Στο πλαίσιο των εργασιών της Τρίτης Επιτροπής (Κοινωνική, Ανθρωπιστική και Πολιτιστική) της Ολομέλειας των Ηνωμένων Εθνών, εγκρίθηκε την Τετάρτη που μας πέρασε το Ψήφισμα που πρότεινε η Ρωσία με τίτλο “Για την αντιμετώπιση του εκθειασμού του Ναζισμού, Νεοναζισμού και άλλων πρακτικών που συντελούν στην προώθηση σύγχρονων μορφών ρατσισμού, φυλετικών διακρίσεων, ξενοφοβίας και μισαλλοδοξίας”. Κατά τη συνεδρίαση της Επιτροπής ο αντιπρόσωπος της Ρωσικής Ομοσπονδίας τόνισε πως 75 χρόνια μετά τη μεγάλη νίκη κατά του Ναζισμού είναι ορατός ο κίνδυνος να ξεχαστούν από τη συλλογική μνήμη της ανθρωπότητας τα εκατομμύρια θύματά του, ενόσω επιχειρείται σε πολλές χώρες ο εκθειασμός του ναζιστικού κινήματος και το ξέπλυμα των εγκλημάτων των SS μέσω ανέγερσης μνημείων και διοργάνωσης πορειών υπέρ τους. Σημείωσε επίσης πως αυξάνεται παγκόσμια το μίσος απέναντι στους μετανάστες και τους πρόσφυγες, ενώ ο ακραίος εθνικισμός αποτελεί πλέον διεθνώς “συγκριτικό πλεονέκτημα” στις προεκλογικές εκστρατείες των πολιτικών κομμάτων.
Το ψήφισμα εγκρίθηκε με 122 ψήφους υπέρ και 2 κατά (ΗΠΑ και Ουκρανία), ενώ 53 εθνικοί αντιπρόσωποι, απείχαν της ψηφοφορίας. Το σύνολο των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης επέλεξε την αποχή. Σύμφωνα με τον Γερμανό αντιπρόσωπο, ο οποίος μάλιστα τοποθετήθηκε στη συνεδρίαση εκ μέρους όλων των κρατών-μελών της Ε.Ε., η αντιμετώπιση “σύγχρονων εξτρεμιστικών ιδεολογιών, συμπεριλαμβανομένου και του νεοναζισμού, πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα για τη διεθνή κοινότητα”, όμως η “πολιτικοποιημένη γλώσσα” του σχεδίου ψηφίσματος συνετέλεσε στην απόφαση των χωρών της Ε.Ε. για αποχή. Ο αντιπρόσωπος των ΗΠΑ αναφέρθηκε στην πρόθεση της Ρωσίας να “δυσφημίσει γειτονικά της έθνη”, ενώ από την πλευρά της Ουκρανίας σημειώθηκε πως “το περιεχόμενο του προσχεδίου δεν έχει τίποτα κοινό με τον τίτλο του” και πρόκειται για προσπάθεια της Ρωσίας “να εισαγάγει μια νέα γλώσσα [στο πλαίσιο των Επιτροπών των Η.Ε.] με σκοπό την παρέμβασή της στις εσωτερικές υποθέσεις άλλων κρατών-μελών”.
Ίσως άθελά του, ο Ουκρανός αντιπρόσωπος με τη συγκεκριμένη αποστροφή του λόγου του παραδέχτηκε πως στη χώρα του υπάρχει όντως πρόβλημα “εκθειασμού” του νεοναζισμού και των πρακτικών του. Εδώ και αρκετά χρόνια, στις “εσωτερικές υποθέσεις” της Ουκρανίας νεοναζιστικές οργανώσεις όπως οι Δεξιός Τομέας, Svoboda, Εθνικό Σώμα αποτελούν βασικές συνιστώσες της πολιτικής ζωής και η “ακτιβίστικη” δράση τους εκτείνεται από τις βίαιες επιθέσεις σε εσωτερικούς εχθρούς ως την, ημι-αυτόνομη, συμμετοχή τους στο εμφύλιο μέτωπο της Ανατολικής Ουκρανίας.
Ήταν το 2014, όταν εμφανίστηκαν στο προσκήνιο και ενδυναμώθηκαν όλες αυτές οι ναζιστικές ομάδες στο πλαίσιο των διαδηλώσεων στην Πλατεία Μαϊντάν και του συνακόλουθου πραξικοπήματος ενάντια στον τότε Ουκρανό Πρόεδρο Βίκτορ Γιανουκόβιτς. Η “στροφή” της χώρας προς την Ευρωπαϊκή Ένωση (στην οποία εναντιωνόταν ο Γιανουκόβιτς) ήταν τότε το βασικό επίδικο της μεγάλης αναταραχής. Αυτή επιτεύχθηκε τελικά με μία “εξέγερση”, στην οποία το σύνολο των νεοναζιστικών οργανώσεων υπήρξε η ένοπλη εμπροσθοφυλακή, και το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ (με την ενεργή “συμπαράσταση” των Ευρωπαίων) η ενεργή υποκινούσα δύναμη. Το αποτέλεσμα της αποπομπής Γιανουκόβιτς ήταν ένας αιματηρός εμφύλιος με πάνω από 10.000 νεκρούς, με την απόσχιση των ρωσόφωνων ανατολικών επαρχιών, και η πλήρης πολιτική νομιμοποίηση και είσοδος στους κρατικούς μηχανισμούς ενός πλήθους νεοναζί μέσα από την πρώτη νέα κυβέρνηση συνασπισμού του Πέτρο Ποροσένκο.
Δύο εκ των πρωταγωνιστών των γεγονότων από την πλευρά των Αμερικανών κατέχουν και σήμερα σημαίνουσες θέσεις. Πρόκειται βέβαια για τον Τζο Μπάιντεν, τότε Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης Ομπάμπα και σημερινό νέο Πρόεδρο των ΗΠΑ, αλλά και τον εν ενεργεία Αμερικανό Πρέσβη στη χώρα μας Τζέφρι Πάιατ, ο οποίος τότε υπηρετούσε στην Ουκρανία, και δεν δίσταζε, πέρα από τις ενέργειες στο παρασκήνιο, εκείνη την εποχή να παίρνει μέρος και στις συγκεντρώσεις στην Μαϊντάν, δίπλα-δίπλα με τους γυμνασμένους νεαρούς του Δεξιού Τομέα και του Τάγματος Αζόφ.
Όπως φαίνεται λοιπόν και από τη συνεδρίαση για το Ψήφισμα της Ρωσίας στα Ηνωμένα Έθνη, όλα τα στρατόπεδα βρίσκονται και σήμερα στη θέση τους. Οι ΗΠΑ και Ουκρανία υπερασπίζονται ουσιαστικά την ύπαρξη και ενεργή δράση των νεοναζιστών, ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση διαλέγει τον δρόμο της (φαινομενικής) ουδετερότητας.
Η Ελλάδα φυσικά συντάχθηκε με την αποχή που αποτελούσε γραμμή των χωρών της Ε.Ε. Ίσως θα έπρεπε να είμαστε ευχαριστημένοι. Η αποχή σε μια ψηφοφορία καταδίκης του νεοναζισμού δεν είναι και λίγο. Ειδικά αν σκεφτεί κανείς πως στη χώρα μας υπάρχει, δρα και δεν φοβάται να κοινοποιεί δημόσια, αρκετά συχνά, την ταυτότητά της ναζιστική ομάδα εντός του προσωπικού της Ελληνικής Αστυνομίας. Επιπλέον, αυτή τη στιγμή δύο καταδικασμένοι από το νόμο με βαριές ποινές νεοναζιστές, ο Νίκος Παππάς και ο Γιάννης Λαγός διαφεύγουν της Ελληνικής Δικαιοσύνης, με ευθύνη της Ελληνικής Αστυνομίας και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Η αποχή όντως είναι μια ταιριαστή στάση. Σημαίνουσα.
