Τσουνάμι αποκαλύψεων έρχονται στο φως για τη ζωή και την καριέρα της σταρ, αλλά και για το “βρώμικο” Χόλυγουντ, μέσα από το 250 σελίδων βιβλίο των απομνημονευμάτων της με τίτλο “The beauty of Living Twice”.
Η πρωταγωνίστρια του “Βασικού Ενστίκτου” ομολογεί τα παιδικά της τραύματα και τη σεξουαλική κακοποίηση που υπέστη από τον παππού της ως νήπιο, μιλά για τους σκηνοθέτες αρπακτικά της βιομηχανίας του θεάματος, την ακούσια αυξητική στήθους που της έκανε ο χειρουργός της και τον δύσκολο δρόμο της προς την κορυφή του Χόλυγουντ καθώς δεν ήταν η “εκλεκτή” ούτε το “χρυσό κορίτσι” αλλά “απλώς το σύμβολο του σεξ που κάποιες φορές μπορούσε να κερδίσει τον ρόλο-κλειδί, αν τύχαινε να είναι και σέξι”.
Σημειώνει ότι στάθηκε στο πλευρό των γκέι ηθοποιών και ότι πολλές φορές πήρε την πρωτοβουλία να ενημερώσει το στούντιο για το ότι συνάδελφοι ή σκηνοθέτες ήταν τόσο “φτιαγμένοι” ή μεθυσμένοι, που δεν μπορούσαν να εργαστούν. Και το πλήρωσε αυτό.
Η συμβουλή του πατέρα της όταν ήταν παιδί στάθηκε πολύτιμη στη ζωή της, λέει: “Με φώναζε από την αυλή όπου έπαιζα, έβαζε το χέρι του στον ώμο μου και μου έλεγε: Αφήνεις τα αγόρια να σε χτυπούν για να σε συμπαθούν. Τώρα βγες εκεί έξω και κέρδισε και τότε θα σε σέβονται”.
Ωστόσο, αποκαλύπτει ότι δεν έχει μετανιώσει για τις επιλογές της και ότι ακόμη απολαμβάνει την υποκριτική και ότι είναι περήφανη για την επιτυχία της, γιατί την κέρδισε.
Μου έκαναν πλαστική στήθους χωρίς τη θέλησή μου
Σύμφωνα με συνέντευξή της στους Times, η διάσημη ηθοποιός είπε πως το 2001 ξύπνησε από χειρουργική επέμβαση κατά την οποία αφαίρεσε καλοήθεις όγκους από το στήθος της, όταν αίφνης ανακάλυψε ότι ο χειρουργός της είχε προβεί σε αυξητική στήθους με δική του πρωτοβουλία και χωρίς την συγκατάθεσή της.
“Όταν μου αφαίρεσαν τους επιδέσμους από την επέμβαση, ανακάλυψα ότι το στήθος μου ήταν μεγαλύτερο, κι εκείνος μου είπε ‘ταιριάζει καλύτερα με το μέγεθος των γοφών σου’. Είχε αλλάξει το σώμα μου παρά τη θέλησή μου και χωρίς τη συγκατάθεσή μου”, ομολογεί η ηθοποιός.
Δεν δεχόταν να συνεργαστεί μαζί μου επειδή αρνιόμουν να καθίσω στα πόδια του
“Είμαι περήφανη για την επιτυχία που είχα στη δουλειά μου. Μου ανήκει, την κέρδισα με την αξία μου. Δεν ήταν κορυφαίες όλες μου οι ταινίες ή οι ρόλοι μου στην τηλεόραση, όμως εγώ πάντα έδινα τον καλύτερό μου εαυτό. Ελπίζοντας σε μια προαγωγή. Και πάντα κάτι κέρδιζα: Από ρούχα έως τα δίδακτρα για το σχολείο των παιδιών μου, όταν τα πράγματα σκούραιναν” γράφει σε απόσπασμα του νέου της βιβλίου.
“Κάθε δουλειά μου είχε κάτι γλυκό, ακόμη και εάν δεν έσπασε τα ταμεία ή ακόμη και όταν αποδεικνυόταν εντελώς αποτυχημένη. Ακόμη και με τους χειρότερους σκηνοθέτες, όπως εκείνον που δεν δεχόταν να συνεργαστεί με εμένα επειδή αρνιόμουν να καθίσω στα πόδια του για να με σκηνοθετήσει. Ο άνθρωπος αυτός θα μπορούσε να είναι κατηγορούμενος από το κίνημα #MeToo. Με ανάγκαζε να πηγαίνω στο γύρισμα κάθε μέρα, επί εβδομάδες. Ετοιμαζόμουν κανονικά, με χτένιζαν, με έβαφαν, φορούσα τα ρούχα του ρόλου, εκείνος όμως δεν με χρησιμοποιούσε στο γύρισμα, επειδή δεν του καθόμουν. Και, ναι, ήταν μια παραγωγή με προϋπολογισμό πολλών εκατομμυρίων δολαρίων, στην οποίαν θα πρωταγωνιστούσα εγώ”.
“Λοιπόν, αυτόν θα τον πηδήξεις, ναι ή όχι;”
“Στα συμβόλαια που υπέγραφα, φρόντιζα να υπάρχει όρος ότι θα είχα λόγο στην επιλογή των άλλων ηθοποιών. Κανείς δεν έδινε σημασία. Κάποιες φορές προς μεγάλη μου απογοήτευση. Και κάποιες φορές εις βάρος της ταινίας. Κάποτε υπήρχε ένας παραγωγός, ο οποίος μου εξηγούσε γιατί θα έπρεπε να πηδιέμαι με έναν συμπρωταγωνιστή μου, ώστε να αποκτήσουμε χημεία μεταξύ μας που να φαίνεται στην ταινία. Επειδή εκείνος, στα νιάτα του, είχε κάνει έρωτα με την Άβα Γκάρντνερ στο γύρισμα μιας ταινίας και είχε γίνει μεγάλη επιτυχία! Και μόνο που σκεφτόμουν ότι αυτός ο τύπος ήταν στο ίδιο δωμάτιο με την Άβα Γκάρντνερ, μου έρχεται συγκοπή. Ύστερα συνειδητοποίησα ότι κι εκείνη ήταν αναγκασμένη να τον ανέχεται και να προσποιείται ότι της φαινόταν ενδιαφέρων.
Σκεφτόμουν ‘εσείς, κύριοι παραγωγοί, επιμένατε να δώσετε το ρόλο σε αυτό τον ηθοποιό, παρόλο που δεν μπορούσε να ολοκληρώσει ούτε μία σκηνή στο δοκιμαστικό. Και τώρα μου λέτε ότι, αν πηδιόμουν μαζί του θα γινόταν αμέσως ένας εξαίρετος ηθοποιός;’ Κανείς δεν είναι τόσο καλός στο κρεβάτι. Πίστευα ότι θα μπορούσαν να έχουν δώσει το ρόλο σε έναν ταλαντούχο συμπρωταγωνιστή μου, κάποιον τέλος πάντων που θα ήταν σε θέση να φέρει εις πέρας μια σκηνή χωρίς να ξεχνάει τις ατάκες του. Πίστευα επίσης ότι ας πηδιόντουσαν μαζί του οι παραγωγοί και εμένα ας με άφηναν έξω από όλα αυτά. Η δική μου δουλειά ήταν να παίζω το ρόλο μου -και αυτό τους είπα. Μόνο που αυτή η στάση δεν με έκανε ιδιαίτερα δημοφιλή.
Με θεωρούσαν δύστροπη. Φυσικά δεν το έκανα με τον συμπρωταγωνιστή μου, γεγονός που του προκάλεσε σύγχυση. Παρόλ’ αυτά, μου την έπεσε άγαρμπα δυο τρεις φορές κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, υποθέτω με την ενθάρρυνση των μεγαλοφυών παραγωγών. Είχα κι άλλους παραγωγούς, σε άλλες ταινίες οι οποίοι έμπαιναν στο τροχόσπιτό μου και με ρωτούσαν ‘λοιπόν, αυτόν θα τον πηδήξεις, ναι ή όχι; Να ξέρεις ότι θα ήταν καλύτερα αν τον πήδαγες’. Τους εξηγούσα με υπομονή ότι εγώ δεν θα έκανα ποτέ κάτι τέτοιο. Αλλά το σεξ, όχι ο αισθησιασμός στην οθόνη, θεωρούνταν δεδομένο στο χώρο μας. Προσωπικά πιστεύω ότι αυτό δεν ίσχυε μόνο στο δικό μας τομέα».
Με κατακρίνουν, ότι τρομάζω τους άντρες
“Μου βγήκε το όνομα, ότι ‘η Σάρον Στόουν έχει τα περισσότερα κότσια -το έλεγαν όμως με την, άλλη την πιο ακατάλληλη έκφραση- στο Χόλιγουντ’. Δεν είναι τυχαίο που υπήρξα η πρώτη γυναίκα που πήρε αξιοπρεπή αμοιβή, η οποία εξακολουθούσε να είναι πιο χαμηλή από των ανδρών, ήταν όμως πιο υψηλή από οποιασδήποτε άλλης γυναίκας ηθοποιού προηγουμένως. Πολλοί με κατακρίνουν, ότι τρομάζω τους άντρες. Μου έρχεται να βάλω τα κλάματα γι’ αυτό. Γιατί εγώ πολλές φορές ήμουν η μόνη γυναίκα μέσα σε εκατοντάδες άντρες. Εκατοντάδες άντρες κι εγώ. Όταν ξεκίνησα την καριέρα μου, ούτε στο κέτερινγκ δεν έπαιρναν γυναίκες. Το μακιγιάζ και τα μαλλιά μου τα φρόντιζαν άντρες. Μπορεί κανείς να φανταστεί πώς ήταν να είμαι η μόνη γυναίκα στο γύρισμα -και να είμαι η μόνη γυμνή γυναίκα, το πολύ με άλλες δύο κοντά μου, πχ την ενδυματολόγο και το script girl; Πώς είναι δυνατόν να τρομάζω εγώ τους άνδρες;»
Ο παππούς μου με είχε πάει για να μου δείξει ‘κάτι μέσα στο παντελόνι του’.
“Υπήρξα μάρτυρας σε αυτό που συνέβαινε, όχι το θύμα. Εγώ ήμουν το οκτάχρονο κορίτσι που έβλεπε πώς ο παππούς μας έκλεβε την αθωότητα της πεντάχρονης αδελφής μου. Στεκόμουν σαν παράλυτη σε εκείνο το άθλιο μέρος, παγιδευμένη από μια γυναίκα που μου έφραζε την έξοδο. Η γιαγιά μου (αφού την έδερνε κάθε μέρα ο διάβολος μέσα σε εκείνο το σπίτι, ο παππούς μου), είχε γίνει κι εκείνη διάβολος.
Έβλεπα τον παλιό, ξεχαρβαλωμένο πράσινο καναπέ, εκεί όπου ο παππούς μου έβαζε το μεγάλο, τραχύ του χέρι στο μπλε βελούδινο φόρεμα της αδελφής μου, κάτω από το δαντελένιο στρίφωμα. Έβλεπα τα πόδια της να κρέμονται στον αέρα, τα λευκά της καλτσάκια, τις παχουλές τις παιδικές γάμπες να πιέζονται με δύναμη στον καναπέ. Το πρόσωπό της κόκκινο από την προσπάθεια να μην υποκύψει, τα μάτια της γεμάτα δάκρυα. Κοίταξα έξω από το βρώμικο παράθυρο, σε όλη εκείνη τη σαβούρα που είχε μαζευτεί στην αυλή, το διαλυμένο μπλε αυτοκίνητο, εκεί που ο παππούς μου με είχε πάει για να μου δείξει ‘κάτι μέσα στο παντελόνι του’.
Στα ρουθούνια μου έφτανε η μυρωδιά των δικών μου ούρων, καθώς είχα άθελά μου ουρήσει στο πάτωμα του σπιτιού. Η γιαγιά μου με άρπαξε από το σβέρκο και με έσυρε σε ένα άλλο δωμάτιο, γεμάτο με κουτιά και ένα κρεβάτι χωρίς σκεπάσματα, μόνο με ένα γυμνό, βρωμερό στρώμα. Γύρω υπήρχαν διάφορα μεταλλικά αντικείμενα. Και τα δικά μου εσώρουχα, οι κάλτσες μου, να στεγνώνουν στον ανεμιστήρα. Κι εγώ να στέκομαι δίπλα στα λιγδιασμένα παράθυρα, μόνη μέσα στο σκοτάδι”.
