Περισσότερες από 5.500 γυναίκες, στην πλειονότητά τους ανήλικες, εξαφανίστηκαν στο Περού κατά τη διάρκεια του 2020, αριθμός διπλάσιος σε σύγκριση με αυτόν που καταγραφόταν το 2019, τονίζεται σε έκθεση του Συνηγόρου του Λαού (Defensoría del Pueblo) που δόθηκε στη δημοσιότητα.

«Είναι ανησυχητικό το ότι είχαμε τόσο υψηλό αριθμό γυναικών που εξαφανίστηκαν το 2020, ενώ βρισκόμασταν υπό περιορισμό λόγω της πανδημίας και οι γυναίκες βρίσκονταν στα σπίτια τους», δηλαδή σε χώρους θεωρητικά «πιο ασφαλείς», τόνισε μιλώντας στο Γαλλικό Πρακτορείο η Πατρίσια Σαρμιέντο, αρμόδια για τα δικαιώματα των γυναικών στην ανεξάρτητη αρχή.

Κατά τα στοιχεία της έκθεσης, που τιτλοφορήθηκε «Τι τους συνέβη;» («¿Qué pasó con ellas?»), συνολικά 5.521 γυναίκες, εκ των οποίων 1.686 ενήλικες και 3.835 έφηβες και μικρά κορίτσια, αναφέρθηκε στις Αρχές ότι εξαφανίστηκαν την περασμένη χρονιά. Τα δεδομένα προέρχονται από το Σύστημα Αναζήτησης Εξαφανισθέντων Προσώπων του υπουργείου Εσωτερικών.

Μεταξύ της 15ης Μαρτίου και της 30ής Ιουνίου 2020, ενώ το Περού τελούσε υπό αυστηρό lockdown, 915 γυναίκες εξαφανίστηκαν χωρίς ίχνος, ανάμεσά τους 606 ανήλικες.

Eπίσης, το ένα τέταρτο των 138 θυμάτων ανθρωποκτονιών που καταγράφηκαν κατά τη διάρκεια του 2020 στη χώρα, είχαν αναφερθεί ως αγνοούμενες, το οποίο σύμφωνα με την έρευνα αποκαλύπτει την «στενή σχέση μεταξύ αυτών των δύο μορφών βίας».

Υπήρξαν επίσης 208 απόπειρες αυτοκτονίας κατά τη διάρκεια του περασμένου έτους, ενώ καταγράφηκαν ακόμη 51 βίαιοι θάνατοι γυναικών, οι αιτίες των οποίων παραμένουν ασαφείς και εξακολουθούν να αποτελούν αντικείμενο έρευνας.

Μεταξύ των μειονεκτημάτων που εντοπίστηκαν στο σύστημα αναζήτησης αγνοουμένων από τον Συνήγορο, είναι η δυσκολία πρόσβασης και η έγκαιρη διάδοση ειδοποιήσεων αγνοουμένων κατά τους προηγούμενους μήνες, αλλά και οι ελλείψεις στις φωτογραφίες που δημοσιεύτηκαν για την αναζήτηση των αγνοουμένων.

Τόνισε επίσης, ότι δεν είναι απαραίτητο να περιμένει κάποιος 24 ώρες για να αναφέρει την εξαφάνιση ενός ατόμου και ότι η Αστυνομία έχει την υποχρέωση να λαμβάνει καταγγελίες και να κινεί διαδικασίες αναζήτησης σε περιπτώσεις όπου το θύμα ανήκει στις ευάλωτες ομάδες.

Ένα άλλο μέτρο που εκκρεμεί είναι να καθοριστεί ένα πλαίσιο παραβάσεων και κυρώσεων για τις εταιρείες τηλεπικοινωνιών που δεν συμμορφώνονται με την παροχή δεδομένων γεωγραφικής τοποθεσίας που θα ευνοούσαν τη διαδικασία αναζήτησης και τον άμεσο εντοπισμό του εκάστοτε θύματος.

Ομοίως, ο Συνήγορος επέμεινε ότι η εξαφάνιση γυναικών πρέπει να συμπεριληφθεί στον Νόμο 30364 και στο Εθνικό Σχέδιο για τη Βία των Φύλων 2016-2021.

“Αυτό θα επιτρέψει την καλύτερη προβολή του προβλήματος, την εξειδίκευση των υπηρεσιών φροντίδας και τη διαμόρφωση προληπτικών δημόσιων πολιτικών με μια διατομεακή προσέγγιση, εκτός από την πρόταση μηχανισμών δράσης σε κάθε περιοχή σύμφωνα με τις ιδιαιτερότητες της περιοχής”, κατέληξε η συνήγορος.

Μέχρι να τεθεί σε λειτουργία το Σύστημα αναζήτησης εξαφανισμένων ατόμων, δεν ήταν δυνατό να παρακολουθούνται δημόσια οι καταγγελίες ούτε να καταγράφονται πόσες από αυτές τις γυναίκες, τα μικρά κορίτσια και τις εφήβους εντοπίστηκαν.

Σημειώνεται ότι το 2019, εξαφανίστηκαν 2.232 γυναίκες, σύμφωνα με τα στοιχεία φεμινιστικών οργανώσεων.

Ωστόσο, σύμφωνα με τη Σαρμιέντο, είναι η πρώτη χρονιά που ο Συνήγορος του Λαού δημοσιεύει τέτοια έκθεση.

«Το ζήτημα της εξαφάνισης αυτών των γυναικών δεν συνδέεται πλέον» με τον ισχυρισμό ότι επέλεξαν να φύγουν «για προσωπικούς λόγους», αλλά με τα προβλήματα «της βίας» που υφίστανται εξαιτίας του φύλου τους, «της εμπορίας ανθρώπων» και «των γυναικοκτονιών», υπογράμμισε η ίδια.

Πηγή: eldiario.es/