Έχουν περάσει περίπου δύο μήνες από την καταστροφική έκρηξη της 4ης Αυγούστου στο λιμάνι της πρωτεύουσας του Λιβάνου, Βηρυτό. Αρκετές από τις υλικές ζημιές να έχουν αποκατασταθεί. Οι περισσότεροι τραυματίες έχουν αναρρώσει. Οι νεκροί «συγχωρέθηκαν». Όμως για επτά οικογένειες το μαρτύριο της αγωνίας δεν έχει τελειώσει.
Ως σήμερα εξακολουθεί να αγνοείται η τύχη επτά ανθρώπων, μεταξύ των οποίων ένας έφηβος.
Σε τέσσερις από τους αγνοούμενους έχουν συλλεχθεί δείγματα DNA και έχει δημοσιευτεί η φωτογραφία τους στο πλαίσιο προσπαθειών εξακρίβωσης της τύχης τους. Για τους άλλους τρεις αγνοούμενους δεν υπάρχει καν διαθέσιμο δείγμα DNA συγγενικών τους προσώπων ώστε να δημοσιοποιηθούν αναλόγως οι φωτογραφίες τους.
Οι οικογένειές τους συνεχίζουν απεγνωσμένα τις εκκλήσεις και τις πιέσεις στις αρμόδιες αρχές για βοήθεια βρίσκοντας ως τώρα ανταπόκριση μόνον στην οργάνωση νεαρών δικηγόρων και δικαστικών Legal Agenda (LA) που με τη σειρά τους στράφηκαν στα Μέσα Ενημέρωσης ώστε να συνεχιστούν οι προσπάθειες για την εξακρίβωση της τύχης των αγνοουμένων.
Και αύριο χιλιάδες, ξανά, στους δρόμους…
Το ίδιο διάστημα, χιλιάδες Λιβανέζοι βλέποντας τη χώρα να συνεχίζει να πλέει σαν «ακυβέρνητο καράβι» ανάμεσα στις Συμπληγάδες του πολιτικο-οικονομικού κατεστημένου και των ξένων αρπακτικών, που καραδοκούν να «ξεζουμίσουν» τη χώρα στήνοντας φάκα μέσω δανεισμού, ετοιμάζουν νέες κινητοποιήσεις.
Στην πρωτεύουσα Βηρυτό, στην Τρίπολη του βορείου Λιβάνου και άλλες μικρότερες πόλεις προγραμματίζονται για αύριο το απόγευμα μεγάλες συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας με αφορμή την πρώτη επέτειο από την έναρξη των περσινών ειρηνικών (στο σύνολό τους) λαϊκών αντικυβερνητικών κινητοποιήσεων, που έγιναν γνωστές σαν η λιβανέζικη “επανάσταση της 17ης Οκτώβρη”.
Αναμένεται να κυριαρχήσουν συνθήματα και να εκφωνηθούν ομιλίες ενάντια στη φορολογική αφαίμαξη, τη φτώχεια και τους μισθούς πείνας, την υψηλή ανεργία στους νέους, την συνεχιζόμενη διαφθορά της ντόπιας πλουτοκρατίας, τις σοβαρές επιπτώσεις της πανδημίας και την χρεοκοπία του συστήματος εξουσίας που επιβλήθηκε μετά το τέλος της γαλλικής αποικιοκρατίας και του εμφύλιου πολέμου.
Ο δρόμος για την έξοδο από την πολύπλευρη κρίση διαφαίνεται, ακόμα, μακρύς.
