Τουλάχιστον 250.000 Νεοζηλανδοί που φιλοξενούνταν σε δομές κρατικής περίθαλψης υπέστησαν κάποια μορφή κακοποίησης, αποκαλύπτει έρευνα- ορόσημο εκτιμώντας ότι ο πραγματικός αριθμός των κακοποιημένων ατόμων, ενδέχεται να είναι υψηλότερος, αναφέρει ο Guardian.
Η βασιλική επιτροπή που διενήργησε την έρευνα, διαπίστωσε ότι κατά την περίοδο 1950-1999, χιλιάδες παιδιά, νεαροί και ευάλωτοι ενήλικες υπέστησαν κάποια μορφή κακοποίησης από κρατικά ή θρησκευτικά ιδρύματα όπως ορφανοτροφία.
Την Τετάρτη η βασιλική επιτροπή δημοσίευσε την έκθεσή της, στην οποία αναφέρεται ότι έως 250.000 άτομα υπέστησαν κακοποίηση κατά τη διάρκεια της περιόδου που διεξαγόταν η έρευνα. Συνολικά 655.000 πέρασαν από τις πόρτες των ορφανοτροφείων, δομών για άτομα με αναπηρία και ιδρυμάτων ψυχικής υγείας, μεταξύ άλλων, κατά την ίδια χρονική περίοδο.
Μέχρι στιγμής, 1.900 επιζώντες από κακοποίηση έχουν έρθει σε επαφή με την επιτροπή, ενώ αναμένεται να το πράξουν χιλιάδες ακόμη, χαρακτηρίζοντας την έκταση της κακοποίησης στις κρατικές δομές περίθαλψης ως σοβαρότερη απ’ ότι αναμενόταν.
Η συγκρότηση της επιτροπής ανακοινώθηκε στις αρχές του 2018 από την πρωθυπουργό, Τζασίντα Άρντερν, η οποία τόνισε ότι η κακοποίηση παιδιών από κυβερνητικά ιδρύματα ήταν “ασυνήθιστη”. “Αυτή είναι μια ευκαιρία να αντιμετωπίσουμε την ιστορία μας και να βεβαιωθούμε ότι δεν θα κάνουμε ξανά τα ίδια λάθη. Είναι ένα σημαντικό βήμα προς την αναγνώριση και την μάθηση από τις εμπειρίες εκείνων που έχουν κακοποιηθεί στις δομές κρατικής φροντίδας” σημείωσε η πρωθυπουργός.
“Θα ήταν λάθος να πιστεύουμε ότι αυτό που συνέβη στο παρελθόν δεν συμβαίνει ακόμα σήμερα” τόνισε η Γκλένις Φίλιπ-Μπάρμπαρα, βοηθός επίτροπος για παιδιά Μαορί.
Εκείνοι που κακοποιούνταν συχνότερα από το κράτος ήταν τα ” άτομα που προέρχοντας από μειονεκτούμενα ή περιθωριοποιημένα τμήματα της της κοινωνίας… κυρίως παδιά από τις φτωχές οικογένειες των Μαορί και του Ειρηνικού, άτομα με ειδικές ανάγκες, γυναίκες και κορίτσια” εξήγησε η Γκλένις Φίλιπ Μπάρπαρα.
“Η κακοποίηση που υπέστη στη δομή μαύρισε ολόκληρη τη ζωή μου”, δήλωσε στην επιτροπή η Άνασοφία Κάλμαν.
“Ο πόνος είναι ακόμα εκεί. Ο επίσκοπος μίλησε για κλείσιμο, αλλά πώς μπορείς να κλείσεις κάτι όταν ξυπνάς έχοντας εφιάλτες;” πρόσθεσε ο Μάικ Λέντενχαμ.
Η έκθεση διαπίστωσε ότι πολλά παιδιά απομακρύνθηκαν από τα σπίτια τους λόγω ζητημάτων που σχετίζονται με τη φτώχεια, αλλά επέστρεψαν στις οικογένειές τους από τις δομές κρατικής φροντίδας, με σοβαρά τραύματα.
Σύμφωνα με την έκθεση, τα παιδιά Μαορί και τα άτομα με αναπηρίες ήταν εκείνοι που κακοποιήθηκαν περισσότερο εξαιτίας των φυλετικών διακρίσεων των υπαλλήλων των κρατικών ιδρυμάτων.
Η σωματική και σεξουαλική κακοποίηση ήταν ο πιο συνηθισμένος τύπος κακοποίησης που αναφέρθηκε στην επιτροπή, αλλά η κακοποίηση περιελάμβανε επίσης και άλλες τιμωρητικές πρακτικές όπως η χρήση φαρμάκων και ιατρικών πράξεων [ηλεκτροσπαστική θεραπεία], αδικαιολόγητη απομόνωση, κολπικές εξετάσεις, λεκτική, σκληρή, απάνθρωπη και ταπεινωτική μεταχείριση καθώς και εκτεταμένη παραμέληση.
Όσους τόλμησαν να διαμαρτυρηθούν τους έκλεισαν το στόμα ή τους κακοποίησαν ξανά ως τιμωρία, ενώ διαπιστώθηκαν επίσης απόπειρες συγκάλυψης, απουσία ελέγχου του προσωπικού, κακή εκπαίδευση και εποπτεία από όσους βρίσκονταν σε θέσεις εξουσίας.
Σύμφωνα με την έκθεση τα παιδιά Μαορί εξακολουθούν να υπερεκπροσωπούνται στο σύστημα κρατικής φροντίδας, αποτελώντας το 69% των ανηλίκων. Επιπρόσθετα, το 81% των παιδιών Μαορί κακοποιήθηκαν, παρά το ότι αντιπροσωπεύουν μόνο το 16% του πληθυσμού της Νέας Ζηλανδίας.
Η Γλένις Φίλιπ-Μπάρμπαρα, δήλωσε ότι τα “καταστροφικά ευρήματα ενίσχυσαν το αίτημα για σταδιακό κλείσιμο μεγάλων οίκων φροντίδας και προστασίας και την τελική κατάργηση των τεσσάρων κέντρων δικαιοσύνης για νέους”.
“Θα ήταν λάθος να πιστεύουμε ότι αυτό που συνέβη στο παρελθόν δεν συμβαίνει ακόμα σήμερα” υπογράμμισε η επίτροπος για παιδιά Μαορί.
“Τα μεγάλα κρατικά ιδρύματα κινδυνεύουν να προκαλέσουν περισσότερη βλάβη στα παιδιά παρά καλό… η κλίμακα των τραυμάτων που προκαλούνται στα παιδιά και σε άλλα άτομα στον κλάδο της φροντίδας είναι σοκαριστική, αλλά μπορεί ακόμη να υποτιμήσει την πλήρη έκταση των βλαβών “κατέληξε.
«Η έκθεση… δείχνει το μέγεθος της κακοποίησης και του τραύματος που έχει αποτυπωθεί. Ο πόνος και η αγωνία που προκλήθηκε στην ιστορία της Νέας Ζηλανδίας είναι απαράδεκτες”, δήλωσε ο υπουργός Κρις Χίπκιν.
Πηγή: Τhe Guardian
