Σε προηγούμενο άρθρο αναφερθήκαμε στην πρόταση διχοτόμησης της Κύπρου, του τούρκου νεοκεμαλιστή και ευρασιάτη πολιτικού Ντογού Περιντσέκ (που ο Νταβούτογλου κατηγόρησε πρόσφατα ότι θα κάνει πραξικόπημα κατά του Ερντογάν), αλλά και στη διαφαινόμενη στροφή του Νετανιάχου στο Κυπριακό, που, σύμφωνα με πληροφορίες από καλά πληροφορημένες πηγές, φέρεται ειπών στον Κύπριο Πρόεδρο να πάει σε λύση “διχοτόμησης έναντι εδάφους”. “Δεν θέλω να μιλάω με τον Ερντογάν για την Κύπρο”, λέγεται ότι είπε χαρακτηριστικά ο πρωθυπουργός του Ισραήλ στον Νίκο Αναστασιάδη.
Να επισημάνουμε, προς αποφυγήν τυχόν παρεξηγήσεων, ότι δεν γράφουμε αυτό το άρθρο για να υποστηρίξουμε μια λύση “δύο κρατών” ή “διχοτόμησης” στην Κύπρο. Αυτό όμως που θεωρούμε αναμφισβήτητα τραγικό είναι το ότι οι προτάσεις των Τούρκων νεοκεμαλιστών και οι “συμβουλές” Νετανιάχου, είναι καλύτερες από την απόλυτη καταστροφή που συνιστούν τα σχέδια λύσης, στις γενικές γραμμές των οποίων έχουν συμφωνήσει και διαπραγματεύονται η Κυπριακή και η Ελληνική Δημοκρατία, παρά το γεγονός ότι απερρίφθησαν από τη συντριπτική πλειοψηφία του κυπριακού λαού στο δημοψήφισμα του 2004. (Για μια ευσύνοπτη ανάλυση του σχεδίου Ανάν από τον Μίκη Θεοδωράκη δες εδώ).
Υπενθυμίζουμε στο σημείο αυτό ότι η Ελλάδα, εκτός του ότι έχει πολύ ζωτικό συμφέρον σχετικά τη λύση του Κυπριακού, έχει και νομική υποχρέωση εγγύησης της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Αν μιλάμε για πραγματική διχοτόμηση, δηλαδή όχι για “επανένωση” ξανά σε κάποιο επίπεδο και όχι για ένταξη της “ΤΔΒΚ”, δηλαδή της Τουρκίας, στην Ε.Ε. από το “παράθυρο”, οι ως άνω τουρκικές προτάσεις και ισραηλινές “συμβουλές” σημαίνουν την αναγνώριση και νομιμοποίηση της κατοχής του συνόλου ή μέρους των κατεχομένων, μετά την τουρκική εισβολή του 1974, εδαφών της Βορείου Κύπρου.
Η αποδοχή των σχεδίων λύσης στα οποία έχουν συμφωνήσει και διαπραγματεύονται Λευκωσία και Αθήνα συνεπάγεται την απώλεια κυριαρχίας του κυπριακού λαού σε όλο το νησί, και στο κατεχόμενο σήμερα βόρειο τμήμα του και στο ελεύθερο νότιο τμήμα του! Κάτι τέτοιο θα συνεπαγόταν ασφαλώς την απόλυτη καταστροφή για τον κυπριακό λαό (και για την Ελλάδα) και θα προκαλούσε νέες αιματηρές διαμάχες στην Κύπρο, υπό πολύ δυσμενέστερους όρους από ό,τι στο παρελθόν. Να σημειώσουμε επίσης, στο σημείο αυτό, ότι το λεγόμενο “πλαίσιο Γκουτέρες” επί του οποίου διαπραγματεύονται Αθήνα και Λευκωσία είναι χειρότερο ακόμα και από το σχέδιο Ανάν.
Η αποικιοκρατική πανουργία και η υποτέλεια των κυπριακών και ελλαδικών “ελίτ” (τρόπος του λέγειν), αλληλοτροφοδοτούμενες, συνιστούν εξίσωση χωρίς όριο.
Η γηραιά και πανούργος Αλβιών
Αλλά βέβαια, όταν μιλάμε για Κύπρο δεν μπορούμε να ξεχνάμε την Βρετανία, από τους κύριους εχθρούς ιστορικά των Ελλήνων και της Κύπρου, αλλά και τη δύναμη που ματοκύλισε τις πέντε ηπείρους, υπεύθυνη για τις τραγωδίες της ινδικής υποηπείρου, για ένα σωρό πολέμους στη Μέση Ανατολή και την Αφρική και χίλια δυο άλλα κακά που επισώρευσε στην ανθρωπότητα, κυρίως με τη μέθοδο του “Διαίρει και Βασίλευε”, που ανύψωσε σε εξαιρετικά λεπτή τέχνη και που είναι στο κέντρο του βρετανικού αυτοκρατορικού γονιδίου. Η Βρετανία συνέδραμε επίσης ενθουσιωδώς, μαζί με την Αυστραλία και την Πολωνία, την αμερικανική εισβολή στο Ιράκ και το όργιο τρομοκρατίας και βασανιστηρίων που την ακολούθησαν.
Η Βρετανία ήταν αυτή που έφερε την Τουρκία στην Κύπρο με τη Διάσκεψη του Λονδίνου, οι βρετανικές υπηρεσίες, μαζί με τις αμερικανικές, ήταν πίσω από τα πογκρόμ στην Πόλη, οι Βρετανοί στρατολόγησαν τους Τουρκοκύπριους στην εφεδρική αστυνομία τους για να προκαλέσουν σύγκρουση των δύο “κοινοτήτων” στην Κύπρο. Το ΝΑΤΟϊκό Gladio ήταν πίσω και από τον Ντενκτάς και από τους Έλληνες “υπερπατριώτες”, φροντίζοντας με την εγκληματική δράση αμφοτέρων να δημιουργήσει αγεφύρωτο χάσμα ανάμεσα στους Ελληνοκύπριους και τους Τουρκοκύπριους. Η Βρετανική Αυτοκρατορία μισεί τους Κύπριους γιατί τη γονάτισαν το 1955-59 και, τουλάχιστο μια πτέρυγά της, τρέφει γενικότερα πολύ μεγάλη εχθρότητα για τους Έλληνες. Ο Βρετανός διπλωμάτης Ντέιβιντ Χάνεϊ υπήρξε ο κύριος αρχιτέκτων του σχεδίου Ανάν και από τη λύσσα του, όταν απερρίφθη, είπε στο CNN Turk, “θα τους το βάζουμε συνέχεια σε δημοψήφισμα μέχρι να πουν το Ναι”. Μετά από χρόνια, που ηρέμησε κάπως, παραδέχθηκε ότι μεροληπτούσε, κατά τρόπο μη φρόνιμο (unwise) υπέρ της τουρκικής πλευράς. (2)
Και την Βρετανία έχουν καλέσει Λευκωσία και Αθήνα να λύσει το κυπριακό, αποδεχόμενοι την αμερικανική πρόταση σύγκλισης πενταμερούς! (3)
Αν η Κύπρος χωριζόταν σε περιοχές αμιγώς ελληνικής και τουρκικής κυριαρχίας, αυτό θα συνιστούσε καταστροφή για τα συμφέροντα του βρετανικού ιμπεριαλισμού. Ίσχυε πάντα, ισχύει και τώρα, αφού η επιρροή που διαθέτει σε αυτό το τεράστιας γεωπολιτικής σημασίας νησί της Μεσογείου, είναι ένα από τα λίγα εναπομείναντα “χαρτιά” του παγκοσμίως, προϋπόθεση όμως για να την ασκεί είναι να “σιγοβράζει” η ελληνοτουρκική διαμάχη, ακόμα και αν οδηγηθούν οι δύο πλευρές σε κάποια λύση. (Να σημειώσουμε ότι η Βρετανία φρόντισε πάντα να βάζει δικούς της ανθρώπους, νομίζουμε αρκετοί παραμένουν και σήμερα, σε όλες τις κρίσιμες θέσεις στην Ε.Ε. που έχουν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, να κάνουν με το Κυπριακό).
Μεταξύ Αμερικής, Τουρκίας και Ισραήλ
Πιθανώς όμως δεν είναι αυτό το μόνο κίνητρο του Λονδίνου στο Κυπριακό. Μοιάζει επίσης να θέλει να το χρησιμοποιήσει σε μια περίπλοκη επιχείρηση “ομαλοποίησης”, με δική του μεσολάβηση, των σχέσεων της Άγκυρας με τη Δύση και το Ισραήλ, αν όχι και μεταξύ Μπάιντεν και Νετανιάχου, με παράλληλη ενίσχυση των φιλοδυτικών δυνάμεων στην ίδια την Τουρκία. Με ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια…
Ελπίζει έτσι ότι θα αυξήσει τις παγκόσμιες μετοχές του και θα αποδείξει ακόμα μια φορά τον αναντικατάστατο ρόλο του.
Σύμφωνα με πληροφορίες από τη Λευκωσία και την Αθήνα, το Λονδίνο κινείται τώρα στην κατεύθυνση να επιχειρήσει ένα “συγκερασμό” των “δύο κρατών” και της διαρκούς, απαραίτητης και εποικοδομητικής (για τα βρετανικά συμφέροντα) “ασάφειας¨”, που θα του επιτρέψει να τα καταφέρει όλα αυτά μαζί. Άρχισε εμφανίζοντας στον κ. Δένδια, τη Λευκωσία και την Άγκυρα τις γενικές γραμμές ενός σχεδίου, που πρέπει να το αντιλαμβανόμαστε ως την πρώτη πράξη μιας βολιδοσκόπησης, ίσως όχι την απολύτως τελική πρότασή της. Τα κύρια σημεία του σχεδίου είδαν το φως της δημοσιότητας στον κυπριακό και τουρκικό τύπο. Με το σχέδιο επιδιώκεται:
α) Να ικανοποιηθεί μερικώς η Άγκυρα, δημιουργώντας ένα αμιγές τουρκικό κράτος στον Βορρά της Κύπρου, το οποίο όμως θα εξακολουθήσει να υπάγεται σε ένα ασαφές “συνομοσπονδικό σχήμα”,
β) Να δημιουργηθεί ένα αμιγές ελληνικό κράτος στις νότιες περιοχές της Κύπρου. Κάτι τέτοιο θα ικανοποιήσει ένα μεγάλο μέρος της κυπριακής μεταποικιακής ελίτ, που θέλει να απαλλαγεί από το Κυπριακό, αλλά και τους όχι λίγους Ελληνοκύπριους που θέλουν δύο κράτη χωρίς να το λένε, γιατί δεν θέλουν και δεν πιστεύουν δυνατή τη συμβίωση με τους Τουρκοκύπριους. Αυτή η λύση θα “πουληθεί” και στο Ισραήλ, γιατί, υπό τις παρούσες συνθήκες, θα είναι αυτό που θα έχει, περισσότερο και από την Ελλάδα ακόμα, καθοριστική επιρροή στο νότιο, ελληνοκυπριακό κρατίδιο.
γ) Να αφαιρεθεί από τους Ελληνοκύπριους, τη συντριπτική πλειοψηφία του κυπριακού πληθυσμού, η ψήφος στην Ε.Ε. και τον ΟΗΕ, που θα ασκείται μόνο αν συμφωνήσουν Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι, κάτι που στο τέλος μπορεί να σημαίνει ίσως Ισραήλ και μετά βεβαιότητος Τουρκία.
δ) Με τη δήθεν “αποστρατιωτικοποίηση” θα αφαιρεθεί από τους Ελληνοκύπριους ένα από τα τελευταία κρατικά χαρακτηριστικά που διαθέτουν, δηλαδή το εντελώς θεμελιώδες για τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ δικαίωμα της αυτοάμυνας και τα μέσα να το ασκήσουν (Εθνοφρουρά). Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι οι Ελληνοκύπριοι θα παραμείνουν στο έλεος του τουρκικού στρατού και θα παρακαλάνε τους υπόλοιπους να τους προστατεύσουν.
Αυτά βέβαια συνιστούν στην πραγματικότητα μια πολύ χειρότερη εκδοχή του απορριφθέντος σχεδίου Ανάν. Εξουδετερώνουν άλλωστε και το μοναδικό πλεονέκτημα που θα μπορούσε να έχει ένα διαζύγιο (“δύο κράτη”) για τους Κυπρίους και που θα ήταν το ίδιο το … διαζύγιο. Αν είναι να χωρίσεις για να συνεχίσεις να ζεις στο ίδιο σπίτι με λιγότερα δικαιώματα από πριν και χάνοντας το δικαίωμα και το μέσο να αμυνθείς, θα πρέπει να είσαι παράφρων για να το δεχτείς.
Σημειώσεις
(1) Ορισμένοι ιστορικοί θεωρούν ότι στην Αγγλία γεννήθηκε, με την ίδρυση της “Τράπεζας της Αγγλίας”, ιδιωτικής κεντρικής τράπεζας, το 1694, ο χρηματοπιστωτικός ολοκληρωτισμός που εξελίσσεται τώρα σε θανάσιμη απειλή για την ανθρωπότητα.
(2) Εννοείται ότι τα παραπάνω τα λέμε για την Βρετανική Αυτοκρατορία, όχι για τον βρετανικό λαό ή για κάθε Βρετανό ως άτομο. Η Βρετανία έχει προσφέρει στην ανθρωπότητα μεγάλα πολιτιστικά και επιστημονικά επιτεύγματα, τα πρώτα εργατικά συνδικάτα και ένα σπουδαίο σοσιαλιστικό κίνημα.
(3) Με χαρά διαπιστώσαμε ότι υπάρχουν θύλακες μέσα στο κυπριακό πολιτικό σύστημα που εξακολουθούν -κατόρθωμα στην εποχή μας- να διατηρούν, επί της ουσίας και όχι της ρητορείας, εθνικά ρεφλέξ, όπως οι σοσιαλιστές της ΕΔΕΚ, του κόμματος που ίδρυσε ο Βάσσος Λυσσαρίδης (η επιβίωση της Κυπριακής Δημοκρατίας το 1974 οφείλεται στο ότι οι Αμερικανοί δεν κατάφεραν να σκοτώσουν τον Μακάριο και τον Λυσσαρίδη, χωρίς τον οποίο η επιστροφή του Μακαρίου στην Κύπρο δεν θα ήταν, κατά πάσα πιθανότητα, δυνατή). Πρόσφατα, η ΕΔΕΚ επέκρινε τη σύνθεση της πενταμερούς και ζήτησε να τεθεί επιτέλους το ζήτημα της κατάργησης των παράνομων, όπως τις χαρακτηρίζει, βρετανικών βάσεων.
