Δικαστήριο της Κριμαίας επέβαλε ποινή κάθειρξης 12 ετών στη Ρωσίδα Γκαλίνα Νταβγκαπόλαγια, με την κατηγορία της κατασκοπείας υπέρ της Ουκρανίας.
Η 65χρονη κατηγορείται ότι συγκέντρωνε και διαβίβαζε πληροφορίες στις στρατιωτικές μυστικές υπηρεσίες της Ουκρανίας για την αεροπορική μοίρα του Ρωσικού Στόλου της Μαύρης Θάλασσας.
Η Λουντμίλα Ντενίσοβα, συνήγορος για τα ανθρώπινα δικαιώματα της ουκρανικής Βουλής, ισχυρίστηκε ότι η υπόθεση κατά της Νταβγκαπόλαγια ήταν κατασκευασμένη.
“Απευθύνω έκκληση στη διεθνή κοινότητα να χρησιμοποιήσει όλα τα δυνατά μέσα για να αυξήσει τις πιέσεις στη Ρωσία για να απελευθερώσει το συντομότερο δυνατό όλους τους παράνομα κρατούμενους πολίτες της Ουκρανίας και να σταματήσει να ασκεί εναντίον τους τρομοκρατία”, έγραψε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Η ετυμηγορία εκδόθηκε στις 24 Μαρτίου, ενώ το δικαστήριο της Σεβαστούπολης της Κριμαίας την ανακοίνωσε δημόσια χθες Δευτέρα (29/3).
Στα τέλη Νοεμβρίου του 2019, η Νταβγκαπόλαγια είχε προφυλακιστεί. Στις αρχές του έτους η FSB την μετέφερε στη Μόσχα όπου ακολούθησαν οι ανακριτικές διαδικασίες.
Η Ρωσία από την πλευρά της έχει καταδικάσει επανειλημμένα τη ζοφερή εικόνα της παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τις νεοναζιστικές πρακτικές στην Ουκρανία, αλλά και πολλών ακόμη περιορισμών και διακρίσεων κατά των μειονοτήτων που συμβαίνουν στη χώρα την οποία οι ΗΠΑ προσπαθούν να μετατρέψουν σε αιχμή του δόρατος εναντίον της Ρωσίας, με την βοήθεια του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Σημειώνεται ότι η “επιστροφή” της Κριμαίας στη Ρωσία, μετά από το διάλειμμα μερικών δεκαετιών, όταν εντός της σύνθεσης της Σοβιετικής Ένωσης αφαιρέθηκε το 1954 από τη Ρωσική Ομοσπονδία και “δωρίσθηκε” στην Ουκρανία από τον Σ.Χρουστσόφ, επικυρώθηκε με Δημοψήφισμα, το αποτέλεσμα του οποίου δύσκολα μπορεί να αμφισβητηθεί από οποιονδήποτε αντικειμενικό παρατηρητή έχει βρεθεί στο έδαφος της ιστορικής χερσονήσου.
Στις 16 Μαρτίου 2014 το 96,57% των κατοίκων της Κριμαίας, που προσήλθαν στις κάλπες υπερψήφισαν την επανένταξή τους στη Ρωσική Ομοσπονδία και μόλις το 2,66% τάχθηκε κατά, καθώς το Κίεβο και η Ουκρανία βυθιζόταν στην πολιτική και κοινωνική κρίση, από την οποία ταλαιπωρείται ως και σήμερα.
