Ο Μένιος Φουρθιώτης δεν είναι ένα τυχαίο πρόσωπο. Πρέπει να το πάρουμε απόφαση: η Ελληνική Αστυνομία τον φυλούσε νυχθημερόν, οι πόρτες των υπουργείων άνοιγαν για αυτόν ή τις άνοιγε ο ίδιος με την βοήθεια μπράβων, όταν συγκρούστηκε μαζί του ένας υπουργός της ΝΔ, παύθηκε ο υπουργός από τον επιτελικό πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, κατόρθωσε να λάβει δεκάδες χιλιάδες ευρώ κατά την διάρκεια του απαγορευτικού ενώ άλλοι συμπολίτες του καταστράφηκαν. Κάποιες ικανότητες πρέπει να του αναγνωρίσουμε.
Ο Μένιος Φουρθιώτης (από όσο γνωρίζουμε τουλάχιστον) δεν κατάγεται από μεγάλη οικογένεια των Αθηνών. Ακόμα όμως και αν κάνουμε λάθος σε αυτό, άλλο είναι το προσόν του: “ατζέντης μοντέλων”. Από αυτούς τους ατζέντηδες οι οποίοι χάρη στα μοντέλα που μανατζάρουν, γνωρίζουν πολύ και “καλό” κόσμο, γίνονται μέρος της showbiz, κάνουν κάποιες χάρες και κερδίζουν πολύ περισσότερες. Για να παραφράσουμε μια γνωστή ρήση, είναι το λούμπεν που ανασταίνεται στην κορυφή της κοινωνίας του θεάματος.
Ο Μένιος Φουρθιώτης ωστόσο, ιδίως μετά τις καταγγελίες του πρώην υπουργού της ΝΔ, κου Βρούτση, για τις οποίες τόσο η κυβερνητική εκπρόσωπος, όσο και τα συστημικά ΜΜΕ διόλου τυχαία σιωπούν, αναδεικνύεται σε κάτι περισσότερο από ένα ακόμα πρόσωπο της Trash TV που βρέθηκε στο επίκεντρο της δημοσιότητας, κατά τα ειωθότα από τη δεκαετία του ’90 και έπειτα. Άλλωστε, κάποια από αυτά τα πρόσωπα μέχρι και υπουργοί έγιναν από την Νέα Δημοκρατία.
Πρόκειται για νεότερη εκδοχή, των εκλεκτικών συγγενειών του μετεμφυλιακού κράτους της Δεξιάς. Από τότε, δίπλα στις “μεγάλες οικογένειες” παλαιών μαυραγοριτών και δωσίλογων, το σύμπλεγμα της δεξιάς συγκέντρωνε διάφορα λούμπεν στοιχεία για τις βρωμοδουλειές του. Ενίοτε ορισμένα από αυτά έφταναν μέχρι και στο προαύλιο της πρεσβείας – της γνωστής.
Μάλιστα στους πολύ πρόσφατους χρόνους έχουμε πλήθος από τέτοια περιστατικά, τόσο προσώπων, όσο και υποθέσεων: υποθέσεις ναρκωτικών, ύποπτα πλοία, δίκες που δεν γίνονται ποτέ, στημένα παιχνίδια στο ελληνικό πρωτάθλημα για το οποίο η δικαιοσύνη αποφαίνεται ότι είναι το πιο καθαρό του κόσμου ίσως, καναλάρχες, παπαγάλοι που κάνουν τους δημοσιογράφους, επιχειρηματίες που ακόμα και όταν πιάνονται με την γίδα στην πλάτη απολαμβάνουν τον ήλιο στα νησιά και πολλοί ακόμα, συνθέτουν τους πυλώνες της εξουσίας συνολικά και ακόμα περισσότερο της παραδοσιακής και επίσημης Δεξιάς.
Ο Μένος Φουρθιώτης, ή για την ακρίβεια το σκάνδαλο Μένιου Φουρθιώτη για την κυβέρνηση, είναι το κερασάκι στην τούρτα. Όποια κυβερνητική αξιοπιστία στο ηθικό επίπεδο άφησε η υπόθεση του πρώην διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου, Δημήτρη Λιγνάδη (όχι και πολλή, είναι η αλήθεια) την εξαφανίζει η υπόθεση Φουρθιώτη. Στο φόντο της οικονομικής καταστροφής και της τραγελαφικής διαχείρισης της πανδημίας προστίθεται η αποκάλυψη, από πρώην υπουργό μάλιστα, ότι ένας τέτοιος τύπος άνοιγε τις κυβερνητικές πόρτες και ίσως ανεβοκατέβαζε υπουργούς. Εύλογα μπορεί να αναρωτιέται κανείς, πώς κρατούσε μια κυβέρνηση στο χέρι.
Το πρόβλημα είναι βαθύτερο ωστόσο από όλο αυτό: η Ελλάδα, μετά από μια δεκαετία μνημονίων, τα οποία υποτίθεται ότι πέρα από όλη την οικονομική καταστροφή θα έφερναν ως παράπλευρο όφελος μεγαλύτερη διαφάνεια, αποδεικνύεται ότι με βήμα ταχύ μετατρέπεται σε ένα υβρίδιο Βαλκανίων και Λατινικής Αμερικής ως προς τα ζητήματα δομικής διαφθοράς. Ο έλεγχος των μέσων ενημέρωσης, του αθλητισμού, της οικονομικής και πολιτικής ζωής από ολιγάρχες και από ξένες πρεσβείες, η γιγαντωμένη διαφθορά με επίκεντρο το μαύρο πολιτικό χρήμα και τον παρασιτισμό εις βάρους του κράτους, με αυτήν την κυβέρνηση έχει λάβει την αναβαθμισμένη μορφή θυλάκων ελέγχου του δημοσίου βίου από λούμπεν στοιχεία.
Ο “φιλελεύθερος” κ. Μητσοτάκης δε, πέραν του ότι δεν μπορεί να ανοίξει ούτε τα δημοτικά σχολεία, πέραν του ότι προΐσταται μιας κυβέρνησης με πολλές, πολύ ύποπτες σχέσεις εξελίσσεται ο ίδιος προσωπικά, σε μια από εκείνες τις μορφές πριγκίπων, που αφού έπαιρναν τον θρόνο μέσα από μια σειρά ατυχών συγκυριών, έβλεπαν να ξεπερνά την αντιπάθεια που προκαλούσε η ανικανότητά τους, μόνο η προκλητική διαφθορά του κύκλου τους – και συνεπώς των ίδιων.
