Αναδημοσίευση από το 20/20 magazine
Τριγμούς και ντόμινο εξελίξεων έχει προκαλέσει η υπόθεση Λιγνάδη. Αμέσως μετά τη συνέντευξη της Λίνας Μενδώνη, ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Ελλάδας (ΟΙΕΛΕ), Μιχάλης Κουρουτός, ζήτησε την παραίτηση του Γιώργου Μπαμπινιώτη από την Προεδρία της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας. Καταλυρικό ρόλο έπαιξε, μεταξύ άλλων, και η μαρτυρία μαθήτριας για την προσωπική εμπειρία που είχε με τον Δημήτρη Λιγνάδη και που αποκάλυψε το 2020mag.gr και ο Κώστας Κωστάκος.
Ο πρόεδρος της ΟΙΕΛΕ συμπεραίνει πως καθώς το Αρσάκειο βρίσκεται υπό την εποπτεία της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας, «είναι αδύνατον ο κ. Μπαμπινιώτης να μην γνώριζε, να μην είχε ακούσει όλα όσα επί πολλά χρόνια ψιθυρίζονταν στο χώρο των Αρσακείων Σχολείων. Είναι αδύνατον να μην είχε γνώση όσων λέγονταν τότε και καταγγέλλονται με πρόσφατα δημοσιεύματα για τη «δράση» του κ. Λιγνάδη. Κι όμως, εγκωμίασε δημόσια τον Πρωθυπουργό και την Υπουργό Πολιτισμού για την επιλογή του εν λόγω ως Διευθυντή του Εθνικού θεάτρου, επικαλούμενος μάλιστα και τη «δουλειά» του στα Αρσάκεια Σχολεία».
Σύμφωνα με πληροφορίες αλλά και μαρτυρίες, ο Δημήτρης Λιγνάδης ήταν υπεύθυνος της θεατρικής ομάδας στο Αρσάκειο.
Μάλιστα σύμφωνα με την μαρτυρία απόφοιτης του Αρσακείου, που αποκάλυψε ο Κώστας Κωστάκος στο 2020mag.gr, τη περίοδο 1990-91, ο Δημήτρης Λιγνάδης φέρεται να είχε ανάρμοστη συμπεριφορά απεναντί της. Όπως περιγράφεται, την καλούσε επανειλημμένα στο σπίτι του. «Τον ενοχλούσε που αρνιόμουν να το κάνω, αλλά επέμενε φορτικά» αποκάλυψε η ίδια.
Είναι επίσης χαρακτηριστικό πως, τον Αύγουστο του 2019, ο πρόδερος της Φιλεκπαιδευτικής εταιρείας που έχει υποτην εποπτεία της τα Αρσάκεια Σχολεία, κ. Μπαμπινιώτης με ανάρτησή του στο Facebook είχε δώσει -ενθουσιωδώς- τα εύσημα στον Κυριάκο Μητσοτάκη και την Λίνα Μενδώνη «που δίνουν την ευκαιρία στον άξιο Δ. Λιγνάδη να δείξει τις δημιουργικές του ικανότητες» αποκαλώντας τον μάλιστα «πνευματική προσωπικότητα της θεατρικής μας ζωής».
Ολόκληρη η ανάρτηση του προέδρου της ΟΙΕΛΕ
Εμβρόντητοι παρακολουθούν εκατομμύρια πολίτες όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας για τη στήριξη του κ. Μπαμπινιώτη στο πρόσωπο του πρώην Διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου, Δημήτρη Λιγνάδη, παρά την «πλούσια» ιστορία του τελευταίου στα Αρσάκεια Σχολεία. Βεβαίως οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ μόνο έκπληξη δεν αισθανθήκαμε, καθώς τα τελευταία χρόνια, επί Προεδρίας Μπαμπινιώτη, κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας.
Αρχικά, ας κάνω σαφές το εξής. Τα σχολεία της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας είναι σημαντικό κομμάτι της ελληνικής εκπαιδευτικής ιστορίας. Οι εκπαιδευτικοί του, συνάδελφοι με πλούσια προσόντα και αίσθημα καθήκοντος, κρατούν με την εξαίρετη δουλειά τους ψηλά το όνομα των Αρσακείων Σχολείων ακόμη και στη δύσκολη, τελευταία περίοδο Μπαμπινιώτη. Οφείλω, επομένως, να διαχωρίσω το εκπαιδευτικό σώμα από την ηγεσία των εκπαιδευτηρίων που κάνει ό, τι μπορεί για να ακυρώσει τη σπουδαία δουλειά των δασκάλων του.
Ο κ. Μπαμπινιώτης είναι ένας τυχερός άνθρωπος. Μένει στο απυρόβλητο (όπως έμενε μέχρι πρότινος και ο κ. Λιγνάδης) λόγω των ισχυρών σχέσεων που διατηρεί με την πολιτική και οικονομική εξουσία. Το απόστημα των σεξουαλικών κακοποιήσεων όμως έσπασε και η ελληνική κοινωνία απαιτεί την κάθαρση. Θέλω να ελπίζω ότι η ασυλία που απολαμβάνει ο κ. Μπαμπινιώτης και οι συν αυτώ έχει πια ημερομηνία λήξης.
Ο Πρόεδρος της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας είναι αδύνατον να μην γνώριζε, να μην είχε ακούσει όλα όσα επί πολλά χρόνια ψιθυρίζονταν στο χώρο των Αρσακείων Σχολείων. Είναι αδύνατον να μην είχε γνώση όσων λέγονταν τότε και καταγγέλλονται με πρόσφατα δημοσιεύματα για τη «δράση» του κ. Λιγνάδη. Κι όμως, εγκωμίασε δημόσια τον Πρωθυπουργό και την Υπουργό Πολιτισμού για την επιλογή του εν λόγω ως Διευθυντή του Εθνικού θεάτρου, επικαλούμενος μάλιστα και τη «δουλειά» του στα Αρσάκεια Σχολεία! Επαναλαμβάνω. Δεν μας εκπλήσσει, δεν με εκπλήσσει.
Στο παρελθόν έχω αναφερθεί αναλυτικά στα έργα και τις ημέρες του κ. Μπαμπινιώτη ως Προέδρου της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας και ως Υπουργού Παιδείας. Υποχρεώνομαι να επανέλθω. Δεν είναι, άραγε, ο κ. Μπαμπινιώτης αυτός που, μεταξύ πολλών άλλων:
* Επεχείρησε τρις ως Υπουργός το 2012 να προωθήσει τροπολογία στη Βουλή, τις παραμονές της διάλυσής της, με την οποία μεταφερόταν η εποπτεία των ιδιωτικών εκπαιδευτικών στο Υπουργείο Εργασίας (σε νομοσχέδια, μεταξύ άλλων, για τα ταξί και τις …κτηνοτροφικές καλλιέργειες), ώστε τα ιδιωτικά σχολεία να μετατραπούν σε ανεξέλεγκτους οίκους εμπορίου, όπου οι γόνοι των ισχυρών θα εξαγόραζαν με ευκολία άριστους τίτλους σπουδών; (είχε, πάντως καλή μαθήτρια, την κ. Κεραμέως που οχτώ χρόνια μετά ολοκλήρωσε το έργο του)
*Φροντίζει τους ανθρώπους που του κάνουν τα …χατήρια; Ας βρει κάθε ενδιαφερόμενος πού βρίσκεται ο πρώην Πρόεδρος του ΝΣΚ που υπέγραψε επί Υπουργίας του άθλια, σκανδαλώδη απόφαση σύμφωνα με την οποία μειώνονταν οι μισθοί των ιδιωτικών εκπαιδευτικών κατά 35-40% κατ’ απαίτηση του Συνδέσμου των σχολαρχών (αλλά και προσωπική, δική του επιθυμία, καθώς κατά δημόσια ομολογία του είχε δημιουργηθεί μια τεράστια τρύπα στα οικονομικά της Φιλεκπαιδευτικής που έπρεπε να καλυφθεί με κάποιο τρόπο…).
Όλα αυτά σαφώς και ωχριούν μπροστά στο γιγαντιαίο πρόβλημα της κακοποίησης παιδικών ψυχών και της «στοργικής» μεταχείρισης των φερόμενων υπαιτίων από τον κ. Μπαμπινιώτη. Απευθύνομαι σήμερα στα μέλη του ΔΣ της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας, καλώντας τους να συναισθανθούν την ιστορική τους ευθύνη και να ζητήσουν από τον κ. Μπαμπινιώτη το μόνο έντιμο δρόμο, αυτόν της παραίτησης, ειδάλλως να τον απομακρύνουν άμεσα.
Αν αυτό δεν συμβεί, η Υπουργός Παιδείας οφείλει (παρά τις στενές σχέσεις της με τον κ. Μπαμπινιώτη) να εφαρμόσει τις διατάξεις του άρθρου 2, παρ. 3 του Ν. 682/77 για τον ειδικό οικονομικό έλεγχο των ισότιμων σχολείων (εκτός κι αν, κατά την πάγια συνήθειά της, καταργήσει και αυτή τη ρύθμιση, καθώς δεν «βολεύει» μεγαλοσχολάρχες)
Η ώρα να αρθούν οι θεσμοί και η επίσημη πολιτεία στο ύψος των περιστάσεων έφτασε. Το απαιτούν οι γονείς και τα κακοποιημένα παιδιά, το απαιτεί η εκπαιδευτική κοινότητα, το απαιτεί το κοινό περί δικαίου αίσθημα. Καμιά ανοχή πλέον στον κ. Μπαμπινιώτη και στην δραστηριότητα της παρέας του. Έως εδώ!
Η μαρτυρία της μαθήτριας όπως δημοσιεύτηκε στο 2020mag.gr από τον δημοσιογράφο Κώστα Κωστάκο
“Tη σχολική χρονιά 1990 – 91 ήμουν μαθήτρια της Β’ Λυκείου στο Αρσάκειο Ψυχικού. Στο πλαίσιο του ανεβάσματος μιας σχολικής θεατρικής παράστασης («Η Τυχη της Μαρούλας» του Δημήτρη Κορομηλά), γνώρισα τον Δημήτρη Λιγνάδη, στον οποίο είχε ανατεθεί από τη Διεύθυνση του σχολείου μας να επιμεληθεί την παράσταση. Συμμετείχα στην παράσταση και από τις πρόβες άρχισα να διαπιστώνω έναν πολύ έντονο εστιασμό του Δημήτρη Λιγνάδη σε μένα. Ήμουν 16 χρονών, και σε αντίθεση με άλλα κορίτσια της ηλικίας μου και συμμαθήτριές μου, δεν ήμουν αυτό που λέμε “σχηματισμένη γυναίκα” σωματικά, αλλά παιδί. Μια φορά, στο τέλος της σχολικής μέρας, μου ζήτησε να πάμε να μιλήσουμε σε ένα κοντινό πάρκο. Εκεί, κάτσαμε σε ένα παγκάκι, όπου άρχισε να μου λέει πράγματα που με μπέρδεψαν πάρα πολύ συναισθηματικά: μου απήγγειλε ποιήματα, μου μιλούσε για τα παιδικά του χρόνια και τη σχέση του με την οικογένειά του, μου έλεγε ότι με βλέπει σαν τη Λάουρα στο “Γυάλινο Κόσμο” και τον εαυτό του σαν τον Τομ, μου έλεγε ότι είμαι ξεχωριστή, μου έλεγε ότι δεν ήμουν σαν τις άλλες (αυτό το έλεγε περιφρονητικά για τα άλλα κορίτσια). Μου έλεγε ότι εγώ κι αυτός ήμασταν ίδιοι. Μου έλεγε ότι μ’ αγαπούσε. Στο τέλος μου έδωσε και την διεύθυνση του σπιτιού του και μου είπε ότι θα ήθελε να πηγαίναμε κι εκείνη την ώρα σπίτι του, αλλά είχε παράσταση. Μετά με χαιρέτησε παίρνοντάς με αγκαλιά.
Τους επόμενους λίγους μήνες επανέλαβε πολλές φορές την πρότασή του να πάω στο σπίτι του, γιατί “με αγαπούσε”. Τον ενοχλούσε που αρνιόμουν να το κάνω, αλλά επέμενε φορτικά. Ήμουν εξαιρετικά συνεσταλμένη, γεγονός που εκ των υστέρων θεωρώ ότι ήταν καθοριστικό στην επικέντρωση στο πρόσωπό μου, στον έλεγχο που προσπάθησε να μου ασκήσει, στην πίεσή του να πάω μόνη μου σπίτι του. Σε ένα σχολικό πάρτι, με πηρε στο πίσω μέρος της ταράτσας για να μην μας δουν οι άλλοι μαθητές, με αγκάλιασε πολυ σφιχτά, με φίλησε στο λαιμό, μου είπε θα με αγαπάει για πάντα και να πάω να τον βρω.“
