Η αλήθεια είναι ότι στην προσπάθεια να σχολιάσει κανείς τον χειρισμό της πανδημίας από την κυβέρνηση (και εν γένει από το κατεστημένο) δυσκολεύεται να αποφασίσει ποιο από όλα τα τραγελαφικά να αφήσει ασχολίαστο. Ωστόσο μερικά πράγματα ξεχωρίζουν ακόμα και μέσα σε αυτόν τον καταιγισμό ανοησίας, ανικανότητας και δολιότητας.
Πρώτον, από τον Οκτώβριο κάποιοι (λίγοι τότε) υποστηρίζαμε ότι τα διαρκή απαγορευτικά είναι οικονομικώς και κοινωνικώς καταστροφικά, όπως και ότι τελικά θα πάψουν να τηρούνται, μέσα από μια εκτεταμένη παθητική αντίσταση, με αποτέλεσμα και επιδημιολογικά να κάνουν περισσότερο κακό παρά καλό, σε αντίθεση με στοχευμένα μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης εκεί μόνο όπου χρειάζεται. Δεν απαιτεί κάτι περισσότερο από κοινή λογική (η οποία ωστόσο προφανώς μόνο κοινή δεν είναι, ιδίως σε περιόδους φόβου), για να καταλάβεις ότι μετά από ένα σημείο ο κόσμος θα αρχίσει και πάλι να μαζεύεται και να διασκεδάζει όσο μπορεί, απλώς θα το κάνει σε λιγότερους και κλειστούς χώρους, αντί για περισσοτέρους και ανοιχτούς, αν δεν περιορίσεις τις απαγορεύσεις έγκαιρα. Προφανώς εμείς ήμασταν οι “ψεκασμένοι” τότε σε αντίθεση με τους “ειδικούς” και με τους κυβερνητικούς, οι οποίοι θεωρούσαν ότι με υπουργικές αποφάσεις των 30 σελίδων και με διοικητικά μέτρα απαγορεύσεων υπό την απειλή προστίμων, ενίοτε και με λίγο παραπάνω ξύλο από την αστυνομία. θα μπορούσαν να ελέγξουν την πανδημία. Τα αποτελέσματα, γνωστά πια.
Όσο οι ανειδίκευτοι ειδικοί της επιτροπής λοιμωξιολόγων ζούσαν τον μύθο τους στα μέσα ενημέρωσης, η πανδημία θέριευε. Υπηρετώντας, ακούσια ή εκούσια, τον κυβερνητικό σχεδιασμό περί καταστολής και διαχείρισης της πανδημίας χωρίς δομική και μόνιμη ενίσχυση του ΕΣΥ, πρωταγωνιστούν σε μια γελοία κατάσταση εντός της οποίας (εμφανίζονται να) λαμβάνουν πολιτικές αποφάσεις.
Αφού η κυβέρνηση είδε και απόειδε και αφού φτάσαμε ήδη, στο σημείο οι έστω λίγοι τουρίστες που βρίσκονται στην Ελλάδα σήμερα, να έχουν περισσότερη ελευθερία κίνησης από τους κατοίκους και πολίτες της πατρίδας μας, αποφάσισε να πάει σε υποτίθεται στοχευμένα μέτρα. Πέρα από το τραγελαφικό να κλείνει την χώρα με 1000 μολύνσεις διαπιστωμένες και να την ανοίγει με 4000 (το οποίο ωστόσο είναι το λιγότερο), αυτό το πολυπόθητο άνοιγμα το κάνει με έναν τρόπο που εξακολουθεί να είναι καταφανώς ανόητος: ανοιχτά τα λίγα πάρκα αλλά κλειστοί οι υπαίθριοι χώροι άθλησης για παράδειγμα, προφανώς προκειμένου να μαζευόμαστε όσο το δυνατόν περισσότερο σε όσο το δυνατόν πιο κοντινές αποστάσεις. Άνοιγμα λυκείων αλλά όχι πανεπιστημίων, άνοιγμα λιανικού εμπορίου με ανύπαρκτα self-tests, τα οποία επιπλέον είναι ζητούμενο πόσοι θα ενεργούν σωστά και πλήθος ακόμα ανοήτων και δολίων αποφάσεων οι οποίες ακόμα και σήμερα ναρκοθετούν το τόσο αναγκαίο “άνοιγμα” της οικονομίας και της κοινωνίας με στοχευμένα μέτρα. Μέσα σε όλα αυτά, μια ατελείωτη κατασπατάληση πόρων με προμήθειες και λοβιτούρες κάθε είδους. Αν υπήρχε κίνημα “ψεκασμένων” θα είχε βρει πράγματι τον μεγαλύτερο χορηγό του στην κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Δεύτερον, όταν τόλμησαν κάποιοι να μιλήσουν για το ρωσικό εμβόλιο (όπως και για το κουβανικό κτλ.) αντιμετωπίστηκαν ως “ψεκασμένοι” στην καλύτερη και ως πράκτορες της Ρωσίας κατά βάση. Η Ε.Ε. υποτίθεται θα διασφάλιζε εμβόλια για όλους μας. Περιττό να επισημάνουμε σε τι τραγέλαφο εξελίχτηκε η διαχείριση από την Ε.Ε. της εμβολιαστικής εκστρατείας. Και ο όρος τραγέλαφος είναι προφανώς επιεικής, διότι βάσιμα μπορεί να υποθέτει κάποιος ότι η εμμονή της ηγετικής ομάδας της Ε.Ε. σε συγκεκριμένες εταιρείες και μόνο κρύβει ίσως και άλλα πράγματα από πίσω. Τώρα και ενόσω η Ε.Ε. αρειμανίως αναμένει από τις εκλεκτές της εταιρείες να δώσουν τα εμβόλια τα οποία (μάλλον) συμφώνησαν, τα μεγαλύτερα κράτη- μέλη της σπεύδουν, όπως όλα δείχνουν, προς την Μόσχα. Τι κάνει εν τω μεταξύ η κυβέρνησή μας; Απολύτως τίποτα. Πιστή στον πρεσβευτή των ΗΠΑ μέχρι τέλους, αρνείται να συζητήσει οποιαδήποτε τέτοια επιλογή, αφήνοντας κόσμο να πεθαίνει και την οικονομία να καταστρέφεται, ενώ αν επεδείκνυε στοιχειώδη αξιοπρέπεια και προνοητικότητα θα μπορούσε να έχει ήδη επιπλέον, αξιόπιστα εμβόλια για όλους.
Τρίτο και χειρότερο ίσως: μόλις χθες, ο καθηγητής Ανοσολογίας Παναγιώτης Βλαχογιαννόπουλος, παραιτήθηκε από μέλος της Επιτροπής Φαρμακοεπαγρύπνησης του ΕΟΦ, καταγγέλλοντας ότι οι αναφορές για επιπλοκές από το εμβόλιο της AstraZeneca περίπου θάβονται και ότι η συνεργασία των ελεγκτικών μηχανισμών με την επιτροπή εμβολιασμού δεν είναι θεσμικά επαρκής. Μίλησε για εθελόδουλους ειδικούς. Η κυβέρνηση και τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης τι κάνουν; Θάβουν το ζήτημα φυσικά. Οι εισαγγελείς δεν βιάζονται να ερευνήσουν. Θα θάψουν και την είδηση τελικά; Όχι βέβαια. Απλώς θα πλήξουν ακόμα περισσότερο την αξιοπιστία των εμβολιασμών.
Κάπως έτσι, ατενίζουμε το τέταρτο, ίσως και το πέμπτο και (γιατί όχι;) και το έκτο πανδημικό κύμα να αχνοφαίνονται στον ορίζοντα.
