Επιτέλους: Μετά από τέσσερα χρόνια χωρίς κατοικίδια ζώα στον Λευκό Οίκο, η κανονικότητα επιστρέφει και μαζί της φέρνει και τον πρώτο σκύλο που προέρχεται από άσυλο κακοποιημένων και εγκαταλειμμένων ζώων. Ο λόγος φυσικά για τον Μέιτζορ (Major), έναν εκ των τριών σκύλων της οικογένειας Μπάιντεν, τον οποίο υιοθέτησε το 2018.
Τι έγινε, ρε παιδιά; Άλλαξε θεματολογία η στήλη και δεν μας ενημερώσατε; Ηρέμησε αγαπημένε μου αναγνώστη. Ο τίτλος είναι αλληγορικός. Γιατί μπορεί η φάτσα του γλυκύτατου γερμανικού ποιμενικού να είναι ένας καλός λόγος να αλλάξει η ατζέντα, ωστόσο οι επιλογές του διδύμου Μπάιντεν- Χάρις για τη στελέχωση της κυβέρνησής τους, μόνο αισιοδοξία δεν μας γέμισε αν και τελικά διέψευσε κάποια από τα προγνωστικά μας. *
Οι παλαιοκαθεστωτικοί και οι περιστρεφόμενες πόρτες
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της επιστροφής της παλιάς τάξης πραγμάτων, που σηματοδότησε η εκλογή Μπάιντεν, είναι πρόσληψη της Λίζα Σόγιερ στην υπηρεσία του αμερικανικού Υπουργείου Άμυνας. Έχοντας διατελέσει επικεφαλής του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας για θέματα του ΝΑΤΟ και των ευρωπαϊκών στρατηγικών υποθέσεων, καθώς και σύμβουλος Εξωτερικής Πολιτικής της JPMorgan Chase και του Κέντρου για μια Νέα Αμερικανική Στρατηγική (CNAS), η Σόγιερ συμβολίζει την πολιτική ώσμωση νεοφιλελευθερισμού και ιμπεριαλισμού που, όπως όλα δείχνουν, θα αποτελέσει τον οδικό χάρτη τού πολιτικά άχρωμου, αλλά πάντα μονεταριστή και πολεμοχαρούς Τζο Μπάιντεν.
Για την ιστορία, να θυμίσουμε ότι το CNAS έχει χρησιμοποιηθεί αρκετές φορές ως όργανο οικονομικού πολέμου απέναντι σε λαούς που αρνήθηκαν να υποβάλλουν τα σέβη τους στην αυτοκρατορία της Ουάσιγκτον.
Πιστέψτε με, έχω λόγο που υπενθυμίζω αυτή τη μικρή λεπτομέρεια… Η Σόγιερ προεκλογικά έψεγε την απελθούσα κυβέρνηση των ΗΠΑ για την μετριοπαθή της στάση έναντι της ρωσικής “επιθετικότητας”, ενώ παράλληλα δήλωνε τη σιδερένια της πεποίθηση περί της αναγκαιότητας αύξησης του αριθμού των αμερικανικών στρατευμάτων στην Ευρώπη ώστε αυτά να επανέλθουν στα προ του 2012 επίπεδα. Εξαιρετικό ενδιαφέρον έχει και η τοποθέτησή της σχετικά με το ξενόδουλο προτεκτοράτο της Ουκρανίας. Καθώς, για τη Σόγιερ πρέπει να αυξηθούν οι παράνομες (βάσει της Συμφωνίας του Μινσκ) αποστολές οπλισμού σ’ αυτή τη “γκρίζα ζώνη” της γηραιάς ηπείρου, όπως η ίδια δήλωνε ενώπιον της Επιτροπής για τις Ένοπλες Δυνάμεις στη Γερουσία, το 2017.
Επικεφαλής του σμήνους γερακιών που μαζεύει γύρω ο δεξιός εκλεκτός της (κρατηθείτε) αμερικανικής Αριστεράς είναι η συνιδρύτρια του CNAS, Μισέλ Φλόρνοϊ, η οποία όπως όλα δείχνουν, από εδώ και πέρα, θα απολαμβάνει τον πρωινό της καφέ πίσω από γραφείο του υπουργού Εθνικής Άμυνας.
Το CNAS χρηματοδοτείται από τα πουγκιά του λεγόμενου στρατιωτικού- βιομηχανικού συμπλέγματος.
Το όνομα της Φλόρνοϊ φιγουράρει επίσης στο ιδρυτικό κείμενο της WestExec Advisors, μιας εταιρείας παροχής συμβουλών (που κατά αντιστοιχία με τους εργολάβους δημοσίων έργων στην Ελλάδα) κινεί τα νήματα στα χλιδάτα λόμπι της εξουσίας, βοηθώντας τους εταιρικούς της συνεργάτες να κλείνουν “δουλίτσες” με το Αμερικανικό Πεντάγωνο.
Στη WestExec έβγαζε το ψωμάκι του και ο Άντονι Μπλίνκεν, ο οποίος θα στρογγυλοκάθεται από εδή και στο εξής στη θέση του Συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας. Πόστο που φαίνεται να κατέχει επαρκώς, λαμβάνοντας υπόψη τη θητεία του ως Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλεια στο γραφείο του Μπάιντεν ως αντιπροέδρου, αλλά και το πέρασμά του από τη θέση του αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών, επίσης στην κυβέρνηση του… σωτήρα της Ελλάδας Μπάρακ Ομπάμα.
Όπου βόμβες και χαρά η Σούζαν Ράις πρώτη
Την τριπλέτα που συνδέει το CNAS, τη WestExec και τη νέα κυβέρνηση των Δημοκρατικών έρχεται να ενώσει η Σούζαν Ράις, η γνωστή από την επίθεση στη Βεγγάζη, το 2012, πρώην σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας του Ομπάμα που τίθεται επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας.
Ράις, Φλόρνοϊ και Μπλίνκεν προώθησαν τη δολοφονική εμπλοκή των αμερικανικών στρατευμάτων στο Ιράκ, το 2003, ενώ υποστήριξαν με θέρμη και τους (φιλειρηνικούς!) πολέμους του νομπελίστα Ειρήνης και πρώην ενοίκου του Λευκού Οίκου, Ομπάμα.
Υπό την Ράις θα βρίσκεται η τέως υφυπουργός εξωτερικών Λίντα Τόμας Γκρίνφιλντ.
Η Γκρίνφιλντ έχει συνδέσει το όνομά της με μερικές από τις πιο σκοτεινές πλευρές της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής των τελευταίων δεκαετιών. Πλευρές που περιλαμβάνουν την εισβολή στο Ιράκ, την εμπλοκή στη Λιβύη και την απόφαση απομάκρυνσης των ειρηνευτικών δυνάμεων από την Ρουάντα· απόφαση που άνοιξε τον δρόμο σε μία από τις μεγαλύτερες φρικαλεότητες της σύγχρονης Ιστορίας.
Το κερασάκι στην τούρτα;
Η… παρέα της με τα καλόπαιδα της Albright Stonebrdige Group (ΑSG), μιας ισχυρής εταιρείας παροχής συμβουλών, με διεθνή παρουσία, στο τιμόνι της οποίας βρίσκεται η πρώην υπουργός Εξωτερικών Μαντλίν Ολμπράιτ που συχνά λειτουργεί ως η εταιρική εμπροσθοφυλακή του λόμπι της πολεμικής βιομηχανίας.
Κι όταν λέμε με “διεθνή παρουσία”, το εννοούμε…
Σύμφωνα με την νυν Αντιπρόεδρο της Αργεντινής, Κριστίνα Κίρχνερ, ενώ η οικονομία της χώρας κλυδωνιζόταν από νέα κρίση χρέους, φέρνοντας αντιμέτωπο το Μπουένος Άιρες με τους διεθνείς πιστωτές του (χάριν συντομίας, τους λέμε τοκογλύφους) οι άνθρωποι της εταιρείας απείλησαν την τότε πρόεδρο ότι αν εμμείνει στις μονομερείς της αξιώσεις, θα αναγκαστούν να μετέλθουν άσχημες μεθόδους, όπως η χρηματοδότηση των πολιτικών της αντιπάλων.
Κι αν νομίζετε ότι τελειώσατε με τους γραβατωμένους σταυροφόρους τού “God Bless America”, πλανάσθε πλάνην οικτράν. Γιατί, μπορεί ο Τραμπ να χαρακτήριζε τον Δημοκρατικό του αντίπαλο ως “κοιμήση Τζο”, αλλά οι επιλογές του 78χρονου νεοεκλεγέντα ηγέτη των ΗΠΑ μόνο “κοιμισμένες” δεν μπορούν να χαρακτηριστούν.
Ο λόγος για τη Nτάνα Στρόουλ, που βρίσκεται στη λίστα των νέων μελών του State Department. Η Στρόουλ, συνεργάτιδα του νεοσυντηρητικού Washington Institute for Near East Policy (το οποίο ιδρύθηκε από την Αμερικανική Επιτροπή Δημόσιων Υποθέσεων του Ισραήλ (AIPAC)) και υποστηρίκτρια της έντασης των δολοφονικών οικονομικών κυρώσεων των ΗΠΑ έναντι της Δαμασκού· συγκαταλέγεται ανάμεσα στους Δημοκρατικούς που, ως μέλη της Γερουσίας, το 2019, δημιούργησαν την “Ομάδα Μελέτης για τη Συρία”.
Όπως αναφέρει ο δημοσιογράφος Μπεν Νόρτον στο σχετικό ρεπορτάζ, το πόρισμα της εν λόγω ομάδας συνιστούσε μεταξύ άλλων τη διατήρηση του καθεστώτος κατοχής τού ενός τρίτου των εδαφών της Συρίας, συγκεκριμένα του “πλούσιου σε πόρους” τμήματός της, προκειμένου οι ΗΠΑ να παίξουν με δυνατό χαρτί στο πολιτικό πόκερ που εξελίσσεται στη Μέση Ανατολή από το 2011.
SOS: Ο Τζο καλεί Πεντάγωνο
Άλλη μία πολιτική περσόνα που στελεχώνει τη μεταβατική ομάδα κρούσης του Μπάιντεν είναι ο Φαρούκ Μίτια. Πρώην αξιωματούχος του Πενταγώνου, και πάλι επί Ομπάμα, ο οποίος θα βρίσκεται εξίσου σε γνώριμα λημέρια, υπενθυμίζοντάς μας πως η νέα κυβέρνηση των Δημοκρατικών έρχεται να πιάσει το νήμα από εκεί που το άφησε στις 20 Ιανουαρίου του 2016.
Δεν ελπίζαμε κάτι καλύτερο, βεβαία.
Οι αναγνώστες μας, όλη αυτή την τετραετία, το γνωρίζουν.
Ωστόσο, πρέπει να βλέπουμε τη σημειολογία.
Το γεγονός ότι ο Μίτια ήταν μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Εmgage, μιας μουσουλμανικής ομάδας πολιτικής δράσης στις ΗΠΑ, η οποία, σύμφωνα με τον Αλί Αμπουνιμά του Electronic Intifada έχει δεσμούς με το ισραηλινό λόμπι, μόνο τυχαίο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Μάλιστα, την εποχή που οι κακές γλώσσες στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού κάνουν λόγο για άδειασμα των Παλαιστινίων από τους Δημοκρατικούς. Αίσθηση που απέκτησε ακόμη μεγαλύτερη βάση, έπειτα από τη δήλωση- πρόθεση του Μπάιντεν να μην μετακινήσει την αμερικανική πρεσβεία από την Ιερουσαλήμ.
Ο φάκελος με τα ονόματα των αρπακτικών που επανδρώνουν τις θέσεις-κλειδιά του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και του Πενταγώνου είναι μακροσκελής και θα χρειαστούμε κι άλλα σημειώματα για να τον καλύψουμε πλήρως.
Ωστόσο, δεν θα μπορούσαμε να αγνοήσουμε την περίπτωση της Πόλα Γκαρσία Τρούφο.
Η Τούρφο υπήρξε μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του Ομπάμα. Από τη θέση αυτή θα απολαμβάνει τα ζεστά κρουασάν της κατά τις πρωινές διασκέψεις του Συμβουλίου και επί Μπάιντεν. Το σημαντικό εδώ, είναι ότι όχι μόνο υπηρετούσε στο Συμβούλιο όταν ο Ομπάμα κατέτασσε το Καράκας στη λίστα με τους “επικίνδυνους για την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ”, αλλά είχε κολεγιές με αντιπροσώπους της μαριονέτας των ΗΠΑ και επίδοξου πραξικοπηματία Χουάν Γκουαϊδό.
Στη σούμα, τώρα: Η προεδρία των Μπάιντεν- Χάρις φάνηκε πρόθυμη να επαναφέρει τη συμφωνία του JCPOA. Όμως, μου έλεγαν πρόσφατα καλά ενημερωμένες πηγές , είναι σχεδόν υποχρεωμένη να διατηρήσει το υπάρχον πλαίσιο κυρώσεων εναντίον του Ιράν, συμπεριλαμβανομένων εκείνων για τις εξαγωγές πετρελαίου, σε μια προσπάθεια να πιέσει την Τεχεράνη να υποκύψει στους όρους των Αμερικανών για τα πυρηνικά.
Εκτός αυτού, πιθανή θεωρείται η όξυνση των σχέσεων με το καθεστώς Άσαντ στη Συρία, ενώ δεν αποκλείεται να βγουν από τα ντουλάπια τα ζόμπι της Τζιχάντ στην περιοχή, ίσως υπό τη διακριτική ή όχι και τόσο διακριτική (όπως πάντα επί Δημοκρατικών) υποστήριξη της CIA.
Όξυνση αναμένεται και με τους Ταλιμπάν, λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι, κατά το πρόσφατο παρελθόν, η ίδια η Σούζαν Χάρις ήταν ιδιαίτερα επικριτική απέναντι στη Συμφωνία του Τραμπ με τους Ταλιμπάν.
Μοναδική ίσως εξαίρεση αποτελέσει η απόσυρση της υποστήριξης στο… φιλελεύθερο (!) (κατά το πρόσφατο δημοσίευμα των Financial Times) καθεστώς του Ριάντ αναφορικά με το πεδίο πολέμου στην Υεμένη, εργαλειοποιώντας ενδεχομένως τη βρώμικη εμπλοκή των Σαουδαράβων για να απομακρύνουν το στέμμα από την κεφαλή του Μοχάμαντ μπιν Σαλμάν.
Το νέο καθεστώς που προέκυψε από την κάλπη της 3ης Νοεμβρίου είναι γνήσιο τέκνο της κληρονομιάς Ομπάμα (επιθετική στρατηγική εναντίον της Βενεζουέλας, μόχλευση των πραγμάτων στην Ουκρανία ως πολιορκητικός κριός έναντι της Μόσχας κ.ά.) , αναβιώνοντας παράλληλα όλες εκείνες τις συνθήκες που επώασαν το αυγό του φιδιού κι έφεραν τον Τραμπ στο Οβάλ Γραφείο το 2016.
Τόσο στο εξωτερικό μέτωπο (με μόνο ίσως αστερίσκο τη λιγότερο συγκρουσιακή στάση έναντι του Πεκίνου), όσο και στο εσωτερικό η επιλογή των προσώπων είναι δηλωτική της απροθυμίας αλλαγής πολιτικής πλεύσης από το κατεστημένο του Δημοκρατικού Κόμματος.
Εκτός αυτού, ο Μπάιντεν έχει ήδη δηλώσει ότι θα φουσκώσει κι άλλο τους τραπεζικούς λογαριασμούς των σωμάτων ασφαλείας, ενώ θέσεις του κρατικού μηχανισμού θα καταλάβουν απίθανοι τύποι όπως ο Σεθ Χάρις που δρομολόγησε, όντας εν υπηρεσία στο Υπουργείο Εργασίας, την Πρόταση 22, στην Καλιφόρνια. Όλα τα παραπάνω, σε συνδυασμό με το βαρύ τραύμα του διχασμού που επέφερε στο σώμα της αμερικανικής κοινωνίας η προεδρία Τραμπ, κατά ένα παράδοξο, αλλά όχι ανεξήγητο τρόπο φαίνεται ικανά να πριμοδοτήσουν ξανά τις παθογένειες ενός συστήματος (κατ’ όνομα μόνο δημοκρατικού) που θρέφει στον κόρφο του πολιτικές αποφύσεις όπως ο απελθών πρόεδρος των ΗΠΑ. Στρώνοντας έτσι τον δρόμο της θριαμβευτικής επανόδου του τραμπισμού το 2024, την ώρα που το ταξικό λιμπρέτο της άρχουσας τάξης στην Αμερική, το περίφημο 1% (θα) πνίγει τις φωνές των λιγότερων προνομιούχων.
* Αργά το βράδυ της Δευτέρας ο Μπάιντεν έκανε αλλαγές στην τράπουλα για κρίσιμα υπουργεία. Τελικά επέλεξε: Άντονι Μπλίνκεν, ο νέος υπουργός Εξωτερικών, ο Αλεχάντρο Μαγιόρκας, ο ισπανόφωνος κουβανικής καταγωγής υπουργός Εσωτερικής Ασφάλειας ,η Αβρίλ Χέινς η νέα διευθύντρια της Υπηρεσίας Εσωτερικών Πληροφοριών, ο Τζέικ Σάλιβαν σύμβουλος του Μπάιντεν σε θέματα Εθνικής Ασφάλειας και η Λίντα Τόμας-Γκρίνφιλντ η νέα πρέσβειρα των ΗΠΑ στα Ηνωμένα Έθνη.
