Πριν από περίπου δέκα χρόνια ο 88χρονος τότε Χουάνγκ Γιουνγκ-φου ήταν ο τελευταίος εν ζωή κάτοικος του χωριού του στην Ταϊβάν. Βρέθηκε απέναντι σε ένα δίλημμα ή καλύτερα δέχθηκε μια απειλή από το κράτος του. Η κυβέρνηση της Ταϊβάν ήταν αποφασισμένη να κατεδαφίσει, να αφανίσει το χωριό του στο όνομα της ανάπτυξης και του “εξευγενισμού” (gentrification) και να το αντικαταστήσει αναθέτοντας σε κατασκευαστική εταιρεία την ανέγερση ενός συγκροτήματος πολυτελών διαμερισμάτων.
Η κυβέρνηση δελέασε τον Χουάνγκ Γιουνγκ-φου με μια αποζημίωση προκειμένου να μαζέψει το βιος του και να εγκατασταθεί αλλού. Για τον Χουάνγκ Γιουνγκ-φου το χωριό του ήταν το μοναδικό σπίτι που είχε γνωρίσει στη ζωή του. Και τότε πήρε το πινέλο και άρχισε να βάφει. Σήμερα ο κύριος Χουάνγκ είναι γνωστός στη χωρά του ως ο “Παππούς Ουράνιο Τόξο” που έδωσε μια δεύτερη ζωή σε ένα χωριό που πέθαινε μαζί με τους κατοίκους του.
Ο Χουάνγκ Γιουνγκ-φου γεννήθηκε στην Κίνα. Πολέμησε με τον στρατό της πατρίδας του στον Δεύτερο Σινοϊαπωνικό Πόλεμο που ξεκίνησε τον Ιούλιο του 1937 με την ιαπωνική εισβολή στην κυρίως Κίνα. Στη συνέχεια στον κινεζικό εμφύλιο τάχθηκε στο πλευρό του των Εθνικιστών κατά των Κομμουνιστών του Μάο Τσε Τουνγκ. Μετά την ήττα των Εθνικιστών ο Χουάνγκ Γιουνγκ-φου μαζί με δύο εκατομμύρια Κινέζους “βρέθηκαν” στην Ταϊβάν. Εκτοπισμένοι Εθνικιστές μαχητές μαζί με τις οικογένειές τους έστησαν ένα χωριό βιαστικά και από το μηδέν στην επαρχία Ναντού κοντά στην πόλη Ταϊχούνγκ, την τρίτη μεγαλύτερη μετά την πρωτεύουσα Ταϊπέι και την Καοσιούνγκ.
Αυτό που ξεκίνησε ως προσωρινή λύση εξελίχθηκε σε μόνιμο σπίτι για αυτούς τους ανθρώπους. Γι’ αυτό και 40 χρόνια μετά, ο κύριος Χουάνγκ δεν μπορούσε να πιστέψει ότι το σπίτι του θα γινόταν πρώτα μπάζα και στη συνέχεια πολυτελή διαμερίσματα για τουρίστες ή ευκατάστατους πολίτες της χώρας του που θέλουν να ανακαλύψουν τη ζωή της υπαίθρου. “Όταν εγώ ήρθα εδώ, σε αυτό το χωριό ζούσαν 1.200 νοικοκυριά. Βρισκόμασταν και συζητούσαμε τα πάντα σαν μία μεγάλη οικογένεια”, δήλωσε ο κύριος Χουάνγκ στο βρετανικό δίκτυο, BBC. “Με το πέρασμα του χρόνου κάποιοι έφυγαν, εγκαταστάθηκαν αλλού και κάποιοι έφυγαν από τη ζωή. Η μοναξιά μου ήταν μεγάλη και δύσκολη”, πρόσθεσε.
Το σχέδιο “ εξευγενισμού” (gentrification) αυτών των καταυλισμών – χωριών ξεκίνησε από την κυβέρνηση της Ταϊβάν τη δεκαετία του ’90. Από τα περίπου 800 χωριά των εκτοπισμένων Κινέζων στην Ταϊβάν σήμερα απομένουν μόνο 30. Όλα έχουν μετατραπεί σε συγκροτήματα πολυτελών διαμερισμάτων. Ο κύριος Χουάνγκ ήταν αποφασισμένος να μην εγκαταλείψει το σπίτι του.
Και τότε βρήκε τη δημιουργική του διέξοδο και λύση στο πρόβλημά του. Πρώτα ζωγράφισε ένα πουλί στον τοίχο του σπιτιού του. Συνέχισε με γάτες, πουλιά, τίγρεις, ανθρωπάκια και κυρίως πολύ χρώμα σε όλους τους τοίχους των άδειων από ανθρώπινη παρουσία σπίτια. Τυχαία το 2010 ένας φοιτητής πανεπιστημίου της περιοχής επισκέφτηκε το χωριό, συνάντησε τον κύριο Χουάνγκ, έμαθε την ιστορία του και του υποσχέθηκε πως δεν θα τον εγκατέλειπε. Για αυτό και έβγαλε μερικές φωτογραφίες των έργων του κυρίου Χουάνγκ και έστησε μια διαδικτυακή εκστρατεία με συλλογή υπογραφών για να σωθεί το χωριό από την κατεδάφιση του κράτους.
Η δύναμη του ίντερνετ απέδωσε καρπούς, γεννήθηκε ο “Παππούς Ουράνιο Τόξο” και έφερε ξαφνικά το κράτος σε ένα δίλημμα. Οι Ταϊβανέζοι έμαθαν και αγκάλιασαν τον κύριο Χουάνγκ, οι τουρίστες ενθουσιαστήκαν με το πολύχρωμο χωριό. Από το πουθενά ένα χωριό που πέθαινε, σήμερα συγκεντρώνει περισσότερους από ένα εκατομμύριο τουρίστες τον χρόνο και το καλύτερο είναι ότι ο κύριος Χουάνγκ, 98 ετών σήμερα, μένει ακόμα στο σπίτι του. “Η κυβέρνηση μού υποσχέθηκε ότι δεν θα κατεδαφίσει ούτε το σπίτι μου, ούτε το χωριό. Είμαι απλά ευτυχισμένος”. Μερικές φορές οι λύσεις για ανάπτυξη είναι τόσο απλές.
Αυτό είναι το χωριό του “Παππού Ουράνιο Τόξο”
Με πληροφορίες από BBC, CondeNast, Lonely Planet, My Modern Met
