Τα προαναγγελθέντα επεισόδια

Τα χθεσινά γεγονότα με την εισβολή οπλισμένων ακροδεξιών καραγκιόζηδων στο Καπιτώλιο προκειμένου να αποτρέψουν την επικύρωση της εκλογής του Τζο Μπάιντεν στην Προεδρία των ΗΠΑ, δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία.

Στον ένα ή στον άλλο βαθμό πολλοί είχαν προβλέψει πως ο Τραμπ δεν θα δεχόταν το αποτέλεσμα των εκλογών, όποιο και να ήταν αυτό, πολύ καιρό πριν διεξαχθούν. Η προαναγγελία των επεισοδίων είχε άλλωστε γίνει από τις συγκρούσεις μεταξύ ακροδεξιών και αντιφασιστών τον Δεκέμβριο και από την κάθοδο μυρίων ακροδεξιών συμμοριών στην Ουάσινγκτον εν όψει ακριβώς της χθεσινής συνεδρίασης του Κογκρέσου. Οι ίδιοι οι ακροδεξιοί διαδηλωτές δεν έκρυβαν τις προθέσεις τους.

Τον Σεπτέμβριο είχα δημοσιεύσει εδώ στο Κοσμοδρόμιο ένα κομμάτι που παρουσίαζε τη συζήτηση για έναν “νέο εμφύλιο πόλεμο” στις ΗΠΑ, με αφορμή τις εκλογές του Νοεμβρίου

Στο άρθρο αυτό επεσήμανα πως:

Το σενάριο της στρατιωτικής εμπλοκής και της θερμής εμφύλιας σύγκρουσης δεν νομίζω, παρ’όλους τους φόβους και την αρθρογραφία που παρέθεσα, πως είναι εν τέλει πιθανό. Αλλά είναι βέβαιο πως ο Ντόναλντ Τραμπ εκτός απροόπτου, ή συντριπτικής ήττας, θα εξαντλήσει όλες του τις δυνατότητες, θεσμικές και μη, για να παραμείνει στον προεδρικό θώκο. Θεσμικά οι ΗΠΑ θα βγουν τραυματισμένες από την εκλογική αυτή αναμέτρηση και με ανοιχτά πολύ σκληρά κοινωνικά μέτωπα στο μέλλον.

Όλα τα σενάρια σχεδόν που παρέθετα παρουσίαζαν σαν την λιγότερο επικίνδυνη έκβαση των εκλογών μια άνετη νίκη του Τζο Μπάιντεν. Αυτή ήταν η έκβαση των εκλογών αλλά τα πράγματα πήγαν πιο δύσκολα από ό,τι υπολόγιζαν οι αναλυτές. Το πλησιέστερο από τα σενάρια του είχα παρουσιάσει, το “καλό” σενάριο του Transition Integrity Project, προέβλεπε (όπως όλοι) πως ο Τραμπ θα αμφισβητούσε τις επιστολικές ψήφους που ήδη γνωρίζαμε από τον Οκτώβριο πως θα ήταν εναντίον του, πως θα ζητούσε να σταματήσει το μέτρημα των ψήφων ακριβώς για αυτόν τον λόγο, πως δεν θα αναγνώριζε την ήττα του όποιο και να ήταν το αποτέλεσμα. Το σενάριο αυτό προέβλεπε πως ο Τραμπ θα κατήγγειλε νοθεία (τσεκ), θα κατέφευγε στα δικαστήρια (τσεκ, χάνοντας όλες τις προσφυγές) με τη στήριξη εκλεγμένων αξιωματούχων του Ρεπουμπλικανικού κόμματος (τσεκ). Αντίθετα με την εκτίμηση του σεναρίου ο Τραμπ προσπάθησε να πιέσει τα πολιτειακά κοινοβούλια ή / και τους κυβερνήτες τους να ακυρώσουν το επιβεβαιωμένο εκλογικό αποτέλεσμα. Σύμφωνα πάλι με το σενάριο θα απένειμε χάρη σε ανθρώπους που εμπλέκονταν σε διάφορες περιπέτειες της προεδρίας του (τσεκ) και η Γερουσία θα επέσπευδε κρίσιμες τοποθετήσεις δικαστών (τσεκ). Προέβλεπε επίσης πως δεν θα υπήρχε ομαλή διαδικασία διαδοχής (τσεκ).

O Τραμπ προσπάθησε να εμπλέξει επιπλέον από όλα αυτά τον Υπουργό Δικαιοσύνης William Barr, ο οποίος όμως τον άδειασε, όπως άλλωστε έκανε και το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ, μια και η διαφορά ήταν τέτοια που κανένας δεν θα ρίσκαρε μια οφθαλμοφανώς χαριστική απόφαση για έναν εμφανώς ηττημένο…

Ο στρατός φυσικά δεν ενεπλάκη, ο ίδιος του ο Αντιπρόεδρος αρνήθηκε να παραβιάσει τον θεσμικό του ρόλο και τελικά έγινε προφανές πως θα έφευγε είτε το ήθελε, είτε όχι.

Το τελευταίο που του είχε μείνει, μια και αποδείχθηκε αδύνατον να ξεπεράσει το μέγεθος της ήττας του, ήταν η κινητοποίηση των οπαδών του. Η κλιμάκωση αυτή, που έγινε με την ενθάρρυνση του ίδιου (και την επιδοκιμασία του δικηγόρου του και πρώην δημάρχου της Νέας Υόρκης Ρούντι Τζουλιάνι) ήταν αναμενόμενη, και γιατί είναι συμβατή με τον χαρακτήρα του, αλλά και ως επίδειξη δύναμης στο εσωτερικό του Ρεπουμπλικανικού κόμματος για να δείξει πως ηγεμονεύει σε αυτό, και παρακαταθήκη για πιθανή νέα υποψηφιότητά του το 2024. Δεν πιστεύω πως η κατάσταση που ξέφυγε χθες θα του στοιχίσει πολύ σε υποστήριξη. Όσο και να ξένισε κάποιους ρεπουμπλικάνους η εικόνα, ο Τραμπ και ο τραμπισμός με όλα αυτά τα γκροτέσκα σόου μίσους, παραμένει κυρίαρχος στους Ρεπουμπλικάνους, το πιο επικίνδυνο ακροδεξιό κόμμα στον κόσμο μάλλον σήμερα. Το ότι η πολιτική εναλλακτική του είναι αυτό το νεοφιλελεύθερο, άνευρο και μισάνθρωπο προσωπικό της ηγεσίας των Δημοκρατικών με τον εμφανώς ασθενικό Τζο Μπάιντεν στο τιμόνι και τη σύμπτωση με τους ρεπουμπλικάνους σε όλα όσα έχουν να κάνουν με την ενίσχυση της τερατώδους πολεμικής μηχανής των ΗΠΑ και με τα συμφέροντα των Αμερικανών ολιγαρχών, εγγυάται πως θα η πολιτική και η κοινωνική πίεση θα φτάσει στα άκρα στις ΗΠΑ τα επόμενα χρόνια. Ο Τραμπ, έχοντας πείσει το 70% των ψηφοφόρων του πως οι εκλογές ήταν νόθες, έχει υπονομεύσει την ήδη τρωθείσα αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος, αλλά και της ίδιας της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας στις ΗΠΑ, καθιστώντας τη νομιμοποίησή της εξαιρετικά δύσκολη και ναρκοθετώντας το έργο της διάδοχης σε αυτόν κατάστασης. Δημιουργεί ένα πολιτικό ρεύμα προσωποκεντρικό, όπου ως ηγέτης θα μιλάει από το κανάλι του πιθανώς, σε έναν κόσμο που θα θεωρεί πως κάθε άλλο αποτέλεσμα πλην της επικράτησής του είναι κάποιου είδους αδικία και κλοπή. Ζυμωμένη με το μίσος για τους αντιρατσιστές και τους αντιφασίστες, για τις πάσης φύσης μειονότητες και τους μετανάστες (αν σας θυμίζουν όλα αυτά κάτι), αναφερόμενη σε μια ιδανική Αμερική που ήταν τάχα κάποτε Μεγάλη και τάζει πως θα ξαναγίνει, τη στιγμή που οι ΗΠΑ κλονίζονται ως υπερδύναμη και οι ανισότητες φτάνουν σε ιστορικά υψηλά επίπεδα, πρόκειται για μια συνταγή εκφασισμού.

Το χθεσινό συμβάν λοιπόν ίσως να προοιωνίζει μια μακρά περίοδο αστάθειας και απονομιμοποίησης του πολιτικού συστήματος των ΗΠΑ, ιδίως μέσα στην συνθήκη της πανδημίας και της κρίσης που την συνοδεύει.

ΥΓ. Δεν θα ήταν δυνατόν να μην προσέξει κανείς πως η χθεσινή εκτροπή ήταν μια μικρής κλίμακας εκτροπή του είδους που συνήθως οι ΗΠΑ εξάγουν στον κόσμο. Π.χ. πρόσφατα στην Βολιβία, ή στην Ουκρανία

…ούτε πως η συμπεριφορά των αστυνομικών απέναντι σε οπλισμένους κυρίως λευκούς ακροδεξιούς τραμπούκους ήταν τελείως διαφορετική από ότι απέναντι σε ειρηνικές διαμαρτυρίες

… όπως φυσικά και η ασυμμετρία της χθεσινής αντιμετώπισης των ένοπλων τραμπούκων σε σχέση με την αντιμετώπιση των αντιρατσιστών διαδηλωτών το καλοκαίρι που μας πέρασε…