Πιθανές διαβουλεύσεις και συνεννοήσεις ανάμεσα σε Σύρους και Τούρκους αξιωματούχους του στρατού και των μυστικών υπηρεσιών διαβλέπει σημερινό δημοσίευμα της ειδησεογραιφκής ιστοσελίδας για τη Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική, Al Monitor, με αφορμή την όξυνση των τριβών εδώ και περίπου ενάμιση μήνα ανάμεσα στο συριακό στρατό και στελέχη της ένοπλης κουρδικής οργάνωσης YPG (που η Τουρκία θεωρεί “παρακλάδι” του ΡΚΚ).
Ο αρθρογράφος της ιστοσελίδας Φεχίμ Ταστεκίν σε άρθρο με τίτλο: “Πώς κολλάει η Τουρκία στην αντιπαράθεση Κούρδων-κυβέρνησης στη Συρία” επικαλούμενος δηλώσεις κυρίως Κούρδων τοπικών αξιωματούχων των αυτόνομων διοικητικών δομών που έχουν στήσει στη ΒΑ Συρία εκτιμά ότι το τελευταίο διάστημα εξελίσσονται τουρκο-συριακές μυστικές επαφές και συμφωνίες για συνεργασία και έναν σχετικό συντονισμό κινήσεων μπροστά στο ενδεχόμενο κινήσεων μεγαλύτερης αυτονόμησης των Κούρδων της περιοχής.
Την πιθανή “εγγύτητα” της φερόμενης συνεργασίας Τούρκων και Σύρων αξιωματούχων φαίνεται πως προκαλεί η νέα κυβέρνηση του προέδρου Τζο Μπάιντεν στις ΗΠΑ δεδομένης της φιλοκουρδικής στάσης που είχε επιδείξει τότε ως αντιπρόεδρος υποστηρίζοντας τον εξοπλισμό και εκπαίδευση των Κούρδων μαχητών των “Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων”, SDF, (προφανώς όχι για το “καλό” των Κούρδων αλλά για την προώθηση των αμερικανικών γεωπολιτικών συμφερόντων στην περιοχή).
Οι πληροφορίες της ιστοσελίδας αναφέρουν πως στις 29 Δεκέμβρη έγινε μυστική συνάντηση αξιωματούχων του στρατού και των μυστικών υπηρεσιών Συρίας και Τουρκίας στη Δαμασκό. Θυμίζει ωστόσο πως η τελευταία επίσημη συνάντηση του αρχηγού των συριακών μυστικών υπηρεσιών και του επικεφαλής της τουρκικής ΜΙΤ, Χακάν Φιντάν, είχε γίνει στη Μόσχα πριν περίπου έναν χρόνο (20 Ιανουαρίου 2020).
Αναφέρει ως ένδειξη πιθανής συνεννόησης μεταξύ Δαμασκού-Άγκυρας ορισμένα πρόσφατα περιστατικά αντιπαράθεσης ανάμεσα σε συριακό στρατό και Κούρδους σε περιοχές της επαρχίας Χαλέπι και στην πόλη Χάσακα με αμοιβαίους ολιγοήμερους αποκλεισμούς περιοχών.
Ακόμη και έτσι όμως, αυτά δεν είναι αρκετά για να μιλήσει κανείς από τώρα για πιθανή “συνεννόηση” Δαμασκού και Άγκυρας.
Παρόλα αυτά ο αρθρογράφος της Αλ Μόνιτορ υποστηρίζει ότι με φόντο τις περσινές αμερικανικές ασφυκτικές κυρώσει στη Συρία (επί Τραμπ) και την αναμενόμενη επανέναρξη της συνεργασίας των ΗΠΑ με τοςυ Κούρδους της Συρίας σε μία περιοχή (όπως αυτή της ΒΑ Συρίας) με πετρέλαιο, φυσικό αέριο και αγροτική παραγωγή “αντιμετωπίζεται αρνητικά”.
Οι ελλείψεις αγαθών και καυσίμων σε άλλες περιοχές της Συρίας λόγω των αμερικανικών κυρώσεων φαίνεται παράλληλα πως εντείνουν τις κατηγορίες εναντίον των Κούρδων της Συρίας που τους θεωρούν συνεργάτες των ΗΠΑ και άρα συνυπεύθυνους για το γεγονός ότι το ασφυκτικό εμπάργκο του Τραμπ δεν έχει ακόμη αρθεί…
Από την άλλη, η ανάλυση του Αλ Μόνιτορ φέρνει στην επιφάνεια και ένα άλλο πιθανό σενάριο που φέρει τους Ρώσους να αξιοποιούν την τουρκική απειλή σε βάρος των Κούρδων για να αναγκαστούν οι τελευταίοι να παραχωρήσουν τον έλεγχο περιοχών που ελέγχουν στο συριακό στρατό. Στο ίδιο μοτίβο Άραβες φύλαρχοι φέρεται πως παροτρύνονται από τη Δαμασκό να δράσουν κατά των Κούρδων υπονομεύοντας τις αυτόνομες διοικητικές δομές που έχουν στήσει ώστε να κάνουν την περιοχή επισφαλή για τις ΗΠΑ που διατηρούν, ως σήμερα, στρατεύματα στη ΒΑ Συρία.
Μέσα σε αυτό το πλέγμα πιθανών εξελίξεων και ζυμώσεων, οι πιθανότητες να κλιμακώσει η Τουρκία την τρίτη χερσαία επέμβαση που εξαπέλυσε με την επιχείρηση “Πηγή Ειρήνης” (Οκτώβριος 2019) φαντάζουν πλέον ισχνές καθώς είναι βέβαιο πως θα προκαλούσαν την έντονη αντίδραση του Αμερικανού προέδρου Τζο Μπάιντεν. Οι προσπάθειες του τουρκικού στρατού πριν λίγους μήνες να ανακαταλάβει την πόλη Άιν Ίσα που θα της επέτρεπε τη διεύρυνση του ελέγχου στον στρατηγικό οδικό κόμβο Μ4 ώστε να καταφέρει να “περικυκλώσει” τον κουρδικό θύλακα Μάντζιμπ από ανατολικά και να το απομονώσει από το Κμπανί και άλλες κουρδικές περιοχές δεν πέτυχε…
Η νέα πραγματικότητα,λοιπόν, που διαμορφώνει η νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ και στην περίπτωση της Συρίας αναγκάζει την Τουρκία και άλλες δυνάμεις της περιοχής να ανασυντάξουν δυνάμεις και να ξαναδούν συμμαχίες, ακόμη και “ανίερες” εάν αυτό εξυπηρετεί τα γεωπολιτικά τους συμφέροντα.
