Πρόκειται για “συμπτωματικό συσχετισμό” ή “ψευδή αιτία”, και αποτελεί λογική πλάνη (μια από τουλάχιστον 146 που έχουν εντοπίσει οι ειδικοί), η οποία εικάζει ότι εάν κάτι συμβεί μετά από κάτι άλλο, τότε το πρώτο θα πρέπει να είναι η αιτία του δευτέρου.

Για παράδειγμα: “Όταν λαλούν τα κοκόρια, ανατέλλει ο ήλιος. Αρα, επειδή λαλούν τα κοκόρια, ανατέλλει ο ήλιος”.

Αποτελεί ιδιαίτερα κοινό λάθος, διότι η χρονική συνέχεια είναι αναπόσπαστο μέρος της αιτιότητας. Πάντοτε, δηλαδή, η αιτία προηγείται του αποτελέσματος.

Και (τι σύμπτωση!) είναι το αγαπημένο επιχείρημα της κυβέρνησης, στην προσπάθεια της να φιμώσει το συνδικαλιστικό κίνημα και να περιορίσει επικείμενες κοινωνικές αναταράξεις από την παρατεταμένη οικονομική κρίση και τα μέτρα που προωθεί στις εργασιακές σχέσεις.

Οι αιτιάσεις των αρμοδίων, ξεκάθαρες: “Ταλαιπωρούνται οι πολίτες, εξαιτίας των απεργιών”, “Καταστρέφονται περιουσίες, εξαιτίας των διαδηλώσεων”, “Οι συνδικαλιστικές υπερβολές καθιστούν αναξιόπιστα τα συνδικάτα γι αυτό παρατηρείται απομαζικοποίηση”.

Ίσως είναι εξαιρετικά δύσκολο ή πολιτικά άβολο για τους κυβερνώντες να αποδεχθούν ότι οι απεργίες και οι πορείες αποτελούν την απάντηση στην πολιτική που εφαρμόζουν και όχι “συνδικαλιστική υπερβολή” ή “επαναστατική γυμναστική”.

Εξίσου ξεκάθαρος και ο στόχος της κυβέρνησης:

– Δραστική μείωση των απεργιών

– Περιορισμός των διαδηλώσεων

– Αλλαγή του πλαισίου λειτουργίας των συνδικαλιστικών οργανώσεων επί τα χείρω

Πραγματικά, θα παρέπεμπε στο μεταφυσικό το ενδεχόμενο μια νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση να αγωνιά και να πασχίζει για την κατοχύρωση ισχυρού δικαιώματος στην απεργία, την προστασία των διαδηλώσεων και την ενδυνάμωση των συνδικάτων μέσω της μαζικής συμμετοχής των εργαζομένων σε αυτά.

Ευτυχώς (για την ψυχική μας ισορροπία), δεν είμαστε αναγκασμένοι να βρεθούμε αντιμέτωποι με το μεταφυσικό.

Δυστυχώς (για τον κόσμο της εργασίας), βρισκόμαστε αντιμέτωποι με αυτό που γνωρίζουμε στο πλαίσιο της συντηρητικής κανονικότητας.

Το αναμενόμενο και ίσως καθοριστικό χτύπημα σε βάρος των συνδικάτων, περιγράφεται στο εργασιακό νομοσχέδιο που προωθεί η κυβέρνηση.

Το νομοσχέδιο (και οι συμπτώσεις, συνεχίζονται), περιλαμβάνει προβλέψεις για την 10ωρη ημερήσια εργασία, και την κατάργηση της πληρωμής υπερωριών.

Σύμφωνα με έμπειρους συνδικαλιστές, οι επίμαχες διατάξεις για την λειτουργία των συνδικάτων έρχονται να προστεθούν στο νομοσχέδιο για την διαχείριση των διαδηλώσεων.

Από την “ταλαιπωρία” στην “επικινδυνότητα”

Το συνολικό πακέτο μέτρων, στοχεύει:

Στο φακέλωμα κάθε συνδικαλιστικού στελέχους ή εργαζόμενου που θα οργανώνει κινητοποίηση. Κάθε συνάθροιση θα απαιτεί βεβαίωση του “οργανωτή” από το… TAXIS ώστε να έρχεται “ραβασάκι” με νέα πρόστιμα και να οδηγηθούν τα συνδικάτα και κάθε αγώνας σε οικονομική εξόντωση. Ειδικά μετά τα αμέτρητα παραδείγματα με τα κορονο-πρόστιμα σε συνδικαλιστές, απεργούς, σε εργάτες που δούλευαν υπερωρία ακόμα και αιμοδότες!

Στην ενίσχυση των προϋποθέσεων για να φορτώνονται στα συνδικάτα και σε κάθε αγωνιστική κινητοποίηση δράσεις και ενέργειες που δεν έχουν καμία σχέση με το κίνημα, όπως το αν ομάδες άσχετες με τους εργαζόμενους προκαλούν καταστροφές.

Στην επιβολή και στην Ελλάδα του “Γαλλικού Νόμου Καθολικής Ασφάλειας” που ανοίγει τον “ασκό του Αιόλου” για γενικό φίμωμα και κάθετη λογοκρισία εναντίον όποιου μέσου ενημέρωσης ή φωνής αμφισβητεί, καταγράφει και αποκαλύπτει την βαρβαρότητα των δυνάμεων καταστολής. Αφού δίνεται η δυνατότητα στην ΕΛΑΣ να παρεμβαίνει στο τι, πώς και που θα μπορούν να καταγράφουν τα μέσα ενημέρωσης με πρόσχημα την “ανεμπόδιστη διεξαγωγή των αστυνομικών επιχειρήσεων” και την “προστασία της σωματικής ακεραιότητας των ίδιων των δημοσιογράφων”.

Στην διεξαγωγή ελέγχων προσώπων και ΙΧ, ακόμη και μακριά από το χώρο πραγματοποίησης συγκεντρώσεων, δηλαδή ουσιαστικά γενικό εκφοβισμό και τρομοκράτηση καθενός που έχει την πρόθεση να συμμετάσχει σε μια συγκέντρωση.

Στην καλλιέργεια της επικίνδυνης αντίληψης ότι οι κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις είναι θερμοκήπια εγκληματικών ενεργειών.