Μύρισε θυμάρι και βασιλικό και υπόνομο και πρόωρες κάλπες. Για την ακρίβεια, βρώμισε ο τόπος από την τεχνητή πόλωση και τη ρυπαρογραφική εκστρατεία συμψηφισμών και ενοχοποίησης ανάμεσα στα δένδρα και τα ποδήλατα της Πάρνηθας και τις παραλίες και τα ενοίκια των Λεγραινών.
Το ελληνικό εκλογικό σώμα δεν μπορεί να καταναλώσει άλλους νεκρούς, άλλους διασωληνωμένους και άλλα κρούσματα, ο άρτος είναι ακατάλληλος προς βρώση. Σε όσους δεν προκαλεί φόβο, αποτροπιασμό και οργή, επιτείνει την παχυδερμία και αναπαράγει την θρονιασμένη στον καναπέ αποστασιοποίηση με εξανεμισμένη επιδότηση πιστωτικής κάρτας προς δόξα της ηλεκτρονικής κατανάλωσης. Για αυτό προσφέρονται θεάματα με το φιδάκι τον Διαμαντή, τις ανακαινισμένες βίλες στα Μεσόγεια και τα σπίτια του Βολταίρου στα Παρίσια. Κάποιοι κλέβουν το ψωμί των καλλιτεχνών, των συγγραφέων, των σκηνοθετών και των ηθοποιών. Το πολιτικό και δημοσιογραφικό θέατρο του παραλόγου δεν μπαίνει σε λοκντάουν.
Ξαναζεσταμένο το φαγητό της πόλωσης και κάπως μουχλιασμένο, αλλά η δημόσια, κυρίως διαδικτυακή πια, συζήτηση δεν επιτρέπεται να περιστρέφεται γύρω από τα κρίσιμα, τα ακανθώδη και τα θανατηφόρα, όπως ένας κάποιος κορονοϊός ή μια κάποια ύφεση λόγω λοκντάουν και αυτοκτονικών κυβερνητικών χειρισμών στην κοινωνία και την οικονομία.
Αυτά θα αποτελούσαν θέματα πολιτικής αντιπαράθεσης, σύγκρουσης και επιχειρηματολογίας σε σοβαρές χώρες και σε υπεύθυνα και οργανωμένα κράτη και η Ελλάδα δεν υπήρξε σοβαρή χώρα, ούτε υπεύθυνο και οργανωμένο κράτος ειδικά στα λεγόμενα κρίσιμα κοινωνικά θέματα και τα ζέοντα καθημερινά προβλήματα.
Τα κράτη-προτεκτοράτα και οι χώρες-πελάτες δεν μπορούν να διαμορφώσουν κατ’ ελάχιστον σοβαρή εσωτερική πολιτική σκηνή. Δεν έχουν την κουλτούρα, την παιδεία και το ικανό πολιτικό δυναμικό και το μορφωμένο δημοσιογραφικό προσωπικό προς τούτο και μεταξύ άλλων.
Σε κάθε περίπτωση, λίγο με τα ποδήλατα στην Πάρνηθα που αποτελούσαν στη συγκυρία καθαρό παράδειγμα παραβίασης των περιοριστικών μέτρων, λίγο με τις ενοικιαζόμενες παραθεριστικές κατοικίες στα Λεγραινά που αποτελούν σαν πυροτέχνημα καθαρό αντιπαράδειγμα της καταστρατήγησης ενός κάποιου νεφελώδους ηθικού πλεονεκτήματος μιας κάποιας εν Ελλάδι ενσωματωμένης Αριστεράς, λίγο με έναν πολυδιαφημισμένο δημόσιο εμβολιασμό που δεν θα είναι μαζικός, ούτε αποτελεσματικός μιας και ήδη τουλάχιστον η Pfizer-BioNTech το έχει στρίψει μερικώς το νόμισμα ως προς την ασφαλή και καίρια χορήγηση του εμβολίου της σε μια σειρά από ομάδες (και ευπαθείς) πληθυσμών, λίγο με τους νεκρούς που δεν λένε να πέσουν σε επικοινωνιακά «διαχειρίσιμο» αριθμό, λίγο με τους διασωληνωμένους που ξεβρακώνουν άθελα τους αυτοί οι δοκιμαζόμενοι άνθρωποι τα πρωθυπουργικά ψέματα για τις 1.200 κλίνες ΜΕΘ που ΘΑ ήταν έτοιμες έως την 31η Δεκεμβρίου, λίγο με τα θετικά τεστ που επίσης δεν λένε να μειωθούν όσες αντίστοιχες υπεκφυγές και αν κάνει ο ΕΟΔΥ, εξασκώντας τη δημιουργική λογιστική στους μικρούς και γελοίους αριθμούς που παραθέτει στα μοριακά και rapid τεστ μπας και παραχαραχθεί εκ νέου η πραγματικότητα της πανδημίας στην Ελλάδα, ολόκληρο τέλος πάντων το κλίμα, πολιτικό και παραπολιτικό, δημοσιογραφικό και ρυπαρογραφικό, στη δημόσια θέα και στο ιδιωτικό παρασκήνιο, προδιαγράφει τη δυσοσμία και τον βούρκο μιας πρόωρης εθνικής κάλπης σε κλίμα άγριας κυρίως νεοδικομματικής κόντρας και ακραίας πόλωσης. Φάτε μάτια ψάρια Λεγραινών και μπεκάτσες Πάρνηθας, ένα πράγμα.
Η εικόνα της ελληνικής Βουλής τις τελευταίες μέρες συνηγορεί για την προγραμματισμένη πρόωρη διάλυση του σώματος μέσα στις επόμενες εβδομάδες και μετά τις γιορτές: ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ κατεβάζουν νομοθετήματα και τροπολογίες με ρυθμούς πολυβόλου σε κατάσταση πανικού και εξαχρείωσης των διαδικασιών με σαφή ρουσφετολογικό και πελατειακό προσανατολισμό. Χαρακτηριστικά παραδείγματα η άρον άρον και επί τα χείρω για τους εργαζόμενους αναθεώρηση του πλαισίου λειτουργίας των ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών από την κυβέρνηση και η απαράδεκτη τροπολογία του βουλευτή και τομεάρχη Δημόσιας Τάξης του ΣΥΡΙΖΑ Χρήστου Σπίρτζη που πήγε, ήρθε, αποσύρθηκε και καταξεφτίλισε την αξιωματική αντιπολίτευση, για το έκτακτο βοήθημα στους αστυνομικούς που κατά τα άλλα έχουν αποχαλινωθεί εντελώς μετά την καταδίκη της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής και ορισμένοι ακροδεξιοί θύλακες της μέσα στην ΕΛΑΣ ψάχνουν ανενόχλητοι την άτυπη ρεβάνς βυσσοδομώντας στο Πολυτεχνείο και το μνημείο του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.
Πρόωρες κάλπες, λοιπόν στην Ελλάδα. Εφόσον δοθεί και το πράσινο φως από τους τοποτηρητές της χώρας.
Με αυτό το πρίσμα, κάθε εσπευσμένη προσφυγή στην εθνική ετυμηγορία προϋποθέτει τη σταθεροποίηση του πολιτικού σκηνικού στην Ουάσιγκτον και κάθε Κυριακή, μετά τις 20 του Γενάρη είναι υποψήφια μέρα για πρόωρες εκλογές.
Πιθανότατα, αυτή η εξέλιξη θα βόλευε και τη νέα κυβέρνηση των Δημοκρατικών υπό την προεδρία του Τζο Μπάιντεν. Ένα πείραμα «ήπιας αποτραμποποίησης» της διεθνούς πολιτικής σκηνής θα χρειαζόταν μια πρώτη εφαρμογή με υψηλό δείκτη ασφαλείας για το τελικό αποτέλεσμα και τη δημόσια εικόνα του νέου προέδρου των ΗΠΑ που επένδυσε σταθερά την πολιτική του διαδρομή στη δικομματική συναίνεση ανάμεσα στους Ρεπουμπλικάνους και τους Δημοκρατικούς.
Και στην Ελλάδα υπάρχουν πολλά ακροδεξιά και νεοφασιστικά σταγονίδια, δηλαδή «τραμπίδια» προς πολιτική και κυβερνητική αποξήρανση – drain the Trump’s swamp όχι στην Ουάσιγκτον αλλά στην Ηρώδου Αττικού, την πλατεία Συντάγματος και τα διάφορα διάσημα για το «έργο» τους υπουργεία της κυβέρνησης της ΝΔ. Ταυτόχρονα, η χώρα παραμένει ένας εξαιρετικά αδύναμος κρίκος από άποψη οικονομική, πολιτική και διεθνών ισορροπιών στην Ευρώπη και την Ανατολική Μεσόγειο και το γλυκό, σαν πικρό τσουρέκι, έδεσε εντελώς με την πανδημία που κοντεύει να τινάξει τα πάντα στον αέρα, πια και με τις μαύρες κορδέλες του πένθους για τους χιλιάδες νεκρούς να μην μπορούν να κρυφτούν κάπου μεταξύ Πάρνηθας, Σουνίου και τηλεοπτικών εκπομπών.
Βέβαια, η απεργία της ΠΟΕΣΥ, της ΕΣΗΕΑ και των άλλων σωματείων του Τύπου υπήρξε «χρηστικότατη» και «συντεχνιακότατη» σαν κερασάκι στην τούρτα: η πανδημία δεν θα μεταδοθεί από την τηλεόραση (και) λόγω των απεργιακών κινητοποιήσεων για τις ιλαροτραγικές και απίθανες νομοθετικές διευθετήσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου, Στέλιου Πέτσα που προσπαθεί να ολοκληρώσει τα κυβερνητικά «δώρα» προς τους καναλάρχες με την αποψίλωση και την τρομοκράτηση του εργατικού τους δυναμικού δίνοντας και μια ακόμη χαριστική ρύθμιση-βολή στον κρόταφο της ανεξάρτητης δημοσιογραφίας (αν υπήρχε τέτοια στα τηλεοπτικά κανάλια) και της ανεπηρέαστης και σφαιρικής ενημέρωσης.
Είτε με απεργίες, είτε με λογοκρισία, είτε με κυβερνητικές διαστρεβλώσεις, είτε με καταναγκαστικές ιδιοκτησιακές αποσιωπήσεις στα κεντρικά δελτία ειδήσεων, οι εκατόμβες του κορονοϊού βοούν. Και η ραγδαία ύφεση στην οικονομία δεν σώζεται με λοκντάουν-ακορντεόν που μόνο άστεγοι οργανοπαίχτες παίζουν με κάποια επιτυχία στα πεζοδρόμια της φτώχειας και της ανεργίας που πολλαπλασιάζει η κυβερνητική πολιτική των τελευταίων μηνών.
Οπότε, θα στηθούν κάλπες για να σωθεί πρόσκαιρα η πολυπαραγοντικά προβληματική κατάσταση και να εκτονωθεί διά της ψήφου το κοινωνικό καζάνι που βράζει. Κάπου μεταξύ 20ης Ιανουαρίου και 25ης Μαρτίου, μιας και η Ελλάς, σύμφωνα με τους βολικούς μύθους ανέκαθεν ενωμένη και μονοιασμένη, οφείλει να εορτάσει σύμπασα στων Ελλήνων τις κοινότητες και τα 200 χρόνια από την Επανάσταση της ανάπηρης και υπό κηδεμονία ανεξαρτησίας – και με τους ιερούς ναούς της Εκκλησίας ανοιχτούς, ανεξαρτήτως των πανδημικών εξελίξεων, καθώς το παγκάρι όπως και το δημόσιο ταμείο είναι μείον. Και δεν θέλει κανείς πολύ περισσότερο δεξιός και γαλάζιος να βρεθεί αντιμέτωπος προεκλογικά με ένα άδειο εκκλησιαστικό παγκάρι καθώς συνακόλουθα θα αδειάσει τρόπον τινά και η κάλπη «του».
Πιθανότατα η Κυριακή 28 Φεβρουαρίου και η αμέσως επόμενη, Κυριακή 7 Μαρτίου να είναι οι καταλληλότερες ημερομηνίες για τη διεξαγωγή των πρόωρων εθνικών βουλευτικών εκλογών.
Εξάλλου και για παράδειγμα, σύμφωνα με την έμμεση ανάγνωση της Έκθεσης Αντικτύπου και Συνεπειών της Αρχής Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα που συνοδεύει τις (αόρατες) συμβάσεις του υπουργείου Παιδείας με τη Cisco Webex για την τηλεκπαίδευση, οι συμβατικές υποχρεώσεις για την παροχή υπηρεσιών εξ αποστάσεως εκπαίδευσης λήγουν τη Δευτέρα, 8 Μαρτίου 2021.
Παράλληλα, ο κρατικός προϋπολογισμός είναι τόσο εξωφρενικός και εκτός τόπου και χρόνου που αναμφίβολα θα καταστεί εντελώς χάρτινος και ανεφάρμοστος, μια βραδυφλεγής βόμβα από την οποία η κυβέρνηση της ΝΔ παλεύει ουσιαστικά να απαλλαγεί για να μην σκάσουν το έλλειμμα, η ύφεση και τα καταποντισμένα φορολογικά έσοδα στα χέρια της.
Δεν μπορεί να είναι τυχαίες αυτές οι κυβερνητικές επιλογές που στερούνται μακροπρόθεσμης προοπτικής και διαχειριστικού βάθους όχι απλώς ενός έτους, αλλά έστω μερικών μηνών ενός εξαιρετικά δύσκολου χειμώνα.
Οι πρόωρες εθνικές εκλογές θα γίνουν με το σύστημα της απλής δυσ-αναλογικής που ψήφισε η προηγούμενη Βουλή με την εισήγηση της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ-προθύμων και οι κάλπες δεν θα δώσουν αυτοδύναμη κυβέρνηση.
Σε αυτήν την περίπτωση οδηγούμαστε λογικά σε μια κυβέρνηση «εθνικής ενότητας» που θα απαρτίζεται από τους «τεχνοκράτες» και τους «αρίστους» σε τουλάχιστον πέντε κομβικά υπουργεία – Οικονομικών, Εθνικής Άμυνας, Εξωτερικών, Προστασίας του Πολίτη και Δημόσιας Τάξης (αυτό μπορεί να μη χρειαστεί καν να αλλάξει πολιτική ηγεσία, συνολικά) και φυσικά, Υγείας. Εξάλλου, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Αλέξης Τσίπρας έχει προετοιμάσει το έδαφος, προαναγγέλλοντας μια τέτοια εξέλιξη, σχετικώς ήπια και συγκαταβατικά, όταν πρότεινε με κάμποση υστερόβουλη αυτοαθώωση του πολιτικού κόσμου την καθηγήτρια, Αθηνά Λινού ως υπουργό Υγείας κοινής αποδοχής, μήπως και αποσειστεί το βάρος των εγκληματικών ευθυνών στην πανδημία από τους πολιτικούς που ξερολίζουν και μετατοπιστεί ολοκληρωτικά στους επιστήμονες που πολιτικολογούν.
Η πανδημία και οι προκλήσεις που αυτή θέτει ξεπερνούν τις ικανότητες και τις δυνατότητες του συνόλου του πολιτικού προσωπικού της Ελλάδας, άμεσα στη δημόσια υγεία και στην οικονομία και έμμεσα στην εξωτερική πολιτική.
Οι άνθρωποι, απλώς, δεν το έχουν και δεν είναι για τα πραγματικά δύσκολα, πολύ περισσότερο ο ίδιος ο πρωθυπουργός.
Οι εκλογές θα ξετυλίξουν τον μίτο της Αριάδνης για να βγουν η παρούσα κυβέρνηση της ΝΔ αλλά και τα υπόλοιπα κοινοβουλευτικά κόμματα από το λαβυρινθώδες αδιέξοδο του διπλού εκτροχιασμού στην πανδημία και την οικονομία μέχρι να πέσουν στον αδιέξοδο λαβύρινθο της συμφωνίας για το νέο κυβερνητικό σχήμα στο όποιο μετεκλογικό τοπίο που θα έχει διαμορφωθεί. Εκτός και αν τα κουκιά είναι μετρημένα και η τράπουλα, σημαδεμένη προκαταβολικά σε έναν μεγάλο συνασπισμό με ολίγη από παλιά ΔΗΜΑΡ, όπου τον άχαρο ρόλο της τελευταίας θα επωμιστεί το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ.
Τα σημάδια δείχνουν ότι το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ θα εξαναγκαστεί να βάλει πλάτη στον μεγάλο συνασπισμό που ήδη σφυρηλατείται ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ παρά τις στρακαστρούκες του στιλ «από την Πάρνηθα έρχομαι και στα Λεγραινά κανέλα».
Η Φώφη Γεννηματά εκβιάζεται ουσιαστικά να το πράξει για να σώσει τη νωθρή και άνευρη αρχηγία της, από τη στιγμή που έχουν ήδη αρχίσει τα όργανα αντικατάστασης της, είτε εκ δεξιών, με τον Ανδρέα Λοβέρδο, είτε εξ ευωνύμων, με τη Μαργαρίτα Παπανδρέου στο όχι και τόσο ξαφνικό προσκήνιο. Γενικά, τα «πιστόλια» της δημοσιογραφικής πιάτσας έχουν πάρει φωτιά και δεν τους λείπουν οι σφαίρες τις τελευταίες εβδομάδες. Είναι μια κατάσταση, όποιον πάρουν τα σκάγια και ο χάρος – ή τα Harrods. Κάποιοι βέβαια βαράνε και στον γάμο του Καραγκιόζη, άλλοι δρουν με άσφαιρα πυρά. Αλλά και ποιος είπε ότι οι αδέσποτες είναι ακίνδυνες;
Μπροστά σε ένα τέτοιο ισχυρό ενδεχόμενο κυβέρνησης συνεργασίας, οι εφεδρείες από το σύστημα δεν λείπουν, ας είναι εύρωστο και παραγωγικό και το θερμοκήπιο στον πάγκο που διατηρεί η θεσμικά τρίτη εξουσία στις συνθέσεις των ανώτατων δικαστηρίων της Ελλάδας.
Ενδεχομένως, ο παλιός επικεφαλής του Νομικού Γραφείου Πρωθυπουργού επί ημερών Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, πρώην πρόεδρος του ΣτΕ και υπηρεσιακός πρωθυπουργός το 2012, νυν αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Κυριάκου Μητσοτάκη, Παναγιώτης Πικραμμένος έχει ήδη βγάλει το μπλοκάκι του και γράφει και σβήνει ονόματα. Εξάλλου και από αυτή την σκοπιά, η επιλογή της Κατερίνας Σακελλαροπούλου κρίνεται άκρως πετυχημένη: και ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ την είχαν ψηφίσει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Οπότε γιατί να διστάσουν ή να αλλάξουν γνώμη αύριο-μεθαύριο σε μια κυβέρνηση δικαστικών (και τεχνοκρατών και «αρίστων») με στέγη την εθνική ενότητα και τείχος την κοινοβουλευτική ψήφο συνενοχής της δημοκρατίας;
Οι αρμοί της εξουσίας έχουν ξεκινήσει να κινούνται με βραδεία επιτάχυνση. Οι δημοσιογραφικές «πιστολιές» που έχουν πέσει εσχάτως στον δημόσιο βίο είναι οι πρώτες προειδοποιητικές βολές για το κλίμα που θα διαμορφωθεί μπροστά στην κάλπη που συν τοις άλλοις έχει βγάλει ρίζες τοπικισμού και κλαδιά ξεκαθαρίσματος παλιών λογαριασμών αν αναλογιστεί κανείς ότι στο επίκεντρο της αντιπαράθεσης βρίσκονται πρόσωπα της πολιτικής και της δημοσιογραφίας με καταγωγή (και κουμπαριές) από την Κρήτη και την Ήπειρο.
Το θέμα, βέβαια, είναι πως πρόωρες εκλογές δεν γίνονται χωρίς τη θεσμική και συνταγματική πρωτοβουλία του πρωθυπουργού και την κατά περιπτώσεις κάλπικη επίκληση ενός εθνικού θέματος εξαιρετικής σημασίας όπως και το Σύνταγμα προβλέπει σχετικά στο άρθρο 41 παράγραφος 2. Τα ελληνοτουρκικά έχουν υπάρξει πολλές φορές το βολικό άλλοθι σε μια τέτοια μεθόδευση, αν και στη συγκυρία το εξαιρετικό του πράγματος δεν απέχει από την ΑΟΖική και εξορυκτική διαφιλονικούμενη πραγματικότητα στις τεταμένες διμερείς σχέσεις.
Ο κ. Μητσοτάκης έχει αποδείξει πως είναι ανέμελα γοητευμένος από την πρωθυπουργική καρέκλα και το Μέγαρο Μαξίμου και δεν φαίνεται πρόθυμος να τα εγκαταλείψει χωρίς εγγυήσεις για το πολιτικό του μέλλον ακόμη και σε ένα πολύ ισχυρό σενάριο κυβέρνησης «εθνικής ενότητας». Αλλά η χώρα και οι διεθνώς επιδεινούμενες συνθήκες δεν ταιριάζουν σε ανέμελους ή και ρέμπελους ηγέτες με σύντομη επικοινωνιακή καριέρα φτιασιδωμένου «σωτήρα».
Η δημοσίως πλέον παραδεδεγμένη πρωθυπουργική ακηδία υπονομεύει ουσιωδώς την κυβερνητική σταθερότητα και μακροημέρευση.
Θα χρειαστεί ενδεχομένως κάποιος «Τζαννετάκης», αν και λογικά δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή κάποιος πρόθυμος στη ΝΔ για να αναλάβει έναν τέτοιον ρόλο, παρά μόνο ως απονενοημένος αντ’ αυτού του «Μωυσή» που θα καταδικάσει και τη δική του πολιτική καριέρα άπαξ και διαπαντός.
Εκτός βέβαια κι αν η εθνική ενότητα και οι αρχιτέκτονες της προκρίνουν κατά τα ειωθότα της εποχής μας, που ξεπερνούν τα ελληνικά σύνορα, ήθη και έθιμα, γυναίκα πρωθυπουργό, με (σχεδόν) άριστες σχέσεις με όλους στο ελληνικό κατεστημένο και παντού, εντός και εκτός Ελλάδας, εκτός από το οικογενειακό και νεομητσοτακικό περιβάλλον της ΝΔ, όπως αυτή κυβέρνησε, ξεφτιλίστηκε και διασύρθηκε τους τελευταίους μήνες.
Σε αυτήν τη περίπτωση, μια «εθνική» και «υπερκομματική» υποψηφιότητα «α λα Κάμαλα Χάρις» για την μετεκλογική πρωθυπουργία, ακόμη και από το στενό περιβάλλον του απερχόμενου πρωθυπουργού δεν θα έπρεπε να αποκλείεται, παρά τις προφανείς αντιρρήσεις και ενστάσεις που θα προβάλλει ο απελθών.
Δεν θα είναι στο χέρι του να καθορίσει πια τα πράγματα, ειδικά αν το αποτέλεσμα της κάλπης απέχει σημαντικά από τις δημοσκοπικές εκτιμήσεις που εμφανίζουν «σαφές προβάδισμα» στη ΝΔ και τον κ. Μητσοτάκη. Το μόνο που θα μπορεί να κάνει τότε θα είναι να πάει για ποδηλασία στα όρη και τα άγρια βουνά, στα Άγραφα, ας πούμε. Όπως κι αν έχει το πράγμα, το μαχαίρι και το πεπόνι βρίσκονται καταρχάς στα χέρια του πρωθυπουργού και των πολυπραγμόνων συμβούλων του, όχι απαραίτητα όμως και το εύρος των πρωτοβουλιών ή το περιθώριο των κινήσεων.
Από την άλλη πλευρά, βέβαια, και μόλις ενημερωθεί για τα τελευταία γεγονότα στην μικρά και ανέντιμο Ελλάδα, ο Τζο μπορεί πάντα να σηκώσει το τηλέφωνο και να δώσει άνωθεν λύση στο δράμα και τις έριδες της χώρας που οξύνονται στη βαριά και φονική σκιά της πανδημίας. Ένας είναι ο Τζο και μία η πρεσβεία που θα διαβιβάσει το μήνυμα αρμοδίως, υπηρεσιακώς και τελεσιγραφικά.
Και όταν μιλάει η πρεσβεία, τα σκυλιά δένονται και τα «πιστόλια» ξαναμπαίνουν στις θήκες.
