Το νέο διάγγελμα του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη με το οποίο ανακοινώθηκε το σκληρό λοκντάουν στην Αττική ήταν σκηνοθετικά κακοστημένο, εμφανώς αμήχανο και ξεδιπλώθηκε σε πολύ κακά ελληνικά, δείγμα της ελάχιστης σχέσης του ανδρός με το αντικείμενο το οποίο καλείται να υποστηρίξει λόγω, έργω και από θέση δήθεν ισχύος. Για μία ακόμη φορά, πιστοποιήθηκε πως ο τρόπος και οι μέθοδοι αντιμετώπισης της πανδημίας του κορονοϊού στην Ελλάδα δεν προχωρούν με υγειονομική πυξίδα αλλά με γνώμονα το πολιτικό κόστος και τον γενικευμένο φόβο που έχει καταλάβει το πρωθυπουργικό επιτελείο και την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας φόβος μπροστά στην κοινωνική απογύμνωση της κυβερνητικής πολιτικής που δεν ενίσχυσε ουσιαστικά το δημόσιο σύστημα υγείας, χαντακώνει καθημερινά την οικονομία και εξουθενώνει την κοινωνία, φόβος ενόψει της αποκαθήλωσης της πρωθυπουργικής αυθεντίας που δεν εισάκουσε μόνιμα και έγκαιρα τις προειδοποιήσεις για προληπτικά μέτρα στους μαζικούς χώρους εργασίας και μετακίνησης, φόβος για τον πανθομολογούμενο πια εξευτελισμό της επιτροπής εμπειρογνωμόνων και του υπουργικού συμβουλίου που επιδίδονται σε επικίνδυνες ακροβασίες και λαμβάνουν αντιφατικές και αλληλοσυγκρουόμενες αποφάσεις στα σχολεία, τα εργοστάσια, τα μέσα μαζικής μεταφοράς, το λιανεμπόριο, την εστίαση, το σύνολο των κοινωνικών και οικονομικών δραστηριοτήτων.
Ο κ. Μητσοτάκης προσπάθησε να φανεί ως “ένας από εμάς”, μιλώντας σε πρώτο ενικό για την ατομική ευθύνη που παίρνει ανακοινώνοντας τα νέα μέτρα ή για το γεγονός πως και ο ίδιος είναι γονιός με παιδί σε σχολείο. Όμως το πρώτο σκέλος, της ατομικής ευθύνης, πνίγηκε οριστικά και αμετάκλητα στα γεύματα και τα νερά της Ικαρίας, ενώ το δεύτερο, εκείνο του “ανθρώπινου” (sic) πολιτικού δεν σχετίζεται και δεν αφορά την καθημερινότητα όπως αυτή βιώνεται από τους Έλληνες πολίτες και γονείς και τα παιδιά τους. Το παιδί του κ. Μητσοτάκη δεν φοιτά και δεν παρακολουθεί μαθήματα στη Δραπετσώνα, το Διδυμότειχο, τα Τρίκαλα, την Αμοργό ή τη Γαύδο και δεν έχει υποστεί τις ίδιες συνέπειες από το ανοιγοκλείσιμο των σχολικών μονάδων χωρίς σχέδιο, χωρίς πρόγραμμα και χωρίς τα ελάχιστα προληπτικά μέτρα προστασίας για τους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές που έχουν οδηγήσει σε ένα άνευ προηγουμένου μπάχαλο μέσα και έξω από τις σχολικές αίθουσες, φυσικές ή ψηφιακές. Και είναι άθλια πολιτική και επικοινωνιακή στρατηγική, η εργαλειοποίηση της οικογένειας και της νεανικής ηλικίας για να βγάλει όψιμη και μέσω της τηλεόρασης υπεραξία “ανθρωπισμού” ο κ. Μητσοτάκης.
Ο διακεκομμένος ρυθμός και οι επιλεγμένες λέξεις του διαγγέλματος πρόδιδαν την εμφανή αμηχανία του πρωθυπουργού. Έχουν χαθεί η αυτοπεποίθηση της άνοιξης και του “Μωυσή”, έχουν διαλυθεί τα ροζ σύννεφα της επιτυχίας του πρώτου λοκντάουν και της covid-free χώρας, έχει προσγειωθεί ανώμαλα στη σκληρή και θανατηφόρα πραγματικότητα ο αλαζόνας ηγέτης. Η παλινδρόμηση ανάμεσα στη χρήση του αγγλικού όρου, λοκντάουν και στη μπαμπινιωτικής έμπνευσης χρήση του “απαγορευτικού” έδειχναν μικρή πίστη στα λεγόμενα και ας ήταν προετοιμασμένα στο οτοκιού της δημόσιας τηλεόρασης. Η δε αυτούσια μετάφραση από τα αγγλικά της έκφρασης “το τελευταίο μίλι” μόνο μακάβριους συνειρμούς προκαλεί: τελευταίο μίλι για τους εξαντλημένους δρομείς των μαραθώνιων περιοριστικών μέτρων ή για τους βασανισμένους μελλοθάνατους της ηλεκτρικής καρέκλας της πανδημίας; Πολύ κακό από άποψη επικοινωνίας και σκηνοθεσίας διάγγελμα. Ειδικά μάλιστα, όταν οι αρπακολλατζήδες λογογράφοι επέλεξαν να αναφερθούν στον… ήλιο του εμβολίου (!) που ανατέλλει πάνω από τη χώρα. Πόσοι πρώην ΠΑΣΟΚοι υπηρετούν στο Γραφείο Πρωθυπουργού πέρα από τον κ. Θανάση Κοντογιώργη και νοσταλγούν τα μπαγιάτικα συνθήματα που κακοποιήθηκαν πολλάκις στο πέρασμα των τελευταίων ετών ακόμη και από τα χείλη των “αριστερών” της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ-προθύμων;
Ο πρωθυπουργός ισχυρίστηκε ψευδώς ότι εμφανίστηκε στο διάγγελμα προκειμένου να αναλάβει εκ νέου την ευθύνη για τα περιοριστικά μέτρα, ενώ στην πραγματικότητα μετέθεσε ξανά και πάλι όλες τις ευθύνες στις πλάτες των πολιτών και της κοινωνίας και απευθύνθηκε ως πανικόβλητος γυμνός μονάρχης προς τους λογικά έξαλλους υπηκόους του. Αντλεί πρόσκαιρη διοικητική και εκτελεστική ισχύ από το λοκντάουν σε βάρος του λαού και όχι από την αγάπη του λαού, όπως ενδεχομένως θα ισχυριζόταν αντιγράφοντας τον θυρεό των Γλύξμπουργκ και της Φρειδερίκης ο υπουργός Εσωτερικών, Μάκης Βορίδης.
Ο κ. Μητσοτάκης είναι ένας έντρομος πρωθυπουργός χωρίς πραγματική δύναμη μετά και τα όσα παράνομα και προσβλητικά συνέβησαν στην Ικαρία. Το διάγγελμα απέδειξε και στους πλέον δύσπιστους πως είναι παντελώς ανίκανος να διαχειριστεί την τριπλή κρίση στη δημόσια υγεία, την οικονομία και την κοινωνία. Το λοκντάουν επιβάλλεται μόνο και μόνο για να αποκατασταθεί όπως-όπως το τραυματισμένο κύρος ενός αδύναμου ηγέτη έπειτα από τις αλλεπάλληλες παραφωνίες και τις παραβατικές συμπεριφορές του. Η επιβολή των νέων μέτρων δεν μπορεί να ανακόψει την πορεία προς την πρωθυπουργική εκπαραθύρωση και δεν μπορεί να τερματίσει την κοινωνική οργή και αγανάκτηση.
Ισχύς του λαού θα είναι η αντίδραση στις πρωθυπουργικές και κυβερνητικές αθλιότητες.
