Σοβαρές ευθύνες στο υπουργείο Πολιτισμού και στον Δήμο Άργους για την πυρκαγιά στον αρχαιολογικό χώρο των Μυκηνών, τον περασμένο Αύγουστο, αποδίδει το πόρισμά της Πυροσβεστικής που παραδόθηκε στον Εισαγγελέα, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας “Η Αυγή”.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, το 70 σελίδων πόρισμα των εμπειρογνωμόνων της Πυροσβεστικής επιβεβαιώνει πλήρως τις καταγγελίες που είχαν γίνει σχετικά με παράνομη ρευματοκλοπή από παρακείμενο αντλιοστάσιο γεώτρησης του Δήμου Άργους-Μυκηνών και από το οποίο με επιφανειακό γυμνό καλώδιο έπαιρναν παράνομα ρεύμα το φυλάκιο στον τάφο του Ατρέα, καντίνες που λειτουργούν στο πάρκινγκ του αρχαιολογικού χώρου αλλά και το εκεί περίπτερο των ΕΛΤΑ.
Το θέμα με το γυμνό επιφανειακό καλώδιο ρευματοδότησης, από το οποίο φαίνεται πως ξεκίνησε και η φωτιά, είχε φέρει στη δημοσιότητα φωτορεπορτάζ της τοπικής εφημερίδας Αναγνώστης, σύμφωνα με το οποίο το καλώδιο ξεκινούσε από γεώτρηση στην ανατολική πλευρά της κοιλάδας του Χάβου και κατευθυνόταν δυτικά, προς το φυλάκιο του θολωτού τάφου του Ατρέα.
Στο θέμα αυτό είχαμε αναφερθεί και στο εκτενές ρεπορτάζ μας με τίτλο “Μυκήνες: μυστικά και ψέματα για τις ευθύνες της φωτιάς”, σημειώνοντας πως “το συγκεκριμένο εύρημα, που προκαλεί πολλαπλά ερωτηματικά για το τι ρευματοδοτούσε το καλώδιο, από πότε και αν η ύπαρξη και χρήση του ήταν σε γνώση της ΔΕΔΔΗΕ (Διαχειριστής του Ελληνικού Δικτύου Διανομής Ηλεκτρικής Ενέργειας) και της Εφορείας Αρχαιοτήτων Αργολίδας, βρίσκεται υπό διερεύνηση από το κλιμάκιο του ανακριτικού της Πυροσβεστικής Υπηρεσίες, που συνεχίζει να συγκεντρώνει στοιχεία για την υπόθεση”.
Σύμφωνα με την “Αυγή”, στο πόρισμα των εμπειρογνωμόνων της Πυροσβεστικής περιλαμβάνονται οι καταθέσεις περισσοτέρων από 60 ατόμων, μεταξύ των οποίων και “μαρτυρίες που επιβεβαιώνουν ότι στο πίσω μέρος του αρχαιολογικού χώρου, ανατολικά, όπου καταλήγει η χαράδρα του Χάβου, υπήρχαν ξερά χόρτα, τα οποία επέτρεψαν την είσοδο του πύρινου μετώπου μέσα στον περιφραγμένο χώρο”. Όπως ακριβώς είχαμε αναφέρει και στο ρεπορτάζ μας.
Η υπόθεση, που βρίσκεται πλέον στα χέρια του εισαγγελέα, προκαλεί θλίψη, καθώς επιβεβαιώνεται πως, δυστυχώς, η μέριμνα για την προστασία ενός αρχαιολογικού χώρου όπως οι Μυκήνες, έναν σπουδαίο αρχαιολογικό χώρο ενταγμένο από το 1999 στον κατάλογο της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO, είναι τουλάχιστον πλημμελής.
Είναι ενδεικτικό πως, πέρα από τις ευθύνες που θα προκύψουν για το συγκεκριμένο περιστατικό, όταν ολοκληρωθούν οι σχετικές διαδικασίες, οι Μυκήνες, το διασημότερο παγκοσμίως προϊστορικό μνημείο της ηπειρωτικής Ελλάδας, δεν διαθέτουν, εν έτει 2020, ένα στοιχειωδώς αξιοπρεπές σύστημα πυροπροστασίας.
Το ζήτημα αυτό, που είναι ασφαλώς σε γνώση των αρμόδιων υπηρεσιών, είχε οδηγήσει και στον σχεδιασμό του ειδικού έργου “Κατασκευή δεξαμενής ύδρευσης και δικτύου ύδρευσης-πυρασφάλειας”, που παρότι είχε εγκριθεί το 2006 και από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο, παρέμεινε στα χαρτιά για να ενεργοποιηθεί η υλοποίησή του μόλις πρόσφατα, και πάντως κατόπιν… πυρκαγιάς.
Είναι, τέλος, απορίας άξιον για ποιον λόγο και βασιζόμενη σε ποια δεδομένα η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη, έσπευσε εξαρχής να κινηθεί και σε αυτό το θέμα υιοθετώντας μια επικοινωνιακή γραμμή πλήρους υποβάθμισης και συγκάλυψης, με τις επικές δηλώσεις της πως κάηκε απλώς λιγάκι το… πούσι των Μυκηνών και πως “το πολύ πολύ αυτό που θα βλέπουν οι επισκέπτες τις επόμενες μέρες είναι λίγο μαύρο στο χώμα”.
Το ερώτημα είναι, προφανώς, ρητορικό. Η σημερινή υπουργός Πολιτισμού απαντά με την στάση της καθημερινά: αδιαφορία για τα πραγματικά προβλήματα, πολιτική του “θεαθήναι”, επικοινωνιακοί ακροβατισμοί, επικίνδυνες για τα μνημεία πολιτικές επιλογές. Το επιβεβαιώνουν περίτρανα οι πρόσφατες σοβαρές υποθέσεις και οι τυχοδιωκτικοί χειρισμοί της με τη πλημμύρα στην τσιμεντωμένη Ακρόπολη και με τον εκπατρισμό ελληνικών αρχαιοτήτων για πενήντα ολόκληρα χρόνια.
