Η Βολιβία τον τελευταίο χρόνο ήταν σχεδόν μη αναγνωρίσιμη, όσον αφορά το οικονομικό της πρόγραμμα σε σχέση με την Βολιβία του Εβο που είχε επιφέρει τεράστιες λαϊκές και κοινωνικές κατακτήσεις. Τα προηγούμενα χρόνια η προοδευτική σοσιαλιστική πολιτική του ΜΑΣ έφερε νέες κοινωνικές προτεραιότητες, την καταπολέμηση του αναλφαβητισμού, την ουσιαστική αναβάθμιση της δημόσιας υγείας και παιδείας, την κατανόηση από τον λαό ότι χτίζουν όλοι μαζί μια νέα κοινωνικά δίκαιη Βολιβία.
Η επανάκτηση εθνικών πλουτοπαραγωγικών πόρων με τα ορυχεία λιθίου (διαθέτει τα μεγαλύτερα αποθέματα στον κόσμο) στα χέρια του Δημοσίου με διασφάλιση μακροπρόθεσμα της πιο πολύτιμης νέας ενεργειακής ύλης στον 21ο αιώνα, τα πλούσια ορυχεία λιθίου της κεντρικής και δυτικής Βολιβίας. Η βαθιά ιστορική ανάγκη να αποτινάξουν οι ιθαγενικοί λαοί της Βολιβίας τα βαθιά τραύματα της αποικιοκρατίας των τελευταίων πέντε αιώνων ήταν σε μια νέα ιστορική κίνηση.
Η συγκαλυμμένη δικτατορία με την υποστήριξη των ΗΠΑ που πριν εννέα μήνες, ανέτρεψε μια νόμιμη και νεο -εκλεγμένη κυβέρνηση με σκληρές αναταραχές, διώξεις και θανάτους οπαδών και στελεχών του ΜΑΣ ήταν γεγονός.
Η αδυναμία των νέων διορισμένων ηγετών της «προέδρου» Anez έφερε στον προσκήνιο την απόλυτη αδυναμία να παράσχει τρόφιμα ή βασικές ανάγκες για τους ανθρώπους της Βολιβίας, εξαπλώθηκε η διαφθορά των νεοδιορισμένων υπουργών και στελεχών των ελεγχόμενων από τους στρατιωτικούς .
Η κυβέρνηση των πραξικοπηματιών της Jeanine Anez, και οι «Κοινωνικοί» ηγέτες της Ακροδεξιάς έδειξαν έμπρακτα και με τον πιο σκληρό τρόπο τι θα αντιμετώπιζε ο Βολιβιανός λαός στο άμεσο και μακρινό μέλλον εάν θα εγκατέλειπε την πορεία προς τον σοσιαλισμό στην Βολιβία που είχε εγκαινιαστεί από το ΜΑΣ.
Και αυτή είναι η μεγάλη ιστορική και πρωτόγνωρη σημασία που έχει για τον 21ο αιώνα η εκλογική νίκη από τον πρώτο γύρο, του ΜΑΣ.
Η νίκη του MAS στις 18 Οκτώβρη του 2020 είναι κάτι περισσότερο από μια επιστροφή του έργου του Eβο, όπως ισχυρίστηκαν τα δυτικά μέσα ενημέρωσης, είναι η ενοποίηση του σοσιαλιστικού οράματος που αντιπροσωπεύει σε κάτι πιο διαρκές, πιο έμπρακτο, πιο ανθρώπινο, πιο κατανοητό στον απλό κόσμο της Βολιβίας και όχι μόνο.
Δείχνει ότι το πραξικόπημα δεν ήταν απλά μια σχεδιασμένη και αποτυχημένη κρυφή διάσπαση στην κοινωνία που φάνηκε στο προσκήνιο, αλλά μάλλον μια προσωρινή οπισθοδρόμηση ενάντια στα κατά τα άλλα σταθερό κίνημα ιδεών, πράξεων και θεαματικών, περιβαλλοντικών κοινωνικών, πολιτισμικών και οικονομικών αποτελεσμάτων.
Η Anez και το καθεστώς των πραξικοπηματιών είχαν καταστείλει βάναυσα συνδικαλιστικές οργανώσεις και προοδευτικές συλλογικότητες ενώ καταδίωξαν τις ιδέες και τους ανθρώπους της αριστεράς.
Πολλοί αθώοι άνθρωποι δολοφονήθηκαν ή φυλακίστηκαν και σίγουρα αυτές οι πληγές θα είναι ανοιχτές για καιρό ακόμα , αλλά αυτή η φασιστική βία σκλήρυνε την αποφασιστικότητα των πρωταγωνιστών των προοδευτικών κινημάτων.
Πρόκειται για μια γενιά νέων ανθρώπων της αριστεράς , όπως ο Ορλάντο Γκουτιέρεζ, ο ηγέτης της ένωσης μικροπωλητών του δρόμου της Βολιβίας , ο Ανδρόνικο Ροντρίγκεζ, υποψήφιος για την γερουσία και ηγέτης του αγροτών, καθώς και δημοσιογράφοι όπως ο Ollie Vargas από την Kawsachun News, που κράτησε την φωνή της αλήθειας κατά την παραμονή στην εξουσία των πραξικοπηματιών.
Οι επόμενες μέρες θα είναι κρίσιμες για τον καθορισμό του μέλλοντος της Βολιβίας. Οι εντεταλμένοι του Αμερικανικού ιμπεριαλισμού που πήραν την εξουσία με τα όπλα στη Βολιβία και οι μαριονέτες τους και οι άλλοι που κινούσαν τα νήματα από μακριά, σίγουρα δεν έχουν «δείξει όλα τα χαρτιά τους στο τραπέζι» και τίποτα δεν πρέπει να αποκλειστεί έως ότου επιστραφεί επισήμως η εξουσία στους ανθρώπους που κέρδισαν τίμια τις εκλογές παρά τις απίστευτες αντίξοες συνθήκες που επικρατούσαν.
Παραμένουν σοβαρές ερωτήσεις σχετικά με τα επίσημα αποτελέσματα των εκλογών και την ειρηνική μετάβαση της εξουσίας, αν και η Anez αναγνώρισε ότι ο Λούις Αρσε κέρδισε.
Αλλά αν πράγματι η δημοκρατία είναι ισχυρή στη Βολιβία, όπως επέμεινε το καθεστώς των πραξικοπηματιών , τότε όλα τα σημάδια δείχνουν ότι το MAS παίρνει την εξουσία με συντριπτική νίκη αυτή την φορά και με ισχυρότερη εντολή από πριν.
Για να είμαστε σίγουροι, θα υπάρξουν πολλές νέες προκλήσεις που θα βρει μπροστά του ο εκλεγμένος Πρόεδρος Arce και η ομάδα του, για παράδειγμα, πώς να αντιμετωπίσει τους συνωμότες του πραξικοπήματος ή εάν θα τηρήσει και μέχρι πότε, τις νέες νεοφιλελεύθερες συμβάσεις που υπέγραψε το καθεστώτος των πραξικοπηματιών .
Αυτές οι αποφάσεις θα συγκεντρώσουν την προσοχή της Ουάσιγκτον και της ΕΕ (είχαν και οι Γερμανία και η Γαλλία βλέψεις ελέγχου των ορυχείων λιθίου) .
Αλλά με μια πανίσχυρη λαϊκή εντολή, ο Άρσε δεν κληρονόμησε μια διχασμένη χώρα, αλλά μια πιθανώς πολύ πιο ενοποιημένη από πέρυσι.
Η νίκη του λαού της Βολιβίας ενάντια σε όλες τις πιθανότητες της «ορθής πολιτικής σκέψης» ενάντια στον νεοφιλελευθερισμό και τον ιμπεριαλισμό είναι πράγματι μια πρωτόγνωρη στην εποχή μας, αισιόδοξη ματιά στο μέλλον και είναι ένα ακόμη παράδειγμα για το πώς ο κόσμος έχει μετατοπιστεί σε μια πολυπολική, αποκεντρωμένη ισορροπία ισχύος, όπως ότι και η Ουάσιγκτον «δεν κερδίζει πάντα»…
Είναι ένα μάθημα σε αυτοαποκαλούμενες αριστερές ηγεσίες που αναμασούσαν την θεωρεία «δεν μπορούμε να τα βάλουμε με τους προστάτες».
Για την Ελλάδα των μετα-μνημονίων και των νέων γεωπολιτικών μνημονίων, των Νατοϊκών εναγκαλισμών , της βαθιάς υποκρισίας της ΕΕ /άλλα και της νεο- Οθωμανικής αναθεωρητικής επιθετικής πολιτικής έναντι της Ελληνικής κυριαρχίας έφερε στο προσκήνιο το παράδειγμα λαών που αποδεικνύουν ότι το αδύνατο είναι εφικτό θέτοντας στον κόσμο πρακτικούς συμβολισμούς και οραματικές « ρεαλιστικές» ουτοπίες…
Οι ΗΠΑ, ιδιαίτερα μετά τις προεδρικές εκλογές δεν θα είναι πια , η «ανίκητη παγκόσμια ηγέτιδα δύναμη» . Έχει βυθιστεί σε μια βαθιά μακροπρόθεσμη παρακμιακή πορεία, στην πολιτική, τον πολιτισμό, «υπηρετώντας» την τελειωμένη αφήγηση του «αμερικανικού ονείρου» .
Η κοινωνία των ΗΠΑ έχει διχαστεί. Η Αμερικανική ακροδεξιά σήκωσε κεφάλι. Τα κινήματα που διεκδικούν κοινωνική δικαιοσύνη πληθαίνουν. Οι Κρυπτό-Ναζί και οι ακροδεξιές ομάδες εξοπλίζονται.
Η ΕΕ δείχνει να είναι ένα συνονθύλευμα κυρίαρχων πολυεθνικών και χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων με πολιτικούς υπαλλήλους, ενώ η Ελλάδα ψάχνει ακόμη τις κυρώσεις…, εκλιπαρεί τους «συμμάχους» και πλασάρει στην κοινωνία της «όνειρα» που στην ουσία θα μετατραπούν σε πραγματικούς εφιάλτες….
Καιρός είναι να βγούμε από ένα κινηματικό και πολιτικό λήθαργο και όλες οι ζωντανές ριζοσπαστικές προοδευτικές δυνάμεις να εργαστούν ενωτικά και να ανατρέψουν το σημερινό γκρίζο σκηνικό.
Το κείμενο αναδημοσιεύεται από το Αριστερό Ρεύμα με την άδεια του συγγραφέα.
