Τουλάχιστον επτά καίρια πλήγματα σε εργαζόμενους, υπερχρεωμένους οφειλέτες, μικρές επιχειρήσεις, αυτοαπασχολούμενους, αλλά και ανέργους, προς όφελος (για άλλη μια φορά) των τραπεζών και των επενδυτικών funds, επιφέρει η νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης για νέο πτωχευτικό κώδικα.
Εν μέσω συνεχιζόμενης οικονομικής και υγειονομικής κρίσης, η κυβέρνηση, σύμφωνα με νομικούς και συνδικαλιστές αποφάσισε να προωθήσει νομοσχέδιο με τον κατά τα άλλα… παρήγορο τίτλο “Ρύθμιση οφειλών και παροχή δεύτερης ευκαιρίας”, με το οποίο στριμώχνει στο καναβάτσο ακόμη και τους εργαζόμενους που οδηγήθηκαν σε ειδικό καθεστώς απασχόλησης εξαιτίας της πανδημίας!
Ειδικότερα:
Κάθε οφειλέτης που δεν μπορεί να αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις του (ανεξαρτήτως αν είναι επιχείρηση, μισθωτός, συνταξιούχος ή άνεργος) θα υφίσταται τις συνέπειες της πτώχευσης. Δηλαδή, θα απαλλάσσεται από τις οφειλές, ενώ θα ρευστοποιείται το σύνολο της περιουσίας του.
Αλλάζουν επί τα χείρω οι προβλέψεις περί αδυναμίας πληρωμής, ενώ μόνο ένας πιστωτής μπορεί να υποβάλει αίτηση για πτώχευση του οφειλέτη. Δηλαδή, μία τράπεζα μπορεί να οδηγήσει ένα φυσικό πρόσωπο σε πτώχευση, αν δεν εξυπηρετεί κανονικά τις δόσεις του δανείου του για ένα εξάμηνο. Αν κάποιος λοιπόν, αδυνατεί πλέον (έστω και προσωρινά) να πληρώσει το στεγαστικό του δάνειο, για έξι μήνες, επειδή τέθηκε σε εκ περιτροπής εργασία, ή σε αναστολή εργασίας, με τα μέτρα που θεσπίστηκαν για την αντιμετώπιση της πανδημίας και έχασε το μισό εισόδημα του, θα κινδυνεύει να οδηγηθεί σε πτώχευση από τους δανειστές του.
Στην πτωχευτική περιουσία εντάσσεται ολόκληρη η ακίνητη περιουσία του οφειλέτη, ακόμα και η κύρια κατοικία, όπως και το μέρος του ετησίου εισοδήματός που υπερβαίνει τις εύλογες δαπάνες διαβίωσης. Συνεπώς, εφόσον ισχύει η πτώχευση και για φυσικά πρόσωπα, θα εντάσσονται δυνητικά στην πτωχευτική περιουσία και εισοδήματα όπως μισθοί και συντάξεις, κατά το μέρος που υπερβαίνουν ένα ποσό, το οποίο σημειωτέον αντιστοιχεί σήμερα περίπου σε 540 ευρώ ανά άτομο και 900 ευρώ ανά ζευγάρι.
Η πρώτη κατοικία, μένει νομοθετικά απροστάτευτη, ακόμα και για μεγάλες κατηγορίες ευάλωτων οφειλετών. Πρόκειται για διαδικασία μεταβίβασης της κύριας κατοικίας σε κρατικό φορέα και μίσθωσης αυτής από τον οφειλέτη, με δικαίωμα επαναγοράς, η οποία περιλαμβάνει εξαιρετικά αόριστους όρους, με αμφίβολο αποτέλεσμα (ως προς τον σκοπό της προστασίας) και εξαιρετικά αυστηρά κριτήρια ένταξης σε αυτήν, αφήνοντας απροστάτευτα μεγάλα τμήματα πραγματικά ευάλωτων οφειλετών.
Επιδεινώνεται η θέση των εργαζόμενων, των μικρότερων πιστωτών (π.χ. προμηθευτών), του Δημοσίου και των ασφαλιστικών ταμείων και των λοιπών πιστωτών, προς όφελος των τραπεζών.
Σε περιπτώσεις πτώχευσης επιχειρήσεων, οι εργαζόμενοι μένουν ακάλυπτοι, καθώς προβλέπεται η αυτοδίκαιη λύση των συμβάσεων εργασίας, σε αντίθεση με τα σήμερα ισχύοντα.
Όσον αφορά τις αποζημιώσεις απόλυσης, ναι μεν δεν θίγεται το δικαίωμα της αποζημίωσης, ωστόσο η καταβολή τους δεν αποτελεί προϋπόθεση για το κύρος της απόλυσης (όπως ίσχυε και με τον ισχύοντα κώδικα). Συνεπώς, αν δεν καταβληθεί η αποζημίωση, οι εργαζόμενοι θα πρέπει να διεκδικήσουν την ικανοποίηση των αξιώσεων τους ως πτωχευτικοί πιστωτές.
