Καθώς τα κρούσματα, οι θάνατοι και οι διασωληνώσεις ανεβαίνουν και στην πατρίδα μας (που μέχρι πρότινος ήταν “πρότυπο προς μίμηση”, δικαιολογώντας τον κ. Τσιόδρα να φωτογραφίζεται και να μοιράζει εύσημα ηρωισμού) και ενώ η κοινωνία του θεάματος φτάνει σε νέα ύψη παγκοσμίως, προσφέροντάς μας το πρώτο interactive θρίλερ, κάθε μέρα, από κάθε εκπομπή, με ρεπορτάζ από εντατικές και νεκροτομεία, με όλους εμάς πρωταγωνιστές και με τη συγκίνηση να επεκτείνεται εν είδει κοινωνικής νόσου, η διαρκής κατάσταση εξαίρεσης επιβάλλει την περιστολή των ερωτημάτων και των απαγορευμένων λέξεων – π.χ. “Σουηδία”.

Σε μια πράξη αντίστασης λοιπόν θα προσπαθήσουμε να θέσουμε μερικά ερωτήματα που αγγίζουν τον πυρήνα του νέου συστήματος εξουσίας, της “τεχνοκρατίας”: ενός συστήματος εντός του οποίου ψηφίζουμε μεν, αλλά όπου λόγω αφενός της κυριαρχίας του πολύ μεγάλου πλούτου και αφετέρου της κανονικοποίησης της αέναης κρίσης, οι επαγγελματίες-καριερίστες από τη μια και οι εκάστοτε ειδικοί από την άλλη λαμβάνουν τις αποφάσεις, ενώ ο λαός ως τέτοιος παρακολουθεί ένα ομοίωμα της πραγματικής ζωής του.

Πρώτο ερώτημα: γιατί στην Θεσσαλονίκη, μετά από περίπου ένα μήνα οριζοντίων μέτρων, η κατάσταση από πλευράς αριθμών (διαθέσιμες ΜΕΘ, διασωληνωμένοι, νεκροί) επιδεινώνεται, αντί να βελτιώνεται; Έχουν μελετήσει οι ειδικοί της Επιτροπής Λοιμωξιολόγων τι φταίει; Δεν τηρήθηκαν τα μέτρα (και αν ναι, πού) ή απλώς δεν αποδίδουν τα οριζόντια μέτρα, αλλά δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε;

Δεύτερο ερώτημα: γιατί η Σουηδία που εφαρμόζει στοχευμένα μέτρα, παρότι έχει συνολικά περισσότερους θανάτους από την Ελλάδα, μετράει από τις αρχές Ιουνίου σταθερά λίγους θανάτους από Covid-19 και πλέον μέσα στο Νοέμβριο λιγότερους θανάτους από εμάς που εφαρμόζουμε οριζόντια μέτρα; Έχουν μελετήσει οι ειδικοί τι συμβαίνει και υπάρχουν διαφορετικά αποτελέσματα;

Τρίτο ερώτημα: γιατί η Κούβα έχει ελάχιστα κρούσματα και κυρίως θανάτους; Τι διαφορετικό συνέβη; Έχουν μελετήσει τι απέδωσε εκεί σε σχέση με τα καθ’ ημάς; Εν γένει, υπάρχει κανείς σε όλη την επιτροπή ειδικών που να μελετά τα άλλα παραδείγματα ώστε να δούμε τι μπορούμε να μεταφέρουμε στα καθ’ ημάς;

Τέταρτο ερώτημα: είναι αξιόπιστα τα στοιχεία από την Κίνα; Έχει πράγματι καταφέρει να εξαφανίσει την πανδημία; Διότι με τα κρούσματα που αναφέρει μιλούμε για εξαφάνιση πρακτικώς. Αν ναι, πώς το πέτυχε και τι μπορούμε να μεταφέρουμε στα καθ’ ημάς, χωρίς να εξαφανίζουμε κάθε  συνταγματικό δικαίωμα; Τα ίδια ερωτήματα μπορεί να θέσει κανείς και για άλλες χώρες, όπως για παράδειγμα για τη Σιγκαπούρη.

Πέμπτο ερώτημα: παίζει ρόλο η ύπαρξη ή μη, πρωτοβάθμιας υγείας, προκειμένου να μη γεμίζουν οι ΜΕΘ και τα νοσοκομεία; Αν ναι, τι πρότειναν τους προηγουμένους μήνες στην κυβέρνηση και τι έγινε από όλα όσα πρότειναν; Είναι ασφαλή και αξιόπιστα αυτήν την στιγμή τα νοσοκομεία μας για τους νοσηλευόμενους για άλλες ασθένειες;

Έκτο ερώτημα: υπάρχει διαφορά μεταξύ του θανάτου με κορονοϊό και του θανάτου από κορονοϊό ή πρόκειται για συζήτηση “ψεκασμένων”; Αν ναι, να βγουν και να ξεκαθαρίσουν το γιατί, αν όχι να εξηγήσουν κατά πόσο μπορεί να γίνει διαχωρισμός και γιατί αυτός δεν γίνεται.

Έβδομο ερώτημα: γιατί είσαι το λιγότερο “ψεκασμένος” (αν όχι ύποπτος τέλεσης αδικημάτων) εφόσον αμφιβάλλεις για την αποτελεσματικότητα μη-εγκεκριμένων ακόμα εμβολίων από τις εταιρείες με τις οποίες επέλεξε να συνεργάζεται η Ε.Ε. αλλά όχι εάν αμφισβητείς την αποτελεσματικότητα του ρωσικού εμβολίου;

Όγδοο ερώτημα: μπορούν να εγγυηθούν πότε θα είναι διαθέσιμο το όποιο εμβόλιο, πότε θα εμβολιαστούμε όσοι πρέπει να εμβολιαστούμε και τι αποτελεσματικότητα θα έχει το όποιο εμβόλιο; Η Επιτροπή Λοιμωξιολόγων είναι σύμφωνη με το show Κικίλια;

Ένατο ερώτημα: οι ειδικοί κρίνουν θεμιτό να εμφανίζονται οι ίδιοι οι μετέχοντες στην επιτροπή, ασταμάτητα, σε όλα τα μέσα ενημέρωσης και να προαναγγέλλουν τις αποφάσεις που ίσως μελλοντικά ληφθούν; Είναι με άλλα λόγια δεοντολογικώς θεμιτό να εικάζουν πότε θα αρθεί το απαγορευτικό και για ποιους, χωρίς καν να είναι αρμοδιότητά τους η απόφαση και πριν να συνεδριάσουν ως όργανο;

Δέκατο ερώτημα: βρίσκουν δεοντολογικώς θεμιτή, την παρουσία καμερών σε ΜΕΘ και πάνω από ενδεχομένως ετοιμοθάνατους ανθρώπους; Εγκρίνουν ως επιστήμονες το τσίρκο του τρόμου των μέσων ενημέρωσης, με θέαμα ασθενείς και αποβιώσαντες;  

Ενδέκατο ερώτημα: τι έχουν προτείνει για εστίες υπερμετάδοσης όπως τα μέσα μαζικής μεταγοράς και το κυνηγητό διαδηλωτών από συνωστισμένους αστυνομικούς;

Δωδέκατο ερώτημα: γιατί έχουν απαγορευτικό περιοχές με μονοψήφιο ακόμα αριθμό κρουσμάτων ή γενικώς με ελάχιστα κρούσματα, αντί απλώς να απαγορευτεί η μετακίνηση από γειτονικούς νομούς ή περιοχές;

Δέκατο τρίτο ερώτημα: εξακολουθούν να υποστηρίζουν ότι τα παιδιά κάτω των 12 ετών όχι μόνο δεν πρέπει να πηγαίνουν στο σχολείο, αλλά και να μην έχουν καμία ασχολία,  αθλητική ή άλλη (ενώ δεν φέρονται να είναι ισχυροί μεταδότες του ιού όπως οι ίδιοι λένε), απλώς και μόνο για να μην μπαίνουν στο ίδιο αυτοκίνητο με τους γονείς τους ή για να μην περπατάνε στο, δρόμο μαζί τους, την ώρα οι δρόμοι των πόλεων γεμίζουν κάθε μέρα έτσι κι αλλιώς από κόσμο που πηγαίνει ή επιστρέφει από τις δουλειές του;  

Δέκατο τέταρτο ερώτημα: αισθάνονται ότι μια επιτροπή η οποία γνωμοδοτεί και κατ’ ουσίαν αποφασίζει επί ενός θέματος το οποίο δεν είναι αμιγώς ή ούτε καν κυρίως ιατρικό αλλά πολιτικό (διαχείριση της πανδημίας και δημόσιας υγείας) μπορεί να είναι αξιόπιστη χωρίς να συμπεριλαμβάνει και άλλους επιστήμονες (γιατρούς και κοινωνικούς επιστήμονες), όπως και εκπροσώπους φορέων; Υπάρχουν αξιόπιστες έρευνες για τις επιπτώσεις του γενικού απαγορευτικού, μεταξύ άλλων και στην δημόσια υγεία; Πώς τις σταθμίζουν οι ειδικοί, αν υπάρχουν, και πώς εξελίσσονται τέτοιες έρευνες;

Τα 14 αυτά ερωτήματα αποτελούν μέρος μιας λίστας που θα έπρεπε να εμπλουτίζεται διαρκώς και να απαντώνται. Αντί αυτού, τα μέσα ενημέρωσης έχουν στήσει ένα σκηνικό τρόμου και ψεύτικης ηρωοποίησης, πάνω στην οποία θεμελιώνεται μια διαρκής κατάσταση εξαίρεσης, με κατασταλτικά μέτρα και το λιγότερο, γελοιοποίηση να αποτελούν την απάντηση σε όποιον, όχι αμφισβητεί αλλά έστω θέτει ερωτήματα που ίσως ενοχλήσουν την κυρίαρχη σήμερα άποψη. Να μας συμπαθούν οι ειδικοί αλλά λόγο για το πώς σταθμίζονται προσωρινώς αντιτιθέμενα αγαθά οφείλουμε να έχουμε και εμείς. Και επιπλέον, για την επάρκεια ορισμένων εξ αυτών των ειδικών δικαιούμαστε να διατηρούμε αμφιβολίες, ιδίως όταν μετρούν λανθασμένες προβλέψεις και σχέδια στο ενεργητικό τους.