Μιλώντας χτες, στη διάρκεια κοινής συνέντευξης τύπου με τον Ρώσο υπουργό Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ, ο υπεύθυνος για την εξωτερική πολιτική της Ε.Ε. Ζοζέπ Μπορέλ συνεχάρη τους Ρώσους επιστήμονες για τη συνεισφορά τους στον αγώνα της ανθρωπότητας κατά του κορονοϊού με το εμβόλιο Σπούτνικ. Στην ίδια συνέντευξη, ο επικεφαλής της ρωσικής διπλωματίας απεκάλυψε ότι τον συνεχάρη στην τηλεφωνική τους επικοινωνία και ο νέος υπουργός Αμερικανός Εξωτερικών. Η Μόσχα συζητάει τώρα, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, συνεργασία στον τομέα των εμβολίων με την Ε.Ε., τη Γερμανία, την Astra Zeneca, τις ΗΠΑ και σειρά άλλων χωρών.
Η επιτυχία της Ρωσίας αναγνωρίζεται τώρα διεθνώς και πρέπει να θεωρηθεί σταθμός προς την τεχνολογική επανάκαμψη της χώρας που εντυπωσίασε το 1957 όλη την ανθρωπότητα, εκτοξεύοντας τον πρώτο δορυφόρο στο διάστημα, τον σοβιετικό Sputnik (που ενέπνευσε άλλωστε και την ονομασία του εμβολίου). Διάφορα κράτη “κάνουν ουρά” για να συμφωνήσουν προμήθεια του ρωσικού εμβολίου, υπογραμμίζουν οι “Hindustan Times”, ενώ η Άγκυρα έχει συμφωνήσει ήδη την παραγωγή ρωσικών εμβολίων στην Τουρκία (έχοντας ταυτόχρονα υπογράψει συμφωνίες για την προμήθεια 50 εκατομμυρίων δόσεων του κινεζικού CοoronaVac και 4,5 εκατομμύρια δόσεις του εμβολίου Pfizer-BioNTech.
Αντιλαμβάνεται εύκολα κανείς γιατί η Ελλάδα, αρνούμενη να ενδιαφερθεί εγκαίρως για εναλλακτικά εμβόλια και για την εγχώρια βιομηχανική τους παραγωγή, πιστή στο δόγμα “Ανήκομεν εις την Δύσιν” και στις οδηγίες του κ. Πάιατ, έχασε κατά τα φαινόμενα μια πιθανώς ιστορική ευκαιρία να στηρίξει την υγεία του ελληνικού πληθυσμού και την άγρια δοκιμαζόμενη ελληνική κοινωνία και εθνική οικονομία.
Είναι πολύ πρόωρο να πούμε κάτι τέτοιο, αλλά δεν μπορούμε να αποκλείουμε και εντελώς να βρισκόμαστε μπροστά και σε μια στροφή στις σχέσεις της Δύσης με τη Μόσχα. Φανταστείτε τη σημασία που θα είχε για τη χώρα αν ευθύς εξ αρχής έμπαινε στο “πρώτο βαγόνι” μιας τέτοιας μεταβολής.
Τέλος πάντων, ας προσπαθήσει έστω και τώρα η κυβέρνηση να δει τι θα κάνει. Αν και, αν κρίνουμε και από τη χθεσινή ανακοίνωση του Υπουργείου Εξωτερικών, τίποτα δεν μοιάζει ικανό να τη μετατοπίσει από μια καταστροφική πολιτική.
Η “διάψευση”
Αντιδρώντας σε διάφορα δημοσιεύματα, μεταξύ των οποίων και το δικό μας, ο εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών δήλωσε: “Κατά την διάρκεια της συνάντησης του υπουργού Εξωτερικών κ. Δένδια με τον Ρώσο ομόλογό του κ. Λαβρόφ στην Αθήνα στις 26 Οκτωβρίου 2020, συζητήθηκε, μεταξύ άλλων, η εξέλιξη της πανδημίας” και “στο πλαίσιο αυτό, ο Ρώσος υπουργός αναφέρθηκε στις εξελίξεις όσον αφορά τη δημιουργία και παραγωγή ρωσικού εμβολίου για την αντιμετώπιση του Covid-19. Ουδέποτε, όμως, αναφέρθηκε σε συμπαραγωγή του από τη χώρα μας”.
Ο εκπρόσωπος ήθελε, με τη δήλωσή του, να διαψεύσει την εντύπωση ότι η Ρωσία μας πρότεινε συμπαραγωγή εμβολίου και εμείς αρνηθήκαμε. Ως εδώ έχει απόλυτο δίκiο (μια εφημερίδα υποστήριξε ότι την πρόταση συμπαραγωγής ο Λαβρόφ την έκανε, αλλά προς άλλο κυβερνητικό παράγοντα). Μόνο που, κάνοντας τη διάψευση, ο εκπρόσωπος επιβεβαίωσε ταυτόχρονα και την παντελή αδιαφορία της Αθήνας να εξετάσει το ενδεχόμενο προμήθειας, αλλά και συμπαραγωγής ρωσικών εμβολίων. Ο Λαβρόφ μίλησε στον Έλληνα ομόλογό του για το Sputnik-V, ο Δένδιας όμως δεν βολιδοσκόπησε έστω τον συνομιλητή του για προμήθεια ή για συμπαραγωγή. Και δεν το έκανε γιατί προφανώς η ελληνική κυβέρνηση είχε προκαταβολικά αποκλείσει εναλλακτικές προμήθειες και συμπαραγωγές.
Αν η Ελλάδα ήταν σοβαρό και ελάχιστα ανεξάρτητο κράτος θα έπρεπε, εδώ και πολλούς μήνες, να εξετάσει και τα δύο ζητήματα με πολύ μεγάλη σοβαρότητα και συστηματικότητα, αντί να τα αποκλείει προκαταβολικά. Το επέβαλλε και η μείζων εθνική ανάγκη εξασφάλισης της δημόσιας υγείας και η εξίσου σημαντική ανάγκη εξάντλησης ακόμα και της παραμικρής δυνατότητας παραγωγικής ανασυγκρότησης της θνήσκουσας ελληνικής οικονομίας. (Δεν είναι αντικείμενο αυτού του άρθρου οι πολύ σημαντικές ευεργετικές συνέπειες για τη διαρκώς επιδεινούμενη διεθνή θέση της χώρας από ενδεχόμενες συμφωνίες με τη Ρωσία και την Κίνα. Με τις χώρες αυτές είχαμε εξαιρετικές σχέσεις στο παρελθόν. Τώρα μας έχει αντικαταστήσει στον ρόλο αυτό η Τουρκία. Ευτυχώς τουλάχιστο που η Αθήνα έδωσε άδεια ελλιμενισμού στη ρωσική φρεγάτα που ήρθε στον Πειραιά).
Ουγγαρία, Τουρκία, Σερβία μπορούν, η Ελλάδα όμως “ανήκει στη Δύση”
Υπενθυμίζουμε ότι ήδη, όταν έγινε η συνάντηση Λαβρόφ-Δένδια, ένα άλλο μέλος της Ε.Ε., η Ουγγαρία, είχε επιδείξει δημόσιο ενδιαφέρον για το ρωσικό εμβόλιο, ενώ, στο διάστημα που μεσολάβησε από αυτή τη συνάντηση συμφώνησαν με τη Ρωσία τη συμπαραγωγή του Sputnik-V η Τουρκία και η Σερβία. Γιατί δεν θα μπορούσε η Ελλάδα να συνεργαστεί με τη Σερβία, φτιάχνοντας από κοινού ένα κέντρο παραγωγής και διανομής στα Βαλκάνια και παραπέρα;
Και η Ουγγαρία και η Σερβία έχουν ήδη παραλάβει επίσης το κινεζικό εμβόλιο. Η ευρωπαϊκή Κομισιόν τσίνιξε αρχικά με τους Ούγγρους, αλλά αν κάποιος θέλει να βρει διέξοδο και όχι δικαιολογίες, τη βρίσκει συνήθως στα παράθυρα των ευρωπαϊκών νομικών κειμένων. Οι Βρυξέλλες, εκούσες άκουσες, αποδέχθηκαν τελικά ότι οι έκτακτες υγειονομικές συνθήκες καθιστούν δυνατή την εθνική χρήση εμβολίων που δεν έχουν πάρει ακόμα έγκριση του αρμόδιου φορέα της Ε.Ε., μόνο με εθνικές διαδικασίες έγκρισης.
Όπως πάμε, με δεδομένη την πανωλεθρία της Ε.Ε. στα θέματα εφοδιασμού, αλλά και την πιθανή, όχι όμως και βέβαιη, διαφαινόμενη υπεροχή του ρωσικού εμβολίου, σε λίγο, αν κρίνουμε από δημοσιεύματα και δηλώσεις όπως του Μπορέλ, δεν αποκλείεται να δούμε τη συμπαραγωγή του ρωσικού εμβολίου από τη Γερμανία και τη Γαλλία. Και εμάς να παρακαλάμε, όχι πλέον για συμπαραγωγές, αλλά τουλάχιστο για προμήθεια, και να μας λένε να καθίσουμε στη θέση μας στην ουρά, δηλαδή στην τελευταία θέση.
Βέβαια για να κάνεις τέτοιες πολιτικές πρέπει να το θέλεις – και οι δικοί μας μοιάζουν να θεωρούν έγκλημα εσχάτης προδοσίας να ξεφύγουν έστω και ένα εκατοστό από το δυτικό μαντρί. Τρέχουν άλλωστε, εν μέσω πανδημίας, να διευκολύνουν με κρατικές επιδοτήσεις την εισαγωγή γερμανικών αυτοκινήτων και άλλων προϊόντων στην κατεστραμμένη χώρα μας.
