Η αποψινή συνέντευξη Τύπου των υπουργών Εξωτερικών Ελλάδας και Τουρκίας ξεκίνησε με διπλωματικές αβρότητες και επιβεβαιώσεις “παλιάς φιλίας” και κατέληξε σε δημόσια παράσταση αντιπαράθεσης γύρω από όλα τα γνωστά “αγκάθια” στις σχέσεις των δύο χωρών.

Από το ματς αυτής της “συγκρουσιακής” διπλωματίας οι δύο υπουργοί αποχώρησαν “νικητές”, όχι όμως και οι λαοί των δύο χωρών που θα είναι αυτοί, στην τελική ανάλυση, που θα κληθούν να πληρώσουν το μάρμαρο της όποιας, νέας όξυνσης των διμερών (και περιφερειακών…) σχέσεων.

Ας επιστρέψουμε όμως στους “νικητές”.

Ο Νίκος Δένδιας αποχώρησε νικητής γιατί είπε σχεδόν όλα όσα κάθε Έλληνας θα ήθελε να απαντήσει στην Άγκυρα για τις κατά καιρούς αιτιάσεις, διεκδικήσεις και προκλήσεις.

Εξήγησε στην Άγκυρα ότι η μειονότητα στη Θράκη είναι μόνον μουσουλμανική και όχι τουρκική.

Κατακεραύνωσε την γείτονα για τις συνεχείς προκλήσεις σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο.

Θύμισε τις πάνω από 400 υπερπτήσεις πάνω από το ελληνικό έδαφος “και όχι μόνον στον εναέριο χώρο”!

Εξήγησε ότι η ανάπτυξη στρατευμάτων στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου είναι απαραίτητη λόγω της στάσης της Τουρκίας και των τουρκικών αμφισβητήσεων. Το είπε άλλωστε ωμά: “Τα στρατεύματα στα νησιά κοστίζουν. Δεν θέλουμε να χάνουμε χρήματα! Όμως βρίσκονται εκεί γιατί υπάρχει λόγος. “

Ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου αποχώρησε και αυτός με τον αέρα νικητή επειδή “λεβέντικα” τσαλάκωσε (για μία ακόμη φορά σε λίγες μέρες) στα μούτρα της ΕΕ τις ψευτο-διπλωματικές της “αβρότητες” και “μεσολαβήσεις” ή την ευθυξία των Βρυξελλών και της Αθήνας περί του “ευρωπαϊκού κεκτημένου”.

Όπως το Δίκαιο της Θάλασσας, που προσπάθησε να υπερασπιστεί ο Έλληνας ομόλογός του, δίνοντας όρκους πίστης στην…”ευρωπαϊκή οικογένεια”!

Όμως ποιο δίκαιο, και ποια οικογένεια υπερασπίζεται ο Νίκος Δένδιας όταν οι ισχυρές δυνάμεις της ΕΕ (Γερμανία, Ιταλία, Ισπανία) που βγάζουν δισεκατομμύρτια από τις τουρκικές μεγάλες αγορές όπλων, βιομηχανικών προϊόντων, υπηρεσιών και ειδών μεταποίησης, τηρούν “σιγή ιχθύος” όταν καταστρατηγούνται βασικά κυριαρχικά δικαιώματα χωρών-μελών (Ελλάδα,Κύπρος) από τις προκλητικές κινήσεις του “καλού τους πελάτη”;

Σε κάθε περίπτωση, ο Τσαβούσογλου αποχώρησε επίσης σαν νικητής γιατί “αποκάλυψε”, κατά την άποψη της Άγκυρας, την “υποκρισία των Ελλήνων” που έχουν “δύο μέτρα και σταθμά” σε ό,τι αφορά τη συνθήκη της Λωζάνης, επιμένοντας στην αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου.

Θυμήθηκε επίσης να καταγγείλει την “αναλγησία” των Ελλήνων για τις επαναπροωθήσεις προσφύγων, τους οποίους ωστόσο είχε προλάβει…να μετρήσει χύνοντας κροκοδείλια δάκρυα για τις…”80.000 ανθρώπινες ψυχές προσφύγων”!

Η γλυκιά αλλά αδιόρατη σύγκλιση

Ήταν όμως όλα στραβά;

Δεν υπήρχαν σημεία σύγκλισης στις διαδοχικές συναντήσεις του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, του υπουργού Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου και του Έλληνα υπουργού Εξωτερικών;

Υπήρχαν και ειπώθηκαν στην αρχή της ομηρικής συνέντευξης Τύπου και για αυτό πέρασαν από τους πιο πολλούς σχετικώς απαρατήρητα.

Στα ζητήματα σύγκλισης που πέρασαν στα “ψιλά” θα πρέπει να αναζητήσει κανείς:

• Τις “οικονομικές και εμπορικές σχέσεις” που θα πρέπει (κατά τον Τσαβούσογλου) “να μπορούμε να τις διευρύνουμε”.

• Τις χερσαίες μεταφορές “με στόχο τη διεύρυνσή τους”

• Την “αποτελεσματική” (!) “συνεργασία στον αντιτρομοκρατικό αγώνα κυρίως με τρομοκρατικές οργανώσεις, όπως FETO (Γκιουλενιστές) και το ΡΚΚ (με μία χώρα που άλλωστε πρόδωσε και παρέδωσε επί πρωθυπουργού Κ. Σημίτη και υπουργού Εξωτερικών Θ. Πάγκαλου τον ηγέτη των Κούρδων Αμπντουλάχ Οτσαλάν).
• Την διάθεση για περαιτέρω διαβούλευση με στόχο την πιθανή συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο.

Ας μην μπερδευόμαστε όμως! Και κυρίως ας μην παρασυρόμαστε από τις εντυπώσεις και τους λεονταρισμούς μπροστά στις κάμερες!

Το αποψινό “διπλωματικό ματς” Δένδια-Τσαβούσογλου παίχτηκε σε πολλά επίπεδα και είχε πολλούς ακροατές και διάφορους καλοθελητές. Είχε ακροατές εντός και εκτός τειχών αμφοτέρων χωρών.

Στην Αθήνα για παράδειγμα, το Μέγαρο Μαξίμου φρόντισε λίγη ώρα μετά την συνέντευξη Τύπου να διαδώσει πως “κατά διπλωματικές πηγές” οι απαντήσεις που έδωσε ο Νίκος Δένδιας στον Τούρκο ομολογό του είχαν προσυμφωνηθεί με τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη…

Ορισμένες φιλοκυβερνητικές ειδησεογραφικές ιστοσελίδες έσπευσαν δε να αναγορεύσουν τον Μητσοτάκη σε προφήτη (μετά από την ιδιότητα του Μωησή)…γιατί λέει…”προφητικά” είχε σχεδόν “δασκαλέψει”τον Νίκο Δένδια τι θα απαντούσε εάν έθετε αυτά που, εν τέλει, έθεσε ο Τσαβούσογλου.

Η ψυχρή λογική λέει ότι μάθαμε περισσότερα από αυτά που πέρασαν γλυκά-γλυκά στην αρχή, εν μέσω διπλωματικών αβροτήτων και επιβεβαιώσεων φιλίας, παρά από τους ανεβασμένους τόνους και τις κορώνες για τα γνωστά, χιλιοειπωμένα ζητήματα αντιπαράθεσης.

“Μάθαμε” δηλαδή πως δηλαδή οι κυβερνήσεις και οι μεγάλες εταιρίες Ελλάδας και Τουρκίας μπορούν να συνεχίσουν τον διάλογο και να “τα βρούνε” κάνοντας “συνεκμετάλλευση” σε Αιγαίο και Α.Μεσόγειο. Πώς μπορούν να ‘καταπολεμήσουν” την “τρομοκρατία” σε βάρος π.χ. των Κούρδων ή προοδευτικών αντικυβερνητικών πολιτικών, ακαδημαϊκών, στρατιωτικών που διαφωνούν με το καθεστώς Ερντογάν (εάν αυτό συμφέρει…) ή καταπιέζονται σφόδρα.

Ας μην παρασυρόμαστε από τις φωνές…

Και κυρίως, ας μην γινόμαστε εύκολα ή πρόθυμα θύματα εντυπώσεων.

Ας μην τους κάνουμε αυτή τη χάρη…