Τις επιτυχίες του στο Στέιτ Νητηπάρτμεντ με ιδιαίτερη έμφαση στην “ζέουσα” περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Κεντρικής Ασίας, δίχως να λείπουν τα λάθη ή αντιφάσεις, διαλαλεί τις τελευταίες μέρες ο απερχόμενος υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μάικ Πομπέο.
Δεν φαίνεται να το κάνει μόνον για λόγους προβολής και εξασφάλισης μίας πολιτικής υστεροφημίας. Ενδεχομένως να αποβλέπει (όπως λένε ορισμένες “κακές γλώσσες” στο Στέιτ Ντηπάρτμεντ) σε μία νέα πολιτική καριέρα του ύπατου αξιώματος στις ΗΠΑ. Να στοχεύει δηλαδή να διεκδικήσει το χρίσμα των Ρεπουμπλικάνων στις προεδρικές εκλογές του 2024…
Η σπουδή του να διαλαλήσει τις “μεγαλύτερες επιτυχίες” της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ επί της θητείας του στο Στέιτ Ντηπάρτμεντ και η αδέξια ενίοτε απόπειρα να ρίξει “δηλητήριο” σε βάρος προηγούμενων κυβέρνησεων έκαναν την Γκάρντιαν να ασχοληθεί με τον απερχόμενο υπουργό και να τον “στολίσει” με διάφορες παρατηρήσεις δημοσιεύοντας ρεπορτάζ με τίτλο …”Οι τελευταίες μέρες του Πομπέο” . Κάνοντας προφανώς λογοπαίγνιο με το γνωστό κινηματογραφικό έργο “Οι τελευταίες μέρες της Πομπηίας”…
Ένα από τα τελευταία τουίτ του απερχόμενου υπουργού Εξωτερικών βγήκε σήμερα λίγο μετά τις 7.00 (ώρα Ελλάδος) αφορούσε την αναγνώριση των κατεχόμενων συριακών Υψιπέδων του Γκολάν από το Ισραήλ.
Πρόκειται ωστόσο για εξέλιξη που καταστρατηγεί (όπως και άλλες αποφάσεις της κυβέρνησης Τραμπ και όχι μόνον) αποφάσεις του ΟΗΕ και κάθε έννοια διεθνούς δικαίου. Ικανοποίησε μόνο το Ισραήλ, το οποίο γνωρίζει ότι δύσκολα θα βρεθεί άλλος μετά τις ΗΠΑ να ακολουθήσει (τουλάχιστον σύντομα) το κακοτράχαλο μονοπάτι της αναγνώρισης κατεχόμενου εδάφους. Ούτε καν αυτό της μαρτυρικής Συρίας που από το 2011 έχει μετατραπεί σε πεδίο έξωθεν επεμβάσεων και σφοδρών, καταστροφικών συγκρούσεων…
Στο αμέσως προηγούμενο τούιτ ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών διαλαλεί την αναγνώριση της Ιερουσαλήμ σαν “πρωτεύουσας” του Ισραήλ (μολονότι υποτίθεται πως αυτό δεν αλλάζει το στάτους κβο της κατεχόμενης πόλης) και την “επιλογή” των κατοίκων της να αναφέρουν στα διαβατήριά τους ως χώρα καταγωγής “το Ισραήλ” ή “την Ιερουσαλή씨…
Η καταιγίδα τουίτ και οι “ραψωδίες” της Πομπεο-νιάδας συνεχίζονται με την υπενθύμιση της προσφοράς υπηρεσιών στο εβραϊκό λόμπι των ΗΠΑ. Θυμίζει έτσι ότι το Στέιτ Ντηπάρτμεντ το 2018 χαρακτήρισε “τρομοκράτη” τον επικεφαλής του Πολιτικού Γραφείου της παλαιστινιακής ισλαμικής οργάνωσης Χαμάς, Ισμαήλ Χανίγια…
Κάνει μαύρο χιούμορ για τις “Κασσάνδρες” που προέβλεπαν το…”τέλος του κόσμου” σε περίπτωση μεταφοράς της πρεσβείας των ΗΠΑ από το Τελ Αβίβ στην Ιερουσαλήμ.
Βέβαια οι αναρτήσεις του Μάικ Πομπέο προκαλούν πολυποίκιλα, ενίοτε χλευαστικά σχόλια άλλων χρηστών του Τουίτερ…
Τίποτε δεν πτοεί τον Μάικ Πομπέο, που σαν να προσπαθεί να αναπληρώσει το “κενό” που δημιούργησε στο Τουίτερ η “φίμωση” του Ντόναλντ Τραμπ από τα “μεγάλα αφεντικά” των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης συνεχίζει να βομβαρδίζει αλύπητα με το “σερί επιτυχιών” …της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής. Κάπου εδώ θυμάται τον απερχόμενο πρόεδρο, τη σοβαροφανή φωτογράφισή του στο “Τείχος των Δακρύων” και τις αμοβαίες σχέσεις αγάπης και πάθους ανάμεσα σε ΗΠΑ και Ισραήλ…
“Η Αμερική δεν έχει μεγαλύτερο φίλο από το Ισραήλ και το λαό του Ισραήλ” γράφει μαντεύοντας κανείς τον Πομπέο να έχει ύφος “δέκα καρδιναλίων”…
Δε διστάζει βεβαίως (όλα αυτά μέσα σε ένα απόγευμα!) να δώσει συμβουλές “μαγειρικής” μίας “επιτυχούς”…Εξωτερικής Πολιτικής.
“Η συνταγή για την ειρήνη στην Μέση Ανατολή είναι σαφής’ Υποστήριξε τους φίλους και τους αληθινούς εταίρους, αντιμετώπισε τους εχθρούς, απόρριψε τον κατευνασμό, βοήθησε αυτούς που έχουν ανάγκη. Κάνε χώρο για ειρήνη υπό την προστατευτική ομπρέλα της Αμερικής“…
Ο αθεόφοβος υπουργός δεν διστάζει να δώσει ρεσιτάλ θράσους καμαρώνοντας…για την “ανθρωπιστική βοήθεια” των ΗΠΑ στη χαροκαμένη Συρία!
Αυτή στην οποία τα αμερικανικά βομβαρδιστικά ισοπέδωναν πριιν τρία-τέσσερα χρόνια την τότε λεγόμενη “πρωτεύουσα’ του χαλιφάτου των τζιχαντιστών, Ράκα, θάβοντας κάτω από τους τόννους ερειπίων των αμερικάνικων βομβών πολλές χιλιάδες αμάχους…
Σε επόμενο τουίτ καμαρώνει για τη “συμμαχία” μίας χούφτας χωρών που έφτιαξαν οι ΗΠΑ στον Περσικό τάχα για να διασφαλίσουν τα συμφέροντα της διεθνούς ναυσιπλοίας. Συγχαίρει έτσι το Ηνωμένο Βασίλειο, το Μπαχρέιν, την Αλβανία, τη Λιθουανία, την Αυστραλία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και τη Σαουδική Αραβία…
Από το “τοπ τεν” του Μάικ Πομπέο, εννοείται, πως δεν λείπει το Ιράν.
Η περιβόητη εκστρατεία της “Υπέρτατης Πίεσης” που συνοδεύτηκε όχι μόνον από εξοντωτικές κυρώσεις αλλά και απροκάλυπτες δολοφονίες (στρατηγός Σολεϊμανί, Μ.Φαχριζαντέ) διαλαλείται σαν “παράδειγμα” καταπολέμησης της “κακόβουλης επιρροής του Ιράν σε όλη την περιοχή”, που συμπτωματικά είναι γεμάτη από αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις…
Σε παλιότερα τουίτ που επισήμανε ρεπόρτερ της Γκάρντιαν δεν λείπουν και λάθη. Σε κάποιο από αυτά κατηγορεί τον Μπαράκ Ομπάμα για μία συμφωνία ελέγχου των όπλων που είχε υπογραφεί στην πραγματικότητα από τον Ρόναλντ Ρέιγκαν τη δεκαετία του ’80.
Από τη συλλογή των “μεγάλων επιτυχιών” δεν λείπουν ψυχροπολεμικά ‘αφισάκια’ με την προσωποπογραφία Πομπέο και το γνωστό μένος που βγάζει κατά καιρούς κατά του Κομμουνιστικού Κόμματο Κίνας.
Εννοείται πως δεν ξεχνά ούτε την Κούβα και την εκστρατεία που είχε κάνει το επιτελείο του για να μην γίνει μέλος του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ…
Δεν ξεχνά τέλος να ρίξει και λίγο “δόλωμα” στους Αμερικανούς συντηρητικούς πολέμιους της παγκοσμιοποίησης ή γιατί οι ΗΠΑ πρέπει να εξαιρούνται από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, το οποίο όμως “νομιμοποιείται” να συλλαμβάνει και να δικάζει ξένους ηγέτες για υπαρκτά ή ανύπαρκτα…”εγκλήματα πολέμου”.
