Λίγες ημέρες μετά τη λήξη της απεργίας πείνας και δίψας του Δημήτρη Κουφοντίνα, η Αυτοοργανωμένη Πρωτοβουλία φοιτητ(ρι)ών Κοινωνικής εργασίας μιλά για τα δικαιώματα των κρατουμένων και τα κενά της παρεχόμενης εκπαίδευσης.

Μεταξύ άλλων, σημειώνουν πως «η εφαρμογή του νόμου κατά βούληση θυμίζει “δίκαιο ανισότητας”, και με αφορμή την συγκεκριμένη περίπτωση αναδείχθηκε η ευκολία με την οποία οι συγκεκριμένες πρακτικές οδηγούν στην καταστολή, την παρεμπόδιση των πολιτικών αντιδράσεων “από τα κάτω” και την άσκηση πολιτικού ελέγχου σε κινήματα και συλλογικότητες υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» και υπογραμμίζουν ότι «το γεγονός ότι η άσκηση της κοινωνικής εργασίας στα σωφρονιστικά καταστήματα επαφίεται εν τέλει αποκλειστικά στην αυτομόρφωση των Κοινωνικών Λειτουργών του Π.Α.Δ.Α., χωρίς καμία συμβολή του πανεπιστημίου, δημιουργεί εύλογα ερωτήματα για τα τυπικά προσόντα των εργαζομένων σε αντίστοιχα πλαίσια, για τις γνώσεις τους σχετικά με τα δικαιώματα των κρατουμένων και για το κατά πόσο θα είναι ικανές/-οί να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις του επαγγέλματος στο συγκεκριμένο πεδίο».