“Γεννήθηκε στην εποχή των καλικαντζάρων”, αναφέρει μια παροιμία από τη Μακεδονία για να περιγράψει τον σκανταλιάρη ή (στην χειρότερη περίπτωση) τον σκανδαλώδη.
Κάπως έτσι, δύο μέρες πριν από την γιορτή των Θεοφανείων, την εποχή των καλικαντζάρων, κατά την παροιμία, “γεννήθηκε” το νέο κυβερνητικό σχήμα. Κάπως έτσι, κορυφώνεται και η εποχή των…νεοφιλελεύθερων καλικαντζάρων.
Μια προσεκτική ματιά στα πρόσωπα και τον σχεδιασμό, πείθει τόσο για τις θέσεις όσο και για τις προθέσεις της κυβέρνησης, τουλάχιστον ως προς τα εργασιακά και τα ασφαλιστικά δικαιώματα.
Σύμφωνα με το ΠΑΜΕ, οι αλλαγές υπουργών καταδεικνύουν την αποφασιστικότητά της κυβέρνησης να περάσει τις πιο άγριες μεταρρυθμίσεις και ανατροπές που έχει στα συρτάρια της σε βάρος της εργατικής τάξης, μετατρέποντας τη χώρα σε απέραντη οικονομική ζώνη, με 10ωρη δουλειά, απλήρωτη εργασία, ιδιωτικοποίηση της κοινωνικής ασφάλισης, συρρίκνωση της συνδικαλιστικής δράσης και του απεργιακού δικαιώματος.
Μάλιστα, το ΠΑΜΕ προσωποποιεί την κριτική του, υπογραμμίζοντας ότι ο νέος υπουργός Εργασίας Κωστής Χατζηδάκης, είναι “γνωστός εκπρόσωπος του κεφαλαίου, άνθρωπος των ειδικών αποστολών, όπως το κλείσιμο της Ολυμπιακής, η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, της ΛΑΡΚΟ κτλ.”.
Ο υφυπουργός Κοινωνικής Ασφάλισης Πάνος Τσακλόγλου, θα συμπληρώσουμε, είναι πανεπιστημιακός και τεχνοκράτης (μέλος της… πολυθρύλητης επιτροπής Πισσαρίδη) με μοναδική αποστολή την αλλοίωση του κοινωνικού χαρακτήρα της επικουρικής ασφάλισης.
Εν μέσω υγειονομικής κρίσης, με σοβαρές παρενέργειες σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο, στα συρτάρια των αρμοδίων κυβερνητικών παραγόντων βρίσκεται πακέτο νέων και παλαιότερων μέτρων για τα εργασιακά και το ασφαλιστικό.
Και ήρθε η ώρα της υλοποίησης τους, εντός του επομένου εξαμήνου…
Πρόκειται για:
- Τον καθορισμό του νέου κατώτατου μισθού, ενώ τα συνδικάτα επισημαίνουν ότι ήδη οι κατώτατες αποδοχές βρίσκονται σε επίπεδο χαμηλότερο του ορίου της φτώχειας.Απόφαση κρίσιμη, αφού με δεδομένη τη βαθιά ύφεση στην οποία έχει εγκλωβιστεί η χώρα και την εκτίναξη της ανεργίας, ενδεχομένως να οδηγήσει σε “πάγωμα” ή νέα συρρίκνωση των εισοδημάτων εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα.
Ασφαλισμένοι- επενδυτές
- Την αλλαγή του καθεστώτος επικουρικής ασφάλισης, με την δημιουργία ατομικού λογαριασμού για τον ασφαλισμένο και την συμμετοχή ιδιωτικών φορέων, που μετατρέπει τους ασφαλισμένους σε…επενδυτές και τα χρήματα που κατευθύνονται στις εισφορές σε “επενδυτικά προιόντα κυμαινόμενου ρίσκου”.
Οι απώλειες σε βάθος 30ετίας, αναμένονται να υπερβούν τα 60 δισ. ευρώ και τον…λογαριασμό για την λειτουργία του νέου συστήματος θα πληρώσουν οι πολίτες μέσω της φορολόγησης και των κρατήσεων τους προς τον Λογαριασμό Αλληλεγγύης Γενεών (ΑΚΑΓΕ)
- Την επαπειλούμενη απώλεια χιλιάδων θέσεων εργασίας την επομένη της πανδημίας. Ήδη, η αγορά εργασίας αν και είναι ουσιαστικά “παγωμένη” εξαιτίας των μέτρων για την αντιμετώπιση της πανδημίας εκπέμπει αρνητικά μηνύματα: Οι άνεργοι αυξάνονται φθάνοντας το 1.153.434, ενώ τους τελευταίους μήνες το ισοζύγιο προσλήψεων-απολύσεων είναι το δυσμενέστερο από το 2013.
Την ίδια ώρα, έξι στους 10 εργοδότες, εκτιμούν ότι οι προσλήψεις θα επανέλθουν στα προ πανδημίας επίπεδα είτε σε περισσότερο από έναν χρόνο, είτε ποτέ!
Κατά τα φαινόμενα και στο θέμα αυτό, θα εφαρμοστεί το γνωστό πλέον μότο: “Ας κάνουμε την κρίση, ευκαιρία”, με την συρρίκνωση μισθών, την αφυδάτωση δικαιωμάτων και την οικονομική ενίσχυση εργοδοτών (ακόμη και σε κλάδους που δεν επλήγησαν από την υγειονομική κρίση) για την “διατήρηση των θέσεων εργασίας”.
Ρέκβιεμ για 8ωρο και απεργίες
Την προώθηση του νέου νόμου για τις εργασιακές σχέσεις με προβλέψεις για τις υπερωρίες, τις απολύσεις, την τηλεργασία και την λειτουργία των συνδικάτων ακόμη και σε ότι αφορά στην επικύρωση των αποφάσεων πραγματοποίησης απεργίας.
Τα έξι ναρκοθετημένα σημεία της κυβερνητικής νομοθετικής πρωτοβουλίας, είναι:
- Η δυνατότητα επιχειρήσεων να απασχολούν εργαζομένους έως 10 ώρες ημερησίως το ανώτερο, χωρίς πρόσθετη αμοιβή, εφόσον εντός του ίδιου εξαμήνου παρέχουν αντίστοιχη μείωση ωρών εργασίας ή ρεπό ή ημέρες άδειας. Αυτομάτως, η λεγόμενη “διευθέτηση του χρόνου εργασίας” γίνεται το όχημα για την κατάργηση του οκταώρου.
- Ο διπλασιασμός των ωρών της υπερωρίας στην βιομηχανία στις 100 με 120, με παράλληλη μείωση της αμοιβής. Σε συνδυασμό με το προηγούμενο μέτρο αυξάνεται ο χρόνος εργασίας και μειώνεται η αμοιβή των εργαζομένων. Κατά παρέκκλιση του γνωστού διαφημιστικού σλόγκαν, ο χρόνος (εργασίας) δεν είναι χρήμα, αλλά χρόνος (ανάπαυσης).
- Η ευθεία αμφισβήτηση της αργίας της Κυριακής, μέσω της προσθήκης επιχειρήσεων και εργασιών στη λίστα βάσει της οποίας επιτρέπεται η εργασία την Κυριακή.
- Η θεσμοθέτηση του δικαιώματος του εργοδότη, μετά την προειδοποίηση για απόλυση και μέχρι αυτήν, να αξιώσει να μην προσέρχεται ο εργαζόμενος στην εργασία, αλλά να μισθοδοτείται. Με τον τρόπο αυτό, ο απολυμένος αποκόπτεται από το σώμα των εργαζομένων, αλλά και από τον εργασιακό του χώρο, απ’ όπου θα μπορούσε ενδεχομένως να αντλήσει χρήσιμα (αν όχι καθοριστικά) στοιχεία για μελλοντική δικαστική προσφυγή σε βάρος του εργοδότη.
- Η μεταφορά της διαδικασίας επίλυσης συλλογικών διαφορών από την Επιθεώρηση Εργασίας και στον Οργανισμό Μεσολάβησης και Διαιτησίας, όπου την πλειοψηφία έχει το κράτος, με συνέπεια την αποδυνάμωση των εργατικών διεκδικήσεων και παράλληλα την περαιτέρω συρρίκνωση των Επιθεωρητών Εργασίας.
- Οι παρεμβάσεις στην λειτουργία των συνδικάτων, κυρίως στην διαδικασία λήψης απόφασης και τον τρόπο πραγματοποίησης απεργίας. Με το αιτιολογικό ότι πρέπει να… “καταπολεμηθούν χρόνιες υπερβολές του συνδικαλιστικού κινήματος”.
