“Παιδιά ενός κατώτερου Θεού” και θύματα της “εξ Αποστάσεως Εκπαίδευσης” είναι οι μαθητές τριών ακριτικών χωριών του βόρειου Έβρου, καθώς είναι αδύνατον να συνδεθούν με την πλατφόρμα της τηλεκπαίδευσης του υπουργείου από την αρχή της πανδημίας.
Πρόκειται για τους μαθητές των χωριών Αγριάνη, Λύρα και Λυκόφη του βόρειου Έβρου, όπου το ίντερνετ τρέχει με ταχύτητες περίπου 1,2mbps, καθιστώντας την σύνδεσή τους στο webex καθημερινό γολγοθά.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα εντοπίζεται στο χωριό Αγριάνη, καθώς καθημερινά 15-20 παιδιά, λόγω των χαμηλών ταχυτήτων του ίντερνετ, δεν καταφέρνουν να συνδεθούν στην πλατφόρμα της τηλεκπαίδευσης, με αποτέλεσμα όχι μόνο να χάνουν τις παραδόσεις των μαθημάτων αλλά να χρεόνονται καθημερινά και με απουσίες.
Όσα από αυτά τα παιδιά έχουν τη δυνατότητα να αγοράσουν, καταφέρνουν να συνδεθούν με την πλατφόρμα τις ημέρες που έχει καλό καιρό. “Σε περίπτωση που βρέχει ή χιονίζει, δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω τα δεδομένα. Οπότε ακόμη και κάποιος που έχει τη δυνατότητα να πληρώσει, η τηλεκπαίδευση σταματάει όταν αρχίζει η κακοκαιρία” αναφέρει η Κιμέτ, μαθήτρια της Γ’ Λυκείου από το χωριό Αγριάνη..
“Έχω χάσει πάρα πολλά μαθήματα και καθημερινά είναι ένας γολγοθάς η παρακολούθηση μαθημάτων, τόσο για το σχολείο, όσο και για το φροντιστήριο. Νιώθω λες και ζω σε άλλη χώρα, όταν σε όλα τα υπόλοιπα γύρω χωριά, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Ζητώ ίσες ευκαιρίες στη δωρεάν παιδεία, χωρίς να μου βγαίνει η ψυχή για να ανοίξω μία σελίδα” αναφέρει στο ThessToday.gr η Κιμέτ.
Ο οικισμός της Αγριάνης είναι από τους μεγαλύτερους της περιοχής, με πληθυσμό 500 κατοίκων. “Στο χωριό ζουν περίπου 150-160 οικογένειες, και καθημερινά 15-20 παιδιά χάνουν τα μαθήματά τους. Αποφάσισαν να αφήσουν εκτός σχεδιασμού οπτικών ινών την Αγριάνη, ενώ έχουν γρήγορο ίντερνετ σε χωριά με 30-40 κατοίκους. Έχουμε ακόμη και σχολείο, που φοιτούν 60 παιδιά, αλλά ούτε αυτό το υπολόγισαν. Μεγαλύτερο είναι το πρόβλημα στους μαθητές του Λυκείου και ειδικά στα παιδιά που δίνουν πανελλήνιες” διευκρινίζει ο πρόεδρος της κοινότητας, Αλή Σαλίχογλου.
Σύμφωνα με τον ίδιο, τα παιδιά πολλές φορές αναγκάζονται να επισκέπτονται γειτονικά σπίτια που ενδεχομένως οι συμμαθητές τους να έχουν καταφέρει να συνδεθούν στην πλατφόρμα της τηλεκπαίδευσης, για να παρακολουθήσουν το μάθημα. Ακόμη και φοιτητές που γύρισαν πίσω στο χωριό λόγω της πανδημίας έχουν χάσει πάρα πολλές από τις παραδόσεις των διαδικτυακών μαθημάτων τους.
“Το μόνο που ζητάμε είναι τα ίσα δικαιώματα τουλάχιστον στα πράγματα που θεωρούνται δεδομένα. Στην περιοχή μας, δεν θεωρούμε δεδομένο ούτε το νερό, καθώς είναι καρκινογόνο. Το χωριό το έχουν αφήσει στο έλεος του Θεού, ενός κατώτερου όμως”, αναφέρει ο πρόεδρος.
“Έχουμε απευθυνθεί δεκάδες φορές στην κυβέρνηση, σε βουλευτές, σε δημάρχους, αλλά κανείς δεν ενδιαφέρθηκε. Θα έπρεπε να σκεφτούν και να είναι σίγουροι πως σε κάθε γωνιά της Ελλάδας το ίντερνετ ‘πετάει’ όπως στην Αθήνα και έπειτα να θέσουν σε εφαρμογή την τηλεκπαίδευση. Νιώθουμε αποκομμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο” αναφέρουν.
Προφανώς οι μαθητές των ακριτικών χωριών θα ανήκουν στα αποκαλούμενα από το υπουργείο Παιδείας “μεμονωμένα” ατυχή περιστατικά της κατά τα λοιπά “επιτυχούς” τηλεκπαίδευσης,
Πηγή: thesstoday.gr
