Προσοχή: Το παρόν αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας. Τα πρόσωπα, τα ονόματα και οι καταστάσεις είναι φανταστικά και οποιαδήποτε ομοιότητα είναι συμπτωματική και δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Παρακαλούνται άνεργοι (κυρίως μακροχρονίως), επισφαλείς εργαζόμενοι, αριστεροί, δύσπιστοι και ανήλικοι να απομακρυνθούν από την οθόνη του υπολογιστή τους.
Ευχαριστούμε.
Ο υπουργός, έσφιγγε στο αριστερό χέρι του τον υπηρεσιακό φάκελο με το σχέδιο που θα παρουσίαζε, από στιγμή σε στιγμή, στον πρωθυπουργό.
Με το δεξί χέρι στην τσέπη, βημάτιζε νευρικά στον προθάλαμο του πρωθυπουργικού γραφείου, περιμένοντας την ειδοποίηση από την γραμματέα ότι μπορεί να τον δεχθεί ο πρωθυπουργός.
Όλες τις προηγούμενες μέρες, εργαζόταν πυρετωδώς με τους συνεργάτες του για την προετοιμασία του σχεδίου και πλέον ήταν σίγουρος ότι θα έπαιρνε το “πράσινο φως” για την σύνταξη του νομοσχεδίου.
Είχε πλάνο και στο μυαλό του, μπορούσε να φανταστεί ακόμη και τον διάλογο με τον πρωθυπουργό που θα ακολουθούσε σε λίγα λεπτά.
Επιτέλους, θα έβαζε την σφραγίδα του και σε αυτόν τον τομέα: Την αντιμετώπιση της ανεργίας.
“Πρόεδρε”, θα έλεγε φορώντας ένα χαμόγελο ήρεμης δύναμης στο πρόσωπο του, “όλα τα στοιχεία είναι σε αυτόν τον φάκελο”.
“Πιστεύεις ότι μπορεί να υλοποιηθεί ο σχεδιασμός; Ελπίζω να μην έχουμε προβλήματα, όπως πριν από έναν χρόνο με τα ζητήματα της κατάρτισης. Αυτά τα πράματα, απαιτούν λεπτούς χειρισμούς. Η ανοχή και η αντοχή της κοινωνίας, είναι περιορισμένη”, θα παρατηρούσε ο πρωθυπουργός.
Με γρήγορες, σχεδόν ταχυδακτυλουργικές κινήσεις, ο υπουργός θα άνοιγε τον φάκελο και κοιτάζοντας τον πρωθυπουργό, θα τον διαβεβαίωνε: “Δεν θα υπάρξει κανένα πρόβλημα. Ο στόχος που θα επιτευχθεί θα είναι πολλαπλός. Οικονομικός, κοινωνικός και πολιτικός”.
Στο σημείο αυτό, θα μετρούσε πολύ η στάση του σώματος. Δεν έπρεπε να κάθεται χαλαρός απέναντι στον πρόεδρο.
Φυσικά δεν θα υιοθετούσε την μηχανιστική συμπεριφορά των εκπροσώπων των εταιρειών, οι οποίες θα ήθελαν να συμμετάσχουν στον σχεδιασμό.
Είχε συναντηθεί μαζί τους, προσφάτως.
“Μέχρι που κάποιος αποκάλεσε τα πιστοποιητικά επαγγελματικής κατάρτισης ‘νέα προϊόντα’, ενώ ο άλλος έκανε παρουσίαση τύπου τηλεμάρκετινγκ!”, σκέφτηκε χαμογελώντας ελαφρά.
Αχ, αυτοί οι τεχνοκράτες…
Όχι.
Έπρεπε να είναι άμεσος και σταθερός.
Θα έλεγε, λοιπόν, στον πρωθυπουργό ότι μετά από μια δεκαετία οικονομικής κρίσης, με την ανεργία σε υψηλά επίπεδα, με τουλάχιστον έναν στους δύο εκτός αγοράς εργασίας για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των 12 μηνών, την πλειονότητα των νέων στην ανεργία και τους μισούς εργαζόμενους σε καθεστώς αναστολής σύμβασης, χωρίς διασφαλισμένη θέση εργασίας για την επόμενη μέρα, το σχέδιο για την επαγγελματική κατάρτιση θα αποτελούσε την “χρυσή τομή”.
Όχι μόνο μεσοπρόθεσμα, αλλά και μελλοντικά.
Σε συνδυασμό, πάντα, με την παροχή περαιτέρω διευκολύνσεων προς τις επιχειρήσεις θα μπορούσε να επιτευχθεί μερική -έστω και προσωρινή-ανάσχεση της ανεργίας.
Γεγονός, το οποίο απαλλάσσει μια κυβέρνηση από τα “πολιτικά δεσμά”.
Αυτός ο όρος του φάνηκε καλός. Ναι. Αυτό θα έλεγε και θα εξηγούσε:
“Θα αναμορφώσουμε εκ βάθρων το σύστημα επαγγελματικής κατάρτισης, συμπιέζοντας ακόμη περισσότερο την κρατική δαπάνη για επιδόματα. Μπορεί σήμερα να καλύπτεται μόλις το 12% των ανέργων, όμως δεν γνωρίζουμε το προσεχές χρονικό διάστημα τι θα αντιμετωπίσουμε εξαιτίας της κρίσης. Έτσι, θα διοχετεύσουμε κοινοτικά κονδύλια σε μια δραστηριότητα, μια νέα αγορά: Την επαγγελματική κατάρτιση, στην οποία θα συμμετέχουν εκπαιδευτικοί όμιλοι και μεγάλες εταιρείες. Κατάρτιση, πιστοποίηση προσόντων και επιδοτούμενη απασχόληση, ως πρακτική στον ιδιωτικό τομέα. Μια ενεργητική πολιτική απασχόλησης, χωρίς να επιβαρύνεται ο κρατικός προϋπολογισμός!”.
Και έχει κι άλλο.
Η πολιτική στόχευση του σχεδίου, είναι η εξής:
Εν μέσω κρίσης θα διατηρήσουμε ζεστή την ελπίδα της απασχόλησης για τους ανέργους, καλλιεργώντας την αισιοδοξία μερίδας επισφαλώς εργαζομένων, καθώς το νέο σύστημα θα απευθύνεται και σε αυτούς.
Θα διευκολύνουμε ιδιωτικές εταιρείες ώστε μέσω του νέου συστήματος να απασχολούν προσωπικό, χωρίς κόστος, στο πλαίσιο της πρακτικής μετά την κατάρτιση.
Θα δώσουμε έδαφος ανάπτυξης σε μια μεγάλη διεθνή αγορά. Καταχρηστικά θα το αποκαλέσω “χρηματιστήριο πιστοποίησης”. Κατάρτιση, επανακατάρτιση, πιστοποίηση, νέα δεδομένα, νέες εταιρείες, νέες πιστοποιήσεις, νέα εργασιακά αντικείμενα, παλαιά εργασιακά αντικείμενα με νέα ζητούμενα…Για όλους. Άνεργους και εργαζόμενους.
Παράλληλα, όσοι απασχολούνται μέσω αυτού του νέου συστήματος , ακόμη κι αν έχουν επιλεγεί μεταξύ των ανέργων, δεν θα θεωρούνται άνεργοι κατά την βραχύβια απασχόληση τους. Άλλο ένα βέλος στην πολιτική φαρέτρα μας για τον προσωρινό περιορισμό της καταγεγραμμένης ανεργίας!
Κοίταξε το ρολόι του. Δεν χρειάστηκε περισσότερη από μισή ώρα, ώστε να πάρει την έγκριση του πρωθυπουργού.
Δυσκολεύτηκε λίγο να απαντήσει στην ερώτηση που του έθεσε ο πρόεδρος: “Δηλαδή, οι εργοδότες δεν προσλαμβάνουν ακόμη και έμπειρους ή πτυχιούχους γιατί δεν διαθέτουν πιστοποίηση επαγγελματικής κατάρτισης ή επειδή δεν υπάρχουν θέσεις ή χρήματα για κάτι τέτοιο; Πώς θα τοποθετηθούμε;”
Η απάντησή του, όμως, ήταν αβίαστη: “Η αναντιστοιχία, μεταξύ των επαγγελματικών προσόντων και των αναγκών της αγοράς εργασίας, διαδραματίζει σημαντικό ρόλο. Εξάλλου, υπάρχουν μελέτες που δίνουν ιδιαίτερη βαρύτητα σε αυτόν τον παράγοντα”.
Κατεβαίνοντας τα σκαλοπάτια του πρωθυπουργικού γραφείου, ίσιωσε την (τυχερή) γραβάτα του και ψιθύρισε χαμογελώντας ελαφρά: “Σε λίγες μέρες, θα έχουμε το νομοσχέδιο”…
