αποκάλυψαν παρανομίες σε πρωτοφανή κλίμακα από τις Αμερικανικές και Βρετανικές υπηρεσίες πληροφοριών, το στρατό, την αστυνομία και τις δικαστικές υπηρεσίες για την εξόντωση του Ασάνζ. Οι κυβερνήσεις είχαν το πλεονέκτημα, που έχει ο λευκός άντρας για τον οποίο έγραψε ο Μάλκομ Εξ, “Είναι επαγγελματίας τζογαδόρος – έχει όλα τα χαρτιά και τις πιθανότητες στοιβαγμένες στο πλευρό του, και πάντα έπαιζε στους ανθρώπους μας από το κάτω μέρος της τράπουλας”.
Η τράπουλα ήταν σίγουρα εναντίον του Ασάνζ. Οι ανταγωνιστές του Ασάνζ σημάδευαν τα φύλλα ήδη από τον Φεβρουάριο του 2008, όταν το Κέντρο Αντικατασκοπείας του Στρατού των ΗΠΑ ξεκίνησε, με δικά της λόγια, “να προξενήσει ζημιά ή να καταστρέψει αυτό το κέντρο” που ήταν το WikiLeaks. Το WikiLeaks, από τη στιγμή που το δημιούργησαν ο Ασάνζ και οι φίλοι του το 2006, προσέλκυσε πηγές απ’ όλο τον κόσμο που το εμπιστεύτηκαν, με ασφάλεια και ανώνυμα, με έγγραφα που αποκαλύπτουν κρατικά εγκλήματα. O αποδέκτης για τα έγγραφα δεν ήταν μια ξένη υπηρεσία πληροφοριών, αλλά το κοινό. Κατά την άποψη των κυβερνήσεων, το κοινό χρειαζόταν προστασία από τη γνώση, δεν έπρεπε να γνωρίζει τι έκαναν πίσω από κλειστές πόρτες ή και στους ουρανούς του Αφγανιστάν και του Ιράκ. Για να καλύψουν τις διαρροές, οι κυβερνήσεις έπρεπε να σταματήσουν τον Ασάνζ. Το Πεντάγωνο, η CIA, η Εθνική Υπηρεσία Ασφαλείας και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ ακολούθησαν σύντομα το παράδειγμα του Κέντρου Αντικατασκοπίας, δημιουργώντας τις δικές τους δυνάμεις κατά του Ασάνζ και στρατολόγησαν τη βοήθεια της Βρετανίας, της Σουηδίας και του Ισημερινού.
Η πρώτη καταγεγραμένη “μυστική αποστολή” εναντίον του Ασάνζ έγινε στις 27 Σεπτεμβρίου 2010, όταν μια βαλίτσα που περιείχε τρεις φορητούς υπολογιστές, σκληρούς δίσκους και ρούχα «εξαφανίστηκε» από το αεροσκάφος που τον μετέφερε από τη Σουηδία στη Γερμανία. Οι προσπάθειες να ανακτήσει τα υπάρχοντά του, που περιελάμβαναν και προνομιακές επικοινωνίες με τον νομικό του σύμβουλο, απαντήθηκαν με ασαφείς δικαιολογίες από την αεροπορική εταιρεία ότι δεν ήξερε τίποτα.
Η μοίρα των κλεμμένων αντικειμένων έγινε γνωστή στο κοινό το 2013 όταν πληροφορίες από τους φορητούς υπολογιστές του εμφανίστηκαν σε ενημερώσεις των κατήγορων εναντίον της Τσέλσι Μάνινγκ. Το 2011, πράκτορες του FBI πήγαν στην Ισλανδία, να προσλάβουν έναν 18χρονο πληροφοριοδότη, τον Ζίγκουρντουρ “Ζίγκι” Θόρνταρσον, για να κατασκοπεύσουν το WikiLeaks. Όταν οι αρχές της Ισλανδίας ανακάλυψαν τις παράνομες δραστηριότητες του FBI, απέλασαν τους πράκτορές του. Ο Θόρνταρσον, τον οποίο το FBI είχε πληρώσει 5.000 δολάρια και τα έξοδά του για να ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο, αργότερα ομολόγησε ότι έκλεψε χρήματα από το WikiLeaks και καταδικάστηκε για σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων αγοριών.
Η συνεχής παρακολούθηση, οπουδήποτε βρισκόταν ο Ασάνζ, εντάθηκε όταν πήρε πολιτικό άσυλο και κλείστηκε την πρεσβεία του Ισημερινού, στο Λονδίνο, τον Ιούνιο του 2012, για να αποφύγει την έκδοση στη Σουηδία. Μου είπε σε μια από τις επισκέψεις μου εκεί ότι η ζωή στην πρεσβεία, με κάμερες και μικρόφωνα παντού, ήταν σαν το “The Truman Show”. Οι υπηρεσίες πληροφοριών παρατηρούσαν κάθε του κίνηση και άκουγαν κάθε του λέξη. Κατασκόπευαν ιδιωτικές συζητήσεις με τους δικηγόρους του και τους γιατρούς του. Εάν ένας ιερέας είχε επισκεφθεί τον ρωμαιοκαθολικό Ασάνζ, θα παραβίαζαν την ιερότητα της εξομολόγησης.
Εν τω μεταξύ, η NSA και η αντίστοιχη Βρετανική υπηρεσία, η GCHQ, παρακολούθησαν άτομα που συνδέονταν με τον ιστότοπο του WikiLeaks. Τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα των ΗΠΑ προσπάθησαν να παραλύσουν οικονομικά το WikiLeaks στερώντας από τους δωρητές τη χρήση πιστωτικών καρτών και PayPal για την υποστήριξη του οργανισμού. Ο νομικός σύμβουλος του Άσανζ δεν απέφυγε τον ενδελεχή έλεγχο. Ακολούθησαν τον Ισπανό δικηγόρο του, τον διάσημο πρώην δικαστή, Μπαλτάσαρ Γκαρζόν, ο οποίος είχε διώξει τον δικτάτορα της Χιλής Αουγκούστο Πινοσέτ, και ο υπολογιστής του δικηγόρου εκλάπη από το γραφείο του στα τέλη του 2017.
Είχα μια περίεργη εμπειρία το 2019 και είμαι απλώς ένας δημοσιογράφος. Δύο μέρες μετά από μία από τις συναντήσεις μου με τον Ασάνζ στην πρεσβεία, διαρρήκτες μπήκαν σε ένα γραφείο που μοιραζόμουν με δύο σχεδιαστές στο Λονδίνο. Το μόνο αντικείμενο που έλειπε ήταν ο υπολογιστής μου, οι κλέφτες άφησαν τους υπολογιστές των συνεργατών μου άθικτους. Είναι αδύνατο να αποδείξω ποιος το έκανε, αλλά δεν είναι αδύνατο και να μαντέψει κανείς.
Τα ακραία μέτρα που ελήφθησαν εναντίον του Ασάνζ έφτασαν στο χειρότερο σημείο όταν ο Λενίν Μπολτέρ Μορένο Γκαρσές αντικατέστησε τον υπέρμαχο του Ασάνζ, Ραφαέλ Κορέα, στην προεδρία του Ισημερινού στις 24 Μαΐου 2017. Πρώην υπάλληλοι μιας ιδιωτικής ισπανικής εταιρείας, της Undercover Global SL, η οποία προσλήφθηκε για να παράσχει ασφάλεια στην πρεσβεία του Ισημερινού στο Λονδίνο, κατέθεσαν την τελευταία ημέρα της ακραματικής διαδικασίας ότι εγκατέστησαν περισσότερες κάμερες και μικρόφωνα, παραβίασαν τα κινητά τηλέφωνα των επισκεπτών, έκλεψαν τις πάνες ενός από τα μωρά του Ασάνζ για να πάρουν το DNA του και συζήτησαν την απαγωγή και τη δολοφονία του. Έδωσαν ζωντανό βίντεο στην CIA με το σύνολο των νομικών διαβουλεύσεων του Ασάνζ. Κάτι παρόμοιο συνέβη στον Ντάνιελ Έλσμπεργκ αφού αποκάλυψε τα έγγραφα του Πενταγώνου στους New York Times και στην Washington Post το 1971. Οι “υδραυλικοί” του Λευκού Οίκου, που αργότερα διέρρηξαν τα κεντρικά γραφεία του Δημοκρατικού Κόμματος στο συγκρότημα Watergate της Ουάσινγκτον, μπήκαν στο γραφείο του ψυχιάτρου του Έλσμπεργκ για να κλέψουν τα ιατρικά του αρχεία. Το FBI είχε βάλει κοριό στο τηλέφωνο του Έλσμπεργκ, χωρίς ένταλμα. Η συμπεριφορά της κυβέρνησης ήταν τόσο εξωφρενική που ο δικαστής Ουίλιαμ Μάθιου Μπάιρν απέρριψε την υπόθεση περί κατασκοπείας κατά του Έλσμπεργκ “με προκατάληψη”, που σημαίνει ότι η κυβέρνηση δεν μπορούσε να ασκήσει έφεση.
Νομικοί εμπειρογνώμονες κατέθεσαν ότι ο Ασάνζ δεν θα είχε επουδενί δίκαιη δίκη στις ΗΠΑ, αλλά στο Κεντρικό Ποινικό Δικαστήριο του Λονδίνου έγινε εμφανές ότι δεν θα την είχε ούτε στη Βρετανία. Η πρώτη δικαστής που ανατέθηκε στην υπόθεσή του, η Έμα Αμπατνοτ, το 2017, αποδείχθηκε ότι είχε σύζυγο και γιο που συνδέονταν με άτομα που αναφέρονταν για εγκληματικές δραστηριότητες σε έγγραφα που δημοσιεύθηκαν από το WikiLeaks. Όταν οι πρόσθετες διασυνδέσεις της οικογένειάς της με τις υπηρεσίες πληροφοριών και τις αμυντικές βιομηχανίες έγιναν γνωστές, αποσύρθηκε από την υπόθεση για αυτό που είπε στο περιοδικό Private Eye ότι ήταν μια “προκατάληψη”. Δεν εξαίρεσε επίσημα τον εαυτό της ούτε κήρυξε σύγκρουση συμφερόντων. Ως επικεφαλής δικαστής του Γουέστμινστερ, ωστόσο, επιβλέπει τη συμπεριφορά των κατώτερών της δικαστών. Μια από αυτές είναι η Βανέσα Μπάραϊτσερ, η οποία προήδρευσε στην ακρόαση του Ασάνζ. Τα αρχεία που αποκαλύφθηκαν από τον ιστότοπο Declassified έδειξαν ότι από τις 24 προηγούμενές της ακροάσεις έκδοσης, διέταξε την έκδοση σε 23 περιπτώσεις. Τα εφετεία αντέστρεψαν στη συνέχεια την απόφασή της σε έξι από αυτές.
Όταν η ακροαματική διαδικασία για την έκδοση του Ασάνζ ξεκίνησε στις 8 Σεπτεμβρίου, η υπεράσπιση ζήτησε περισσότερο χρόνο για να προετοιμάσει την υπόθεσή της. Η κυβέρνηση είχε 10 χρόνια προετοιμασίας και πρόσβασης στην αλληλογραφία των δικηγόρων υπεράσπισης με τον πελάτη τους. Οι υπερασπιστές του Ασάνζ σπάνια είχαν τη δυνατότητα να τον δουν και μόνο υπό παρακολούθηση στη φυλακή Μπέλμαρς, μια εγκατάσταση υψίστης ασφάλειας στο νότιο Λονδίνο για κρατούμενους που “αποτελούν την μεγαλύτερη απειλή για το κοινό, την αστυνομία ή την εθνική ασφάλεια”. Έγγραφα ζωτικής σημασίας δεν έφταναν στα χέρια του. Η Μπαράϊτσερ απέρριψε το αίτημα. Ανάγκασε επίσης τον Ασάνζ να παρατηρεί την ακρόαση από ένα γυάλινο κλουβί, που συνήθως προορίζεται για βίαιους παραβάτες, στο πίσω μέρος της δικαστικής αίθουσας, όπου δεν μπορούσε να συνομιλήσει με τους δικηγόρους του. Τα τεχνικά προβλήματα διέκοψαν τη μετάδοση ήχου στον Ασάνζ, με αποτέλεσμα να χάσει μεγάλο μέρος της διαδικασίας. Όταν ο Ασάνζ απευθύνθηκε στους δικηγόρους του απέναντι στην αίθουσα, η εισαγγελία μπορούσε να ακούσει τι είπε. Ο Έντουαρντ Φιτζέραλντ, επικεφαλής δικηγόρος του Ασάνζ και ένας από τους καλύτερους της Βρετανίας, μπήκε στο ρινγκ με τα χέρια του δεμένα.
Οι ένορκες καταθέσεις που αποδεικνύουν τα νομικά μειονεκτήματα του Ασάνζ και η βεβαρυμένη υγεία του θα ‘πρεπε να είναι αρκετά για να αποτρέψουν την έκδοση. Όταν η αστυνομία απομάκρυνε τον Ασάνζ από την Πρεσβεία του Ισημερινού και τον φυλακίστηκε στη Μπελμαρς τον Απρίλιο του 2019, δεν του επέτρεψαν να πάρει μαζί του κάποιο από τα υπάρχοντά του. Αυτά περιελάμβαναν όχι μόνο τα ρούχα του, αλλά και τα γυαλιά του για το διάβασμα, τα οποία του τα αρνήθηκαν για αρκετές εβδομάδες. Οι αμερικανικές αρχές κατάσχεσαν όλα τα νομικά έγγραφα και άλλα υπάρχοντά του από την πρεσβεία χωρίς ένταλμα ή την παρουσία νομικών εκπροσώπων του Ασάνζ.
Η ψυχική υγεία του Ασάνζ έχει επιδεινωθεί κατά τον περιορισμό του στη Μπέλμαρς. Πολλοί ψυχίατροι έχουν επιβεβαιώσει ότι βρίσκεται στα πρόθυρα αυτοκτονίας. Ο Δρ Μάικλ Κόπελμαν, ομότιμος καθηγητής ψυχιατρικής στο King’s College του Λονδίνου, δήλωσε στο δικαστήριο, βάσει 19 διαβουλεύσεων με τον Ασάνζ στη Μπέλμαρς, “Επαναλαμβάνω και πάλι ότι είμαι βέβαιος, όσο βέβαιος μπορεί ποτέ να είναι αυτό ένας ψυχίατρος, σε περίπτωση επικείμενης έκδοσης, ο κ. Ασάνζ θα βρει πράγματι έναν τρόπο να αυτοκτονήσει”. Οι φρουροί στη Μπέλμαρς είχαν ήδη ανακαλύψει ένα ξυράφι στο κελί του Ασάνζ. Ο Ασάνζ ζήτησε από ρωμαιοκαθολικό ιερέα άφεση αμαρτιών, ζήτησε να γράψει τη διαθήκη του και κάλεσε την τηλεφωνική γραμμή πρόληψης αυτοκτονιών των Σαμαρειτών. Στο παρασκήνιο ελλοχεύει ένα οικογενειακό ιστορικό αυτοκτονίας, το οποίο καθιστά πιο πιθανή την αυτοχειρία. Η κατάθλιψή του επιδεινώθηκε κατά τη διάρκεια της απομόνωσης αρκετών μηνών στην ιατρική πτέρυγα της φυλακής, από την οποία απελευθερώθηκε αφού άλλοι κρατούμενοι διαμαρτυρήθηκαν για την κακοποίησή του. Μαρτυρίες από τους κορυφαίους ψυχίατρους Δρ. Σάντρα Κρόσμπι και Κουίντον Ντίλι επιβεβαίωσαν τη διάγνωση της κλινικής κατάθλιψης από τον Κόπελμαν. Ο Ντίλι εκτιμά ότι ο κίνδυνος αυτοκτονίας του Ασάνζ εάν μεταφερθεί στις ΗΠΑ είναι “υψηλός”, σημειώνοντας ότι “τα ποσοστά αυτοκτονίας είναι υψηλότερα σε άτομα στο αυτιστικό φάσμα”. Ο ειδικός εισηγητής των Ηνωμένων Εθνών για τα βασανιστήρια, Νιλς Μέλζερ, δήλωσε: “Ο κ. Ο Ασάνζ έχει εκτέθει σκόπιμα, για μια περίοδο αρκετών ετών, σε επίμονες και προοδευτικά πιο σοβαρές μορφές σκληρής, απάνθρωπης και εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας, οι σωρευτικές συνέπειες των οποίων μπορούν να περιγραφούν μόνο ως ψυχολογικά βασανιστήρια”.
Η συνήθης διαδικασία δεν έχει εφαρμοστεί στον Ασάνζ, ο οποίος έχει λάβει ειδική μεταχείρηση σε κάθε στάδιο της φυλάκισής του. Όταν ομολόγησε ένοχος για το σχετικά μικρό αδίκημα της αποφυγής της εγγύησης τον Απρίλιο του 2019, το δικαστήριο τον καταδίκασε σε 50 εβδομάδες στη Μπέλμαρς. Εκείνη την εποχή, ο Τζακ Σέφερντ, καταδικασμένος για ανθρωποκτονία μιας νεαρής γυναίκας σε ένα περιστατικό με ταχύπλοο, έλαβε τη μισή ποινή απ’ αυτή. Τα δύο τρίτα των 797 κρατουμένων στη Μπέλμαρς τότε ήταν βίαιοι παραβάτες, μεταξύ των οποίων καταδικασμένοι τρομοκράτες και μέλη συμμοριών. Τα μη βίαια άτομα που αποφεύγουν την εγγύηση συνήθως εκτίουν την ποινή τους σε λιγότερο περιοριστικές φυλακές κατηγορίας Β ή Γ, αλλά ο Ασάνζ δεν ήταν ένας συνηθισμένος κρατούμενος. Όταν υπηρέτησε τις 50 εβδομάδες του, ο δικαστής τον διέταξε να παραμείνει στο σκληρό περιβάλλον της Μπελμαρς για όλη τη διάρκεια της διαδικασίας έκδοσής του.
Η μικροπρεπής δίωξη του Ασάνζ έφτασε μέχρι το σημείο της άρνησης να του επιτρέψουν τη χρήση ραδιοφώνου, το οποίο επιτρέπεται σύμφωνα με τους κανονισμούς των φυλακών. Όταν ο βετεράνος ανταποκριτής του BBC Τζον Σίμπσον δημοσίευσε αυτήν την άρνηση τον περασμένο Ιούνιο, έστειλα στον Ασάνζ ένα ραδιόφωνο τρανζίστορ. Η φυλακή το επέστρεψε. Τότε του έστειλα ένα βιβλίο για το πώς να φτιάξει ένα ραδιόφωνο και αυτό επεστράφει επίσης. Ζήτησα από έναν φίλο στη φυλακή να παρέμβει, αλλά μου έφερε αντίρρηση λέγοντας: “Η Μπελμαρς είναι νόμος από μόνη της”. Ένας σεβαστός πρώην όμηρος της Χεζμπολάχ της δεκαετίας του 1980 έγραψε, έπειτα, στον κυβερνήτη της Μπελμαρς για να επισημάνει ότι όταν του έδωσαν ένα ραδιόφωνο που επικάλεσε “θεόσταλτο και με βοήθησε σημαντικά να περάσω από τη δοκιμασία”. Όταν η φυλακή έδωσε στον Ασάνζ ένα ραδιόφωνο την επόμενη μέρα, είτε ήταν σύμπτωση είτε οι αρχές που αποφεύγαν να δώσουν την εντύπωση στενόμυαλης σκληρότητας πιο αισχρή κι από εκείνη των Λιβανέζων απαγωγέων.
Ακολούθησε περισσότερη ειδική μεταχείρηση. Κατά την ακρόαση, η εισαγγελία δήλωσε αρχικά ότι ο Ασάνζ διώκεται με τον αμερικανικό νόμο περί κατασκοπείας του 1917 για δημοσίευση κρατικών μυστικών. Όταν μάρτυρες υπεράσπισης έδειξαν ότι οι ενέργειες του Ασάνζ δεν ήταν διαφορετικές από εκείνες άλλων δημοσιογράφων που καλλιεργούσαν πηγές, οι εισαγγελείς αντίστρεψαν την πορεία τους για να επιτρέψουν σε οποιονδήποτε δημοσιογράφο που δημοσιεύει διαβαθμισμένα έγγραφα να είναι υπόλογος για δίωξη. Δεδομένου ότι ο Ασάνζ συνεργάστηκε με τους New York Times, την The Guardian, την El País και την Le Monde, οι εκδότες τους θα ήταν υπόλογοι για δίωξη. Κανείς δεν πιστεύει ότι θα είναι. Η εισαγγελία απέτυχε να εξηγήσει γιατί ένας ιστότοπος, το Crymptome.org, δεν ερευνήθηκε όταν δημοσίευσε τη μαζική συλλογή επικοινωνιών Cablegate του Υπουργείου Εξωτερικών την 1η Σεπτεμβρίου 2011, μια ημέρα πριν το WikiLeaks.
Οι ΗΠΑ όχι μόνον επέλεξαν να αγνοήσουν άλλους εκδότες των αμερικανικών εγγράφων, αλλά εφήρμοσαν επίσης το νόμο με μοναδικό τρόπο για να ταιριάξει με την υπόθεσή τους εναντίον του Ασάνζ. Οι εισαγγελείς των ΗΠΑ είχαν υποβάλει αίτηση σύμφωνα με τη συνθήκη έκδοσης των Ηνωμένων Πολιτειών-Βρετανίας του Μαρτίου του 2003 για να υποχρεώσουν τη Βρετανία να παραδώσει τον Ασάνζ. Το άρθρο 4, παράγραφος 1, της Συνθήκης, που είναι άβολο για τη δίωξη, ορίζει ότι “Η έκδοση δεν επιτρέπεται εάν το αδίκημα για το οποίο ζητείται η έκδοση είναι πολιτικό αδίκημα”. Η εισαγγελία και το δικαστήριο, ωστόσο, προτίμησαν τη βρετανική εγχώρια νομοθεσία, τον νόμο περί έκδοσης του 2003, ο οποίος δεν αναφέρει τον πολιτικό αποκλεισμό. Αυτό το κόλπο αντικατοπτρίζει την αντίφαση μεταξύ των αμερικανικών ισχυρισμών για εφαρμογή του νόμου κατασκοπείας στον Ασάνζ, που είναι Αυστραλός, για ενέργειες που αναλήφθησαν στην Ισλανδία και το Ηνωμένο Βασίλειο, ενώ του αρνείται την προστασία ενός πιο θεμελιώδους αμερικανικού νόμου, την πρώτη τροποποίηση του Συντάγματος που αποτελεί εγγύηση της ελευθερίας του λόγου και του Τύπου. Μπορεί η εισαγγελία να τη γλιτώσει επιλέγοντας ποιοι βρετανικοί και αμερικανικοί νόμοι ισχύουν για τον Ασάνζ και ποιοι όχι; Πόσο εξαπάτηση από την εισαγγελία μπορεί να καταπιεί ένα δικαστήριο χωρίς να υποσκάψει τη δική του νομιμότητα;
Η Βρετανία έχει επικυρώσει άλλες διεθνείς συνθήκες που εμποδίζουν την αποστολή του Ασάνζ στις ΗΠΑ. Η Σύμβαση κατά των βασανιστηρίων και άλλης σκληρής, απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης απαιτεί την απαγόρευση και τιμωρία για βασανιστήρια νομικά και πρακτικά. Απαγορεύει επίσης “την αναγκαστική επιστροφή οποιουδήποτε ατόμου σε χώρα όπου κινδυνεύει να βασανιστεί”. Οι Ηνωμένες Πολιτείες την επικύρωσαν το 1994. Δύο χρόνια νωρίτερα, επικύρωσε τη Διεθνή Σύμβαση για τα Αστικά και Πολιτικά Δικαιώματα που εγγυάται την ασυλία από τα βασανιστήρια, καθώς και τα δικαιώματα στη ζωή και την ελεύθερη έκφραση.
Οι ΗΠΑ έχουν ακυρώσει και τις δύο συνθήκες, όπως έχουν δείξει πολλά έγγραφα που δημοσιεύθηκαν από το WikiLeaks, παρά το γεγονός ότι έχουν ισχύ νόμου στις υπογράφουσες χώρες. Η Διεθνής Αμνηστία παρατήρησε το 1998, τρία χρόνια πριν οι επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου να παρέχουν μια δικαιολογία για βασανιστήρια, ότι οι ΗΠΑ “αραιώνουν συνεχώς” τις συμβάσεις με “επιφυλάξεις, ερμηνείες και δηλώσεις που περιορίζουν τις προστασίες που απαιτούν”. Πρόσθεσε ότι “Η σκληρή χρήση περιορισμών, με αποτέλεσμα περιττό πόνο, τραυματισμό ή ακόμη και θάνατο, είναι ευρέως διαδεδομένη στις φυλακές των ΗΠΑ. Οι ψυχικά διαταραγμένοι κρατούμενοι έχουν δεθεί, με ανοιχτά τα χέρια και τα πόδια, σε σανίδες για παρατεταμένες περιόδους σε περιορισμούς τεσσάρων σημείων χωρίς κατάλληλη ιατρική άδεια ή επίβλεψη. Δεσμά επιβάλλονται σκόπιμα ως τιμωρία ή χρησιμοποιούνται ως μέτρο ελέγχου ρουτίνας αντί για αντίδραση έκτακτης ανάγκης”. Η Αμνηστία επέκρινε επίσης την σχεδόν μόνιμη απομόνωση στις αμερικανικές φυλακές “supermax” χωρίς αισθητηριακή διέγερση που “μπορεί να προκαλέσει σοβαρή σωματική και ψυχολογική βλάβη”.
Ένα πρόσφατο βρετανικό προηγούμενο θα απαιτούσε άρνηση της αίτησης έκδοσης για λόγους υγείας. Ο χάκερ υπολογιστών Λόρι Λαβ, κατηγορούμενος για “παραβίαση χιλιάδων συστημάτων υπολογιστών στις Ηνωμένες Πολιτείες και αλλού”, έχει σύνδρομο Άσπεργκερ. Εφετείο διαπίστωσε το 2018 ότι η αποστολή του στις ΗΠΑ για δίκη θα έβλαπτε τόσο την ψυχική του υγεία που έπρεπε να παραμείνει στη Βρετανία. Οι γιατροί έχουν διαγνώσει τον Ασάνζ με Άσπεργκερ, και 117 ψυχίατροι υπέγραψαν μια ανοιχτή επιστολή που δηλώνει ότι ο Ασάνζ δεν θα επιβιώσει από τη δίκη και τη φυλάκιση στις ΗΠΑ.
Ένας Αμερικανός πρώην δημόσιος υπερασπιστής, ο Γιάνσεϊ Έλις, περιέγραψε στην ακροαματική διαδικασία του Λονδίνου τις συνθήκες στο Κέντρο Κράτησης Αλεξάνδρεια της Βιρτζίνια, στο οποίο θα στεγαζόταν ο Ασάνζ πριν και κατά τη διάρκεια της δίκης του. Ο Ασάνζ, είπε, θα περιοριζόταν “τουλάχιστον 22 ώρες σε ένα κελί” που ήταν “περίπου το μέγεθος ενός χώρου στάθμευσης” με μόνο ένα ύφασμα σε ένα τσιμεντένιο ράφι για κρεβάτι. Ο Τζόελ Στίκλερ, Αμερικανός συνήγορος φυλακισμένων, κατέθεσε ότι εάν ο Ασάνζ καταδικαστεί, η μεταχείριση του στο “Αλκατράζ των Rockies”, αλλιώς γνωστό ως Αμερικανική Διοικητική Διευθυντική Μονάδα στη Φλωρεντία του Κολοράντο, θα ήταν χειρότερη. Ο Ασάνζ θα στεγαζόταν μόνος ανάμεσα σε κρατούμενους όπως ο Unabomber Τεντ Καζίνσκι, ο τρομοκράτης του Μαραθωνίου της Βοστώνης Ντζοκαρ Τσαρνάιεβ, ο Ρώσος κατασκοπος-πρώην πράκτορας του FBI Ρόμπερτ Χάνσεν, ο βαρώνος ναρκωτικών του Μεξικού Χοακίν “Ελ Τσάπο” Αρτσιβάλντο Γκουζμάν Λοέρα και ο επίσης βομβιστής της Οκλαχόμα Σίτι Τέρι Μακ Νίκολς. Το καθεστώς της φυλακής είναι τόσο απάνθρωπο όσο οι φυλακισμένοι του: καθημερινός περιορισμός είκοσι τριών ωρών σε ένα τσιμεντένιο κελί-ξουτί με ένα παράθυρο πλάτους τεσσάρων ιντσών, έξι έλεγχοι στα κρεβάτια την ημέρα με ένα έβδομο τα σαββατοκύριακα, μία ώρα άσκησης σε υπαίθριο κλουβί, ντους ψεκασμού νερού σε διαστήματα του ενός λεπτου, και “εξονυχιστικοί έλεγχοι” κατά την κρίση του προσωπικού των φυλακών. Δεν θα υπάρχουν πολλοί άλλοι δημοσιογράφοι και εκδότες εκεί.
Οι δικηγόροι για τη δίωξη και την υπεράσπιση έχουν ένα μήνα για να υποβάλουν επιχειρήματα γραπτώς στην Μπαράιτσερ, την δικαστή, η οποία θα εκδώσει την ετυμηγορία της στις 4 Ιανουαρίου. Ένα αμερόληπτο δικαστήριο δεν θα είχε άλλη επιλογή παρά να απαλλάξει τον Ασάνζ – αλλά η δικαιοσύνη δεν έχει μέχρι στιγμής κάνει την εμφάνισή της στη διαδικασία με το 10ετές προβάδισμα της εισαγγελίας απέναντι στην υπεράσπιση, την αδυναμία της δικηγόρου του Ασάνζ, Τζένιφερ Ρόμπινσον, να συναντηθεί μαζί του για έξι μήνες, και την κατοχή της εισαγγελίας των εμπιστευτικών εγγράφων δικηγόρου-πελάτη και αντιγράφων των συνομιλιών του με τους συνηγόρους του σε κατάφορη παραβίαση του νόμου.
Η κακομεταχείριση του Ασάνζ που αποκαλύπτεται στο Κεντρικό Ποινικό Δικαστήριο του Λονδίνου δεν θα τελειώσει εάν εκδοθεί. Η έκδοση θα εντείνει την “σκληρή και ασυνήθιστη τιμωρία” του. Η απαγόρευση μιας τέτοιας τιμωρίας εμφανίζεται τόσο στην όγδοη τροποποίηση του αμερικανικού συντάγματος όσο και στον προκάτοχό του, στη ρήτρα Δέκα του νομοσχεδίου δικαιωμάτων του 1689 της Αγγλίας. Αυτή η θεμελιώδης προστασία ισχύει για όλους στη Βρετανία και την Αμερική για αιώνες. Για άλλη μια φορά, ωστόσο, μπορεί να κάνουν εξαίρεση για τον Ασάνζ.
Πηγή: The Intercept
