Πολλές οι καθημερινές αλλαγές από το πρώτο στο δεύτερο κύμα της πανδημίας στη χώρα μας. Μια νοσηλεύτρια, εργαζόμενη στο νοσοκομείο “Σωτηρία”, περιγράφει σε ανάρτησή της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τον κοινωνικό ρατσισμό και τον απομονωτισμό που βιώνει η ίδια και συνάδελφοί της λόγω της δουλειάς της. Είναι οι ίδιοι επονομαζόμενοι “ήρωες με τις μπλε και πράσινε ποδιές” που ο κόσμος χειροκροτούσε από τα μπαλκόνια τη διάρκεια του λοκντάουν της άνοιξης.
Όπως περιγράφει η ίδια, ιδιοκτήτης διαμερίσματος το οποίο είχε νοικιάσει, ακύρωσε την ενοικίαση μόλις οι κάτοικοι της πολυκατοικίας διαμαρτυρήθηκαν φοβούμενοι ότι θα τους μεταδώσει τον ιό.
Αναλυτικά η ανάρτηση της νοσηλεύτριας Βάλιας:
“Μετράω 9 μήνες που εργάζομαι σε νοσοκομείο αναφοράς. Αρχικά ήταν όλα άγνωστα για όλους μας και ο φόβος επικρατούσε. Γνωστοί και φίλοι, μου έλεγαν πως μπορώ και δουλεύω σε αυτές τις συνθήκες και με ρωτούσαν αν φοβάμαι. Φοβάμαι έλεγα αλλά προσέχω.
Καθώς οι μέρες περνούσαν έβλεπα τα βλέμματα τους πάνω μου με αγωνία, καχυποψία και φόβο. Όσοι ήξεραν πού δουλεύω έκαναν ένα βήμα πίσω. Δε τους κατηγόρησα ποτέ, τους κατανοούσα.
Πριν λίγο καιρό έψαχνα να βρω σπίτι, βρήκα, το έκλεισα, έδωσα εγγύηση και μια μέρα μετά με πήρε ο ιδιοκτήτης να μου το ακυρώσει γιατί έμαθε η πολυκατοικία ότι δουλεύω σε ΜΕΘ και φοβήθηκαν ότι θα τους κολλήσω. Ξαφνιάστηκα. Στεναχωρήθηκα. Έκλαψα. Έκλεισα το τηλέφωνο και με δάκρυα στα μάτια έφυγα για την δουλειά. Ένιωθα οργή και θυμό.
Οι συνάδελφοι μου και εγώ έχουμε υποστεί αρκετές φορές κοινωνικό ρατσισμό αυτούς τους μήνες και ας προσέχουμε και ας έχει γεμίσει η μούρη μας σπυριά και σημάδια από τις μάσκες.
Είμαι η Βάλια, λοιπόν και είμαι πάλι αρνητική”.
